Sunday 27 October 2013

Ένα τραγουδάκι για την Ελλάδα και ο Εθνικός Ύμνος, από ένα κοριτσάκι δυόμιση χρονών!!

Χρόνια Πολλά
και πάντα Λεύτερα

«Ήρθα για να σώσω τον κόσμο»

Χριστιανοί από διάφορες χώρες
εγκατέστησαν στη Συρία άγαλμα του Χριστού
Απεσταλμένοι της Ρωσικής και Αντιοχείας Ορθόδοξων εκκλησιών εγκατέστησαν άγαλμα του Χριστού
στην κορυφή του όρους των Χερουβείμ
κοντά στην πόλη Σεϊντνάγια της Συρίας
(27 χλμ από τη Δαμασκό)
Το άγαλμα, το οποίο ονομάστηκε «Ήρθα για να σώσω τον κόσμο», πρέπει να γίνει ένα σύμβολο της ελπίδας για ένα γρήγορο τέλος της αιματοχυσίας στη Συρία.
Σύμφωνα με τους διοργανωτές του έργου του ρωσικού ιδρύματος «Η πνευματική κληρονομιά του Απόστολου Παύλου», κατά τη διάρκεια των εργασιών οι πλευρές της συριακής διαμάχης σταμάτησαν προσωρινά τη στρατιωτική δράση.
Το άγαλμα βρίσκεται σε υψόμετρο άνω των 2 χλμ., γι’ αυτό μπορεί να το δει κανείς από το Λίβανο, την Ιορδανία, την Παλαιστίνη και το Ισραήλ.

Το άγαλμα του Χριστού στη Συρία
ένα σύμβολο ελπίδας
στο μουσουλμανικό κόσμο
Το άγαλμα του Χριστού στη Συρία - ένα σύμβολο ελπίδας στο μουσουλμανικό κόσμο

Η ιδέα για τη δημιουργία της γλυπτικής σύνθεσης γεννήθηκε την εποχή, κατά την οποία η Συρία ήταν ακόμη μακριά από τα τραγικά γεγονότα που συμβαίνουν στη χώρα σήμερα. Επρόκειτο για ένα μεγάλο σχέδιο ενίσχυσης των μακραίωνων πνευματικών δεσμών της Ρωσίας με τις χώρες της Μέσης Ανατολής.
Οι εργασίες για το ασυνήθιστο αυτό έργο διήρκεσαν 8 χρόνια και συμμετείχαν σ΄ αυτές ο Κλήρος της Συρίας, θεολόγοι από τη Λαύρα της Αγίας Τριάδας στη Ρωσία και ένας γλύπτης από την Αρμενία. Δυσκολότερη φάση του έργου αποδείχθηκε το τελευταίο βήμα - η εγκατάσταση του γλυπτού πραγματοποιήθηκε κατά τη διάρκεια των πολεμικών συγκρούσεων στη Συρία, όπως δήλωσε ένας από τους πρωτεργάτες της ανέγερσης του αγάλματος, ο διευθυντής του «Ιδρύματος του Αγίου Παύλου και του Αγίου Γεωργίου», Σαμίθρ Σαχίμπ Ελ-Γκαντμπάν:
Η εγκατάσταση του αγάλματος απέβη ένα εξαιρετικά δύσκολο εγχείρημα, αφού δεν κατέστη δυνατό να ανεβούν τα μηχανήματα στο βουνό. 'Ολοι οι δρόμοι ήταν αποκλεισμένοι. 'Ενα μέρος τους ελέγχεται από τους αντάρτες και ένα άλλο - από το στρατό της Συρίας. 'Επρεπε να διαπραγματευθούμε με όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές, ώστε κατά τη φάση της εγκατάστασης του αγάλματος να μην εκδηλωθεί ούτε ένας πυροβολισμός. Και, στη διάρκεια τριών ημερών, καμία πλευρά δεν άνοιξε πυρ.
Δεν υπάρχει τίποτα περίεργο ή ασυνήθιστο στο γεγονός, ότι το άγαλμα του Ιησού Χριστού που δίνει την ευλογία Του εμφανίστηκε σε μια χώρα, όπου η συντριπτική πλειοψηφία των σημερινών κατοίκων είναι Μουσουλμάνοι, κατά την άποψη του Σαμίρ:
Επικρατεί η άποψη ότι το Ισλάμ απορρίπτει τα αγάλματα. Μελετώντας όμως τη σχέση του Ισλάμ με αυτά, όπως και με τη χριστιανική αγιογραφία διαπιστώθηκε, ότι στο Κοράνιο δεν αναφέρεται κάτι παρόμοιο.
Ο Σαμίρ Ελ-Γκαντμπάν υπογράμμισε με έμφαση, ότι η σύνθεση « ἦλθον ἵνα σώσω τὸν κόσμον» έχει μια βαθιά πνευματική σημασία, όχι μόνο για τους Χριστιανούς, αλλά και για τους Μουσουλμάνους και τους Ιουδαίους. Μπορεί να καταστεί ένα σύμβολο ειρήνης στη Μέση Ανατολή:
Ο Χριστός - απευθύνεται σε όλους. Το σύνολο του μουσουλμανικού κόσμου προσδοκά επίσης, τη Δευτέρα Παρουσία. Κατά τις δοξασίες του Ισλάμ, ο Χριστός θα κατέλθει στο λευκό μιναρέ του Τεμένους και τότε θα επέλθει η σωτηρία της ανθρωπότητας. Η εικόνα της Δευτέρας Παρουσίας αποτελεί κοινό σύμβολο των τριών μονοθεϊστικών θρησκειών. Θα επιθυμούσαμε το όνομα του Χριστού να δώσει τέλος στην αιματοχυσία που ταλανίζει τη Συρία. Το άγαλμά μας ενσαρκώνει την προσδοκία του Χριστού. Εναποθέτουμε τις ελπίδες μας σε Αυτόν και όχι σε πολιτικές λύσεις.
Με μια συμβολική κίνηση, το μνημείο στη Συρία εγκαταστάθηκε την ημέρα εκείνη, κατά την οποία οι Μουσουλμάνοι όλου του κόσμου, πραγματοποιούν το Μεγάλο Προσκύνημα στο όρος Αραφάτ. Αυτή είναι η κορυφαία στιγμή του Χατζ - του ιερού προσκυνήματος στα Ισλαμικά Ιερά της Μέκκας και την Μεδίνας, που ολοκληρώνεται με τον εορτασμό του Κουρμπάν-Μπαϊράμ.
"Η Φωνή της Ρωσίας"

Σχετικά:

Ζευγάρι με τρία ανήλικα παιδιά ζει στο δρόμο

- Στις παρυφές της πόλης του Πύργου μια οικογένεια, θύμα της κρίσης, ζει κάτω από μια διαφημιστική πινακίδα
- Έξι μήνες άστεγοι, κατέληξαν σε ένα αυτοσχέδιο κατάλυμα δίπλα στην Εθνική Οδό, μετά από έξωση 

- Με τρία ανήλικα παιδιά δίνουν κάθε μέρα τη μάχη της επιβίωσης ανάμεσα στα σκουπίδια
- Επίκληση στην ανθρωπιά κάνει το νεαρό ζευγάρι, ζητώντας ένα σπίτι για να στεγάσει τα παιδιά του εν όψει του χειμώνα
- Δείτε τι λέει η οικογένεια που ζει σε άθλιες συνθήκες.

Ηλεία — Στον Πύργο, στις παρυφές της πόλης, μια πενταμελής οικογένεια με τρία μικρά παιδιά, ζει κάτω από μια διαφημιστική πινακίδα.
Ένα νεαρό ζευγάρι με τα τρία παιδιά του, κοιμάται στην ύπαιθρο εδώ και έξι μήνες, άστεγοι, άνεργοι, πάμφτωχοι, αναζητούν την ελπίδα. Η κοινωνία, σε κάποιες περιπτώσεις ξέρει, γνωρίζει, σε κάποιες άλλες στρέφει το βλέμμα αλλού αδιάφορα, σε κάποιες άλλες αντιμετωπίζει την κατάσταση με κακία. Ένα νεαρό ζευγάρι με τρία παιδιά, χωρίς επαφή με συγγενείς, προσπαθεί με αξιοπρέπεια να σταθεί, αναζητά μια δουλειά, ένα σπίτι, λίγη ζεστασιά …
Ο χειμώνας έρχεται και προμηνύεται δύσκολος και αυτοί οι άνθρωποι κινδυνεύουν να παραμένουν στο σημείο που τους συναντήσαμε, ανυπεράσπιστοι στο κρύο, τη βροχή, το αγιάζι …
Ο Παναγιώτης, η Χριστίνα και τα τρία αγγελούδια τους
Ο Παναγιώτης και η Χριστίνα, είναι δύο νέοι άνθρωποι, ηλικίας 30 και 23 ετών, που είδαν τα όνειρά τους να σκορπίζουν μέσα στη δίνη της κρίσης. Με τρία παιδιά στην αγκαλιά τους ηλικίας 4,5 και 6 ετών, πασχίζουν να επιβιώσουν και κάνουν ό,τι μπορούν για να τα καταφέρουν. Από τον περασμένο Μάιο, έξι μήνες τώρα, ζουν κάτω από μια διαφημιστική πινακίδα, δίπλα στην Εθνική Οδό στις παρυφές της πόλης του Πύργου.
Έχουν βάλει κάποιες τέντες, έχουν χρησιμοποιήσει κάποιους μουσαμάδες και εκεί περνούν το χρόνο τους, όταν δεν ψάχνουν για κάθε τι χρήσιμο, μέσα στην πόλη, ή όταν ο Παναγιώτης, δεν κάνει κάποιο μεροκάματο. Και η Χριστίνα, έχει δουλέψει κάποιες φορές στο δήμο και τώρα ετοιμάζεται να κάνει πάλι τα χαρτιά της για την υπηρεσία καθαριότητας.
«Έμεινα χωρίς δουλειά και βρεθήκαμε να χρωστάμε νοίκια στο σπιτονοικοκύρη μας. Μας φώναξε και τον παρακαλέσαμε να κάνει λίγο υπομονή. Δεν ήθελε και τελικά μας έδιωξε από το σπίτι. Σήμερα το σπίτι είναι κλειδαμπαρωμένο με τα έπιπλα μας μέσα»
Όμως ο χειμώνας βρίσκεται μπροστά και απειλητικός και δεν μπορούν σε καμία περίπτωση τόσο για τα παιδιά τους, όσο και για τους ίδιους να παραμείνουν σε αυτό το χώρο.
Ένα χώρο που μοιάζει χωρισμένος, σε ζώνες. Ένα μέρος για να παίζουν τα παιδιά, ένα χώρο για να κάθονται όταν δεν κοιμούνται, ένα «κουτί» για να περάσει η νύχτα όσο το δυνατόν καλύτερα στεγανοποιημένο, ένα αγνάντιο σα μπαλκόνι …Και όλα αυτά κρυμμένα ανάμεσα στη βλάστηση σε ελιές, αθάνατους, άλλους θάμνους και δέντρα.
Η έξωση τους έβγαλε στην ύπαιθρο
Ο Παναγιώτης εξιστορώντας στο ilialive, το δράμα που βιώνει η οικογένεια, προσπαθεί να δείξει δυνατός. Όπως κάνει άλλωστε κάθε μέρα για να στηρίξει την σύζυγό του και τα τρία παιδιά του. «Έμεινα χωρίς δουλειά και βρεθήκαμε να χρωστάμε νοίκια στο σπιτονοικοκύρη μας. Μας φώναξε και τον παρακαλέσαμε να κάνει λίγο υπομονή. Δεν ήθελε και τελικά μας έδιωξε από το σπίτι. Σήμερα το σπίτι είναι κλειδαμπαρωμένο με τα έπιπλα μας μέσα» μας λέει ο Παναγιώτης. Από τότε ζουν στο σημείο που τους συναντήσαμε.
Έχουν περάσει έξι μήνες στην ύπαιθρο …το καλοκαίρι όμως τελείωσε και ο χειμώνας έρχεται απειλητικός. Ήδη οι πρώτες βροχές τους έχουν βρει σε αυτή την κατασκευή με τους μουσαμάδες, ένας χώρος που στριμώχνονται από νωρίς μόλις νυχτώσει, το ζευγάρι με τα τρία παιδιά. Και όλοι μαζί κρατούν ζεστό το χώρο τυλιγμένοι πλέον με κουβέρτες, για να αντέξουν την παγωνιά της νύχτας. «Κοιτάμε να είμαστε ζεστά και να μην αρρωστήσουν τα παιδιά» μας λέει η Χριστίνα.
Η αναζήτηση στέγης
«Πήγαμε στη Μητρόπολη» λένε με ένα στόμα και ο Παναγιώτης και η Χριστίνα. «Ζητήσαμε αν μπορούν να μας εξασφαλίσουν ένα λυόμενο, να μείνουμε έστω εκεί, ή αν γίνεται να μας φιλοξενήσουν σε ένα ίδρυμα. Όμως δεν υπήρχε κάποια θετική απάντηση».
«Ευχαριστώ το Θεό κάθε φορά που βρίσκω μια δουλειά έστω και για λίγο. Ζούμε με τη βοήθεια γνωστών ή αγνώστων» αναφέρει ο Παναγιώτης.
Στο σημείο που τους συνάντησε το ilialive κατέληξαν τελευταία. Είχαν βρει κάποιο άλλο πριν, που όμως δεν ήταν τόσο καλό για να παραμείνουν. Ανέβηκαν λοιπόν σε ένα μικρό λοφάκι σε ένα αγρόκτημα και έστησαν - με την άδεια του ιδιοκτήτη - το «σπιτικό» τους. Οι εικόνες είναι απερίγραπτες …. Σε μια γωνιά, συγκεντρωμένα μερικά παιχνίδια …«Εδώ είναι αυτό που λένε, το παιδικό δωμάτιο. Εδώ κάθονται και παίζουν, χαζεύουν τα αυτοκίνητα που περνούν στο δρόμο, χαιρετάνε τα τρένα όταν περνούν και τους επιβάτες χωρίς να τους γνωρίζουν …Νοιώθουν όμορφα όταν το κάνουν αυτό, ξετρελαίνονται..» αναφέρει με παράπονο ο πατέρας των τριών αγγελουδιών.
Γύρω τριγύρω, αντικείμενα που κάποιοι άλλοι συνάνθρωποι μας τα βρήκαν άχρηστα και τα πέταξαν στα σκουπίδια. Εκεί έψαξε η οικογένεια, βρήκε και ξεχώρισε τα πιο απαραίτητα και χρήσιμα. «Ψάχνουμε για να βρούμε παλιά καλώδια, μπουκάλια από μπύρες, ότι είναι δυνατό να μας δώσει κάποια χρήματα» μας λέει ο Παναγιώτης. «Είμαστε λίγο επικίνδυνα εδώ, καθημερινά νιώθουμε το φόβο.
Οι νύχτες είναι δύσκολες, τώρα κάνει περισσότερο κρύο, μπαίνουμε μέσα νωρίς να ζεσταθούμε. Τα πρωινά, κυκλοφορούμε στην πόλη, να ξεφεύγουμε να βλέπουμε άλλες εικόνες …» συμπληρώνει. Η οικογένεια δεν μπορεί, δεν αντέχει αυτό το μαρτύριο. Παραμένει στο χώρο όσο το δυνατόν λιγότερη ώρα και αναζητά εικόνες που θα τους βγάλουν από τη μιζέρια, θα τους κάνουν να αποδράσουν από το δράμα που ζουν, να νοιώσουν λίγο καλύτερα.
Το μαρτύριο της ανεργίας και το σπίτι που ζητάνε
Εδώ και μήνες χωρίς δουλειά ο Παναγιώτης, όταν βρεθεί μεροκάματο, είναι κάτι παραπάνω και από Θείο δώρο. «Ευχαριστώ το Θεό κάθε φορά που βρίσκω μια δουλειά έστω και για λίγο. Ζούμε με τη βοήθεια γνωστών ή αγνώστων που μας βλέπουν έξω, για να επιβιώσουμε» αναφέρει ο Παναγιώτης. Ξέρει καλά μαζί με τη Χριστίνα, πως ο χειμώνας δεν βγαίνει σε αυτό το σημείο. Θα επιδιώξουν σε κάθε περίπτωση να βρουν κάτι καλύτερο να προστατευτούν από το κρύο, όμως ξέρουν ότι αυτό δεν είναι εύκολη υπόθεση.
«Θέλουμε ένα σπίτι, ένα λυόμενο, κάτι να μπορούμε να ζήσουμε και να προστατευτούμε από το κρύο. Έστω αν μπορούν να μας φιλοξενήσουν σε κάποιο ίδρυμα. Δεν θα αντέξουμε το χειμώνα και κυρίως τα παιδιά …» δηλώνουν ο Παναγιώτης και η Χριστίνα. Ένα ακόμα πρόβλημα που αντιμετωπίζει το νεαρό ζευγάρι είναι το γεγονός ότι φέτος ο μεγαλύτερος γιος τους, έπρεπε να πάει στο σχολείο, στην πρώτη δημοτικού. «Στην κατάσταση που βρισκόμαστε αυτό είναι πολύ δύσκολο. Δεν μπορούμε να στείλουμε το παιδί μας έτσι στο σχολείο. Πως θα νοιώσει, πως θα αισθανθεί; Πρέπει να προσπαθήσουμε για όλα, μα φαντάζουν «βουνό» μπροστά μας» …
Ο φόβος, το κρύο, η απελπισία
Τα παιδιά δεν αντέχουν άλλο …Ζητούν να φύγουν από εκεί. Κοιτάζουν το φωτογραφικό φακό, τα δύο πιο μεγάλα με φόβο, στενοχώρια, ίσως καταλαβαίνουν λίγα παραπάνω, από το μικρότερο αδερφό τους, που στην αγκαλιά του πατέρα του, χαμογελά πονηρά, τσαχπίνικα και κάνει παιχνίδια με τη μητέρα του. Όμως μπροστά στη γενικότερη εικόνα, στην πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν καθημερινά, ο Παναγιώτης με τη Χριστίνα λυγίζουν και οι ίδιοι. Θέλουν πάση θυσία να αλλάξουν τη ζωή τους.
«Αν βρούμε μια σταθερή δουλειά, θα μπορέσουμε να νοικιάσουμε ένα σπίτι, ό,τι και αν είναι να μπορέσουμε να βάλουμε ένα κεραμίδι στο κεφάλι μας. Να μπουν τα παιδιά μέσα, να προφυλαχτούν από το κρύο. Όμως μέχρι τότε τι θα κάνουμε; Δεν μπορούμε, δεν γίνεται, δεν πρέπει να περάσουμε το χειμώνα έξω» λένε αρκετά πιεσμένοι ο Παναγιώτης με τη Χριστίνα. «Παρακαλούμε να μας βοηθήσουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Η μια δουλειά, ή κάποιο κατάλυμα, ό,τι και αν είναι, να μη μείνουμε άλλο έξω» συμπληρώνουν, εκλιπαρώντας για μια βοήθεια σε μια κρίσιμη στιγμή για αυτούς μα κυρίως για τα τρία παιδιά τους.
Αν κάποιος από τους αναγνώστες έχει τη διάθεση να βοηθήσει την οικογένεια, μπορεί να επικοινωνήσει με το ilialive.gr, προκειμένου να υπάρξει επικοινωνία με τους γονείς.

Σύλληψη πελαργών, ύποπτων για εμπόριο βρεφών!

Σε μεγάλης κλίμακας επιχείρηση που διενεργήθηκε σε περιοχή με φωλιές, άνδρες της αστυνομίας συνέλαβαν ύποπτο ζευγάρι πελαργών, με την κατηγορία της συμμετοχής σε κύκλωμα παράνομων υιοθεσιών 

Οι «φερόμενοι» ως «κομιστές παιδιών» πελαργοί, ισχυρίστηκαν ότι τα παιδιά που μεταφέρουν, δεν συνοδεύονται από σχετικά παραστατικά, επειδή τα έχει πάρει ο αέρας.
Γράφει ο Νίκος Ζαχαριάδης
Σοβαρά ενοχοποιητικά στοιχεία για την παράνομη δράση των πελαργών, έφερε στο φως η έφοδος της αστυνομίας σε δεκάδες φωλιές πελαργών. 
Η έφοδος, πραγματοποιήθηκε ύστερα από ανώνυμη καταγγελία πολίτη, που υποστήριξε ότι τα παιδιά που φέρνουν οι πελαργοί, είναι κλεμμένα.
Κατά τη διάρκεια της επιχείρησης, σημειώθηκαν σποραδικά επεισόδια με τα μεγαλόσωμα πουλιά, καθώς πολλοί από τους πελεκάνους, μόλις είδαν τους άνδρες των ΜΑΤ, επιχείρησαν να πετάξουν μακριά, για να αποφύγουν τη σύλληψη.
Οι αστυνομικοί, πήραν δείγμα DNA τόσο από τους ύποπτους πελαργούς, όσο και από τις φωλιές τους, προκειμένου να διαπιστωθεί κατά πόσο τα παιδιά που όλοι γνωρίζουν ότι μεταφέρουν σε άτεκνες οικογένειες, είναι δικά τους, αφού τουλάχιστον εμφανισιακά, δεν τους μοιάζουν καθόλου.
Οι «φερόμενοι» ως «κομιστές παιδιών» πελαργοί, στην απολογία τους ισχυρίστηκαν ότι δεν έχουν καμία σχέση με παράνομες υιοθεσίες και ότι τα παιδιά που μεταφέρουν, δεν συνοδεύονται από σχετικά παραστατικά, επειδή τα έχει πάρει ο αέρας.
Τέλος, εκπρόσωπος του υπουργείου Υγείας, δεσμεύθηκε ότι θα γίνουν οι απαραίτητες ενέργειες ώστε να μηχανογραφηθούν οι υπηρεσίες των ληξιαρχείων, προκειμένου μόνο ειδικά αδειοδοτημένοι πελαργοί να μπορούν να διακινούν παιδιά, κάτω από τις αυστηρότερες υγειονομικές προδιαγραφές.
(Σημείωση: Το κείμενο αυτό και η φωτογραφία που το συνοδεύει, αποτελούν προϊόν επινόησης με στόχο τη σάτιρα και σε καμία περίπτωση δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Καταναλώστε τα υπεύθυνα)
4news

Σα δε ντρεπόμαστε...

και για τα νηστικά παιδιά
πάντα νοιαζόμαστε.
 .
Εμείς δεν τον προδώσαμε ποτέ μας τον Χριστό
κάναμε πάντα το σωστό
και τον σεβόμαστε.
Σα δε ντρεπόμαστε!

Όταν φτωχός στη πόρτα μας βοήθεια μας ζητά
πάντα τα λίγα μας λεφτά
τα μοιραζόμαστε
σαν δε ντρεπόμαστε!



Την καλοσύνη δίνουμε παντού μ' απλοχεριά
και για τα νηστικά παιδιά
πάντα νοιαζόμαστε.

Δε βάλαμε το πονηρό στο νου,
με τη γυναίκα τ' αλλουνού
δεν κολαζόμαστε,
σαν δε ντρεπόμαστε!

Σκοτώσαμαν, σκοτώσαμε σε δύσκολη στιγμή
για του σπιτιού μας την τιμή
και το καυχιόμαστε.
Κι αν κλέψουμε, όταν κλέψουμε, γιατ' είμαστε φτωχοί
κάνουμε μεις μια προσευχή
και συγχωριόμαστε.

Εκλέψαμε, σκοτώσαμε και θα 'πρεπε γι' αυτό
εμείς, αντί για το Χριστό
να σταυρωνόμαστε
κι όμως υπάρχουμε και ζούμε,
κι όμως υπάρχουμε και ζούμε
και δεν ντρεπόμαστε.

Σα δε ντρεπόμαστε!


© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki