Wednesday 13 March 2013

Οι… άγνωστες αισθήσεις: Αιθουσαία αίσθηση

“Η σχέση μας με τη βαρύτητα 
προηγείται της σχέσης μας με τη μητέρα μας”,
σύμφωνα με την A. Jean Ayres, Αμερικανίδα εργοθεραπεύτρια που εμπνεύστηκε τη θεωρία της αισθητηριακής ολοκλήρωσης και αφιέρωσε τη ζωή της στην έρευνα των νευροβιολογικών λειτουργιών και της διαδικασίας μάθησης του εγκεφάλου.

Αιθουσαία αίσθηση
Το παιδί αναπτύσσει το αιθουσαίο του σύστημα όταν…
φέρνει το κεφάλι προς τα κάτω
Help for Sensory Integration Disorder in Kid
.
Ακριβώς αυτήν την σχέση μας με την βαρύτητα ανά πάσα στιγμή την γνωρίζουμε χάρη σε ένα αισθητηριακό σύστημα, παρόμοιο με το ακουστικό ή το οπτικό, που ονομάζεται αιθουσαίο σύστημα.  
Βρίσκεται στο εσωτερικό αυτί και μας βοηθά να καταλάβουμε τη θέση μας στον χώρο, από τη θέση στην οποία βρίσκεται το κεφάλι μας.  Έτσι ξέρουμε λοιπόν αν στεκόμαστε όρθια ή ανάποδα, ακόμα και αν δεν έχουμε τα μάτια μας ανοικτά! Επίσης αν είμαστε ακίνητοι ή αν κινούμαστε, προς ποια κατεύθυνση και με τι ταχύτητα.

Ας δούμε μερικές ενδιαφέρουσες πληροφορίες για το αιθουσαίο σύστημα:

  1. Έχει πολύ σημαντικό ρυθμιστικό ρόλο σε σχέση με τα υπόλοιπα αισθητηριακά συστήματα (πχ απτικό, οπτικό, ακουστικό) και η σωστή λειτουργία του είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την επιτυχή ερμηνεία των ερεθισμάτων που λαμβάνουμε από εκείνα.
  2. Τα παιδιά, τα πρώτα χρόνια της ζωής τους περνούν πολύ χρόνο αναπτύσσοντας τη σχέση τους με τη βαρύτητα. Η ασφάλεια ενάντια στη βαρύτητα είναι τόσο σημαντική για την ανάπτυξή τους, που ενστικτωδώς πειραματίζονται συνέχεια με το αιθουσαίο τους σύστημα, δοκιμάζοντας τα όριά τους. Σκαρφαλώνουν για να πηδήξουν από πολύ ψηλά, γυρνάνε συνεχώς γύρω από τον εαυτό τους, φέρνουν το σώμα τους σε “δύσκολες” θέσεις (κατακόρυφα, τούμπες κλπ).
  3. Επηρεάζει τον μυικό τόνο και τη στάση του σώματός μας, δίνοντας συνεχώς εντολές στους μύες για το πόσο θα πρέπει να ενεργοποιούνται κάθε στιγμή για να διατηρήσουν το σώμα σε θέση ενάντια στη βαρύτητα.
  4. Σταθεροποιεί το οπτικό πεδίο προσαρμόζοντας τη θέση των ματιών καθώς το κεφάλι και ο αυχένας κινούνται. Έτσι τα μάτια μπορούν να κοιτούν σταθερά κάτι μπροστά ενώ κινούμαστε. Η ικανότητα οπτικής εστίασης και γρήγορης οπτικής σάρωσης (όπως για παράδειγμα όταν διαβάζουμε) συνδέεται άμεσα με την ωρίμανση του αιθουσαίου συστήματος). Συχνά παιδιά με δυσκολίες στην ανάγνωση παρουσιάζουν ελλιπή αιθουσαία επεξεργασία.
  5. Συνδέεται με το ακουστικό σύστημα. Ανατομικά βρίσκονται πολύ κοντά, ωστόσο και λειτουργικά συχνά επικοινωνούν. Και τα δύο συστήματα ανταποκρίνονται στη δόνηση. Κάθε φορά που ακούμε έναν ήχο ενεργοποιούνται οι υποδοχείς της βαρύτητας και κάθε φορά που κινούμαστε, ενεργοποιούνται οι ακουστικοί υποδοχείς. Δεν είναι τυχαίο που με το άκουσμα μουσικής αυθόρμητα κινούμαστε στον ρυθμό της!
  6. Έρευνες έχουν δείξει ότι η αιθουσαία ενεργοποίηση μπορεί να αυξήσει την αυθόρμητη παραγωγή ήχων/ομιλίας, γεγονός που σημαίνει ότι η κίνηση βοηθά σημαντικά παιδιά με καθυστέρηση στην ανάπτυξη ομιλίας.
  7. Βοηθά την ρύθμιση της εγρήγορσής μας. Η αργή, ρυθμική κίνηση του σώματός μας (και κατ’ επέκταση του αιθουσαίου) μας χαλαρώνει, ενώ αντίθετα η γρήγορη, άρρυθμη κίνηση μας ενεργοποιεί.
  8. Όποιος έχει νιώσει ναυτία στο αυτοκίνητο ή στο καράβι, τότε έχει βιώσει την επίδραση της υπερβολικής λειτουργίας του αιθουσαίου στο πεπτικό σύστημα. Να κάτι ακόμα που συνδέεται μαζί του!
  9. Δουλεύει 24 ώρες το 24ωρο, αφού η έλξη της βαρύτητας υπάρχει πάντα και επηρεάζει καθετί που κάνουμε. Επομένως είναι υψίστης σημασίας να λειτουργεί ομαλά…
Το παιδί αναπτύσσει το αιθουσαίο του σύστημα όταν…

  • Χοροπηδά όρθιο στο τραμπολίνο ή καθιστό σε μια μεγάλη μπάλα
  • Κουνιέται γρήγορα ή αργά σε κούνιες όλων των τύπων (μπρος/πίσω ή σε στροφές)
  • Σκαρφαλώνει
  • Κάνει ποδήλατο ή πατίνι
  • Στέκεται ανάποδα κρεμασμένο από μπάρα/από την αγκαλιά μας/από την άκρη του καναπέ (φέρνει το κεφάλι προς τα κάτω)
  • Κάνει αλογάκι ή κάθεται σε κουνιστή καρέκλα
  • Κάνει τσουλήθρα ή τραμπάλα ή γύρω-γύρω-όλοι στην παιδική χαρά
  • Τρέχει/περπατά, ειδικά σε ανώμαλες ή ασταθείς επιφάνειες (πχ στρώμα νερού, άμμος)
Ανησυχητικές ενδείξεις πιθανής μη φυσιολογικής λειτουργίας του αιθουσαίου συστήματος:
Το παιδί…

  • Φοβάται τα ύψη ή δραστηριότητες στις οποίες τα πόδια χάνουν την επαφή με το έδαφος
  • Αποφεύγει τον εξοπλισμό στην παιδική χαρά (κούνια, τσουλήθρα κλπ)
  • Ζαλίζεται εύκολα (πχ στο αυτοκίνητο, σε ασανσέρ, σε κυλιόμενες σκάλες) ή αντίθετα φαίνεται να μην ζαλίζεται ποτέ (ούτε όταν θα έπρεπε!)
  • Δεν πηδά εύκολα από μικρό ύψος ή επιτόπου, αποφεύγει τις τούμπες
  • Δεν υπολογίζει σωστά τον χώρο/τις αποστάσεις
  • Έχει φτωχές δεξιότητες ισορροπίας
  • Κινείται “μονοκόμματα”, αποφεύγοντας να σκύψει το κεφάλι προς το έδαφος (έχει συνήθως το κεφάλι σε σταθερή όρθια θέση σε οποιαδήποτε κίνηση)
  • Βρίσκεται σε συνεχή κίνηση ή είναι ασυνήθιστα ληθαργικό ή παρουσιάζει και τις δύο αυτές καταστάσεις μέσα στη μέρα (ασυνήθιστα επίπεδα εγρήγορσης/ενέργειας)
Ενθαρρύνουμε τα παιδιά να πειραματιστούν με τα όρια των κινητικών τους ικανοτήτων, γιατί έτσι βάζουν μια καλή βάση για την ανάπτυξη πολλών άλλων δεξιοτήτων. Σε κάθε περίπτωση ωστόσο θα πρέπει να αντιμετωπίζουμε υπάρχοντες φόβους και αδυναμίες με σεβασμό στο παιδί.
Αν εντοπίζετε δυσκολίες στο παιδί ή έχετε κάποιους προβληματισμούς, καλό θα ήταν να συμβουλευτείτε έναν εργοθεραπευτή με εκπαίδευση στην Αισθητηριακή Ολοκλήρωση.
Πηγές
- “Sensory Integration and the child”, A. Jean Ayres.
- “Raising a sensory smart child”, L. Biel, N. Peske
- “Building bridges through sensory integration”, E. Yack, P. Aquilla, S. Sutton


ikidcenters

«Συσσίτιο» για τα ...πουλιά

Ανοιξιάτικος... χιονιάς πλήττει τη βόρεια Ευρώπη.
Τα πουλιά αιφνιδιάστηκαν από την επιστροφή του χειμώνα,
βρίσκουν, όμως, τροφή στις ταΐστρες που κρεμούν οι προνοητικοί Bορειοευρωπαίοι στα δέντρα των πάρκων.
ethnos

Όταν χάνονται τα όρια στο σπίτι…

Δε μας ακούει ποτέ…
Δεν κάνει ό, τι του ζητάμε..
Δε σέβεται τους κανόνες…
Δεν καταλαβαίνει από τιμωρίες…
Κάνει εκείνο κουμάντο στο σπίτι…
 
Δεν έχει πρόγραμμα…  
Δυσκολεύεται να αρχίσει τη μελέτη του…  
Δε μαζεύει τα παιχνίδια του…   
Έχει εκρήξεις θυμού…  
Βρίζει… φωνάζει… γίνεται ανεξέλεγκτος
Γίνεται επιθετικός με τον αδερφό του/ την αδερφή του… Πλακώνονται συνέχεια μεταξύ τους…  
Κάνει του κεφαλιού του… δε σέβεται κανέναν…
.
Στην κλινική πράξη, από τα πιο συχνά αιτήματα των γονέων είναι η οριοθέτηση μιας κακής ή ανεξέλεγκτης συμπεριφοράς του παιδιού, η υπακοή στους κανόνες, η συμμόρφωση. 
Για να μπορέσουμε να δουλέψουμε αυτά τα αιτήματα πρέπει να σταθούμε και να εξετάσουμε τον τρόπο που σχετίζεται το παιδί με το γονιό.
Γιατί το παιδί υιοθετεί μια τέτοια συμπεριφορά;  
Γιατί του είναι τόσο δύσκολο να συμμορφωθεί με τους κανόνες; Πώς έχει επενδύσει στη σχέση του με το γονέα; 
Πώς διαμορφώνεται η επικοινωνία μεταξύ των μελών της οικογένειας; 
Τι θέλει να μας πει με τη συμπεριφορά του και πώς μπορούμε να χειριστούμε καταστάσεις που ξεφεύγουν συχνά απ’ τον έλεγχο;
.
Από τα πρώτα κιόλας χρόνια που το παιδί αναπτύσσεται, χρειάζεται να ζει σε ένα ξεκάθαρο και οριοθετημένο πλαίσιο το οποίο διαμορφώνουν με τη στάση και τη συμπεριφορά τους οι ενήλικες και ιδιαιτέρως οι γονείς. 
Η οριοθέτηση και το ξεκάθαρο πλαίσιο περιλαμβάνουν:

  • στοιχειώδεις κανόνες, ανάλογους με την ηλικία του παιδιού, τις ανάγκες του παιδιού και της οικογένειας, τις προτεραιότητες που θέτουν οι γονείς
  • τους ρόλους και τις ευθύνες που αναλαμβάνει κάθε... 

Δυσαναγνωσία: Mια πραγματικά «επώδυνη» διαταραχή
Αίτια και λύση του προβλήματος

Γιατί μία στις δύο φορές που θα το βάλω να διαβάσει πρέπει να τσακωθούμε; Γιατί  βαριέται τόσο  πολύ, ειδικά όταν βλέπει πολλά γράμματα;
«Κλαίω το βράδυ κρυφά μη με βάλει η κυρία να διαβάσω…..
Αυτά εδώ… (τα γράμματα) δεν ξέρετε  τι είναι!!
Αλλιώς δεν θα με βάζατε να τα διαβάσω.»
About Reading Difficulty

Πόσες φορές καμαρώσαμε  ένα παιδί από τα δύο – τρία του χρόνια να παριστάνει ότι διαβάζει, να κάνει το δάσκαλο…. Και πόση απογοήτευση μπορεί να ένιωσε το παιδί εκείνο, όταν κατάλαβε ότι τελικά δεν μπορεί να καταφέρει να διαβάσει όπως οι συμμαθητές του, ότι τελικά δεν μπορεί καν να διαβάσει,  ότι  δεν είναι αυτό που θα περίμεναν οι γονείς του αλλά και το ίδιο;
.
Έχω τη συνήθεια να καταγράφω αυτούσιες  τις  αθώες κουβεντούλες που βγαίνουν από τα  στόματα  των παιδιών που με επισκέπτονται  και τις περισσότερες φορές  δεν είναι παραπάνω από δέκα χρονών.  Είναι το μόνο που μπορώ να  κάνω για να χαράξω  όσο καλύτερα στη μνήμη μου το πώς μπορεί να νιώθει ένα παιδί με δυσαναγνωσία.  
Αξίζει  να τους ρίξουμε μια ματιά:
.
«Η μαμά μου τελικά είναι πολύ κακιά που με βάζει να διαβάζω….
Γιατί το σχολείο θέλει να μου κάνει τόσο κακό; ;
Μόνο που  σκέφτομαι το διάβασμα με πιάνει πονοκέφαλος, δε με λυπάται κανείς!
Κλαίω το βράδυ κρυφά μη με βάλει η κυρία να διαβάσω…..
Αυτά εδώ… (τα γράμματα) δεν ξέρετε  τι είναι!!
Αλλιώς δεν θα με βάζατε να τα διαβάσω.»
.
Πήγαινε στο σχολείο να μάθεις γράμματα, μία πρόταση που πέρασε στόμα με στόμα από γενιά σε γενιά. 
Είναι πραγματικότητα!  
Η ανάγνωση είναι μία δεξιότητα που για όλους μας θεωρείται  δεδομένη. Είναι σαν μία επιπλέον αίσθηση. Όλοι μας διαβάζουμε ασυνείδητα κάτι, τις επιγραφές στο δρόμο,  τις προσφορές στο Σουπερ – Μάρκετ,  τους υπότιτλους μιας ταινίας,  μια συνταγή,  μία σελίδα στο διαδίκτυο, ένα μήνυμα στο κινητό.  Για πολλούς η ανάγνωση θεωρείται τρόπος διασκέδασης. ( Θα πάρω στις διακοπές μαζί μου ένα βιβλίο). Για άλλους πάλι μπορεί να είναι σκέτο μαρτύριο.  Ας μιλήσουμε  τώρα πιο συγκεκριμένα  για την ανάγνωση  και την διαταραχή της.
Η ανάγνωση είναι μία έμφυτη ικανότητα του ανθρώπου να αντιστοιχίζει  σχήματα(γράμματα) με ήχους της γλώσσας (φωνήματα)και τελικά να αποτυπώνει  το γραπτό κείμενο σε προφορικό λόγο. 
Η ανάγνωση συνεπάγεται  οπτική αναγνώριση της μορφής  της λέξης, έτσι ώστε να μπορεί να παραχθεί  λεκτικά αλλά ταυτόχρονα  και αναγνώριση της  σημασίας της  έτσι ώστε να καταλαβαίνουμε τελικά τι διαβάζουμε.  
Η δυσαναγνωσία μπορεί να συνυπάρχει και με άλλες μαθησιακές δυσκολίες όπως διάσπαση προσοχής,  υπερκινητικότητα, δυσγραφία κ. α.  
Πρόκειται για  τη διαταραχή  που  το παιδί  δεν μπορεί  να αυτοματοποιήσει το μηχανισμό της ανάγνωσης και απευθύνεται σε μαθητές με κανονική νοημοσύνη  που όμως δεν μπορούν  ανεξήγητα να συμβαδίσουν με το μέση ανάγνωση.
.
Ποια είναι όμως η μέση ανάγνωση;
Ο μαθητής  ανάλογα με το αναπτυξιακό  και γνωστικό του επίπεδο, στο αντίστοιχο κείμενο, θα πρέπει να έχει:

Τι γνωρίζετε για την Δυσαναγνωσία;

ΔΩΡΕΑΝ Διαδικτυακό Σεμινάριο: "Οργανώνοντας αποτελεσματικά τη μελέτη των σχολικών μαθημάτων."
Κυριακή, 31 Μαρτίου 2013 και ώρα 11.00 π.μ
.

από ikidcenters

«Ένα 6χρονο παιδί ήρθε στο σχολείο σκελετωμένο»

«Οι γονείς αυτού του μικρού παιδιού είναι άνεργοι. Ζουν σε μια τρώγλη. Τους λείπει ακόμη και το ψωμί. Κυριολεκτικά πεινούν. Το διαπίστωσα και η ίδια μετά από επίσκεψη στο σπίτι τους. Όμως δεν είναι μόνο αυτό το παιδί που υποσιτίζεται...»
12/03/2013
Με μια επιστολή σε δραματικούς τόνους, στην οποία περιγράφει μεταξύ άλλων ένα τραγικό περιστατικό υποσιτισμένου παιδιού, μια διευθύντρια σχολείου στα Τρίκαλα προσπαθεί να ευαισθητοποιήσει τους συναδέλφους της και την κοινωνία για την προστασία των παιδιών, που είναι θύματα της κρίσης

Στην επιστολή της, την οποία δημοσιεύει το trikalavoice.gr, η Αικατερίνη Νικολαϊδου κάνει λόγο για "ένα σκελετωμένο μικρό παιδί, ηλικίας 6 χρόνων, που μετά από απουσία πολλών ημερών εμφανίστηκε στο Νηπιαγωγείο σε άθλια κατάσταση. Αδυνατισμένο, καχεκτικό, με τρέμουλο σε όλο του το σώμα. Οι γονείς αυτού του μικρού παιδιού είναι άνεργοι. Ζουν σε μια τρώγλη. Τους λείπει ακόμη και το ψωμί. Κυριολεκτικά πεινούν. Το διαπίστωσα και η ίδια μετά από επίσκεψη στο σπίτι τους. Όμως δεν είναι μόνο αυτό το παιδί που υποσιτίζεται..."

Ακολουθεί ολόκληρη η επιστολή


"Συνάδελφοι – Συναδέλφισσες

Η οικονομική πτώχευση και η κρίση της πατρίδας μας, έχει χτυπήσει εδώ και καιρό τις πόρτες  όλων μας και έχει μπει μέσα στη ζωή μας άγρια, αδυσώπητη, στιβαρή, απάνθρωπη.

Οι κυβερνώντες μας βλέπουν ως αριθμούς. Ως πηγή εσόδων μονάχα. Η αξιοπρέπεια, η δικαιοσύνη, η ισότητα, είναι ανύπαρκτες στο μυαλό και στις πράξεις τους.

Επενδύουν μονάχα εκεί απ' όπου μπορούν να απορροφήσουν έσοδα και κέρδη. Εκεί όπου τα  αποτελέσματα είναι  μετρήσιμα.

Γι΄ αυτούς λοιπόν, η εκπαίδευση δεν μετρά. Τα αποτελέσματά της είναι ποιοτικά. Δεν είναι  ποσοτικά. Η εκπαίδευση δεν είναι στους στόχους τους.

Εδώ και χρόνια οι μισθοί μας μειώνονται συνεχώς. Είμαστε η "εύκολη λεία" του φοροεισπρακτικού  κράτους μας. Από την άλλη γίνεται συστηματική απαξίωση του έργου μας. Ζητούν την αξιολόγησή  μας. Αδιαφορούν για τα σχολειά που κρυώνουν. Για τους μισθούς πείνας. Για τη συνεχή επιμόρφωσή μας. Για την ανυπαρξία ικανού κοινωνικού δικτύου που θα βοηθά στο δύσκολο έργο  μας (ψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς, λογοθεραπευτές  κ.λπ.).

Ναι, γνωρίζω πόσο δύσκολα τα βγάζουμε πέρα με τις οικογενειακές μας υποχρεώσεις. Με την πληρωμή των  φόρων.

Εδώ και λίγες μέρες όμως ενημερώθηκα από φίλη Νηπιαγωγό για το οικογενειακό δράμα που παίχτηκε και παίζεται στην τάξη της, τη θέα ενός σκελετωμένου μικρού παιδιού, ηλικίας 6 χρόνων, που μετά από απουσία πολλών ημερών εμφανίστηκε στο Νηπιαγωγείο σε άθλια κατάσταση. Αδυνατισμένο, καχεκτικό, με τρέμουλο σε όλο του το σώμα.

Οι γονείς αυτού του μικρού παιδιού είναι άνεργοι. Ζουν σε μια τρώγλη. Τους λείπει ακόμη και το ψωμί. Κυριολεκτικά πεινούν.

Το διαπίστωσα και η ίδια μετά από επίσκεψη στο σπίτι τους. Όμως  δεν είναι μόνο αυτό το παιδί που υποσιτίζεται. Πολλά ακόμη παιδάκια που φοιτούν σε σχολεία και Νηπιαγωγεία, κυρίως του κέντρου των Τρικάλων, ζουν κάτω από δραματικές συνθήκες.

Φίλοι μου, ήρθε νομίζω η ώρα να αφήσουμε στην άκρη για λίγο τα δικά μας προβλήματα και να "δούμε" πιο προσεκτικά αυτές τις περιπτώσεις.

Δεν είμαστε απλοί υπάλληλοι που κάνουμε τη γραφική δουλειά μας και κάπου εκεί  τελειώνουμε.
Δεν μπορούμε να αδιαφορήσουμε άλλο πια.
Δεν μπορούμε να περιμένουμε άλλο πια.

Είμαστε δάσκαλοι, εκπαιδευτικοί, παιδαγωγοί.

ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΘΡΩΠΟΙ! Θα επιτρέψουμε να καταστραφούν αυτά τα παιδιά; Θα επιτρέψουμε να χαθεί το μέλλον της πατρίδας μας; Θα  αδιαφορήσουμε; Προτείνω κάποιες δράσεις σ' αυτό το  σημείο. Όμως θεωρώ ότι εδώ καθοριστικό και συντονιστικό ρόλο μπορεί και ΠΡΕΠΕΙ να παίξει ο  Σύλλογος Δασκάλων - Νηπιαγωγών του νομού  μας.

Έτσι:

1) Να γίνει με απόλυτη εχεμύθεια και προσοχή μια πρώτη καταγραφή και διασταύρωση πληροφοριών για όλα τα παιδιά που κυριολεκτικά πεινούν, μετά από συνεργασία Διευθυντών – Συλλόγων Διδασκόντων.
2) Οι Σύλλογοι Δασκάλων – Νηπιαγωγών να συλλέξουν αυτά τα στοιχεία και στη συνέχεια να δημιουργηθεί μια ομάδα εκπαιδευτικών, η οποία να μπορεί να έρθει σε επαφή με διάφορους φορείς  και οργανισμούς για τη συνεχή βοήθεια αυτών των παιδιών. Π.χ, μπορούν να έρθουν σε επαφή με τα μεγάλα σούπερ μάρκετ, τους εμπορικούς συλλόγους, τον Φαρμακευτικό Σύλλογο, τον Ιατρικό  Σύλλογο, την  Εκκλησία, τη Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, τη Νομαρχία, τους Δήμους, το  Κέντρο Κοινωνικής Παρέμβασης, την Κινητή Μονάδα Ψυχικής Υγείας.

Ο καθένας μας μόνος του ΔΕΝ μπορεί να σηκώσει το βάρος της βοήθειας που χρειάζεται να δοθεί  προς αυτούς του  συνανθρώπους μας.

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ όμως, οργανωμένα, μπορούμε να φτιάξουμε ένα πετυχημένο και αποτελεσματικό δίκτυο παροχής, φροντίδας και συναισθηματικής στήριξης αυτών των παιδιών.

Αυτές είναι οι δικές μου προτάσεις και σκέψεις. Περιμένω όμως και τις δικές σας.

ΠΟΛΛΑ ΜΥΑΛΑ ΠΟΛΛΕΣ ΙΔΕΕΣ
Με   εκτίμηση
Νικολαϊδου  Αικατερίνη
Διευθύντρια  Σχολείου  Γόμφων"

Πηγή

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki