Saturday 11 February 2012

ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ: «και να εργάζονται εις το καλό της πατρίδας τους ...»

Και να μπαίνουν σε φιλοτιμίαν
και να εργάζονται εις το καλό της πατρίδας τους,
της θρησκείας και της κοινωνίας.

τούτην την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί

ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ;

Κι όσα σημειώνω τα σημειώνω γιατί δεν υποφέρνω να βλέπω το άδικον να πνίγει το δίκιον. Δια κείνο έμαθα γράμματα εις τα γεράματα και κάνω αυτό το γράψιμον το απελέκητο, ότι δεν είχα τον τρόπον όντας παιδί να σπουδάξω· ήμουν φτωχός κι έκανα τον υπηρέτη και τιμάρευα άλογα κι άλλες πλήθος δουλειές έκανα, να βγάλω το πατρικό μου χρέος, οπού μας χρέωσαν οι χαράμηδες* και να ζήσω κι εγώ σε τούτην την κοινωνίαν, όσο έχω τ' αμανέτι** του Θεού εις το σώμα μου. Κι αφού ο Θεός θέλησε να κάμει νεκρανάσταση εις την πατρίδα μου, να την λευτερώσει από την τυραγνίαν των Τούρκων, αξίωσε κι εμένα να δουλέψω κατά δύναμη λιγότερο από το χερότερον πατριώτη μου Έλληνα. Γράφουν σοφοί άντρες πολλοί, γράφουν τυπογράφοι ντόπιοι και ξένοι διαβασμένοι για την Ελλάδα -ένα πράμα μόνον με παρακίνησε κι εμένα να γράψω, ότι τούτην την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί και σοφοί κι αμαθείς και πλούσιοι και φτωχοί και πολιτικοί και στρατιωτικοί και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι όσοι αγωνιστήκαμεν, αναλόγως ο καθείς, έχομεν να ζήσομεν εδώ. Το λοιπόν δουλέψαμεν όλοι μαζί, να την φυλάμεν κι όλοι μαζί και να μην λέγει ούτε ο δυνατός "εγώ", ούτε ο αδύνατος. Ξέρετε πότε να λέγει ο καθείς "εγώ"; Όταν αγωνιστεί μόνος του και φκιάσει ή χαλάσει, να λέγει εγώ· όταν όμως αγωνίζονται πολλοί και φκιάνουν, τότε να λένε "εμείς". Είμαστε εις το «εμείς» και όχι εις το «εγώ». Και εις το εξής να μάθομεν γνώση, αν θέλομεν να φκιάσομεν χωριόν, να ζήσομεν όλοι μαζί. Έγραψα γυμνή την αλήθεια, να ιδούνε όλοι οι Έλληνες ν' αγωνίζονται δια την πατρίδα τους, δια την θρησκεία τους, να ιδούνε και τα παιδιά μου και να λένε: «Έχομεν αγώνες πατρικούς, έχομεν θυσίες», αν είναι αγώνες και θυσίες. Και να μπαίνουν σε φιλοτιμίαν και να εργάζονται εις το καλό της πατρίδας τους, της θρησκείας και της κοινωνίας.


... ΕΙΠΕ Ο ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ

Αναρτήθηκε από meanan
«Εγώ την αλήθεια θα την ειπώ γυμνή»

Πώς επιδρά η κηπουρική στην ψυχολογία μας

Η ψυχολόγος κ.Ζιούπου μας απαντάει σε ερωτήσεις, σχετικά με το αν η ενασχόληση με την κηπουρική επιδρά στην ψυχολογία μας.



-Γεια σου Άννα.
-Γεια σου παπίτσα.

-Ελπίζω να μην ενοχλώ. Μήπως τυχόν πότιζες ή κλάδευες τα λουλούδια σου;
-Πού να βγω έξω με τέτοιο κρύο!

-Λογικό. Αλήθεια, έχεις φυτά στο μπαλκόνι σου;
-Βεβαίως και έχω, κάποια που τα γνωρίζω από πολύ μικρή ηλικία και κάποια άλλα που δεν ξέρω καν πώς τα λένε.

-Υπάρχει κάποιο φυτό που να είναι το αγαπημένο σου; Για παράδειγμα, εγώ δεν μπορώ να διανοηθώ κήπο χωρίς φανταχτερές φουξ μολόχες.
-Ο βασιλικός και η ελιά όταν μιλάμε για μπαλκόνι. Τελείως προβλέψιμη;

-Μπα, όχι. Ωραίες επιλογές! Θα ήθελες ποτέ να αποκτήσεις ένα μπαλκόνι ή έναν κήπο γεμάτο φυτά αν είχες χρόνο και ήξερες πώς να τα φροντίσεις;
-Θα ήθελα να έχω έναν κήπο, γεμάτο γιασεμί, πασχαλιές, κερασιές, τριανταφυλλιές (σαν της γιαγιάς Σοφίας) και γύρω γύρω στο φράχτη φουλ αγιόκλημα! Φυσικά και πολλούς βασιλικούς, και δεν ξέρω αν θα ευδοκιμούσαν ελιές σε τέτοιον κήπο, τι λες;

-Η ελιά ευδοκιμεί σχεδόν παντού, είναι πολύ ανθεκτικό φυτό. Ιδιώς αφού εσύ την αγαπάς κιόλας! Η κηπουρική είναι ένα χόμπι πολλών ανθρώπων. Στην Αγγλία συγκεκριμένα, είναι πολύ συνηθισμένο ο κάθε ένας να έχει ένα μικρό κηπάριο στην αυλή του και να καλλιεργεί καλλωπιστικά φυτά και λαχανικά. Τώρα τελευταία και στην Ελλάδα ολοένα και περισσότεροι ασχολούνται με την κηπουρική. Πιστεύεις ότι έχει κάποια επίδραση στην ψυχολογία του ανθρώπου;
-Πιστεύω πως είναι ένα από τα χόμπι που προσφέρουν ηρεμία, γαλήνη και χαλάρωση. Όχι μόνο την ώρα που ασχολείσαι και φροντίζεις τον κήπο σου, αλλά και την ώρα που απολαμβάνεις το αποτέλεσμα. Υπάρχουν εκατοντάδες έρευνες για το πώς το «γκρίζο» της πόλης επηρεάζει την ψυχολογία μας αρνητικά. Αντί λοιπόν να βρίζουμε εργολάβους, δήμους, δημάρχους κτλ, που χτίζουν παντού, μπορούμε να αναλάβουμε πρωτοβουλία....και το τερπόν μετά του ωφελίμου, καταλαβαίνεις;

-Τα όμορφα και πολύχρωμα φυτά είναι σίγουρα ένα ωραίο θέαμα. Μπορεί η ζωή σε ένα τέτοιο περιβάλλον να δημιουργεί τις βάσεις για καλύτερη διάθεση στην καθημερινότητα;
-Ναι, βέβαια. Οι άνθρωποι κουράζονται περισσότερο μέσα στο αστικό τοπίο (ψυχικά με συνέπεια και σωματικά) οπότε σίγουρα ένα όμορφο περιβάλλον θέτει τους όρους για καλύτερη ψυχολογία!

-Αν κάποιον τον ευχαριστεί και τον κάνει χαρούμενο η ενασχόλησή του με την κηπουρική, αλλά διαθέτει λίγο ελεύθερο χρόνο, πιστεύεις ότι είναι καλύτερο να χαλαρώσει στον καναπέ του ή να καταπιαστεί με τα κηπουρικά του; Δηλαδή, τι μας ξεκουράζει πραγματικά; Η ενασχόλησή μας με κάτι μας αναζωογονεί ή η απλή σωματική ξεκούραση;
-Και τα δύο, η διαφορά όμως με μια ενασχόληση είναι η ικανοποίηση που μας προσφέρει αυτή, σαν αποτέλεσμα. Αλλά και η μικρή σωματική άσκηση που αυξάνει ουσίες στο αίμα μας (φαινυλαιθυλαμίνη και φαινυλακετικό οξύ ) τονώνουν την ψυχολογία μας και αυξάνουν την αυτοπεποίθησή μας. Σαν αποτέλεσμα, λοιπόν, η κηπουρική, όπως είπα και παραπάνω, όχι μόνο μας χαλαρώνει, μας σηκώνει από τον καναπέ, μας κινητοποιεί, και αφήνει ωραίο αποτέλεσμα να το κοιτάμε, να το μυρίζουμε και να το απολαμβάνουμε κατά τη διάρκεια της σωματικής μας ξεκούρασης!

-Όταν αρχίζει κάποιος να ασχολείται με την κηπουρική και τη φροντίδα των φυτών, γνωρίζει ελάχιστα πράγματα. Σιγά σιγά όμως εξελίσσεται και καταφέρνει να έχει καλύτερα αποτελέσματα και να φροντίζει φυτά με μεγαλύτερη ευκολία και επιτυχία. Πιστεύεις ότι αυτό τον γεμίζει αυτοπεποίθηση και για άλλους τομείς της ζωής του;
-Το να μαθαίνουμε κάτι, είναι σχεδόν πάντα ευχάριστο, αλλά η ενασχόληση με τον κήπο δεν είναι απλά ένα χόμπι. Μας μαθαίνει να είμαστε υπεύθυνοι, υπομονετικοί, διεγείρει τις αισθήσεις μας, την αφή, την όσφρηση, την όραση μας, μας μαθαίνει πώς να φροντίζουμε. Ποιος άνθρωπος με τόσες γνώσεις, δεν θα είχε αυτοπεποίθηση;

-Άννα, το Κηπολόγιο σε ευχαριστεί πολύ για τη σύντομη αλλά κατατοπιστικότατη συνέντευξη και τις χρήσιμες πληροφορίες που μας χάρισες. Δε μας είπες το πιο σημαντικό: Κηπολόγιο διαβάζεις;
-Με αφοσίωση!

Ποια είναι η Άννα που έδωσε την πρώτη συνέντευξη στο Κηπολόγιο; Είναι Ψυχολόγος και την βρίσκεις εύκολα:

Άννα Ζιούπου
Ψυχολόγος ΑΠΘ
a.zioupou@gmail.com

 Παπίτσα

«Είσαι Έλληνας; Τότε, τι προσκυνάς;»

«Είσαι Έλληνας; Τότε, τι προσκυνάς;
Σηκώσου απάνου...
Εμείς οι Έλληνες
και στους θεούς ορθοί ομιλούμε ορέ!!»

Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης
(3 Απριλίου 1770 - 4 Φεβρουαρίου 1843)
Γνωστός ως Γέρος του Μοριά.
Λόγια από τον Γέρο του Μοριά που στις 4 Φεβρουαρίου είχαμε την επέτειο του θανάτου του, άξιος γιος μιας σπουδαίας μάνας:
=================

Με λένε Ελλάδα, είμαι μητέρα 
και τα παιδιά μου είναι οι Έλληνες!
Βρίσκομαι στην Ευρώπη! 
Είμαι μικρή χώρα, μια κουκκίδα, στον παγκόσμιο χάρτη, 
έχω όμως το καλύτερο "οικόπεδο" στον πλανήτη...!

Δεν πρόκειται να Παραδοθώ...
να Πουληθώ...
και να Πεθάνω για το χατίρι κανενός...
Διακρίνομαι για την Ιστορία μου...,
τους Αγώνες μου...,
... την Αντίστασή μου...,
την Ψυχή και τον Πατριωτισμό μου!!!
Όλοι με ζηλεύουν... Πάντα με ζήλευαν γι αυτό και πάντα είχα εχθρούς!
Πολεμούσα κι Αντιστεκόμουν με όλη μου την δύναμη...
και στο τέλος τα κατάφερνα!!!

Κι εκεί που όλα ήταν ήσυχα... μ' αιφνιδίασαν και τρόμαξα!!!

Ο εχθρός με χτύπησε εσωτερικά... Πονηρά και Ύπουλα... όχι όπως τις άλλες φορές...
Ζούσε "σπίτι" μου, τον είχα με τα παιδιά μου αλλά...
ήταν καλά καλυμμένος και δεν φαινόταν...
Ξεγέλασε ακόμα και μένα!!!

Προσπαθώ να τον αντιμετωπίσω αλλά...

πολλά απ τα παιδιά μου τον υποστηρίζουν...
κι αντιστέκονται σε μένα!
την ίδια τους την μάνα...

Έχουν φτάσει σε σημείο να με περιγελούν...

να με κοροϊδεύουν...
να με πουλάνε...
να μην με αναγνωρίζουν...!!!

Είμαι Πικραμένη...

Τρομαγμένη...
Εξουθενωμένη...
αλλά δεν θα το βάλω κάτω!!!

Με το κεφάλι Ψηλά θ
Αγωνιστώ...
και θ' Αντισταθώ, όπως έκανα πάντα...
Μπορεί να γονατίσω... αλλά θα παλέψω...
και θα νικήσω!!!

Την Ψυχή και τον Πατριωτισμό μου δεν θα μου τα πάρουν ποτέ!,

ούτε και πρόκειται να με φτάσει κανένας σ αυτά...
Δεν πρόκειται να Παραδοθώ...
να Πουληθώ...
και να Πεθάνω για το χατίρι κανενός... 


My name is Greece, I'm a mother and my children are the Greeks!
I'm in Europe! I'm a small dot on the world map, but I have the best plot in the world...!

I am well known for my History...,
my Battles...,
my Resistance...,
my Soul and my Patriotism!!!
Everyone is jealous of me...Always have, that is why I always had enemies.
I Fought my battles and Resisted
with all my strength...
and at the end I was always successful!


Suddenly, when everything was quiet... they surprised me and I got scared!!!
The enemy struck internally... Manipulative and Insidiously...not like the other times...
The enemy live with me, at my "home", with my children but...
he was well disguised did not seemed...
and he even Tricked me!!!


I am trying to fight back but...
many of my children they support this enemy...
as a result my own children they resist to me!
their own mother...


Now everyone have reached to point laugh of me...
making fun of me...
selling me...
not recognizing me...!!!


I'm very Sad...
Scared...
Exhausted...
but I will not give up!!!


With my head held High I will Fight...
and Resist like I always did...
I will not lose the war... I will fight...
and I win!!!


They will never take away my Soul and Patriotism
and no one will be like me...
I will not Surrender...
I will not Sell myself...
I will not Sacrifice myself for no one...


Moreover...
a mother never abandons her home and her children...


Joya Koun

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki