Thursday 21 November 2013

Πως να μην κάνετε τον γιόκα σας... μαμάκια!!

Ο άντρας που συμπεριφέρεται στη γυναίκα του σαν να είναι πριγκίπισσα, αποτελεί τη μεγαλύτερη απόδειξη ότι ανατράφηκε από μια βασίλισσα, λέει ένα γνωστό ρητό!

Ένας άρρηκτος δεσμός
Πρόσφατη έρευνα που πραγματοποιήθηκε από τους επιστήμονες στο University of Reading στη Μαλαισία υποστηρίζει ότι όλα τα παιδιά, και ιδιαίτερα τα αγόρια, τα οποία δεν έχουν έντονο δέσιμο με τη μαμά τους παρουσιάζουν περισσότερα προβλήματα συμπεριφοράς. Η Κέιτ Στόουν Λομπάρντι, συγγραφέας του βιβλίου «The Mama’s Boy Myth: Why Keeping Our Sons Close Makes Them Stronger», τονίζει ότι τα αγόρια που δεν έχουν ουσιαστικό δεσμό με τη μητέρα τους από τα πρώτα χρόνια της ζωής τους, μεγαλώνοντας γίνονται εχθρικά, επιθετικά και αυτοκαταστροφικά.

Αντίθετα, εκείνα που έχουν στενό δεσμό με τη μαμά τους τείνουν να αποφεύγουν οποιαδήποτε εμπλοκή τους σε παραβατικές συμπεριφορές στο μέλλον.
 
Η θεωρία της προσκόλλησης
Πρόκειται για μια νέα τάση διαπαιδαγώγησης, που στηρίζεται στο στενό δεσμό παιδιού και γονιών. Σύμφωνα με τα όσα προασπίζεται, μόνο έτσι τα παιδιά νιώθουν ότι οι γονείςτους τα στηρίζουν και τα προστατεύουν. Αντίθετα, τα παιδιά που εισπράττουν απόρριψη ή αποσπασματική φροντίδα από τους γονείς τους, τείνουν να εμφανίσουν συμπεριφοριστικές διαταραχές.  

Μεγάλη δόση μητρότητας
Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι η υπερβολική «μητρότητα» μεγαλώνει… μαμμόθρεφτα αγόρια. Ο Αμερικανός παρουσιαστής, ηθοποιός και συγγραφέας Τζέρι Σάινφιλντ είπε κάποια στιγμή σχετικά στο ομώνυμο τηλεοπτικό σόου του: «Όχι ότι υπάρχει κάτι κακό σε αυτό!». Ωστόσο, εκείνο που πραγματικά εννοούσε ήταν ότι «Ναι, είναι πολλοί εκείνοι που θεωρούν ότι αυτό δεν είναι καθόλου καλό». Η Δρ. Πέγκι Ντρέξλερ, ερευνήτρια ψυχολόγος και συγγραφέας του βιβλίου «Raising Boys Without Men», καταλήγει σε σχετικό άρθρο της ότι η κοινωνία αντιδρά συγκαταβατικά σε ένα κορίτσι που είναι το «παιδί του μπαμπά», αλλά δεν έχει καθόλου την ίδια αντίδραση όταν πρόκειται για ένα αγόρι που είναι το «παιδί της μαμάς». Ωστόσο, η ιδέα τού να μεγαλώνει μια στοργική μητέρα ένα ευαίσθητο αγόρι δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας μύθος. Αυτό που η ειδικός προτείνει είναι ότι η μητέρα πρέπει να αποτελεί «ασφαλές καταφύγιο» για το αγόρι της, αλλά παράλληλα οφείλει να ενισχύει την ανεξαρτησία του. Πάνω από όλα, όμως, τονίζει ότι η μητρική αγάπη δεν έβλαψε ποτέ κανέναν!

Καλή «συνομιλητής και στήριγμα»
Όπως υποστηρίζει η Λομπάρντι στο βιβλίο της, «οι μαμάδες που έχουν στενό δεσμό με τους γιους τους τείνουν να μεγαλώνουν αγόρια που έχουν ανεπτυγμένη ικανότητα να επικοινωνούν τα συναισθήματά τους και να αντιμετωπίζουν άφοβα τα ενδεχόμενα προβλήματα». Όταν φτάσει η στιγμή της ενηλικίωσης, ο γιος που έχει βιώσει μια τρυφερή, γεμάτη σεβασμό σχέση με τη μητέρα του, έχει πολύ περισσότερες πιθανότητες να συμπεριφέρεται με τον ίδιο τρόπο στη μελλοντική του σύντροφο, προσθέτει. Κι αυτό αποτελεί το πιο γερό θεμέλιο για μια επιτυχημένη ερωτική σχέση στη ζωή του! 

Μήπως όμως υπάρχει και ένας μαμάκιας μέσα στο σπίτι ήδη;

Όλοι μας λίγο-πολύ έχουμε κατά καιρούς συναναστραφεί με κάποιον άντρα που μπορεί να έχει μια μικρή αδυναμία στη μαμά του. Και, παρά το ώριμο της ηλικίας του, συχνά μετατρέπεται σε ανήλικο αγοράκι όταν βρίσκεται μαζί της. Μήπως, όμως, ο λεγόμενος «μαμάκιας» υπάρχει και μέσα στο σπίτι σας; Σύμφωνα με τη συγγραφέα, μπλόγκερ και μαμά 3 παιδιών Chaunie Brusie, θα βρείτε την απάντηση στα παρακάτω σημάδια…    

1. Συγκρίνει τη μαγειρική σας με τη δική της
«Αγάπη μου, η μπεσαμέλ είναι πολύ σφιχτή… η μαμά μου την κάνει πιο αφράτη. Μήπως να πάρεις τη δική της συνταγή για παστίτσιο;» ή «Το κέικ δεν φούσκωσε αρκετά… πάρε τη μαμά να σου πει το μυστικό!». Μπορεί και να 'χει δίκιο ο καλός σας, αλλά μάλλον δεν πρόκειται τόσο για το ίδιο το φαγητό, αλλά κυρίως για αυτές τις αξέχαστες αναμνήσεις που του έρχονται στο μυαλό από τα παιδικά του χρόνια και του θυμίζουν τις υπέροχες στιγμές που το πατρικό του μοσχομύριζε «φαΐ μαμάς» που για ένα μικρό παιδάκι δεν συγκρίνεται με τίποτα στον κόσμο… με τη μόνη διαφορά, βέβαια, ότι πλέον έχει μεγαλώσει αρκετά, έτσι δεν είναι;

2. Μιλάνε στο τηλέφωνο κάθε μέρα
Αισθάνεται ο άντρας σας την ανάγκη να της τηλεφωνεί καθημερινά; Μήπως εκείνη τον παίρνει κάθε βράδυ για να δει πώς πέρασε τη μέρα του ή κάθε πρωί για να του πει «καλημέρα»; Ε, τότε, προφανώς η σχέση τους έχει περάσει σε… άλλα επίπεδα!

3. Φέρεται σαν μπέμπης όποτε τη βλέπει
Έχετε παρατηρήσει ότι ο σύντροφός σας αλλάζει συμπεριφορά κάθε φορά που συναντά τη μητέρα του; Αν όντως μετατρέπεται από ενήλικο σε ανήλικο, σαν να θέλει να της πει: «Μαμά, κοίτα με!!!», τότε είναι ξεκάθαρο ότι μπροστά της τουλάχιστον ξεχνάει την ηλικία του και το ρόλο του και δεν χάνει ευκαιρία να παλιμπαιδίζει ασταμάτητα…

4. Παίρνει πάντα το μέρος της
Του εκφράζετε οποιοδήποτε παράπονό σας για εκείνη και το μόνο που κάνει είναι να την υπερασπίζεται χωρίς δεύτερη κουβέντα; «Έλα, αγάπη μου, πώς κάνεις έτσι, η Μαμά μου είναι, μην είσαι υπερβολική…».

5. Εμφανίζεται απροειδοποίητα μπροστά σας
Αν η πεθερά σας έχει το δικαίωμα να έρχεται στο σπίτι όποτε εκείνη το αποφασίσει, χωρίς καν να σας ενημερώνει, τότε είναι σίγουρο ότι το έχει πάρει από το γιο της. Και δεν είναι ότι δεν τη θέλετε στη ζωή σας. Απλώς, η αδιαφορία της για τις καθημερινές σας υποχρεώσεις και το πρόγραμμά σας δείχνει ότι πιστεύει πώς για το γιο της είναι ακόμα η Νο1 προτεραιότητα στη ζωή του! Και ποιος φταίει γι’ αυτό;

6. Είναι ενοχικός μαζί της
Επειδή η ευτυχία τους είναι συνυφασμένη με το παιδί τους, οι μαμάδες των «μαμάκηδων» συχνά πιέζουν τους γιους τους προκειμένου να τις κάνουν να νιώθουν ευχαριστημένες. Έτσι, το «παιδί της μαμάς» έχει εκπαιδευτεί από πολύ μικρή ηλικία να νιώθει ενοχικά όταν δεν της κάνει τα χατίρια, και αυτό το κουβαλάει σε όλη την υπόλοιπη ζωή του. Ωστόσο, κάτι τέτοιο έχει συνέπειες στον ίδιο, μιας και μπορεί να  τον κάνει έναν ενήλικο αναποφάσιστο και ανασφαλή.    

+1. Σας φέρεται σαν πριγκίπισσα
Ίσως, παρ’ όλα αυτά, ο άντρας που είναι το «παιδί της μαμάς» να είναι ένας πολύ καλός σύντροφος. Ίσως τελικά μόνο εκείνος να ξέρει πώς πρέπει να φερθεί σε μια γυναίκα, πώς να την κάνει να νιώσει καλά, πώς να υπολογίζει και να σέβεται τη γνώμη της και πώς να την αγαπάει πραγματικά!


περισσότερα στην πηγή: boro.gr

Πως θα γίνει ακόμη πιο διασκεδαστικό
το μπάνιο του μωρού σας

Για πολλούς γονείς, το μπάνιο του παιδιού τους αποτελεί μια πολύ διασκεδαστική και ξεχωριστή εμπειρία.
Άλλοτε είναι ένας χαλαρωτικός τρόπος να κλείσει η μέρα κι άλλοτε είναι ένα φρέσκο ξεκίνημα σε ένα νέο πρωινό!
 .
Συμβουλές για να γίνει το μπάνιο
ακόμα πιο διασκεδαστικό και ξεχωριστό
  1. Το μπάνιο του μωρού είναι πολύ διασκεδαστικό, αλλά θέλει και πολλή δουλειά! Το πρώτο βήμα προετοιμασίας είναι να συγκεντρώσετε όλα όσα χρειάζεστε, όπως σαμπουάν, πετσέτες, το ειδικό καθισματάκι του μωρού, αφρόλουτρο, σαπουνάκι, παιχνίδια, πάνες, καθαρά ρουχαλάκια κλπ. Αν τα έχετε όλα κοντά σας, μπορείτε να επικεντρώσετε όλη σας την προσοχή στην απόλαυση του μπάνιου του μωρού σας!
  2. Το μπάνιο είναι πιο διασκεδαστικό όταν γίνεται με παρέα. Δοκιμάστε να κάνετε μπάνιο στο μωράκι σας μαζί με τα αδέλφια του, ώστε να πλένουν το ένα το άλλο και να παίζουν. Έχετε όμως συνέχεια το νου σας στο μωρό και σιγουρευτείτε πως κάποιος το κρατάει καλά.   
  3. Η ώρα του μπάνιου είναι και ώρα παιχνιδιού, που γίνεται ακόμη πιο διασκεδαστικό αν μέσα στη μπανιέρα επιπλέουν κι ένα σωρό συναρπαστικά παιχνίδια! Ένα λαστιχένιο παπάκι, ένας μικρός κουβάς ή ακόμα και λίγος αφρός αποτελούν ιδανικά παραδείγματα. Χρησιμοποιήστε τον αφρό για να δημιουργήσετε τρελά χτενίσματα στα μεγαλύτερα παιδιά ή να χτίσετε ένα κάστρο αφρού!    
  4. Το μπάνιο του μωρού αποτελεί μια νέα και πολύ ξεχωριστή εμπειρία, ειδικά τους πρώτους μήνες. Θυμηθείτε όμως ότι το μωράκι σας δεν μπορεί ακόμη να καθίσει, οπότε καλό θα είναι να χρησιμοποιήσετε μια ειδική μπανιέρα ή μια λεκάνη με ειδικό καθισματάκι. Αυτό, όχι μόνο θα διευκολύνει πολύ το πλύσιμο, αλλά θα σας δώσει τη δυνατότητα να παίζετε με το μωρό σας και να κοιταζόσαστε στα μάτια!    
  5. Κάποια στιγμή βέβαια, όσο διασκεδαστικό και αν είναι, το μπάνιο θα πρέπει να τελειώσει. Βγαίνοντας από το ζεστό νερό το μωράκι σας μπορεί να νιώσει ότι κρυώνει. Αν είναι χειμώνας λοιπόν, πριν τελειώσει το μπάνιο, βάλτε για μερικά λεπτά το μπουρνούζι ή την πετσέτα του πάνω στο θερμαντικό σώμα. Έτσι, μόλις βγει από το νερό, θα το τυλίξετε με το ζεστό ύφασμα και δεν θα κρυώνει.
πηγή   

Όλη η αλήθεια σε γράμμα Έλληνα από τη Βραζιλία
Mundial: Θέαμα άνευ άρτου

Παραλίες, ήλιος, samba, λεφτά, τακουνάκια, Μουντιάλ;
Πάρ' το αλλιώς...
13 εκ. δεν έχουνε φαΐ στο τραπέζι τους.
Κανείς σχεδόν δεν τα περνάει όσο ωραία φαντάζεσαι στην Βραζιλία. Ναι, έχουμε παραλίες και ήλιο αλλά αναλφαβητισμός είναι στο 10% και κάθε μέρα περίπου 13 εκ. δεν έχουνε φαΐ στο τραπέζι τους.



Είναι Έλληνας, ζει και εργάζεται στο Μπέλο Οριζόντε της Βραζιλίας της ανάπτυξης, της αναδυόμενης οικονομίας, του επερχόμενου Μουντιάλ και γράφει για την πραγματικότητα μιας χώρας που λέγεται Βραζιλία, αλλά δεν έχει καμία σχέση με όλα αυτά τα ευφορικά κουραφέξαλα που έχουμε στο μυαλό μας για αυτή...

Μπέλο Οριζοντε, Δευτέρα 17.06.2013

Αγαπητέ φίλε, 
ναι μιλάω σε εσένα που ακούς Βραζιλία και σκέφτεσαι παραλίες, τακουνάκια, ανάποδα ψαλίδια, υπερμεγέθεις κώλους και ατελείωτα πάρτι. Συγγνώμη που σου χαλάω το όνειρο, αλλά το πάρτι τελείωσε.
Η μάλλον έχει τελειώσει εδώ και πολλά χρόνια αλλά δεν σου το είπανε. Εδώ εξάγουμε, αλλά δεν πίνουμε καφέ, δεν χορεύουμε σάμπα εκτός των ορίων του Ρίο ντε Ζανέιρο ή μάλλον χορεύουμε σπάνια έτσι κι αλλιώς. Μέχρι και στην μπάλα εξάγουμε πλέον αμυντικά χαφ και στόπερ. Τα στερεότυπα μας τελείωσαν όπως και η υπομονή.

Τελείωσε η υπομονή. Την τελευταία εβδομάδα πήραμε τους δρόμους. Οι διαμαρτυρίες ξεκίνησαν για την αύξηση 7 λεπτών του ευρώ στις συγκοινωνίες αλλά πλέον διαμαρτυρόμαστε για όλη τη σαπίλα πίσω από αυτό. Το πρόβλημα δεν είναι τα επτά λεπτά αλλά τα βασικά δικαίωματα.
Η στρατονομία, κατάλοιπο της δικτατορίας, μοιράζει αφειδώς λαστιχένιες σφαίρες και ληγμένα δακρυγόνα. Αλλά είναι πλέον αργά. Ο κόσμος επιτέλους ξύπνησε και ζητά επίπεδο ζωής ανάλογο με την θέση της χώρας στο οικονομικό χάρτη. Βαρέθηκε να βλέπει τους λίγους να γεμίζουν τις τσέπες, να επανεκλέγονται εδώ και δεκαετίες. Βαρέθηκε ο φτωχός αλλά, επιτέλους βαρέθηκε και ο πλούσιος, και θα στο εξηγήσω.

Στην Βραζιλία ο βασικός μισθός είναι 234 ευρώ. Το εισιτήριο του λεωφορείου ειναι 1 ευρώ και το ρημάδι έρχεται όποτε γουστάρει. Κάποιος που ζει στο Μπέλο Οριζόντε κερδίζοντας βασικό μισθό, μένει τουλάχιστον 15 χιλιόμετρα από την δουλειά του και θέλει δύο λεωφορεία και μιάμιση ώρα για να φτάσει εκεί όταν δεν έχει κίνηση. Και όταν μιλάμε για κίνηση, μιλάμε για χάος. Στο Σάο Πάουλο για παράδειγμα κάθε μέρα έχουμε ουρές 70 χιλιομέτρων στις ώρες αιχμής. Εκεί συναντιούνται ο φτωχός με τον πλούσιο. Ο φτωχός στο λεωφορείο και πλούσιος στην αμαξάρα του με τα φιμέ τζάμια.

Ο πλούσιος που θα γυρίσει στο σπίτι του για το οποίο πληρώνει κατά μέσο όρο 1500 ευρώ ενοίκιο και άλλα 400 για κοινόχρηστα. Πληρώνει ιδιωτική ασφάλιση υγείας γιατί το δημόσιο δεν δουλεύει, πληρώνει πανάκριβα σχολεία για τα παιδιά του γιατί στο δημόσιο είναι δύσκολο να μάθουν οτιδήποτε, πληρώνει τα διπλάσια για οποιοδήποτε προϊόν (αυτοκίνητο, ρούχα, υπολογιστής κλπ.) έρχεται απέξω γιατί ο φόρος εισαγωγής ειναι 60% συν το κέρδος του εμπόρου. Πληρώνει με φόβο, γιατί δεν μπορεί να βγει από το «κάστρο» με τον ηλεκτρικό φράχτη όποτε θέλει. Γιατί δεν μπορεί να πάει μια βόλτα όπου και όποτε του γουστάρει. Γιατί φοβάται για την ζωή του καθημερινά. Και σου μιλάω πάντα για το Μπέλο Οριζόντε και τις άλλες μεγαλουπόλεις της χώρας. Αν πάρεις τον δρόμο και πας προς το βορρά ξέχνα τα όλα αυτά, εκεί είσαι πλέον σε στάνταρντς Αφρικής.

Κανείς σχεδόν δεν τα περνάει όσο ωραία φαντάζεσαι στην Βραζιλία. Ναι, έχουμε παραλίες και ήλιο αλλά αναλφαβητισμός είναι στο 10% και κάθε μέρα περίπου 13 εκ. δεν έχουνε φαΐ στο τραπέζι τους.

Είμαστε η 6η οικονομική δύναμη στον κόσμο και την ίδια στιγμή πολύ χαμηλά στους δείκτες της παιδείας και της δημόσιας υγείας. Όσον αφορά στη διαφθορά και την γραφειοκρατία πρέπει να είμαστε στο τοπ 3 εύκολα. Πολύ ψηλά είμαστε και στην εγκληματικότητα με τα νούμερα νεκρών σε Ρίο και Σάο Πάουλο να είναι μεγαλύτερα από εκείνα σε εμπόλεμες ζώνες (49 χιλ στο 2010). Δυστυχώς το Μουντιάλ και η Ολυμπιάδα δεν θα αλλάξουν τίποτα από όλα αυτά.

Για μια ακόμα φορά μας δούλεψαν ψιλό γαζί. Μας υποσχέθηκαν πως θα αλλάξει η ζωή μας, επιτέλους, προς το καλύτερο. Πως θα έχουμε συγκοινωνίες και δρόμους πρώτου και όχι τρίτου κόσμου θα αλλάξουμε, λέει, επίπεδο σε όλα. Πως όλο αυτό το «φαγοπότι» θα αξίζει τον κόπο. Αντίθετα, μέχρι τώρα όλη αυτή η ιστορία έχει στοιχίσει πάνω από 27 δισ. δολάρια, περισσότερα από όσο τα τελευταία τρία μουντιάλ μαζί. Εδώ στο Μπέλο Οριζόντε, το Μινεϊράο κόστισε 270 εκ. ενώ αρχικά είχε υπολογιστεί σε 146εκ. Να σου πω ακόμα πως πήγα στο στάδιο «Ιντεπεντένσια», επίσης εδώ στο Μπέλο Οριζόντε, που κόστισε 45 εκ. ευρώ, παραδόθηκε με 2 χρόνια καθυστέρηση και λόγω κατασκευαστικού λάθους έχει πάνω από 6 χιλιάδες θέσεις που δεν βλέπουν το ένα τέρμα. Ανάλογες και χειρότερες είναι οι ιστορίες και στα υπόλοιπα γήπεδα.
Μιας και μιλάμε για μπάλα, να σου πω πως οι περισσότεροι Βραζιλιάνοι θα δουν το Μουντιάλ από την τηλεόραση. Το φτηνό εισιτήριο για το Κύπελλο Συνομοσπονδιών για τον αγώνα Ταϊτή – Νιγηρία κοστίζει κοντά στα 50 ευρώ. Φαντάσου λοιπόν τι θα πρέπει να πληρώσουμε στο Παγκόσμιο Κύπελλο και μην ξεχνάς, ο βασικός μισθός είναι στα 243 ευρώ.
Μουντιάλ για ποιόν λοιπόν; Ίσως για εκείνους που θα έρθουν για να «ζήσουν το όνειρο» τους στην Βραζιλία. Αυτή ακριβώς την στιγμή γύρω στις 200 χιλιάδες Βραζιλιάνοι σε οκτώ μεγαλουπόλεις είναι στους δρόμους και διαδηλώνουν για τα δικαιώματά τους.
Δεν τους νοιάζει το Μουντιάλ, δεν πίνουν καφέ και σίγουρα δεν χορεύουν σάμπα.
.
matrix24.

Ωραίοι Έλληνες: Αυξέντιος Καλαγκός - Ο Καρδιοχειρουργός με τη Μεγάλη Καρδιά

Ο ΑΥΞΕΝΤΙΟΣ ΚΑΛΑΓΚΟΣ, ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΣΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΤΗΣ ΓΕΝΕΥΗΣ ΚΑΙ «ΓΙΑΤΡΟΣ ΤΩΝ ΦΤΩΧΩΝ», ΤΙΜΗΘΗΚΕ ΧΘΕΣ ΑΠΟ ΤΗ UNICEF
Με τις δωρεάν επεμβάσεις του, ο μαθητής του Γιακούμπ χάρισε ζωή σε 14.000 παιδιά σε όλο τον κόσμο
Εμφανώς συγκινημένος ο Έλληνας γιατρός
από την Πόλη και ιδρυτής του φιλανθρωπικού
ιδρύματος «Καρδιές για όλους»

Καθημερινά βομβαρδιζόμαστε από αρνητικά πρότυπα, όμως υπάρχουν και άνθρωποι που αξίζουν το σεβασμό και το χειροκρότημά μας.
 
Όπως ο καθηγητής της Καρδιοχειρουργικής Κλινικής του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου της Γενεύης, Αυξέντιος Καλαγκός. Ο γνωστός και ως «γιατρός των φτωχών» για τις δωρεάν σωτήριες επεμβάσεις του, καθώς τα τελευταία 14 χρόνια έχει δώσει ζωή σε περίπου 14.000 παιδιά σε όλο τον κόσμο.
Με αφορμή την Ημέρα Δικαιωμάτων του Παιδιού που γιορτάζεται σήμερα, ο κ. Καλαγκός που υπήρξε ένας από τους καλύτερους μαθητές του διεθνούς φήμης καρδιοχειρουργού Μαγκντί Γιακούμπ, τιμήθηκε χθες από την Ελληνική Επιτροπή της UNICEF για τη δράση και τη συμβολή του στην καταπολέμηση της βίας και των διακρίσεων και την προώθηση των δικαιωμάτων του παιδιού σε όλο τον κόσμο.

«Ένα παιδί με τέτοιου είδους προβλήματα είναι ένα παιδί σε δοκιμασία που περιμένει με αγωνία τη γιατρειά και όλοι μας του οφείλουμε», τόνισε εμφανώς συγκινημένος ο Έλληνας γιατρός από την Πόλη και ιδρυτής του φιλανθρωπικού ιδρύματος «Καρδιές για όλους», που μαζί με την ομάδα του καθημερινά χειρουργεί παιδιά που ζουν σε φτωχές συνοικίες του κόσμου, έχοντας ως μοναδική ανταμοιβή «το χαμόγελο των παιδιών και των οικογενειών τους».

Ο κ. Καλαγκός δάκρυσε, όταν είπε με τρεμάμενη φωνή πως «περίπου 10 εκατομμύρια παιδιά σε όλο τον κόσμο περιμένουν μήνες να υποβληθούν σε εγχείρηση καρδιάς».
«Η πίστη μου στον Θεό με έχει βοηθήσει πολύ και νιώθω ιδιαιτέρως ευτυχής όταν προσφέρω ζωή και χαρά σε ένα παιδί» πρόσθεσε. Ο πρώτος που έδειξε το δρόμο της φιλανθρωπίας στον Έλληνα καρδιοχειρουργό ήταν ο πατέρας του, που ήταν ένας από τους κορυφαίους παθολόγους στην Κωνσταντινούπολη, ο οποίος του έλεγε συχνά να αφουγκράζεται τον πόνο των ανθρώπων.

Ο Αυξέντιος Καλαγκός αποφοίτησε στα 23 του από την Αμερικανική Ιατρική Σχολή της Κωνσταντινούπολης, ειδικεύτηκε στη χειρουργική στο Λονδίνο και στη συνέχεια αφιέρωσε πέντε επιπλέον χρόνια σπουδών προκειμένου να αφοσιωθεί στην καρδιοχειρουργική παιδιών στο Παρίσι και στις ΗΠΑ. Στα 40 του έγινε τακτικός καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης, ενώ είναι κάτοχος της πατέντας «Kalangos Ring». Πρόκειται για ένα πρωτοποριακό «δαχτυλίδι» που τοποθετείται στην παιδική καρδιά για την επιδιόρθωση της μιτροειδούς βαλβίδας και με αυτό έχουν σωθεί χιλιάδες παιδιά από το 2005 έως σήμερα -τα δικαιώματα έχουν εκχωρηθεί στο φιλανθρωπικό του ίδρυμα, για να μετεκπαιδεύσει στη Γενεύη γιατρούς και νοσηλευτές των χωρών του Τρίτου Κόσμου.

Το όνομά του έχει συνδεθεί με τη σωτηρία πολλών καρδιοπαθών στην Ελλάδα, αλλά και στον Λίβανο, στη Γεωργία, στη Σερβία, στην Κύπρο, στην Ινδία, στο Μαρόκο, στην Αλγερία, στον Μαυρίκιο, στη Μοζαμβίκη, στην Ερυθραία, στο Κιργιστάν, στη Μαδαγασκάρη, στη Βενεζουέλα, στην Ουκρανία και στην Μποτσουάνα. 

Ο «γιατρός των φτωχών» ήταν ένα από τα δύο τιμώμενα πρόσωπα στην εκδήλωσης της UNICEF, καθώς βραβεύτηκε και ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος (απουσίασε λόγω ίωσης, δίνοντας το «παρών» ο συνεργάτης του πατέρας Δημήτριος Νίκου) για το ανθρωπιστικό έργο της Εκκλησίας.

enet.gr

Αίσωπος: Ο ποντικός του αγρού και ο ποντικός της πόλης

"Ο ποντικός της πόλης και ο ποντικός του αγρού" ζυγίζει από τη μία την υπεραφθονία και το φόβο και από την άλλη τη μετρημένη ζωή και την ηρεμία. Σε πρώτη ματιά κάτι μπορεί να φαντάζει αξιοζήλευτο.
Δεν σημαίνει όμως απαραίτητα ότι αυτός που το έχει είναι ευτυχισμένος, αν λείπει το γέλιο και η ψυχική γαλήνη.

Πριν πολλά χρόνια ήταν δύο ποντικοί. Ο ένας είχε φτιάξει την φωλιά του στον αγρό, ενώ ο άλλος την είχε φτιάξει σε ένα πλούσιο σπίτι στην πόλη.
Η τύχη έφερε έτσι τα πράγματα, που οι δύο ποντικοί γνωριστήκαν και έγιναν καλοί φίλοι. Όπως κάνουν συνήθως οι καλοί φίλοι, έτσι και οι ποντικοί της ιστορίας μας θέλησαν να ανταλλάξουν επισκέψεις στις φωλιές τους.

Την αρχή έκανε ο ποντικός της πόλης, όταν ένα όμορφο ανοιξιάτικο πρωινό, φόρεσε τα καλά του ρούχα και ξεκίνησε για να επισκεφθεί τον φίλο του στον αγρό.
Μόλις έφτασε, κοίταξε γύρω του και μονολόγησε:
«Θεέ μου! Τι απαίσιο μέρος είναι αυτό; Μα εδώ δεν υπάρχουν ούτε άμαξες ούτε καταστήματα! Μόνο χωράφια και βρόμικες, φτωχικές καλύβες!»
Ο ποντικός του αγρού τον καλοδέχτηκε στη φωλιά του. Μπαίνοντας ο ποντικός της πόλης κοίταξε γύρω του και μονολόγησε:
«Τι βρόμικο σπίτι είναι αυτό; Μα καλά… Έτσι είναι όλα τα σπίτια του αγρού;»
Ο ποντικός του αγρού θέλοντας να ευχαριστήσει τον φίλο του, έβγαλε να τον κεράσει ό,τι πιο εκλεκτό είχε, όπως φρέσκιες ρίζες, χορταράκια και σιτάρι. Ο καλομαθημένος ποντικός του σπιτιού, βλέποντας αυτά που του πρόσφερε ο φίλος του, του είπε:
«Καλέ μου φίλε, ωραία είσαι εδώ στην εξοχή, αλλά το φαγητό σου ταιριάζει περισσότερο σε μυρμήγκια παρά σε ποντικούς. Πώς μπορείς να ζεις τόσο φτωχικά; Έλα μια μέρα στο σπίτι μου να σου κάνω το τραπέζι με φαγητά που τρώνε μόνο βασιλιάδες».
Το επόμενο κιόλας πρωινό, το ποντίκι της πόλης πήρε το δρόμο της επιστροφής.
«Δεν έπρεπε να τον καλέσω! Η ζωή μου είναι τόσο φτωχική εδώ στην εξοχή» μονολόγησε λυπημένα το ποντικάκι του αγρού βλέποντας το φίλο του να φεύγει.
Μετά από μερικές μέρες το ποντίκι του αγρού ξεκίνησε για να επισκεφτεί το φίλο του στην πόλη, για να ανταποδώσει την επίσκεψη.
Μόλις όμως πάτησε το πόδι του στην πόλη, ανακάλυψε με τρόμο πως οι δρόμοι ήταν γεμάτοι κινδύνους. Μια τεράστια άμαξα όρμησε καταπάνω του με ανατριχιαστικό θόρυβο. Το ποντικάκι του αγρού έτρεξε τρομοκρατημένο να γλιτώσει. Ξαφνικά εμφανίστηκε μπροστά του ένα τεράστιο ανθρώπινο πόδι έτοιμο να το λιώσει με την τεράστια σόλα του! Το φοβισμένο ποντικάκι έβαλε τις φωνές και με ένα σάλτο χώθηκε σ’ έναν υπόνομο για να σωθεί. Έπειτα από πολλές ώρες περιπλάνησης στους επικίνδυνους δρόμους της πόλης, έφτασε στο σπίτι του φίλου του. Είχε πια βραδιάσει.
«Καλωσόρισες! Καλωσόρισες!» τον υποδέχτηκε το ποντίκι της πόλης. «Κόπιασε! Ήρθες πάνω στην ώρα για το δείπνο!»
Πριν καθίσουν να φάνε, ο ποντικός του σπιτιού επέμενε να κάνει μια ξενάγηση στο φίλο του, στο κελάρι του πλούσιου σπιτιού που είχε τη φωλιά του. Ο καλοταϊσμένος ποντικός του έδειξε τις στάμνες με το λάδι και το κρασί, τα τσουβάλια με το αλεύρι και τα όσπρια, τα πανέρια με τα ξερά σύκα και άλλα πολλά καλούδια, και κατέληξε στα τυριά, αφήνοντας άφωνο τον ποντικό του αγρού από τον πλούτο που αντίκριζε.
Τέλος το ποντίκι της πόλης οδήγησε τον πεινασμένο και κουρασμένο καλεσμένο του σε μια υπέροχη κατάφωτη τραπεζαρία. Το ποντίκι της πόλης σκαρφάλωσε ψηλά στο στρωμένο τραπέζι και προσκάλεσε και το φίλο του να τον ακολουθήσει.
Το ποντίκι του αγρού είχε μείνει με το στόμα ανοιχτό. Πρώτη φορά στη ζωή του έβλεπε τόσα πολλά και λαχταριστά φαγητά!
«Ποπό! Τι υπέροχο τραπέζι» αναφώνησε το πεινασμένο ποντικάκι


 Άπλωσε το χέρι του, πήρε ένα κομμάτι τυρί και το έφερε στο στόμα του. Την ώρα εκείνη όμως, ένας υπηρέτης του σπιτιού άνοιξε την πόρτα ξαφνικά με θόρυβο και μπήκε μέσα στο κελάρι με γρήγορα βήματα, για να πάρει κάτι που είχε λησμονήσει. Το ποντίκι του σπιτιού, τρομαγμένο, άφησε το φαγητό και έτρεξε να κρυφτεί στην φωλιά που είχε σκάψει σε έναν τοίχο. Το ποντίκι όμως του αγρού, μαθημένο στην ηρεμία της φύσης, τα έχασε, δεν ήξερε τι να κάνει και πάγωσε από τον φόβο του εκεί που καθόταν. Βλέποντάς το ο υπηρέτης αγρίεψε, άρπαξε μία σκούπα και κουνώντας την απειλητικά φώναξε:
«Θα σας λιώσω, βρομερά ποντίκια, που τολμάτε και κλέβετε το φαγητό μας!»
Το καημένο το ποντίκι του αγρού τρομαγμένο, πήδηξε απ’ το τραπέζι κι άρχισε να τρέχει για να σωθεί. Την τελευταία στιγμή κι ενώ νόμιζε πως όλα πια είχαν τελειώσει είδε ένα μικρό άνοιγμα στο παράθυρο του κελαριού. Χώθηκε λοιπόν γρήγορα εκεί καθώς η σκούπα προσγειωνόταν πίσω του και βρέθηκε στο δρόμο λαχανιασμένο.
Ο υπηρέτης έφυγε θυμωμένος κλείνοντας πίσω του την πόρτα. Ο ποντικός του σπιτιού βγήκε προσεχτικά απ’ τη φωλιά του και πήγε κοντά στον φίλο του που έτρεμε ακόμη.
«Ποπό! Τι τρομάρα ήταν αυτή που πήραμε! Μη στενοχωριέσαι όμως, φίλε μου, αυτό ήταν, πέρασε πια ο κίνδυνος. Πάμε πάλι κάτω να συνεχίσουμε το φαγητό μας».
Τότε ο ποντικός του αγρού, με σοφία, απάντησε:
«Φίλε μου, σ’ ευχαριστώ, αλλά χάρισμα σου τα πλούσια φαγητά. Να μου λείπουν τέτοια πλούτη! Δε θέλω άλλα καρδιοχτύπια! Δεν ξανακλέβω το φαγητό των άλλων, όσο νόστιμο κι αν είναι! Στον αγρό βρίσκω όσο φαγητό θέλω! Προτιμώ να τρώω φτωχικά και να είμαι ήσυχος, ασφαλής κι ευτυχισμένος, παρά να τρώω πλουσιοπάροχα και να μην μπορώ να ησυχάσω ούτε στιγμή.  Εγώ επιστρέφω στο σπίτι μου» απάντησε το ποντίκι του αγρού. Και ξεκίνησε αμέσως για το φτωχικό αλλά ήρεμο σπιτάκι του.

Ο Μύθος στην αρχαία μας γλώσσα

Μῦς ἀρουραῖος καὶ μῦς ἀστικός
Μῦς ἀρουραῖος τὸν ἐν οἴκῳ ἐφίλει.
Ὁ δὲ τοῦ οἴκου κληθεὶς ὑπὸ τοῦ φίλου
ἦλθεν εὐθέως δειπνήσων εἰς ἀρούρας.
Ὁ δὲ ἐσθίων κριθὰς καὶ σῖτον ἔφη·
Γίνωσκε, φίλε, μυρμήκων ζῇς τὸν βίον·
ἐπείπερ δ᾿ ἐμοὶ ἀγαθῶν ἐστι πλῆθος,
ἐμοὶ σύνελθε καὶ ἀπολαύσεις πάντων.
Καὶ παραχρῆμα ἀπῄεσαν οἱ δύο.
Καὶ ὃς ὑπεδείκνυ ὄσπρια καὶ σῖτον,
φοίνικας ἅμα, τυρόν, μέλι ὁπώρας.
Ὁ δ᾿ αὖ θαυμάζων αὐτὸν ηὐλόγει σφόδρα
καὶ τὴν ἑαυτοῦ κατεμέμφετο τύχην.
Βουλομένων δὲ ἀπάρξασθαι ἐσθίειν,
ᾔνοιξεν εὐθὺς ἄνθρωπός τις τὴν θύραν.
Φοβηθέντες δὲ οἱ δειλαῖοι τὸν κτύπον
εἰσεπήδησαν οἱ μῦς εἰς τὰς ῥαγάδας.
Ὡς δὲ ἤθελον πάλιν ἰσχάδας ἆραι,
ἧκεν ἕτερος τοῦ λαβεῖν τι τῶν ἔνδον.
Οἱ δὲ καὶ πάλιν θεασάμενοι τοῦτον
εἰσεπήδησαν κρυβέντες ἐπὶ τρώγλης.
Ὁ δ᾿ ἀρουραῖος ὀλιγωρῶν τῇ πείνῃ
ἀνεστέναξε καὶ πρὸς τὸν ἄλλον ἔφη·
Χαῖρε σύ, φίλε, κατεσθίων εἰς κόρον
ἐπαπολαύων αὐτὰ μετ᾿ εὐφροσύνης
καὶ τοῦ κινδύνου καὶ τοῦ πολλοῦ τοῦ φόβου·
ἐγὼ δ᾿ ὁ τάλας κριθὴν καὶ σῖτον τρώγων
ζήσω ἀφόβως μηδένα ὑποπτεύων.
Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι
τὸ λιτῶς διάγειν καὶ ζῆν ἀταράχως
ὑπὲρ τὸ τρυφᾶν ἐν φόβῳ μετ᾿ ὀδύνης.

(variant version from Chambry's first edition)

Μῦς ἀρουραῖος καὶ μῦς ἀστικός
Μύες δύο, ὁ μὲν ἀρουραῖος, ὁ δὲ οἰκόσιτος κοινὸν εἶχον τὸν βίον. Ὁ δὲ οἰκόσιτος ἦλθε πρῶτος δειπνήσων ἐπὶ τῆς ἀρούρης ἔτι ἀνθούσης. Τρώγων δὲ σῖτον καὶ ῥίζας σὺν τοῖς βώλοις εἶπεν· Μύρμηκος ζῇς βίον ταλαιπώρου· ἐμοὶ δὲ πολλὰ ἔνεστιν ἀγαθά· τὸ κέρας οἰκῶ τῆς Ἀμαλθείας ὡς πρὼς σέ. Ἐὰν ἔλθῃς μετ᾿ ἐμοῦ, ὡς θέλεις ἀσωτεύσῃ. Ἀπῆγε πείσας τὸν μῦν ἐν τῷ οἴκῳ. Ἔδειξε δὲ αὐτῷ σῖτον καὶ ἄλευρα καὶ ὄσπρια καὶ σῦκα καὶ μέλι καὶ φοίνικας. Οὗτος δὲ ἐτέρφθη καὶ διεχύθη. Ὁ δὲ ἤγαγε καὶ τυρὸν ἐκ κανισκίου σύρων. Ἤνοιξέ τις τὴν θύραν· οἱ δὲ ἔφυγον εἰς στενὴν τρώγλην, ἔτριζον δὲ ὑπ᾿ ἀλλήλων στενούμενοι. Ὡς δὲ πάλιν ἤμελλον ἐκκύψαι καὶ μικρὰν ἰσχάδα σῦραι, ἕτερος ἦλθεν ἄλλο τι ἆραι· οἱ δὲ ἔνδον ἐκρύπτοντο. Ὁ δὲ ἀρουραῖος μῦς, καίπερ τοσαῦτα πεινῶν, εἶπε· Χαῖρε καὶ πλούτει καὶ τρύφα, ἔχων τὰ πάντα μετὰ κινδύνων· ἐγὼ δὲ βοτάνας καὶ ῥίζας τρώγων ἀφόβως καὶ λιτῶς ζήσω.
Ὅτι λιτῶς διάγειν καὶ ζῆν ἀταράχως μᾶλλον συμφέρει ἢ ἐν φόβῳ καὶ κινδύνῳ δαψιλῶς τρυφᾶν.
wikisource.org

Aesop for Children (1919)

11. THE TOWN MOUSE AND THE COUNTRY MOUSE
A Town Mouse once visited a relative who lived in the country. For lunch the Country Mouse served wheat stalks, roots, and acorns, with a dash of cold water for drink. The Town Mouse ate very sparingly, nibbling a little of this and a little of that, and by her manner making it very plain that she ate the simple food only to be polite.




After the meal the friends had a long talk, or rather the Town Mouse talked about her life in the city while the Country Mouse listened. They then went to bed in a cozy nest in the hedgerow and slept in quiet and comfort until morning. In her sleep the Country Mouse dreamed she was a Town Mouse with all the luxuries and delights of city life that her friend had described for her. So the next day when the Town Mouse asked the Country Mouse to go home with her to the city, she gladly said yes.

When they reached the mansion in which the Town Mouse lived, they found on the table in the dining room the leavings of a very fine banquet. There were sweetmeats and jellies, pastries, delicious cheeses, indeed, the most tempting foods that a Mouse can imagine. But just as the Country Mouse was about to nibble a dainty bit of pastry, she heard a Cat mew loudly and scratch at the door. In great fear the Mice scurried to a hiding place, where they lay quite still for a long time, hardly daring to breathe. When at last they ventured back to the feast, the door opened suddenly and in came the servants to clear the table, followed by the House Dog.

The Country Mouse stopped in the Town Mouse's den only long enough to pick up her carpet bag and umbrella.

"You may have luxuries and dainties that I have not," she said as she hurried away, "but I prefer my plain food and simple life in the country with the peace and security that go with it."

Poverty with security is better than plenty in the midst of fear and uncertainty.

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki