Saturday 27 October 2012

Ο εξωραϊσμός της Βίας και η αποθέωση της Παιδοφιλίας

Όταν η Βία εξωραΐζεται, ο φασισμός κυριαρχεί.
Όταν η παιδοφιλία αποθεώνεται, οι παιδεραστές στήνουν χορό
Ο εξωραϊσμός της Βίας
... Η Λιάνα Κανέλλη συνέχισε λέγοντας: "Δεν είμαι Θεός και δεν επιτρέπω σε κανέναν να αστειεύεται με τη βία. Ο εξωραϊσμός αυτών των πράξεων είναι η αιτία της παγκόσμιας ανόδου του φασισμού. Είμαι ένας άνθρωπος που αρνήθηκε να κάνει σάτιρα τη βία εις βάρος του. Εάν αρχίσετε να αστειεύεστε με το δράμα δίπλα σας, θα εξοικειωθείτε με το τέρας Θέλω να κρατηθώ όρθια και με αξιοπρέπεια και να μην κρύψω από το κοινό γιατί έφυγα από την εκπομπή. Αισθάνομαι βαθύτατα πληγωμένη, προσβεβλημένη και κυρίως απορημένη. Όταν ο φασισμός γίνεται ανέκδοτο, μετά γίνεται εκπομπή και άποψη πολιτική και κυρίαρχη. Αν εγώ χαστούκιζα τον Κασιδιάρη θα ήμουν το ίδιο χυδαία, το ίδιο κτήνος".

Η αποθέωση της Παιδοφιλίας
... Η υπόθεση Σάβιλ δεν αφορά μόνο βιασμούς και παρενοχλήσεις εντός του BBC. 
Ο τηλεαστέρας έκανε επισκέψεις φιλανθρωπικού τύπου σε ιδρύματα. Τα ίδια έκανε και εκεί. Πήγαινε στο αναμορφωτήριο Duncroft στο Σάρεϊ και έπαιρνε κορίτσια για να τα πάει βόλτα. Μια μικρή την στρίμωξε στο φορτηγάκι της εκπομπής του και όταν εκείνη άρχισε να ουρλιάζει, επενέβησαν δυο εργαζόμενοι στο κανάλι. Την επέπληξαν, το είπαν στη διευθύντρια του ιδρύματος και το κορίτσι μπήκε σε απομόνωση.  
Της είπαν ότι δεν θα βγει από εκεί αν δεν ζητήσει συγγνώμη για τις προσβολές. Λίγα χρόνια αργότερα στο ίδιο αναμορφωτήριο, ένα άλλο κορίτσι δόθηκε στον Σάβιλ για βόλτα με τη Ρολς Ρόις του. Όταν επέστρεψε κατήγγειλε την επίθεση αλλά η διευθύντρια της υπέδειξε να μην το ξανασυζητήσει. 
Αφηγήθηκε το περιστατικό στον κοιτώνα και έλαβε την απάντηση «τα ίδια κάνει σε όλες μας»

Το Παιδί και το Κερί

«Ποιος είναι ο αμαρτωλός; Το παιδί που κλέβει,
ή εμείς που το φέραμε σ' αυτή τη θέση;»
Σε μια Εκκλησία παρατήρησαν ότι λείπανε κεράκια.
Κατάλαβαν, ότι κάποιος έπαιρνε κεριά, παραφύλαξαν και είδαν ότι ένα παιδάκι ήταν αυτό που έπαιρνε τα κεράκια.

Το πιάσανε λοιπόν το παιδάκι και το ρώτησαν:
--Γιατί παιδί μου παίρνεις τα κεράκια;
Και είπε το παιδί
--Δεν έχουμε φως στο σπίτι... και παίρνουμε τα κεράκια, τα κάνουμε ματσάκι και τα βάζουμε στο τραπέζι και τα ανάβουμε, για να διαβάζουμε με τον αδερφό μου 

«Ποιος είναι ο αμαρτωλός; Το παιδί που κλέβει, ή εμείς που το φέραμε σ' αυτή την θέση;»

Το κοινωνικό κεκτημένο της κρίσης...
Η κοινωνία των συνανθρώπων!!!

Η κοινωνία των συνανθρώπων!!!
Μέσα στην κρίση γεννώνται ευκαιρίες... Αυτό ίσως είναι ένα εύγλωττο και χιλιοχρησιμοποιημένο motto για τις οικονομικές ευκαιρίες που γεννά η κρίση (δεν θα αναλύσουμε σε αυτό το άρθρο ούτε θα σχολιάσουμε αυτό το ''κλισέ'')..

Ποια είναι όμως η πραγματική ευκαιρία που γέννησε η κρίση που ξεκίνησε από το 2008 στην Ελλάδα; 


Είναι η ευκαιρία να οικοδομήσουμε μία πραγματική κοινωνία... 
Να ξεφύγουμε από τα δεσμά του άκρατου ατομικισμού και καταναλωτισμού που μας επέβαλλε ο νεοφιλελευθερισμός και η τραπεζική-πιστωτική επέκταση και εκμετάλλευση των πολιτών...  
Να δημιουργήσουμε την κοινωνία στη βάση του ανθρωπισμού --- η κοινωνική αλυσίδα που δεν διαρρηγνύεται, τα άτομα βοηθούν με κάθε μέσο τον συνάνθρωπο για οποιοδήποτε λόγο μικρό, μεγάλο, σημαντικό, ασήμαντο...

Η Μάργκαρετ Θάτσερ δεν έχει δίκιο... Η ιστορία την ακυρώνει παντελώς... Η κοινωνία δεν αποτελείται από μεμονωμένα άτομα... Η κοινωνία είμαστε όλοι εμείς μαζί -ενωμένοι - δίχως μικρότητες...


Οι εθελοντικές πρωτοβουλίες στην Ελλάδα δημιουργούν ένα πολύ ελπιδοφόρο κοινωνικό κεκτημένο... Κοινωνικά ιατρεία, κοινωνικά παντοπωλεία, κοινωνικά φαρμακεία, τοπικά ανταλλακτικά συστήματα.. Ποιο μεγάλο ειδησεογραφικό κανάλι προβάλλει αυτές τις πρωτοβουλίες;;


Λοιπόν, ναι, η κρίση γέννησε ευκαιρία.. Πολύ μεγάλη, μάλιστα... Να δημιουργήσουμε την ελληνική κοινωνία... Δίχως διακρίσεις, με αλληλοβοήθεια, φιλία, υποστήριξη, ενθάρρυνση, προσφορά και αυταπάρνηση... 

Ας ΑΚΥΡΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΠΟΥ ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΕ ΚΥΡΙΩΣ ΠΡΟ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ...

Ας κρατήσουμε ως κόρη οφθαλμού την κοινωνία στην πραγματική της έκφανση και μορφή. Η κοινωνία όχι ως κοινωνία των πολιτών που εφάπτονται με την πολιτική πραγματικότητα και πρακτική (απλώς), αλλά η κοινωνία ως κοινωνία των (συν) ανθρώπων, η κοινωνία της αλληλεγγύης....

Αυτό είναι το κοινωνικό κεκτημένο της κρίσης... Η κοινωνία των συνανθρώπων!!!


από andounis

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki