Sunday 26 May 2013

Λόλα, να ένα άλλο: Ζωγραφιές !

Μια σελίδα που θα μας ταξιδέψει σε περασμένες δεκαετίες, σε θολές αλλά όχι ξεχασμένες αναμνήσεις και σε μαγικά παιδικά όνειρα, γιατί "δε φταίω εγώ που μεγαλώνω, φταίει η ζωή που 'ναι μικρή!"

Τις μάζευαν τα κορίτσια και τις  φύλαγαν μέσα σε τετράδια και ζελατίνες πολύ προσεκτικά για να μην σχιστούν  από μικρά αδελφάκια και ξένους εισβολείς.
Τα ψιλικατζίδικα τις πουλούσαν και σε ολόκληρες καρτέλες και μεμονωμένες και υπήρχαν διάφορες θεματικές κατηγορίες όπως αγγελάκια, χριστουγεννιάτικες, κοριτσάκια με λουλούδια, ζώα κ.λ.π.
    Μερικές φορές τις κολλούσαν σε τετράδια και έφτιαχναν λευκώματα, αλλά αυτό συνήθως το απόφευγαν γιατί πολλές φορές καταστρέφονταν και δεν μπορούσες να τις χρησιμοποιήσεις ξανά.   
Αντάλλασσαν τις διπλές ζωγραφιές με άλλα κοριτσάκια και κάποια μάζευαν ζωγραφιές μόνο από μια θεματική κατηγορία π.χ. αγγελάκια ή λουλούδια
 Τώρα πια δεν υπάρχουν και θεωρούνται συλλεκτικά αντικείμενα από κάποιους συλλέκτες που συλλέγουν τις ζωγραφιές, τα χαρτάκια με τους ηθοποιούς και τους ποδοσφαιριστές ή τα χαρτάκια από τις γκοφρέτες και τα γαριδάκια.
 Τα κορίτσια έπαιζαν ένα παιχνίδι αντίστοιχο  με των αγοριών με τα ποδοσφαιρικά χαρτάκια, αλλά πολύ πιο "ήπιο" . Άνοιγαν στην τύχη μια σελίδα από το λεύκωμα μιας φίλης τους και διάλεγαν μια ζωγραφιά και το ίδιο έκανε και η φίλη της  με το δικό της λεύκωμα. Μ΄αυτόν τον τρόπο δεν γινόταν απλώς μια ανταλλαγή, αλλά υπήρχε και ένα στοιχείο αγωνίας και περιπέτειας. 
      Μερικές ακόμα ζωγραφιές για να μην σβήσουν 
κάποιες παιδικές αναμνήσεις !!
    Ας κλείσουμε τώρα το βιβλίο με τις ζωγραφιές 
κι ας κοιμηθούμε με όνειρα γλυκά.

Η πιο όμορφη καρδιά

Μια φορά κι ένα καιρό, ένας νεαρός είχε σταθεί στη μέση της πόλης και φώναζε ότι είχε την ομορφότερη καρδιά σʼ όλη την περιοχή. Μεγάλο πλήθος μαζεύτηκε, κι όλοι θαύμαζαν την καρδιά του, που ήταν τέλεια. Δεν υπήρχε ούτε σημάδι, ούτε το παραμικρό ψεγάδι πάνω της. Κι όλοι τότε συμφώνησαν ότι αυτή ήταν η πιο όμορφη καρδιά που είχαν δει ποτέ τους.
Το Νεφέλωμα 'Καρδιά' σε υψηλή ανάλυση.
Η κόκκινη απόχρωση οφείλεται στο υδρογόνο.
Το νεφέλωμα βρίσκεται περίπου 7.500 έτη φωτός
μακριά προς τον αστερισμό της Κασσιόπης.
Ο νεαρός μας ήταν πολύ περήφανος και κορδωνόταν φωνάζοντας για την ωραία του καρδιά. 
Ξάφνου ένας γέρος στάθηκε μπροστά στον κόσμο κι είπε, “ Όμως η καρδιά σου δεν πλησιάζει την ομορφιά της δικής μου καρδιάς.”
Ο κόσμος, αλλά και το παλικάρι, κοίταξαν την καρδιά του γέροντα. Χτυπούσε δυνατά, όμως ήταν γεμάτη ουλές. Υπήρχαν σημεία όπου φαινόταν ότι είχαν κοπεί κομμάτια και στη θέση τους είχαν τοποθετηθεί άλλα, που όμως δεν ταίριαζαν καλά με αποτέλεσμα να υπάρχουν πολλές δαντελωτές άκρες. Κι αλλού υπήρχαν σημεία με βαθιά χάσματα, απʼόπου έλειπαν και ολόκληρα κομμάτια.
Οι άνθρωποι κοίταζαν ο ένας τον άλλο - πως είναι δυνατόν να ισχυρίζεται αυτός ότι η καρδιά του είναι ωραιότερη, σκέφτονταν ;
Ο νέος κοίταξε την καρδιά του γέρου, είδε τα χάλια της και γέλασε.
-”Πλάκα μας κάνεις ;” είπε. “Για κάνε σύγκριση ανάμεσα στη δικιά σου και στη δικιά μου καρδιά. Η δικιά μου είναι τέλεια, ενώ η δικιά σου είναι ένα μάτσο ουλές και δάκρυα.”
-”Μάλιστα” είπε ο γέροντας, “η δική σου δείχνει τέλεια, όμως δεν θʼ άλλαζα ποτέ μου τη δική μου καρδιά με τη δική σου. Κοίταξε, κάθε ουλή αντιπροσωπεύει κάποιον που του έδωσα την αγάπη μου - κόβω ένα κομμάτι της καρδιάς μου και του το δίνω, και συχνά μου δίνει ένα κομμάτι της δικής του καρδιάς για να πάει στη θέση του άδειου μέρους της καρδιάς μου, αλλά επειδή τα κομμάτια δεν είναι ακριβώς ίδια, έχω μερικές αγκαθωτές άκρες, που όμως τις λατρεύω γιατί μου θυμίζουν την αγάπη που μοιραστήκαμε.”
“Μερικές άλλες φορές έχω δώσει κομμάτια της καρδιάς μου, και ο άλλος δεν μου έδωσε πίσω ένα κομμάτι της δικής του καρδιάς. Αυτά είναι τα άδεια χάσματα - ξέρεις, το να προσφέρεις την αγάπη σου έχει και κάποιο ρίσκο. Παρʼ όλο που αυτά τα χάσματα πονούν, παραμένουν ανοιχτά και μου θυμίζουν την αγάπη που έχω και γι αυτούς τους ανθρώπους, κι ελπίζω πως κάποια μέρα θα γυρίσουν κοντά μου και θα γεμίσουν τους χώρους που τους έχω άδειους να περιμένουν. Βλέπεις λοιπόν τι θα πει πραγματική ομορφιά ;”
Ο νεαρός στάθηκε σιωπηλός, με δάκρυα να τρέχουν στα μάγουλά του. Προχώρησε προς τον γέροντα, άπλωσε το χέρι του μέσα στην τέλεια, νεανική και όμορφη καρδιά του, και ξέσκισε ένα κομμάτι της. Το πρόσφερε στο γέροντα με χέρια που έτρεμαν. Ο γέρος τότε πήρε αυτή την προσφορά, την έβαλε στην καρδιά του, και μετά πήρε λίγη από την κατακομματιασμένη του καρδιά και την έβαλε πάνω στην πληγή της καρδιάς του νέου. Ταίριαζε βέβαια, αλλά όχι και απόλυτα, κι έτσι έμειναν κάποιες άγριες άκρες.
Και το παλικάρι κοίταξε την καρδιά του, που δεν ήταν πια τέλεια, ήταν όμως ομορφότερη από οποιαδήποτε άλλη αφού η αγάπη από την καρδιά του γέροντα ξεχείλιζε τώρα και στη δική του καρδιά.
- - -
Πηγή: antikleidi.com

Η απώλεια της μητέρας, ο πόνος του αποχωρισμού ...

Το χαμομηλάκι λέει:
Και αν ακόμα βρεθούν κάποιοι που θα σκεφτούν ότι είναι στημένες οι φωτογραφίες, το μήνυμά τους είναι πέρα για πέρα συγκλονιστικά αληθινό  
Οι φωτογραφίες που συγκλονίζουν
.
ζωγράφισε τη μητέρα της με κιμωλία
και κουλουριάστηκε στην αγκαλιά της
Η ιστορία αυτής της φωτογραφίας πονά και συγκλονίζει. Είναι η απώλεια της μητέρας, είναι ο πόνος του αποχωρισμού. Είναι μια πραγματική ιστορία μέσα από τα μάτια ενός παιδιού...
Το κοριτσάκι αυτό έχασε τη μητέρα του στον πόλεμο. Πήγε στο ορφανοτροφείο για να μπορέσει να επιβιώσει.

Στην αυλή του ορφανοτροφείου ζωγράφισε τη μητέρα της με κιμωλία και κουλουριάστηκε στην αγκαλιά της, όπως όταν ήταν έμβρυο.

Έβγαλε τα παπούτσια της, σαν να πατούσε κάτι ιερό, αποδεικνύοντας ότι η αγάπη είναι ο πιο ιερός μας τόπος. 
Το μήνυμα που περνάει η φωτογραφία σε όλο τον κόσμο: Κανένα παιδί να μη βιώσει τον πόλεμο και τις απώλειες του από εδώ και πέρα.

πηγές:
Αυτό το ορφανό παιδάκι από το Ιράκ, ζωγράφισε τη μαμά του για να μπορεί να κοιμάται στην αγκαλιά της 
.
touches the heart...this little Iraqi orphan drew a picture
of his mother so he could sleep in her arms.......
theuselessspaceonweb 
.

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki