Thursday 19 September 2013

Απαγόρευση καλλιστείων για παιδιά κάτω των 16
ψήφισε η γαλλική Γερουσία

Οποιοσδήποτε εγγράψει παιδί κάτω των 16 ετών σε διαγωνισμό ομορφιάς θα βρίσκεται αντιμέτωπος με έως δύο έτη φυλάκισης και πρόστιμο της τάξης των 30.000 ευρώ. Τώρα ο λόγος περνά στην κάτω Βουλή των Αντιπροσώπων.

Την απαγόρευση των καλλιστείων για παιδιά κάτω των 16 ετών υπερψήφισε την Τετάρτη η Γερουσία της Γαλλίας, σε μία προσπάθεια να αυξηθεί η προστασία των ανηλίκων από πρόωρη επαφή με το σεξουαλικό στοιχείο.
Οποιοσδήποτε εγγράψει παιδί κάτω των 16 ετών σε διαγωνισμό ομορφιάς θα βρίσκεται αντιμέτωπος με έως δύο έτη φυλάκισης και πρόστιμο της τάξης των 30.000 ευρώ.
Το μέτρο υπερψηφίστηκε με πλειοψηφία 197 ψήφων έναντι 146, ως τροπολογία στον υφιστάμενο νόμο για τα δικαιώματα των γυναικών.
Πλέον, η τροπολογία θα κατατεθεί προς διαβούλευση και ψήφιση στην κάτω Βουλή των Αντιπροσώπων.
«Τα θεμέλια των ίσων δικαιωμάτων απειλούνται από την υπερ-σεξουαλικοποίηση που αγγίζει τα παιδιά [...] μεταξύ έξι και 12 ετών. Σε αυτή την ηλικία πρέπει να συγκεντρώνεσαι στην απόκτηση της γνώσης», δήλωσε χαρακτηριστικά η συντάκτρια της επίμαχης τροπολογίας, βουλευτής Σαντάλ Ζουανό.
«Όμως, αυτοί οι διαγωνισμοί [...] που ρίχνουν τους προβολείς στην φυσική τους εμφάνιση. Δυσκολεύομαι να δω πως αυτοί οι διαγωνισμοί υπηρετούν το γενικότερο συμφέρον του παιδιού», συμπλήρωσε.

skai

σχετικά:


Το Φθινόπωρο κάνει επίσκεψη στο... Νηπιαγωγείο

Το φθινόπωρο στην Τέχνη:
10 πίνακες ζωγραφικής με συνοδευτικά ποιήματα για παιχνίδια παρατήρησης και αντιστοίχισης. 
.

Ακολουθούν 10 πίνακες ζωγραφικής με φθινοπωρινή θεματολογία μαζί με 10 συνοδευτικά ποιήματα, που μπορούν να αξιοποιηθούν σε παιχνίδια γλωσσικά, παρατήρησης και αντιστοίχισης,
αλλά και ως αφορμή για εικαστική δημιουργία.
.
 Στην ετικέτα
ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ  
θα βρείτε τις υπόλοιπες 9 αναρτήσεις.
.
Επίσης, φύλλα εργασίας για το φθινόπωρο σε έργα τέχνης
θα
βρείτε ΕΔΩ και ΕΔΩ.
 

 
  
ΤΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΠΙΝΑΚΕΣ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ
πι1 πι2
πι3 πι4
πι5 πι6
πι7 πι8

πι9 πι10
 
εμείς το βρήκαμε εδώ: taniamanesi-kourou

Τα θύματα σεξουαλικής βίας βιώνουν έναν ιδιότυπο κοινωνικό ρατσισμό, που τα οδηγεί στη σιωπή

Τσιγκρής Αγγελος

Σε παλιότερες εποχές ο βιασμός εθεωρείτο ως έγκλημα κατά της ιδιοκτησίας και συγκεκριμένα ως κλοπή της σεξουαλικής ιδιοκτησίας του πατέρα ή του συζύγου-αφέντη.

Με αυτή τη λογική, ο νόμος δε θεωρούσε ότι ο βιασμός ήταν μια άδικη πράξη εναντίον της γυναίκας, η οποία τον είχε υποστεί, αλλά εναντίον του κυρίου και κατόχου της. Η γυναίκα αποτελούσε περιουσιακό στοιχείο του άνδρα και ο βιασμός της ισοδυναμούσε με μείωση της αξίας του περιουσιακού του αγαθού.
Έχει διατυπωθεί η άποψη ότι οι νόμοι περί βιασμού υπάρχουν για να προστατεύουν τα δικαιώματα του άνδρα ως κτήτορα του γυναικείου σώματος και όχι το δικαίωμα της γυναίκας πάνω στο σώμα και τη γενετήσια ελευθερία της.

Οι άνδρες που είναι προσκολλημένοι σε διπλά κριτήρια με βάση τα οποία προσδιορίζουν την ανδρική και τη γυναικεία συμπεριφορά, είναι πιθανότερο να εκδηλώσουν βίαιη επιθετικότητα.
Οι παραδοσιακές στάσεις και οι συντηρητικές απόψεις, σχετικά με το ρόλο των φύλων, προσφέρουν τη βάση για την αιτιολόγηση των εγκλημάτων σεξουαλικής βίας.

Ο βιασμός είναι το μοναδικό έγκλημα βίας που το θύμα στιγματίζεται περισσότερο από το δράστη: Οι μητέρες δεν αφήνουν τα παιδιά τους να παίξουν με παιδί θύμα βιασμού, οι γείτονες και οι φίλοι συχνά σχολιάζουν αρνητικά το θύμα, ακόμη και οι γιατροί και ιατροδικαστές μπορεί να κατηγορήσουν τα θύματα για το βιασμό τους.
Η κοινωνική απόρριψη που βιώνει το θύμα με τόσο έντονο τρόπο, έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός γενικευμένου κλίματος σιωπής και απροθυμίας για καταγγελία.

Έχει αποδειχθεί ότι κάθε χρόνο διαπράττονται στην Ελλάδα περίπου 4.500 βιασμοί, από τους οποίους μόνο 270 (6%) καταγγέλλονται στην Αστυνομία, μόνο 183 καταλήγουν σε σύλληψη κάποιου υπόπτου, μόνο 47 φτάνουν στο ακροατήριο για να εκδικασθούν, μόνο 20 καταλήγουν σε καταδικαστική απόφαση και τελικά μόνο σε λιγότερους από 10 βιαστές επιβάλλεται κάθειρξη, δηλαδή στερητική της ελευθερία ποινή άνω των 5 ετών (βλ. Ά. Τσιγκρής: «Βιασμός: Το αθέατο έγκλημα», Εκδόσεις Σάκκουλα, 1996).
Έχει παρατηρηθεί ότι το κάθε έγκλημα σε βαθμό κακουργήματος -εκτός από το έγκλημα του βιασμού- είναι εξίσου έγκλημα και εξίσου αποτρόπαιο, ότι ώρα και αν γίνει ή οπουδήποτε στη γη και αν τελεστεί.

Οι πλατιά διαδεδομένες αντιλήψεις σχετικά με την παθητικότητα και την προκλητικότητα της γυναίκας και τη σεξουαλική παρορμητικότητα και επιθετικότητα του άνδρα, έχουν οδηγήσει στο παράδοξο φαινόμενο της ενοχοποίησης των θυμάτων βιασμού, τόσο από τα άτομα του ευρύτερου κοινού, όσο και από τους φορείς του επίσημου κοινωνικού ελέγχου του εγκλήματος.
Το όλο κλίμα της δυσπιστίας με την οποία αντιμετωπίζονται τα θύματα σεξουαλικών επιθέσεων, τους δημιουργεί συναισθήματα αυτο-ενοχοποίησης.

Έξι (6) στα δέκα (10) θύματα βιώνουν συναισθήματα ενοχής για την επίθεση που δέχθηκαν. Το παραπάνω αποτέλεσμα -αν συνδυαστεί με το 35% των θυμάτων που πιστεύουν ότι θα μπορούσαν να είχαν αποφύγει το βιασμό τους αν είχαν συμπεριφερθεί διαφορετικά- οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η μεγάλη πλειοψηφία των θυμάτων αυτο-ενοχοποιούνται.
Η αυτοενοχοποίηση του θύματος οδηγεί στη μερική έως και την ολοκληρωτική αποενοχοποίηση του δράστη και οδηγεί -στη συντριπτική πλειοψηφία των υποθέσεων- στη σιωπή και την ατιμωρησία.­
_________
Ο Άγγελος Τσιγκρής έχει διατελέσει εκπρόσωπος της χώρας μας στο Δίκτυο Πρόληψης της Εγκληματικότητας της ΕΕ και στη Μόνιμη Αντιπροσωπία του ΟΗΕ για την Πρόληψη του Εγκλήματος και την Ποινική Δικαιοσύνη.
tovima.

Oικογένεια σε κρίση, παιδιά στον ψυχίατρο

Τα 1.118 έφτασαν τα περιστατικά των παιδιών που αντιμετωπίστηκαν στο Παιδοψυχιατρικό Κέντρο του Καραμανδανείου, από τα τέλη Ιανουαρίου έως και τον Αύγουστο.

Παράλληλα, εκατοντάδες γονείς προσέφυγαν, αναζητώντας βοήθεια κυρίως για την έλλειψη επικοινωνίας με τα παιδιά τους. Από τον επόμενο μήνα, το Κέντρο, ανταποκρινόμενο στις ανάγκες που υπάρχουν διοργανώνει σεμινάρια για γονείς, εκπαιδευτικές ομιλίες και Κέντρο Δημιουργικής Απασχόλησης για παιδιά.
Τα περισσότερα από τα παιδιά εμφάνιζαν ψυχονευρωτικές καταστάσεις, αγχώδεις διαταραχές, φοβίες, ανασφάλειες και εξαρτήσεις με πρώτη αυτή του ίντερνετ. Η ηλικία των παιδιών ξεκινάει από τα πρώτα χρόνια της ζωής τους και φτάνει μέχρι την ηλικία των 18 ετών. Τα περισσότερα προβλήματα αφορούσαν τις ηλικίες 7-15 ετών.
«Σήμερα χρειάζεται βοήθεια και στήριξη όλη η οικογένεια. Είμαστε μία κοινωνία που έχει στηριχτεί πολύ στην ύλη. Αυτή καταρρέει σήμερα λόγω της οικονομικής κρίσης κι όπως αποδεικνύεται δεν έχουμε στηρίγματα. Οι γονείς είναι απελπισμένοι, χάνονται στον δικό τους πανικό και αδυνατούν να συμπαρασταθούν στα παιδιά τους» εξηγεί στην "Π" η διευθύντρια του Κέντρου Βιολέτα Κοντούδη - Σιγάλα.
«Τα παιδιά, ζώντας σ' ένα κλίμα αβεβαιότητας και άλλων προβλημάτων, γεμίζουν με άγχος και φοβίες. Και αυτή είναι η χειρότερη απειλή για την κοινωνία μας ακόμα και από την έλλειψη φαγητού».

Η κ. Σιγάλα δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα στην ανάπτυξη σωστών σχέσεων ανάμεσα στους εφήβους και τους γονείς καθώς διαπιστώνεται, από την αυξημένη προσέλευση των γονέων, ότι δεν υπάρχει δίαυλος επικοινωνίας. Τα παιδιά ζουν μέσα από ένα δικό τους κόσμο που έχουν φτιάξει, με τη βοήθεια των γονιών τους που τα εξοπλίζουν με τα πιο σύγχρονα μέσα (κινητά, κομπιούτερ κ.ά.), με αποτέλεσμα να έχουν φτάσει στο σημείο το μόνο κοινό που μοιράζονται να είναι η στέγη.

newsnow

Σήμερα πρέπει να αποφασίσεις!: Ή θα είσαι με τους νεοναζί ή θα είσαι με όλους τους άλλους

Νοικοκυραίε, ο επόμενος μπορεί να είσαι εσύ!

Πλέον πρέπει να αποφασίσεις ποιος είσαι,
με ποιους θα πας και ποιους θ' αφήσεις!
Νοικοκυραίε μου, δεν σου έχω καλά νέα! Πλέον πρέπει να αποφασίσεις ποιος είσαι, με ποιους θα πας και ποιους θ' αφήσεις! Το «ναι μεν αλλά» πέθανε κάπου στο Κερατσίνι... 
Όταν ο φώναξαν «εγέρθουτου» είπες ότι «θα μας κάνει καλό λίγη πειθαρχία».
Όταν χαστούκισαν την Κανέλλη, είπες « καλά της έκαναν γιατί είναι πολιτικός, ΚΚΕ, γυναίκα, λεσβία κλπ».
Όταν φώναζαν για «@@@@νες αλβανικές @@@@πίδες» και «@@@@χτες ηθοποιούς τους @@λου», είπες ότι «όποιος προσβάλλει την ορθοδοξία, αυτά παθαίνει».
Όταν είπαν ότι «ο Σχορτσανίτης είναι μαύρος, άρα δεν είναι Έλληνας», είπες ότι «δεν σε νοιάζει, γιατί δεν παίζει στην ομάδα σου».
Όταν ακούς να μιλούν για νεοναζί και Χίτλερ, είπες «για τη Marfin και τον Στάλιν, γιατί δεν λέτε τίποτα», λες και η μία αθλιότητα δικαιολογεί την άλλη.
Όταν μοίρασαν τρόφιμα μόνο σε Έλληνες, είπες ότι «ο Έλληνας πεινάει περισσότερο από τον ξένο».
Όταν είδες τα ναζιστικά τατουάζ τους, είπες «τι σας νοιάζει τι κάνει ο καθένας στο σώμα του;»
Όταν έβγαλαν πιστόλι μέσα στο Δημαρχείο Αθηνών, είπες ότι «ήρθε η ώρα να φοβηθούν οι κλέφτες».
Όταν ζήτησαν ιατρική περίθαλψη μόνο για Έλληνες, είπες «να πάνε στη χώρα τους όλοι αυτοί οι αραπάδες να γιατρευτούν».
Όταν χαιρετούσαν ναζιστικά, είπες ότι «έτσι τα κάνουν αυτά, δεν τα εννοούν».
Όταν άρχισαν να δέρνουν στα στενά του κέντρου της Αθήνας, είπες ότι «αν δεν τους αρέσει, να πάνε πίσω στο Πακιστάν».
Όταν παρομοίωσαν τον Αντετοκούνμπο με «μια μαϊμού που κρατάει σημαία», είπες ότι «το Αντετοκούνμπο δεν είναι και τόσο ελληνικό πάντως».
Όταν είπαν ότι «τα χέρια αυτά μπορεί να χαιρετάνε ναζιστικά, αλλά είναι καθαρά», είπες «καλύτερα ναζί, παρά κλέφτης».
Όταν είδες παλιές φωτογραφίες με το περιοδικό τους να υμνεί τον Χίλτερ, τον Γκέμπελς και τον Παγανισμό, είπες ότι «έχουν περάσει τόσα χρόνια και άλλαξαν».
Όταν είπαν ότι ο ναζιστικός χαιρετισμός και η σβάστικα παραπέμπουν στην Αρχαία Ελλάδα, πόσταρες ένα άρθρο από κάποιο απίθανο blog για να δικαιολογήσεις την άγνοιά σου.
Όταν τους ακούς να βρίζουν τους ξένους, απαντάς με το «πας μη Έλλην βάρβαρος».
Όταν έσπασαν τους πάγκους των αλλοδαπών μικροπωλητών, είπες ότι «παίρνουν τη δουλειά από τους Έλληνες».
Όταν τους είδες να κυκλοφορούν σαν στρατός στους δρόμους της Αθήνας και άλλων πόλεων, είπες ότι «ο Έλληνας είναι περήφανος και πρέπει να τον φοβούνται».
Όταν διάβαζες ο,τιδήποτε αρνητικό εναντίον τους, είπες ότι είναι «προπαγάνδα των αριστερών, των Εβραίων, του συστήματος, των ανθελλήνων κλπ κλπ».
Όταν έβριζαν και χειρονομούσαν μέσα στη Βουλή, είπες ότι «γι αυτό μπήκαν, για να τιμωρήσουν τα λαμόγια».
Όταν τίμησαν το θάνατο του χουντικού δολοφόνου Ντερτιλή, είπες ότι «αυτός ήταν ένας ήρωας που πολέμησε για τη χώρα του».
Όταν είπαν «υπάνθρωπους» τους μετανάστες, είπες ότι «οι ξένοι φταίνε για τη σημερινή κατάντια της Ελλάδας».
Όταν τους είδες με αναμμένους πυρσούς σε μια νεοναζιστική τελετή στις Θερμοπύλες , είπες ότι «είναι περήφανοι ως απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων».
Όταν τους είδες να καμαρώνουν τα μπράτσα τους δίπλα σε όμορφες γκόμενες, είπες «μακάρι να «κυκλοφορούσα» κι εγώ αυτό το μωρό».
Όταν συναντήθηκαν με Γερμανούς νεοναζί μέσα στη Βουλή, είπες «καλύτερα με αυτούς, παρά με τα λαμόγια με τη Siemens».
Όταν τάχθηκαν υπέρ της Χούντας, είπες -τι άλλο θα έλεγες;- ότι «ο Παπαδόπουλος έφτιαξε δρόμους».
Όταν είπαν ότι αρνούνται το Ολοκαύτωμα, σκέφτηκες ότι μπορεί να έχουν δίκιο και να είναι «μια ακόμα προπαγάνδα των Εβραίων».
Όταν είπαν ότι τον Χίτλερ θα τον κρίνει η ιστορία, εκεί το... σκέφτηκες λίγο, αλλά γρήγορα το έβαλες στο πίσω μέρος του μυαλού σου. Έχεις τόσα να σκεφτείς εξάλλου...
Σήμερα όμως, νοικοκυραίε μου, έστω και σήμερα, πρέπει να αποφασίσεις! Ή θα είσαι με τους νεοναζί ή θα είσαι με όλους τους άλλους. 
Καλού κακού πάντως, όταν πας στο σπιτάκι σου το βράδυ, φρόντισε να κλειδώσεις καλά, γιατί πλέον δεν αρκεί να είσαι «μαυριδερός» για να σε αφήσουν στον τόπο. Αρκεί να μην τους αρέσει η μίζερη, φοβισμένη -αλλά πάντα νοικοκυρεμένη- φάτσα σου...

gazzetta

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki