Saturday 28 August 2010

Προσχολική κατάθλιψη
Preschool Depression

Καθημερινή 28/08/2010
Η κατάθλιψη σε παιδιά προσχολικής ηλικίας είναι γεγονός, σύμφωνα με άρθρο των New York Times, στο οποίο αναφέρεται ότι ακόμη και δίχρονοι μπόμπιρες μπορούν να παρουσιάσουν τη νόσο. 
Ωστόσο, παιδοψυχίατροι εμφανίζονται επιφυλακτικοί, φοβούμενοι την πολυφαρμακία.

A new study suggests that preschool depression is a real disorder amongst some children. The researchers also found that preschoolers with depression had a 4 times greater likelihood of major depressive disorder — but not any other type of psychiatric condition — one or two years later than preschoolers who didn’t have depression.
more... 
Οι επιστήμονες φοβούνται ότι αν η προσχολική κατάθλιψη καταχωρισθεί ως ψυχιατρική διαταραχή, θα σπεύσουν να εκμεταλλευτούν την εξέλιξη οι μεγάλες φαρμακοβιομηχανίες. 
Αν και η έρευνα δεν υποστηρίζει τη χρήση αντικαταθλιπτικών σε παιδιά τόσο μικρά, η χορήγηση σκευασμάτων παρουσιάζει ανησυχητική αύξηση.
Κατάθλιψη και σε παιδιά προσχολικής ηλικίας
«Μπορούν τα παιδιά προσχολικής ηλικίας να παρουσιάσουν κατάθλιψη;», αναρωτιέται σε άρθρο της στο περιοδικό των New York Times η Πάμελα Πολ, συγγραφέας του βιβλίου «Parenting, Inc.», που αναφέρεται στη βιομηχανία της ανατροφής παιδιών.
Η απάντηση που δίνει είναι θετική. 
Σήμερα σημαντικός αριθμός παιδοψυχιάτρων θεωρεί ότι η κατάθλιψη μπορεί να εμφανιστεί σε παιδιά ηλικίας 2 ώς 3 ετών. Για ενηλίκους που έχουν βιώσει την κατάθλιψη, η προοπτική έγκαιρης διάγνωσης έχει νόημα. 
Η μητέρα του 6χρονου Κιράν, που πάσχει από προσχολική κατάθλιψη εδώ και δύο χρόνια, πιστεύει ότι έπασχε κι η ίδια από την ίδια νόσο. «Αναμφισβήτητα υπήρχαν σημάδια καθ’ όλη τη διάρκεια των ετών του δημοτικού. Αν μου είχαν προτείνει να υποβληθώ σε ψυχοθεραπεία, φαντάζομαι θα είχα αδράξει την ευκαιρία. Οι γονείς μου ήξεραν ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με τη συμπεριφορά μου αλλά δεν ήξεραν τι να κάνουν», θυμάται η Ελίζαμπεθ, μηχανικός στο επάγγελμα.
Αντίθετα, ο γιος της δεν φαίνεται εκ πρώτης όψεως προβληματικός. Σε αντίθεση με τους συμμαθητές του στο νηπιαγωγείο προαστίου του Σεντ Λιούις, στο οποίο πήγαινε, ουδέποτε ήταν ανυπάκουος ή άτακτος. Υπήρχαν όμως κάποια ανησυχητικά σημάδια.  
Σε ηλικία μόλις 4 ετών ο Κιράν φαινόταν λυπημένος. «Τίποτα δεν έχει πλάκα, βαριέμαι», είχε πει μια μέρα στην Ελίζαμπεθ. Κι όταν του θύμισε το επικείμενο ταξίδι τους στην Ντίσνεϊλαντ, ο μικρός απάντησε: «Ο Μίκι λέει ψέματα, τα όνειρα δεν γίνονται πραγματικότητα». Ήταν ανασφαλής και δεν τολμούσε να μετρήσει φωναχτά ως το δέκα για να μην κάνει λάθος. Τα παζλ και τα lego τον τρέλαιναν όταν δεν μπορούσε να τα ολοκληρώσει. «Είμαι ανίκανος να φτιάξω lego. Ποτέ δεν θα τα καταφέρω», ανακοίνωσε ένα απόγευμα, ζητώντας από τους γονείς του να απομακρύνουν το καινούργιο του παιχνίδι.
Όπως πολλοί ειδικοί που αντιμετωπίζουν την κατάθλιψη, ο Ντάνιελ Κλάιν, καθηγητής Κλινικής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο της Πολιτείας της Νέας Υόρκης, έχει επανειλημμένα ακούσει από ασθενείς του τη φράση «έχω κατάθλιψη όσο θυμάμαι τον εαυτό μου». Έχει πειστεί πλέον ότι οι ρίζες της ασθένειας βρίσκονται στα πρώτα παιδικά χρόνια.
Η ψυχαναλυτική προσέγγιση θεωρεί ότι τα παιδιά δεν έχουν την πνευματική ικανότητα να βιώσουν την κατάθλιψη.  
Μέχρι τη δεκαετία του ’80 έφηβοι και παιδιά κάτω των 12 ετών θεωρούνταν ψυχικά ανώριμα για να είναι καταθλιπτικά. Σημαντικό ρόλο έπαιζε και ο φόβος του στίγματος.
Η σημαντικότερη ανακάλυψη στον τομέα τα τελευταία 10-20 χρόνια είναι ότι οι χρόνιες ψυχικές ασθένειες εκδηλώνονται σε νέους ανθρώπους, υπογραμμίζει ο Ντάνιελ Πάιν, επικεφαλής εργαστηρίου στο Ινστιτούτο Ψυχικής Υγείας.
Πολλοί, ωστόσο, είναι οι επιστήμονες που φοβούνται ότι αν η προσχολική κατάθλιψη καταχωρισθεί ως ψυχιατρική διαταραχή, θα σπεύσουν να εκμεταλλευτούν την εξέλιξη οι μεγάλες φαρμακοβιομηχανίες. Αν και η έρευνα δεν υποστηρίζει τη χρήση αντικαταθλιπτικών σε παιδιά τόσο μικρά, η χορήγηση σκευασμάτων παρουσιάζει ανησυχητική αύξηση.

Κώστας Τσόκλης: Βιασμού Εγκώμιον

Δεν είναι αναρχικές οι σκέψεις σας κ. Τσόκλη. 
Ανήθικες είναι.
Μετά την απόλυτη εξαφάνιση των πνευματικών ταγών αυτού του τόπου για όσα συμβαίνουν σ' αυτή την χώρα, εμφανίστηκε ο κ. Τσόκλης με το εγκώμιο του υπέρ του βιασμού.
Σας ευχόμαστε να μη το υποστείτε ποτέ, κύριε Τσόκλη, ούτε εσείς, ούτε κάποιος από την οικογένειά σας ...

Τι λέει ο άνθρωπος; Δέστε τον! Εσείς εκεί στην ΕΡΤ... τι είναι αυτά που "ανεβάζετε"; Υπάλληλοί μας είστε και πρέπει να ΑΠΟΛΥΘΕΙΤΕ! 

Μα τι λέει ο άνθρωπος; Κύριε μου είστε για δέσιμο. Θα πρέπει να σας απαγορεύσουν να μιλάτε, ή μάλλον καλύτερα θα πρέπει να σας «μαντρώσουν», ώστε να μιλάτε μόνος σας. 

ΝΤΡΟΠΗ να φιλοξενούνται τέτοιες απόψεις «ψευτο-μοντέρνων κουλτουριάρηδων στοχαστών» στην ΕΡΤ.
Με αφορμή τη σύλληψη του 38χρονου στην Κέρκυρα, που κατηγορείται για τους βιασμούς τεσσάρων γυναικών, γεγονός που έχει σοκάρει αλλά και προκαλέσει την κοινή γνώμη, φέρνουμε στην επιφάνεια μια εκπομπή που προβλήθηκε πριν από δέκα μόλις μέρες και μάλιστα στην Κρατική Τηλεόραση.
«Δεν καταλαβαίνω γιατί ο βιαστής είναι πιο κακός από την κοπέλα που προκαλεί. Τη βία τη ζητά η ίδια. Θέλει να τη βιάσουν. Γιατί να κλείνουν στη φυλακή τον βιαστή κι όχι την κοπέλα; Αφού η φύση τον σπρώχνει να «επιτεθεί». Δεν είναι ωραίο πράγμα η επίθεση;».
Αυτές είναι μερικές μόνο από τις...
απόψεις περί βιασμού του Κώστα Τσόκλη που κακώς πρόβαλε σε επανάληψη στις 15 Αυγούστου, η Κρατική τηλεόραση στο αφιέρωμα που του έκανε με τίτλο «Ο Τσόκλης στην Ιταλία».
Αν αυτά τα λόγια είχε εκστομίσει στην τηλεόραση κάποιος... άνευ κουλτούρας, θα τον σταύρωναν.
Στην περίπτωση του κ. Τσόκλη, ωστόσο, ο μανδύας της κουλτούρας φαίνεται ότι μπορεί να δικαιολογήσει την όποια αντίληψη περί βιασμού, όσο χυδαία ειπωμένη κι αν είναι αυτή.

Για μια φορά ακόμη υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά. Ο βιασμός που βιώνει όμως η γυναίκα έχει μόνο ένα και καμία κουλτούρα ή επίφαση αυτής δεν μπορεί να τον αλλάξει.


Δείτε το βίντεο στο τέλος και ... φρίξτε!

Η τραγωδία στην Αρκαδία
Η τελευταία κραυγή αγωνίας της 11χρονης Ρένι

Δεν αντέχουμε να δημοσιεύσουμε λεπτομέρειες...

Νεκρό βρέθηκε το 11χρονο κοριτσάκι
Το βίασαν και το σκότωσαν :((((

Ομολόγησε ότι σκότωσε την 11χρονη 

 

«Θείε, μη με πετάξεις, άσε με να πάω σπίτι»

όποιος αντέχει... εδώ

Τι θαύματα κάνει η αγάπη.... - Το έλατο

Νίκος Πιλάβιος - O Παραμυθάς

Κάπου δεκατέσσερα χρόνια πριν, αγόρασα για τα Χριστούγεννα ένα μικρό αληθινό έλατο σε γλάστρα και όταν πέρασαν οι γιορτές, με τη βοήθεια του κηπουρού που υπήρχε τότε, το βγάλαμε προσεκτικά από τη γλάστρα ώστε να μην κοπούν οι ρίζες και να μπορέσουμε να το φυτέψουμε.

- Τζάμπα ο κόπος μας, είπε ο κηπουρός μόλις το βγάλαμε από τη γλάστρα.
- Γιατί; τον ρωτάω.
- Δεν βλέπεις που δεν έχει καθόλου ρίζες, δεν πρόκειται να πιάσει.
- Όχι, θα το φυτέψουμε, επέμενα εγώ. Θα του μιλάω κάθε μέρα και θα πιάσει.
- Χα, χα, χα… γέλασε ο κηπουρός ειρωνικά.

Έλα ρε «Παραμυθά», αυτά να τα λες στις ιστορίες που λες στα παιδιά, αλλά όχι και ν’ αρχίσεις να τα πιστεύεις κι ο ίδιος.
- Δεν μου λες; τον ρωτάω. Εσύ που ‘σαι και κηπουρός, έχεις διαβάσει ένα βιβλίο που λέγεται: «Η μυστική ζωή των φυτών»;
- Έλα τώρα… Χρειάζεται να διαβάσω αυτά τα «ούφο» που διαβάζεις εσύ για να ξέρω ότι ένα δεντράκι από γλάστρα χωρίς ρίζες, δεν πρόκειται να πιάσει;

Αδιαφόρησα για την άποψή του και τον έβαλα να το φυτέψει.
- Σε καμιά δεκαριά μέρες θα έχει μαραθεί, μου είπε με αυτοπεποίθηση και το φύτεψε.
Από κείνη την ημέρα άρχισα κάθε μέρα να ποτίζω ο ίδιος το ελατάκι και να του… μιλάω. 

Του έλεγα ότι είμαστε φίλοι κι ότι αν πεθάνει θα στενοχωρηθώ πολύ. Κάποιες φορές του χάιδευα την κορφή του, ενώ άλλοτε το αγκάλιαζα. Ναι, τι γελάτε; Μου έφτανε τότε μέχρι τη μέση μου και χωρούσε όλο στην αγκαλιά μου.
Στις δέκα μέρες δεν είχε μαραθεί, όπως είχε προφητέψει ο κηπουρός. Και όχι μόνο στις δέκα μέρες, αλλά ούτε στις δέκα εβδομάδες, ούτε στους δέκα μήνες. Τώρα πια δεν του μιλούσα κάθε μέρα – αυτό το είχα κάνει τον πρώτο μήνα μόνο – αλλά το είχα στο νου μου συνέχεια και που και που πήγαινα και του χάιδευα κάποιο κλαρί.
- Να το σκίσεις το δίπλωμα του γεωπόνου σαχλαμάρα, πείραζα τον κηπουρό που ήταν και σπουδαγμένος όχι μόνο εμπειρικός κηπουρός.
- Τι να σου πω βρε παιδάκι μου, έλεγε με απορημένο βλέμμα, πρώτη φορά πέφτω έξω. Αλλά δεν έχει να κάνει με το που του μιλάς…
- Ναι, μωρέ – απαντούσα εγώ ειρωνικά – είναι επειδή το χώμα είναι πολύ καλό…
Να, όμως, που στο χρόνο πάνω ο κηπουρός βρήκε την ευκαιρία να θριαμβεύσει: η κορφή του έλατου μαράθηκε!
- Ε, τώρα πάει, μου είπε χαιρέκακα ο κηπουρός δεν υπάρχει περίπτωση έλατο που μαραίνεται η κορφή του να ζήσει.
Πήγα να σκάσω από τη στενοχώρια μου. Σαν να αρρώστησε το παιδί μου.  

Κάθε πρωί πριν φύγω το πότιζα και το χάιδευα και τα απογεύματα του μιλούσα: «Γιατί βρε μωρό μου; Τι σ’ έπιασε τώρα και θέλεις να μαραθείς;»
- Να το ξεριζώσω, να βάλω αυτή τη λεύκα που έφερα, με ρώτησε μετά από καμιά εβδομάδα ο κηπουρός, καθώς είχε το έλατο αρχίσει να μαραίνεται όλο και πιο κάτω.
- Τη λεύκα να τη βάλεις εκεί που ξέρεις, του είπα. 

Κι άρχισα να μιλάω πιο πολύ στο ελατάκι και να το χαϊδεύω. Ύστερα από καμιά εβδομάδα, πρόσεξα ότι είχε σταματήσει να κατεβαίνει η αρρώστια της κορφής προς τα κάτω. 
Και κοιτάζοντας προσεκτικά τις επόμενες μέρες, πρόσεξα ότι άρχισαν να βγαίνουν μικρές τρυφερές πράσινες βελόνες στον κορμό. Σε μία εβδομάδα οι ανοιχτοπράσινες βελόνες είχαν γίνει ένα τρυφερό κλαράκι. Το έλατο, λες και έκανε μόνο του «μπάι πας», έφτιαξε μια άλλη κορφή. 
Και ακόμα και σήμερα, δεκατέσσερα χρόνια μετά, όταν προσέξεις από μια ορισμένη πλευρά τον κορμό του, θα δεις ότι από ένα σημείο και μετά είναι σαν να στραβώνει και μετά συνεχίζει προς τα πάνω, λίγα χιλιοστά πιο ‘κει.  
Ο κηπουρός ακόμα δεν μπορεί να το χωνέψει και δεν θέλει να παραδεχτεί ότι έπαιξαν ρόλο τα χάδια μου, οι κουβέντες και οι αγκαλιές που έκανα στο δέντρο, για να φτιάξει μια καινούργια κορφή και να ζήσει.
από whitehour 

Επειδή, ποτέ δεν θα πάψουμε να είμαστε άνθρωποι

Όση κρίση και να έχουμε, όσο και να μας ταλαιπωρούν οι λαθρομετανάστες, δεν θα πάψουμε ποτέ να είμαστε Άνθρωποι.
Οι Παριανοί έσπευσαν να βοηθήσουν του δυστυχισμένους ναυαγούς, με κουβέρτες, με φαγητό, με νερό.
Επειδή ο,τι κι αν μας προσάπτουν, ό,τι κι αν είμαστε, πάνω απ' όλα είμαστε Άνθρωποι.

Σώοι περισυνελέγησαν, τα ξημερώματα, από άνδρες του Λιμενικού, περίπου 60 λαθρομετανάστες, των οποίων το φουσκωτό σκάφος παρουσίασε εισροή υδάτων, ενώ έπλεαν βορειοδυτικά της Πάρου.
Η περιπέτεια των 60 αλλοδαπών είχε ξεκινήσει από το απόγευμα της Παρασκευής.
Το σκάφος, στο οποίο επέβαιναν, με σκοπό να ταξιδέψουν από την Τουρκία για την Ιταλία, παρουσίασε εισροή υδάτων. Έτσι στήθηκε επιχείρηση εντοπισμού και διάσωσης, στις οποίες συμμετείχε νωρίτερα ένα ελικόπτερο super puma, πλωτό του Λιμενικού και άλλα ιδιωτικά σκάφη.
Τελικά στις 03:30 τα ξημερώματα, το σκάφος των αλλοδαπών εντοπίστηκε στη βραχονησίδα Μέρμηγκας, της Πάρου.
Ζούγκλα Τελευταία ενημέρωση: Σάββατο, 28 Αυγούστου 2010, 05:16

Μεγάλη προσπάθεια να δοθούν οι πρώτες βοήθειες και στους 60 λαθρομετανάστες που εντοπίστηκαν σε μικρό τουριστικό σκάφος ανοικτά της Πάρου. Το λιμενικό σώμα, οι κάτοικοι αλλά και οι φορείς του νησιού έχουν κάνει ότι είναι δυνατό για να υποστηρίξουν αυτήν την ομάδα μεταναστών –μέσα στην οποία υπάρχουν και πολλά παιδιά- με τους πρώτους 20 να έχουν διακομιστεί ήδη στο Κέντρο Υγείας του νησιού. 
Σημειώνεται ότι το σκάφος είχε προορισμό την Ιταλία.

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki