Sunday 3 June 2012

Σοκαριστικά στοιχεία για το trafficking στην πατρίδα μας

trafficking
στην Ελλάδα η παράνομη πορνεία
στα ανήλικα παιδιά ολοένα και αυξάνεται.
Τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν ουσιαστικά σοκάρουν καθώς στην Ελλάδα η παράνομη πορνεία στα ανήλικα παιδιά ολοένα και αυξάνεται.  
Μάλιστα υπολογίζεται ότι 40.000 νέα παιδιά ηλικίας από 12-25 ετών εκδίδονται επί χρήμασι.
Παράλληλα, πάνω από 1.000.000 άνδρες πληρώνουν στην χώρα μας για αγοραίο έρωτα ενώ από το 1990 οι πελάτες έχουν αυξηθεί κατά 600%.
περισσότερα εδώ

Πεντηκοστή: Το γενέθλιο πανηγύρι της Εκκλησίας!

ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ ΚΑΙ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ
Αρχιεπισκόπου Αλβανίας Αναστασίου.

Από το βιβλίο «ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ: Από την Ανάσταση στην Εκκλησία»
.
Από την Ανάσταση στην Εκκλησία

Την Πεντηκοστή γιορτάζουμε το γεγονός της Εκκλησίας, αλλά η εποχή μας δεν μπορεί εύκολα να γιορτάσει το γεγονός της Εκκλησίας, γιατί είναι μια έντονα αντιεκκλησιαστική εποχή, όχι γιατί επικρίνονται, διαβάλλονται, διασύρονται ή συκοφαντούνται συχνά εκπρόσωποι της εκκλησιαστικής διοι­κήσεως, αλλά επειδή η φύση του πολιτισμού που κυριαρχεί σήμερα είναι αντιεκκλησιαστική.  Η εποχή μας είναι μια εποχή ατομιστική και ανταγωνιστική, είναι μια εποχή που ενθαρρύνει τον ανθρώπινο ναρκισσισμό και σαν συνέπεια καλλιεργεί τις προϋποθέσεις για την αποκοπή του ανθρώπου από τους άλλους και την απομόνωσή του.
Η εκκλησιαστικότητα αντίθετα είναι αντανάκλαση της τριαδικότητας του Θεού, που σαν Θεός αγάπης δεν μπορούσε αν και είναι ένας να είναι μοναδικός, γιατί έπρεπε οπωσδήποτε να αγαπάει κάποιον άλλο. Έτσι ο Θεός ήταν απαραίτητο να είναι μια κοινότητα, μια κοινωνία που τα πρόσωπα που την αποτελούν να τα μοιράζονται όλα, να τα έχουν όλα κοινά εκτός από την ταυτότητά τους, την υποστατικότητά τους. Γιατί αν είχαν και την ταυτότητα ή την υποστατικότητά κοινή δεν θα ήταν κοινότητα, αλλά μοναδικότητα και επομένως ο Θεός δεν θα μπορούσε να είναι Θεός αγάπης.
Στον άνθρωπο ο Θεός που τον έπλασε κατ' εικόνα και ομοίωση δική του, έδωσε την εκκλησιαστικότητα που είναι για τον άνθρωπο ότι είναι για τον Θεό η τριαδικότητα. Αλλά με την απομάκρυνσή του από τον Θεό ο άνθρωπος αλλοιώνει την θεία εικόνα και υποκαθιστά την εκκλησιαστικότητά του, δηλαδή το βασικό στοιχείο της φύσεώς του που απαιτεί την ένωσή του με τους άλλους ανθρώπους, με τον ατομικισμό και τον ναρκισσισμό που τον οδηγεί στον θάνατο.
Ο Χριστός με την ενσάρκωση του, την ενανθρώπισή του αποκαθιστά την ανθρώπινη φύση, στην παλιά της κατάσταση και έτσι ξαναζωντανεύει, την εκκλησιαστικότητα του ανθρώπου και την πραγματώνει με την σύσταση της Εκκλησίας.
Επομένως η Εκκλησία δεν είναι διοίκηση, δεν είναι οργάνωση, δεν είναι εξουσία, αλλά είναι κοινωνία, συνομιλία, συνύπαρξη, συμβίωση, συνοδοιπορία, συμμετοχή, συνεύρεση, σύνοδος. Ούτε είναι αναγκαστικά  Εκκλησία η χωρίς καμιά συνοχή συγκέντρωση ατόμων στο Ναό.  Η συγκέντρωση ατόμων στο ναό, μπορεί μάλιστα συχνά να είναι κάθε άλλο παρά Εκκλησία.
Στην  Εκκλησία οι άνθρωποι μοιράζονται με τους άλλους τον εαυτό τους, το βιό τους, τον χρόνο τους, τις ανησυχίες τους, την δημιουργικότητά τους, τη χαρά τους, την λύπη τους, την πίκρα τους, την απόγνωσή τους, την ελπίδα τους, την πίστη τους.
Στην Εκκλησία, ούτε υπακούουν πολλοί σε ένα ούτε δεν υπακούει κανένας σε κανένα, αλλά υπακούουν όλοι σε όλους.
Δεν υπάρχει  Εκκλησία εκεί που oι άνθρωποι φροντίζουν ο καθένας τον εαυτό του, εκεί που ο καθένας κρατάει τα αγαθά του, την χαρά του, την δύναμή του, την ελπίδα του, την πίστη του, την αρετή του για τον εαυτό του και δεν την μοιράζεται με τους άλλους.
Η Εκκλησία όμως πραγματώνεται διαρκώς πάνω στη γη, αποκαθιστά διαρκώς την εκκλησιαστικότητα της ανθρωπινής φύσεως, μεταβάλλει διαρκώς τον κόσμο σε βασιλεία του Θεού, δεν είναι στατική, δεν φτάνει ποτέ στο τέρμα, μπορεί πάντα να γίνεται όλο και περισσότερο η βασιλεία του Θεού. 
Επομένως η Εκκλησία δεν είναι μια κοινωνία καθαρών, που έχουν φθάσει στο τέρμα και που δεν μπορούν να προχωρήσουν πιο πέρα.

περισσότερα εδώ

Irena Sendler, η γυναίκα που έσωσε 2.500 παιδιά...

«Έκανα πολύ λίγα. Θα μπορούσα να είχα κάνει περισσότερα. 
Αυτή η τύψη θα με συνοδεύει μέχρι το θάνατό μου»... 
 .
Το όνομά της ήταν Ειρήνη.
Έζησε έναν φριχτό πόλεμο.
Irena Sendler
Γεννήθηκε το 1910 στο Otwok, μία πόλη κοντά στη Βαρσοβία. Επηρεάστηκε πολύ από τον πατέρα της, που ήταν γιατρός σοσιαλιστής και οι ασθενείς του ήταν κυρίως φτωχοί Εβραίοι.

Η Irena έγινε κοινωνική λειτουργός. Μετά την εισβολή των Γερμανών στην Πολωνία το 1939, επιδόθηκε στη βοήθεια των καταδιωκόμενων Εβραίων. Τους συμπεριέλαβε στις λίστες των ανθρώπων που βοηθούσε το τμήμα Κοινωνικής Πρόνοιας με χριστιανικά ονόματα και για την πιθανή περίπτωση ελέγχου από τους Γερμανούς δίπλα στα ονόματά τους έγραφε πως είχαν προσβληθεί από ασθένειες όπως τύφο ή φυματίωση...
Το 1942 οι Ναζί δημιουργούν το γκέτο της Βαρσοβίας όπου φυλακίζονται εκατοντάδες χιλιάδες Εβραίοι. 

Η Ιρένα καταφέρνει να έχει καθημερινή άδεια εισόδου στο γκέτο με σκοπό τη μεταφορά φαγητού, φαρμάκων και ρούχων. 5.000 άνθρωποι πέθαναν μέσα σε ένα μήνα... Αποφάσισε, λοιπόν, να βγάλει τα παιδιά τουλάχιστον έξω από κείνη τη φριχτή φυλακή.Άρχισε λοιπόν να οργανώνει το σχέδιό της! Έπρεπε καταρχήν να βρει οικογένειες που θα «υιοθετούσαν» τα Εβραιόπουλα και θα τα έκρυβαν στα σπίτια τους, ρισκάροντας, φυσικά, τη ζωή τους. Ήξερε πως αυτό δεν ήταν εύκολο. Επιπλέον, έπρεπε να βρει τρόπο εξόδου των παιδιών από το γκέτο. Τα κατάφερε και τα δύο. 
Η ίδια ως νεαρή μητέρα έπεισε αρκετές Πολωνίδες να δεχτούν στο σπίτι τους ένα ακόμη παιδί... Το σχέδιο δράσης μπήκε αμέσως σε εφαρμογή. Έβαζε τα παιδιά σε νοσοκομειακά αυτοκίνητα και στη συνέχεια τα αναλάμβαναν οι ανάδοχες οικογένειες δίνοντάς τους ψεύτικες ταυτότητες... Το πώς έφευγαν βέβαια, μέσα από το στρατόπεδο ήταν απίστευτο! Μέσα σε σάκους όπλων, σε σακιά από πατάτες, σε κοφίνια... αλλά και κανονικά από την δεύτερη πόρτα της εκκλησίας του γκέτο ανακατεμένα με το υπόλοιπο εκκλησίασμα...

Η αγωνία των γονέων τους ήταν ολοφάνερη: "Μπορείτε να μας εγγυηθείτε ότι θα ζήσουν;" ρωτούσαν την Ιρένα. Εκείνη το μόνο που μπορούσε να εγγυηθεί ήταν ότι θα πέθαιναν αν έμεναν μέσα...
«Στα όνειρά μου», έλεγε, «ακούω ακόμα τις κραυγές των παιδιών όταν άφηναν τους γονείς τους»...

Κατάφερε, όμως, με αυτόν τον τρόπο να σώσει περίπου 2.500 παιδιά!!!
Ίδρυσε, έτσι, το παιδικό τμήμα της οργάνωσης «Βοήθεια προς τους Εβραίους».
Το 1943 οι Γερμανοί ανακάλυψαν τη δράση της, τη συνέλαβαν και τη βασάνισαν με τις γνωστές μεθόδους τους, τόσο πολύ που έσπασαν τα χέρια και τα πόδια της. Την έσωσε από βέβαιο θάνατο η ... δωροδοκία. Φίλοι της από την οργάνωση πλησίασαν με το πουγκί τους ανώτερα στελέχη των ναζί, τα οποία "φιλοτιμήθηκαν" και την πέταξαν αναίσθητη σε ένα δάσος... Έζησε, όμως!
Για πολλά χρόνια η Ειρήνη ζούσε μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Μα το 2000 μία ομάδα φοιτητριών (Elizabeth Cambers, Megan Stewart, Sabrina Coons και Janice Underwood)μαζί με την καθηγήτριά τους Norman Conard την έφεραν στο προσκήνιο. Έγραψαν ένα θεατρικό έργο με τίτλο: "Life in a jar" που περιέγραφε τα ηρωικά της κατορθώματα. Το έργο βραβεύτηκε και παρουσιάστηκε από ραδιόφωνα και τηλεοράσεις, συγκινώντας πλήθος ανθρώπων. Έγινε, έτσι γνωστή πια στο ευρύ κοινό.
Πέθανε το Μάιο του 2008. 

Στην πολωνική τηλεόραση έγιναν τα σχετικά αφιερώματα στη μνήμη της. Σε ένα από αυτά μίλησε ο τελευταίος επιζών αρχηγός της εξέγερσης του γκέτο της Βαρσοβίας, Μάρεκ Έντελμαν, είπε:
«Οι άνθρωποι που βοηθούν τους συνανθρώπους τους, που στέκονται στο πλάι τους, που υπερασπίζονται τους αδυνάτους, είναι πολύ, δυστυχώς, πάρα πολύ σπάνιοι. Ο κόσμος που ζούμε θα ήταν σίγουρα καλύτερος, αν υπήρχαν περισσότεροι αλτρουιστές, έτοιμοι να βοηθήσουν τον πλησίον τους».


Η ίδια η Irena σε μεγάλη ηλικία πια έλεγε:
"Έκανα πολύ λίγα. Θα μπορούσα να είχα κάνει περισσότερα. Αυτή η τύψη θα με συνοδεύει μέχρι το θάνατό μου"...

Καθώς τα διάβαζα αυτά στο νου μου ήρθε η τελευταία σκηνή από την ταινία: «Η λίστα του Σίντλερ». Κι αυτός είχε παρόμοια ζωή με την Ιρένα και παρόμοιες σκέψεις... Η σκηνή είναι συγκλονιστική.
Αυτοί οι άνθρωποι αξίζουν πιο πολύ κι από όλο το χρυσάφι του κόσμου!
Γελαστή, ηρωική Ειρήνη! Γράφω το όνομά σου στην καρδιά μου. Κρατώ το χαμόγελό σου. Με αυτή τη φωτογραφία σου θέλω να σε θυμάμαι.
dreamandfight

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki