Friday 21 November 2014

Οι γονείς συχνά απαιτούν πράγματα απ΄τα παιδιά τους «ξεχνώντας» την ηλικία και την προσωπικότητά τους.

Οι γονείς αγωνιούν για τα παιδιά τους και προσπαθούν καθημερινά να τους μάθουν κανόνες, να τους θέσουν όρια και να τους μεταδώσουν τις αρχές και τις αξίες τους.
Καμία φορά όμως ο τρόπος δεν είναι ο κατάλληλος.
Οι γονείς συνήθως απαιτούν πράγματα απ΄τα παιδιά τους «ξεχνώντας» την ηλικία τους αλλά και την προσωπικότητά τους.
Μήπως αναγνωρίζετε μερικές απ΄τις παρακάτω παράλογες απαιτήσεις-επιθυμίες;
Να είναι άριστοι μαθητές.
Η απαίτηση αυτή «σηκώνει» μεγάλη κουβέντα. Αρχικά, σκεφτείτε αν εσείς είστε κάθε μέρα καλοί και αποδοτικοί στη δουλειά σας. Σίγουρα, θα σκεφτείτε ότι δεν είναι το ίδιο, γιατί τα παιδιά μαθαίνουν πράγματα και εξελίσσονται. Έχετε δίκαιο ως ένα βαθμό. Σκεφτείτε όμως τώρα κάτω από ποιες συνθήκες μαθαίνουν τα παιδιά σας; Κατά πόσο το εκπαιδευτικό σύστημα βοηθάει τα παιδιά να αγαπήσουν τη γνώση; Η γνώση στον άνθρωπο πρέπει να είναι μια κατάσταση χαράς, είτε αυτή έχει να κάνει με τη μόρφωση, είτε με την προσπάθεια του ατόμου να γνωρίσει τους άλλους ή τον ίδιο του τον εαυτό. Είναι σημαντικό να δημιουργήσεις εκείνο τον μηχανισμό που θέλεις να μαθαίνεις, αλλά για να θέλεις να μαθαίνεις πρέπει να έχεις μπει σε μία λογική του να μάθεις πώς να μαθαίνεις, και όταν μάθω πώς να μαθαίνω μου αρέσει και χαίρομαι γι΄αυτό. Δυστυχώς, το εκπαιδευτικό σύστημα ενισχύει τη στείρα μάθηση χωρίς να αφήνει περιθώρια για έκφραση και κριτική σκέψη. Οι γονείς έχουν μάθει να κυνηγούν τους βαθμούς και να πιστεύουν πως αφού το παιδί μου γράφει 20 πάει να πει πώς ξέρει το μάθημα. Ρωτήστε το μετά από κάποιο διάστημα αν θυμάται τίποτα; Κατά πόσο έχει κατακτήσει τη γνώση; Σαφώς, υπάρχουν και εξαιρέσεις απ΄τις οποίες αξίζει να παραδειγματιστείτε. Οι εξαιρέσεις είναι παιδιά που έμαθαν να διαβάζουν και να μελετούν σωστά. Αναζητούν πληροφορίες, ψάχνουν, κρίνουν, μελετούν. Τα παιδιά αυτά δεν κυνηγούν το 20 αλλά τη γνώση. 
Να μαζεύουν πάντα το δωμάτιο τους.
Πόσες μαμάδες θα ταυτιστούν με την επιθυμία αυτή; Η πλειοψηφία. Η ακαταστασία που δημιουργούν τα παιδιά μπορεί να γίνει εξοργιστική. Ρούχα πάνω στις καρέκλες, στο πάτωμα, στο γραφείο (υπάρχουν μαρτυρίες μαμάδων που έχουν μαζέψει κάλτσες απ΄το φωτιστικό) λερωμένα πιάτα στο τραπέζι, παιχνίδια κάτω απ΄τους καναπέδες, μαρκαδόροι σκόρπιοι κτλ.
Από τη μία δικαίως φωνάζετε γιατί είναι καλό τα παιδιά να μάθουν να έχουν τάξη και οργάνωση στη ζωή τους, απ΄την άλλη όμως είναι δικαίωμα τους να έχουν τον έλεγχο του προσωπικού τους χώρου. Διεκδικήστε την απόλυτη τάξη στους κοινόχρηστους χώρους και όχι στο δωμάτιο τους. Επίσης, είναι σημαντικό τα παιδιά να σας βλέπουν να έχετε ένα σπίτι καθαρό και τακτοποιημένο. Να είστε σίγουρες πως την εικόνα αυτή θα έχουν ως παράδειγμα στη ζωή τους ακόμη κι αν το δωμάτιο τους μοιάζει με «εμπόλεμη ζωή».
Να είναι πάντα ευγνώμονα.
Οι περισσότεροι γονείς στερούνται, καταπιέζονται, βάζουν σε δεύτερη και τρίτη μοίρα τα δικά τους θέλω και τις ανάγκες τους. Είναι μία επιλογή που οι ίδιοι έκαναν είτε γιατί το νιώθουν, είτε γιατί το θεωρούν σωστό. Η επιλογή όμως αυτή δεν σημαίνει πως θα πρέπει να απαιτείται απ ΄τα παιδιά σας σεβασμό και αναγνώριση. Δεν είναι «εμπόριο» οι ανθρώπινες σχέσεις, όσο σκληρό κι αν σας ακούγεται. Να αγαπάτε τα παιδιά και να τους το δείχνετε. Παίξτε μαζί τους, μιλήστε, γελάστε, αποδεχτείτε τα όπως ακριβώς είναι. Σίγουρα, θα σας αγαπήσουν και θα ανταποκριθούν σ΄αυτό. Δεν μπορείτε όμως να απαιτείται αγάπη, σεβασμό ή ευγνωμοσύνη χωρίς να τους δείχνετε την πραγματική τους σημασία.
Να μη λαμβάνουν υπόψη τους πώς συμπεριφερόμαστε μεταξύ μας (ως ζευγάρι).
Το πως είστε στην προσωπική σας ζωή, ο τρόπος που επικοινωνείτε με τον σύζυγό σας είναι ακριβώς αυτός που θα υιοθετήσουν τα παιδιά σας. Ο τρόπος που συμπεριφέρεστε μεταξύ σας, θα καθορίσει τι είδους άνθρωποι θα γίνουν στο μέλλον τα παιδιά σας. Τα παιδιά αφομοιώνουν κι αναπαράγουν τη δική σας συμπεριφορά. Μην ξεχνάτε πως τα παιδιά μαθαίνουν απ΄αυτά που κάνετε και όχι απ΄αυτά που λέτε.
Να μην προσπαθούν να «την γλιτώσουν» όταν κάνουν λάθη.
Απ΄τα λάθη τα παιδιά μαθαίνουν. Αφήστε τα να κάνουν λάθη και να αναλαμβάνουν τι συνέπειες αυτών. Προσέξτε, υπάρχουν και μερικές περιπτώσεις όπου αξίζει να την γλιτώσουν επιβραβεύοντας την ειλικρινή μετάνοια ή την πρόθεσή τους να βοηθήσουν και να διορθώσουν το λάθος τους. Στις συνέπειες δεν εννοούμε σε καμία περίπτωση τη σωματική ή λεκτική τιμωρία.
Να σας συγχωρούν πάντα.
Δεν γίνεται να συμπεριφέρεστε άσχημα στα παιδιά σας και έπειτα να έχετε την απαίτηση να σας συγχωρέσουν. Ίσως είναι πολύ ανεκτικά, αλλά σίγουρα έχουν ένα όριο.
Να κάνουν πάντα ό,τι τους λέτε.
Ευτυχώς, τα περισσότερα παιδιά δεν το τηρούν. Δεν γίνεται να υπακούν σε ό,τι τους λέτε. Είναι και εκείνοι άνθρωποι με προσωπικότητα και έχουν τις δικές τους απόψεις. Μπορεί να σας ξεγελά το μέγεθος αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Ενθαρρύνετε λοιπόν το διάλογο και μάθετε πώς να διεκδικούν τις ανάγκες και τα θέλω τους. Είναι δύο βασικές δεξιότητες για τη ζωή τους.

Νικηφόρος Βρεττάκος: Ὁ Ἀγρὸς τῶν λέξεων - Nikiforos Vrettakos: Τhe field of words


Ὁ Ἀγρὸς τῶν λέξεων

Ὅπως ἡ μέλισσα γύρω ἀπὸ ἕνα ἄγριο
λουλούδι, ὅμοια κ' ἐγώ. Τριγυρίζω
διαρκῶς γύρω ἀπ' τὴ λέξη.

Εὐχαριστῶ τὶς μακριὲς σειρὲς
τῶν προγόνων, ποὺ δούλεψαν τὴ φωνή,
τὴν τεμαχίσαν σὲ κρίκους, τὴν κάμαν
νοήματα, τὴ σφυρηλάτησαν ὅπως
τὸ χρυσάφι οἱ μεταλλουργοὶ κ' ἔγινε
Ὅμηροι, Αἰσχύλοι, Εὐαγγέλια
κι ἄλλα κοσμήματα.

Μὲ τὸ νῆμα
τῶν λέξεων, αὐτὸν τὸ χρυσὸ
τοῦ χρυσοῦ, ποὺ βγαίνει ἀπ' τὰ βάθη
τῆς καρδιᾶς μου, συνδέομαι, συμμετέχω
στὸν κόσμο.
Σκεφτεῖτε:
Εἶπα καὶ ἔγραψα, «Ἀγαπῶ».
Nikiforos Vrettakos 
Τhe field of words
(translated by Marjorie Chambers)

Like the bee round a wild
flower, so am Ι. Ι prowl
continuously around the word.

Ι thank the long lines
of ancestors who moulded the voice.
Cutting it into links, they made
meanings. Like smelters they
forged it into gold and it became
Homer, Aeschylus, the Gospels
and other jewels.

With the thread
of words, this gold
from gold, which comes from the depths
of my heart, Ι am linked, Ι take part in
the world.
Consider:
Ι said and wrote, "Ι love."

Σύλληψη δικηγόρου για ασέλγεια σε 13χρονο παιδί

Πέλλα: Δάγκωσε τον αστυνομικό που προσπάθησε να τον ελέγξει!

 
Οι αποκαλύψεις για τον δικηγόρο που εργάζεται στην Αθήνα προκαλούν σάλο - Ο κατηγορούμενος οδηγήθηκε στον εισαγγελέα

Ένας 53χρονος συνελήφθη στην Έδεσσα, κατηγορούμενος ότι ασέλγησε σε 13χρονο αγοράκι σε χωριό της Πέλλας. Όπως έγινε γνωστό από την Αστυνομία, πρόκειται για δικηγόρο, κάτοικο Αθηνών.

Η υπόθεση αποκαλύφθηκε την περασμένη Τρίτη (18-11-2014), όταν αστυνομικός εντόπισε τον 53χρονο μέσα σε Ι.Χ. αυτοκίνητο και θέλησε να τον ελέγξει. Ο 53χρονος αντέδρασε, δαγκώνοντας τον αστυνομικό στο χέρι.

Ακολούθως προσήχθη στο τμήμα, όπου από την έρευνα που ακολούθησε φέρεται ότι το 2013 ασέλγησε σε αγόρι που τότε ήταν 13 ετών, σε χωριό της Πέλλας. Η υπόθεση είχε καταγγελθεί στις Αρχές.
Σε βάρος του 53χρονου σχηματίστηκε δικογραφία για τις πράξεις της προσβολής γενετήσιας αξιοπρέπειας, της αντίστασης, της απλής σωματικής βλάβης, της αποπλάνησης ανηλίκου και της πρόκλησης σκανδάλου με ακόλαστες πράξεις. Ο συλληφθείς οδηγήθηκε στον αρμόδιο εισαγγελέα.

Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ

newsit

Μην πνίγετε το παιδί σας στα δώρα!

Σε κάθε γιορτή έχουμε το ίδιο δίλημμα: Τι να τους πάρουμε, τα έχουν όλα. Τα παιδιά μας, τα ανίψια, τα βαφτιστήρια, τα παιδιά των φίλων, πριν προλάβουν να επιθυμήσουν κάτι, το έχουν κιόλας αποκτήσει.
Και κάθε χρόνο, τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά, επαναλαμβάνεται η ίδια τελετουργία: Εμείς και όλοι οι υπόλοιποι μαζί τα πνίγουμε στα δώρα.

Πριν κάνετε λοιπόν το κουμάντο σας και φέτος με τον Αϊ-Βασίλη, διαβάστε τις παρακάτω απαντήσεις στις πιο καίριες ερωτήσεις σχετικά με τα δώρα των παιδιών, τα καλά και τα στραβά τους.


Κατ’ αρχάς είμαστε όλοι παιδιά της εποχής μας. Όλα όσα βλέπουμε, δηλαδή, μας γεννούν επιθυμίες, ενώ κατά καιρούς όλοι μας μπερδεύουμε το «ευχαριστιέμαι» με το «ξοδεύω» και το «υπάρχω» με το «έχω».

Έτσι και με τα παιδιά μας, συχνά τείνουμε να πιστέψουμε ότι η ευτυχία τους βρίσκεται ή τουλάχιστον εξαρτάται από την αφθονία αγαθών και ότι καλοί γονείς είμαστε όταν τους την προσφέρουμε. Είναι μια εποχή που η «έλλειψη» ή η «μη εκπλήρωση» είναι λέξεις που μας τρομάζουν, ιδιαίτερα όταν αφορούν τα παιδιά.
Μερικοί από εμάς, συγχέουν τόσο πολύ τις ζωτικές ανάγκες (αγάπη, τρυφερότητα, σωματική επαφή, κατανόηση, φυσική παρουσία των γονιών και πολλά άλλα) των παιδιών με τις παροδικές τους επιθυμίες («Πάμε jumbo τώρα!»), που τρέμουν στην ιδέα ότι θα τα βλάψουν ή θα τα στιγματίσουν ανεπανόρθωτα αν οι φίλοι τους ή τα ξαδέρφια τους πάρουν πιο πολλά ή πιο «καλά» δώρα από τα ίδια.
Επιπλέον, τα πολλά δώρα είναι μια κλασική -αδέξια και άστοχη στην ουσία- προσπάθεια να εξαγοράσουμε τις ενοχές μας που δεν έχουμε χρόνο, που λείπουμε πολύ, που δεν ασχολούμαστε αρκετά μαζί τους, κάπως σαν να τους λέμε: «Βλέπεις, σε σκέφτομαι, σε φροντίζω, εκπληρώνω τις επιθυμίες σου…».


Τα παιδιά μπορεί να βρεθούν σε μεγάλη σύγχυση, να καταλήξουν να πιστεύουν ότι η πιο σίγουρη απόδειξη αγάπης και αναγνώρισης των δικών τους είναι τα πολλά και ακριβά δώρα. Με τον καταιγισμό από δώρα, μέσα στον ψυχισμό των παιδιών τείνουν να μπερδευτούν το συναίσθημα, η χρηματική αξία, τα δώρα. Κινδυνεύουν, λοιπόν, να αρχίσουν να αδιαφορούν για όσους τα πλησιάζουν χωρίς να φέρνουν τα πολυπόθητα «καλούδια». Και θα έχουν επίσης δυσκολία να αντιλαμβάνονται τη συμβολική αξία κάθε προσφοράς που τους γίνεται, της απλής, καλοπροαίρετης χειρονομίας.



Oι γιορτές και τα δώρα που ανταλλάσσουμε είναι μια ιεροτελεστία γεμάτη συμβολισμούς και γι’ αυτό καλό είναι να μην τα προσφέρουμε υπό όρους. Υπάρχουν άλλες στιγμές και ευκαιρίες, πολύ πιο κατάλληλες, για να επιβραβεύσουμε ή να τιμωρήσουμε τα παιδιά, αν το θεωρούμε απαραίτητο. Τα δώρα είναι ένας ωραίος τρόπος να μυήσουμε τα παιδιά στην ευχαρίστηση του «δούναι και λαβείν» και καλό είναι να κρατήσουμε μακριά καθετί που υπαγορεύει ότι «η αξία σου εξαρτάται από τις πράξεις σου, τη συμπεριφορά σου, τα επιτεύγματά σου».



Μετά από ένα διαζύγιο, σχεδόν πάντα τα παιδιά κάνουν διπλές γιορτές, μία φορά στη μαμά και μία στον μπαμπά. Και ο μεγάλος φόβος των χωρισμένων γονιών είναι ότι τα παιδιά θα περάσουν καλύτερα με τον άλλον. Έτσι, προσπαθούν να προσφέρουν όσο πιο πολλά μπορούν. Αυτό όμως συνήθως υπαγορεύεται από το δικό τους ναρκισσιστικό συμφέρον («Κι αν περνάει καλύτερα εκεί κι εμένα δεν με θέλει πια;»), παρά από την πεποίθησή τους ότι αυτό είναι το καλύτερο για τα παιδιά. Τα δώρα σε μια τέτοια κατάσταση συνοδεύουν ένα «αίτημα αγάπης» προς τα παιδιά. Αυτά από τη μεριά τους είναι εγκλωβισμένα σε αυτή την κατάσταση αντιπαλότητας των γονιών για τη διατήρηση της δικής τους εύνοιας και δεν είναι δύσκολο να μπουν κι αυτά στο «παιχνίδι» και να καταντήσουν μικροί τύραννοι που απαιτούν συνεχώς και δεν ικανοποιούνται ποτέ: «Θέλετε να σας αγαπάω; Δώστε μου ό,τι σας ζητήσω!».



Δεν θα το αποφύγουμε αν επιμένουμε να το πνίγουμε στα δώρα, πολλά από τα οποία κιόλας κοροϊδεύει, επειδή δεν τα ζήτησε κι επειδή πήρε έτσι κι αλλιώς όλα όσα είχε ζητήσει. Θα γίνει επίσης «μπλαζέ» και ανικανοποίητο αν το αφήσουμε να πιστεύει ότι κάθε επιθυμία του είναι για μας υποχρέωση. Αντίθετα, είναι σημαντικό να του δώσουμε την ευκαιρία να εκφράσει επιθυμίες, χωρίς αυτές να πραγματοποιούνται άμεσα και πάντα. Δεν είναι κλισέ: Μόνο έτσι μπορεί να μάθει να ονειρεύεται, να φαντάζεται τον εαυτό του μελλοντικά, να ξεχωρίζει και να νιώθει τη στιγμή που οι επιθυμίες του εκπληρώνονται, χωρίς να χτυπιέται στο πάτωμα από πείσμα όταν αυτό δεν συμβαίνει. Αυτή είναι μια σημαντική εμπειρία και για έναν ακόμη λόγο: Αποδεσμεύεται από την παιδική φαντασίωση της παντοδυναμίας («Εγώ είμαι το κέντρο του κόσμου, όλα περιστρέφονται γύρω από μένα και τις επιθυμίες μου») και ωριμάζει.



Μάλλον πρέπει να πάρουμε απόφαση ότι αυτό πότε-πότε θα μας συμβαίνει, εφόσον τα παιδιά «ταΐζονται» με τόσα δώρα. Μπορούμε, όμως, είτε πρόκειται για τα δικά μας παιδιά είτε για παιδιά συγγενών και φίλων, να φροντίσουμε να μάθουμε από τα ίδια τι τους αρέσει και να κάνουμε μια λίστα αν οι επιθυμίες είναι πολλές. Πάντως, είναι μάλλον δύσκολο να θέλει ένα παιδί πολύ χίλια πράγματα ταυτόχρονα. Από την άλλη, αν αποφασίσουμε να μην τα ρωτήσουμε και να τους κάνουμε έκπληξη, θα πρέπει να βεβαιωθούμε ότι δεν επιλέγουμε κάτι «άσχετο». Επομένως, καλό θα είναι να επικεντρωθούμε στα ενδιαφέροντα και τις προτιμήσεις του παιδιού και όχι στις δικές μας! Σκεφτείτε, επίσης, ότι πολλές φορές δώρα που δεν εντυπωσίασαν καθόλου στην αρχή γίνονται αγαπημένα αντικείμενα, κάτι που συμβαίνει συχνά με τα βιβλία ή τα παιχνίδια κατασκευών.



Τα Χριστούγεννα είναι μια ευκαιρία για τους ενηλίκους να κάνουν μια «βουτιά» στη δική τους παιδική ηλικία. Αυτό βέβαια δεν είναι πάντα ευχάριστο. Έτσι, όσο πιο πολύ στερήθηκαν οι ίδιοι σαν παιδιά, τόσο πιο πολύ νιώθουν την επιτακτική ανάγκη να επανορθώσουν, προσφέροντας στα παιδιά τους άφθονα και πλούσια δώρα. Συμβαίνει συχνά κάποια από τα δώρα των παιδιών να μην είναι καθόλου ανιδιοτελή («Με αυτό το Playstation θα διασκεδάζω κι εγώ», «Ένα τέτοιο σπίτι της Barbie το ονειρευόμουν πάντα»), συχνά μάλιστα είναι άσχετα με την ηλικία του παιδιού ή ακόμα και με τις επιθυμίες του. Oι ίδιοι οι γονείς είναι πολλές φορές αυτοί που κάνουν τα παιδιά να ζητούν το «καλύτερο, ακριβότερο, πιο προχωρημένο», ενώ ταυτόχρονα αγανακτούν και τα κατηγορούν ότι είναι αχάριστα.

volosnow

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki