Δεν
είσαι εκεί για να τα δεις, όμως, σίγουρα θα τα μάθεις. Είτε γιατί το
μικρό σου θα σου πει με το νι και με το σίγμα πως πέρασε στο σχολείο,
είτε γιατί, αν έχεις πέσει στον τύπο σφίγγα, θα διαβάσεις μόνη σου τα
σημάδια…
Το
προαύλιο δεν είναι απλά ένας χώρος για παιχνίδι. Είναι μια μικρή
κοινωνία. Κι εκεί τα παιδιά, μακριά από τα όρια της οικογένειας και το
αυστηρό πλαίσιο της τάξης, μπορεί να δείξουν το πιο σκληρό πρόσωπό τους.
Όχι γιατί τα παιδιά είναι σκληρά. Αλλά γιατί δεν έχουν αναπτύξει ακόμα
τις κοινωνικές δεξιότητες των μεγάλων, γιατί δεν έχουν ακόμα ξεκάθαρη
αντίληψη του τι είναι σωστό και τι λάθος ή γιατί, πολύ απλά, θέλουν να
δοκιμάσουν τη δύναμή τους, εξηγεί ο κ. Γκρέκας, εκπαιδευτικός στην
πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Και γι αυτό η καθοδήγηση από γονείς και
εκπαιδευτικούς θεωρείται πολύτιμη.
ΠΡΟΒΛΗΜΑ 1ο: ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΤΗΤΑ
Για μία ακόμα φορά βρίσκεσαι στο σχολείο, επειδή το βλαστάρι σου σήκωσε χέρι ή γιατί γύρισε στο σπίτι με μαυρισμένο μάτι.
Τι πρέπει να ξέρεις:
Από τις πρώτες κιόλας τάξεις του δημοτικού ένα στα πέντε παιδιά περίπου
(κυρίως αγόρια) παρουσιάζουν επιθετικότητα, καθώς προσπαθούν να
επιβάλλουν τα "θέλω" τους. Κάθε παιδί λοιπόν μπορεί κάποια στιγμή να
εκφράσει, για τον έναν ή τον άλλο λόγο, επιθετικότητα. Όχι μόνο για
λόγους κυριαρχίας αλλά και για λόγους άμυνας.
Τι πρέπει να κάνεις:
Δώσε
το καλό παράδειγμα στις σχέσεις σου με τους συγγενείς, το σύντροφό σου,
τους φίλους σου, αποφεύγοντας κάθε μορφή βίας, ακόμα και τη λεκτική.
Μην
επιτρέπεις καμία μορφή βίας μέσα στο σπίτι ανάμεσα στα αδερφάκια. Ο
κανόνας "δεν απλώνουμε ποτέ χέρια" πρέπει να είναι αυστηρός κι
αμετάκλητος (πράγμα που φυσικά πρέπει να ισχύει και για τους γονείς).
Παρότρυνε
τα μέλη της οικογένειας να μάθουν να παίρνουν σειρά, να μοιράζονται τα
πράγματά τους, να συμμετέχουν στις δουλειές του σπιτιού, ανεξάρτητα από
το φύλο τους.
Άφησε στο σπίτι κάποιο περιθώριο εξουσίας στο παιδί. Έτσι, θα αισθάνεται μικρότερη ανάγκη ν ασκεί εξουσία στα άλλα παιδιά.
Έλεγξε το τηλεοπτικό πρόγραμμα που βλέπουν και τα βιντεοπαιχνίδια που παίζουν τα παιδιά, εξαιρώντας εκείνα με σκηνές βίας.
Όταν
το παιδί σου έρχεται αντιμέτωπο με αρνητικά συναισθήματα όπως θυμός,
παρότρυνε το να συζητάει μαζί σου γι αυτά, έτσι ώστε να μάθει να τα
εκτονώνει χωρίς να καταφεύγει στη βία.
Αν είσαι μάρτυρας διαπληκτισμού, δώσε συμπαράσταση στο θύμα, ακόμα κι αν δεν είναι το παιδί σου.
Χαρακτηριστικά των παιδιών που μπορεί να υιοθετήσουν επιθετική συμπεριφορά:
θυμώνουν εύκολα.
δυσκολεύονται να δεχτούν τη ματαίωση των επιθυμιών τους.
καταφεύγουν πολύ συχνά σε εκβιασμούς ("δεν θα παίξεις μαζί μας, αν δεν...".
υιοθετούν το ρόλο του αρχηγού στις παρέες ή φτιάχνουν κλίκες
ΠΡΟΒΛΗΜΑ 2ο: ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΣ
Η μικρή σου ήρθε σπίτι κλαίγοντας επειδή οι φίλες της δεν την παίζουν πια…
Τι πρέπει να ξέρεις:
Τα παιδιά έχουν την τάση να ενοχλούν, να καταπιέζουν και να απορρίπτουν
οποιοδήποτε παιδί αντιλαμβάνονται πως για κάποιο λόγο είναι σε θέση
αδυναμίας. Συνήθως, την αρχή κάνει ένα παιδί που έχει...