Wednesday 23 November 2011

Αυτοκαταστροφικές τάσεις παιδιών και εφήβων
στην εποχή μας

Οι ενήλικες έχουν την ευθύνη για τα παιδιά και τους εφήβους. Αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε. Το νου μας λοιπόν στα παιδιά. 

Αυτοκαταστροφική συμπεριφορά 

Statistics on suicide in Australia

Αυτοκαταστροφικοί οι έφηβοι της Αυστραλίας

Αυτοκαταστροφικές τάσεις παιδιών και εφήβων στην εποχή μας
Γράφει: Δημήτρης Σεφεριάδης   

Στοιχεία

Η αυτοκτονία, σύμφωνα με διεθνείς στατιστικές, είναι η τρίτη αιτία θανάτου για εφήβους 14-18 ετών, στην Ευρώπη και στη Βόρειο Αμερική. Επίσης, υπάρχει αύξηση της συχνότητας της αυτοκτονίας και για παιδιά κάτω από 14ων ετών. Υπολογίζεται ότι για κάθε θάνατο από αυτοκτονία υπάρχουν τουλάχιστον δέκα απόπειρες.
Έρευνα για τις αιτίες έχει δείξει, ότι οι κυριότεροι παράγοντες είναι ψυχοκοινωνικοί, και συνδέονται με στρες στο σχολείο, στην κοινότητα και στην οικογένεια.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση αυτού του παιδιού, θα πρέπει να δώσουμε την προσοχή μας στη διαμόρφωση της προσωπικότητας, σε σχέση με τις νέες συνθήκες ζωής, μέσα στο σχολείο, την κοινότητα, την οικογένεια.
Προφίλ
Τα άτομα με αυτοκαταστροφικές τάσεις στρέφουν την επιθετικότητα, είτε αυτή είναι ενδοψυχική, είτε οφείλεται σε εξωτερικούς παράγοντες, ενάντια στον εαυτό τους.
Κύριο χαρακτηριστικό τους είναι η παρορμητικότητα των πράξεών τους. Αυτές οι πράξεις, αυτοκαταστροφικού χαρακτήρα, ουσιαστικά αφορούν μια προσπάθεια να ελέγξουν μια κατάσταση που αναμένεται οδυνηρή, ακόμα και όταν τα ίδια την προκαλούν. Πολλές φορές αυτό γίνεται χωρίς το άτομο να το κατανοεί. Αυτό που κυριαρχεί είναι η αίσθηση παντοδυναμίας αλλά ταυτόχρονα και η άρνηση του σώματος.και οι άλλοι είναι δυστυχισμένοι.
Έχουν επίσης την τάση να δημιουργούν σχέσεις, στις οποίες εισπράττουν την έλλειψη ευαισθησίας και τη επιθετικότητα των άλλων.
Συνήθως παρουσιάζουν τον εαυτό τους ως άτομα ανάξια, ένοχα, που τους αξίζει να τιμωρηθούν, και ότι τελικά είναι καταδικασμένα να τα παρεξηγούν, να μην τα εκτιμούν και να τους συμπεριφέρονται άσχημα.
Ως αντιστάθμισμα, πολλές φορές, φαίνονται επιβλητικά και περιφρονητικά, εξυμνούν την ψυχική τους οδύνη, και περιφρονούν τους υπόλοιπους που δεν μπορούν να υπομένουν τα βάσανά τους με την ίδια γενναιότητα και αξιοπρέπεια.
Συνυπάρχει η ελπίδα, ότι αν ταλαιπωρηθούν τώρα που είναι μικροί, θα απολαμβάνουν αργότερα. Όμως η πραγματικότητα είναι, πως εκείνοι που υποφέρουν περισσότερο στην παιδική ηλικία, συνήθως υποφέρουν περισσότερο και στην ενήλικη ζωή τους.
Η απάντηση αυτή στο στρες γίνεται συνήθεια.
Αίτια
·
Η ανάγκη του ενήλικα, να πιστεύει στην ελπίδα και την υπόσχεση της παιδικής – εφηβικής ηλικίας, τον εμποδίζει συχνά να αποδεχτεί σημάδια απελπισίας, κατάθλιψης και την ανάγκη ταλαιπωρίας στα συγκεκριμένα παιδιά.
·
Στη σημερινή εποχή οι άνθρωποι είναι περισσότερο απομονωμένοι και αποξενωμένοι ο ένας από τον άλλον. Αυτό οδηγεί τους πιο ευάλωτους ανθρώπους, όπως είναι τα παιδιά, σε παρανοειδείς στάσεις, έντονο κοινωνικό μίσος, όπου κατηγορούν τους άλλους ότι φταίνε για τη δυστυχία τους. Οδηγούν σε έντονες συναισθηματικές καταστάσεις με καταθλίψεις ή ευφορίες και μοναξιά. Άλλες πάλι φορές σε παθητικότητα, αντίσταση στην αλλαγή, επιθετικότητα, σύγχυση ταυτότητας και κρίσεις ψυχικού πόνου, δυστυχίας, απελπισίας, αυτοκαταστροφικότητας, που οδηγούν στην ανάγκη για άμεση ικανοποίηση.
·
Ο αγώνας των γονιών για οικονομική ευμάρεια ή ακόμα και για την επιβίωση, αφήνει στην άκρη τον συναισθηματικό πλούτο και τη βοήθεια των παιδιών στη διαχείριση του. Φτωχές οικογένειες με ψυχική ισορροπία μεγάλωσαν παιδιά ευτυχισμένα με «ισχυρή» προσωπικότητα, όταν εξασφάλιζαν σε αυτά την ασφάλεια, τη φροντίδα και τη σαφή και ώριμη οριοθέτηση.
·
Πολλά άτομα με αυτοκαταστροφική – μαζοχιστική προσωπικότητα, έχουν δεχτεί από το περιβάλλον τους, ότι πρέπει να υπομένουν τα βάσανά τους με γενναιότητα, και όταν αυτό γινόταν εισέπρατταν την επιβράβευση.
·
Άλλο αίτιο είναι κάποια τραυματική εμπειρία ή στέρηση, σε σημείο όμως που έμεινε αναλλοίωτη και η ελπίδα και η αγάπη.
·
Επίσης, η κατάχρηση τοξικών ουσιών, ως απάντηση στο στρες που υπάρχει στη ζωή, και την οποία νιώθουν πολύπλοκη, συγχιτική και επιθετική.
·
Οι συνθήκες στη σημερινή εποχή έχουν αλλάξει. Η νέα τεχνολογία, όπως το internet, που από τη μία είναι μέσον πληροφόρησης και επικοινωνίας, έφερε μαζί του θετικές, αλλά και αρνητικές επιπτώσεις
·
Η ανάγκη να εργαστούν και οι δύο γονείς, με αποτέλεσμα να μην έχουν χρόνο για τα παιδιά τους.
·
Οι μεταναστεύσεις, εσωτερικές ή όχι.
·
Οι αλλαγές στις αξίες και στις κοινωνικές στάσεις
·
Το εκπαιδευτικό σύστημα, ξεκάθαρα ανταγωνιστικό, περίπλοκο, που δημιουργεί μεγάλο άγχος στα παιδιά και το οποίο εισπράττουν από τους δασκάλους, τους γονείς, τους συμμαθητές, την πολιτεία. 

Θεραπευτικές παρεμβάσεις
·
Να κατανοήσουν οι θεραπευτές ότι... 

«Γράμμα» από έναν αδέσποτο σκύλο!

Μα δεν γεννηθήκαμε όλοι αδέσποτα... πολλά
από εμάς μας εγκατέλειψαν γιατί βαρέθηκαν τα χάδια μας...
«Έλα παλιόσκυλο» φεύγουμε…!!!
…έτσι μου είπε ο μπαμπάς του Ντίνου μου…
Αυτή η βόλτα έμοιαζε χωρίς επιστροφή…
Στο τελευταίο σκαλί προσπάθησα να αντισταθώ…
Με κλώτσησε δυνατά μα δεν πόνεσα.
Πόνεσα που ο Ντίνος μου δεν ήταν εκεί να τον δω… να κάνω αυτό που θέλει, αυτό που θα μου ζητούσε…
Μετά ήρθε το κρύο… κρύο… πείνα και δίψα… και ένιωσα τόσο μόνος και φοβισμένος…
Πόσο άδειος νιώθω χωρίς το λουρί του Ντίνου μου, χωρίς το χάδι και τα γέλια του…!!!
Του άρεσε να χαϊδεύει τη μουσούδα μου και να βλέπει την ουρά μου να κουνιέται πέρα δώθε…
Προσπάθησα πολύ καιρό να τον βρω… μα δεν τα κατάφερα και νομίζω πως δεν θα τον βρω ποτέ ξανά…
…Κι όταν γίνεται νύχτα έρχεται κρύο…
…Κι όταν γίνεται μέρα νιώθω πείνα…
…Μα βρήκα κι άλλους σαν εμένα…σκύλους και γάτες που μας περιφρονούν και μας αποκαλούν ΑΔΕΣΠΟΤΑ..!!
Μα δεν γεννηθήκαμε όλοι αδέσποτα... 

περισσότερα στο  prasinouli hamomilaki

Μαθήματα ανθρωπιάς από τον Master Chef Λευτέρη Λαζάρου!

Τις δύσκολες αυτές στιγμές που περνάμε, ο Λευτέρης Λαζάρου στέκεται στο πλευρό ανθρώπων που έχουν ανάγκη.

 Ο Λευτέρης Λαζάρου δεν συνεργάζεται με συγκεκριμένους φορείς.
Ό,τι κάνει, το κάνει με δική του πρωτοβουλία.

Χωρίς να ξεχνά ποτέ από πού ξεκίνησε, γνωρίζοντας και ο ίδιος πολύ καλά τι θα πει φτώχεια και ανέχεια, δυο με τρεις φορές την εβδομάδα, αφού κλείσει το εστιατόριό του πηγαίνει σε διάφορες γειτονιές της Αθήνας, όπου απόκληροι της ζωής ψάχνουν να βρουν ένα καταφύγιο και τους μοιράζει φαγητό.

 Ο ίδιος ο βραβευμένος chef δε θέλησε να πει πολλά.
 «Δε θεωρώ ότι κάνω κάτι ιδιαίτερο, απλώς ένα πιάτο φαΐ για μερικούς συνανθρώπους μας φτιάχνω. Δε θέλω να πάρει έκταση και ο λόγος είναι επειδή δε θέλω να ...; τρομάξω αυτούς τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη ένα πιάτο φαγητό», είπε σε καθημερινή εφημερίδα.
Για το λόγο αυτό και δεν αποκάλυψε και τα σημεία, όπου πάει και διανέμει το φαγητό.  

«Δεν έχει σημασία το πού. Το σημείο είναι διαφορετικό κάθε φορά. Άλλωστε δε θα ήθελα να δω κάμερες και φωτογράφους εκεί να απαθανατίζουν τις στιγμές», τόνισε.
 Ο Λευτέρης Λαζάρου δε συνεργάζεται με συγκεκριμένους φορείς. Ότι κάνει, το κάνει με δική του πρωτοβουλία. Μοιράζει μόνος του το φαγητό, φροντίζει για τη σωστή θερμοκρασία, να διατηρείται το φαγητό σε καλή κατάσταση και προσπαθεί να κάθεται μαζί με τους ανθρώπους αυτούς για να είναι σίγουρος ότι θα το φάνε και δε θα μείνει εκτεθειμένο εκτός ψυγείου με αποτέλεσμα να τους προκαλέσει πρόβλημα.

Ο γνωστός μάγειρας δηλώνει μάλιστα ότι δεν θα είχε πρόβλημα να μαγειρεύει πιο συχνά για ανθρώπους που το έχουν ανάγκη.

 «Δε θα είχα πρόβλημα να μαγειρεύω πιο συχνά, κάποιες Κυριακές, σε ξενώνες. Θα κουβαλούσα και τα υλικά μου, είναι κάτι που συνηθίζεται στην Αμερική και την Αυστραλία, χρειάζεται απλώς μεθόδευση. Αν μου το πρότειναν ή το πρότειναν σε κάποιους συναδέλφους μου, σίγουρα θα το κάναμε μετά χαράς», είπε.

http://www.gossip-tv.gr

Η φίλη μας Λυγερή λέει στον Πηγαιμό της ....

Το έχουμε γράψει  πολλές φορές  στον ΠΗΓΑΙΜΟ και το εννοούμε ότι:

Μια σπίθα (αφορμή) είναι αρκετή για να κρατήσει ζωντανή την φλόγα  της ανθρωπιάς και της αλληλεγγύης  στην ψυχή  του ο Έλληνας.
Η ίδια  φλόγα  μεταλαμπαδεύεται  από γενιά σε γενιά , και κάνει διακριτά τα πολλά  θετικά χαρακτηριστικά της φυλής μας κι ίσως  σκιάζει  και αμβλύνει τα  ελαττώματά μας.
Η δύσκολη εποχή που ζούμε δεν μας επιτρέπει την πολυτέλεια να απολαμβάνουμε και να ανακυκλώνουμε τις αδυναμίες μας, π.χ. την αίγλη του ... περιττού.

Ας  ανασύρουμε  πρωτίστως από μέσα μας  την ανθρωπιά μας, την υπερηφάνεια μας, την λεβεντιά μας ,το τσαγανό μας, την φαντασία μας και γιατί όχι την εξυπνάδα μας.  

 Η συνέχεια στον ΠΗΓΑΙΜΟ

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki