Monday 5 January 2015

Εκτάκια υιοθετούν πρωτάκια
και η ζωή στο σχολείο γίνεται ομορφότερη

Από τότε που οι κόρες μου πήγαν δημοτικό, παρακολουθώ έναν καταπληκτικό θεσμό που υπάρχει στο σχολείο τους, που είναι η υιοθεσία των παιδιών της Πρώτης δημοτικού από τα παιδιά της Έκτης. Το έζησα ως μαμά παιδιών Πρώτης, και να που έφτασε η στιγμή που θα γράψω αναλυτικότερα για το θέμα, μια και πλέον έχω ολοκληρωμένη την εικόνα της διαδικασίας.
Η Εβελίνα που φέτος πηγαίνει Έκτη, μόλις υιοθέτησε το δικό της πρωτάκι!

Κάθε πρωτάκι του σχολείου, υιοθετείται στην αρχή της χρονιάς από ένα εκτάκι. Το εκτάκι αναλαμβάνει να το προστατεύει, να το καθοδηγεί και να το βοηθάει καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς. Έτσι το πρωτάκι ξέρει ότι μπορεί να απευθυνθεί και κάπου αλλού εκτός από τους δασκάλους του για οτιδήποτε το απασχολεί. Και τα εκτάκια κρατούν συνεχώς τα μάτια τους ανοιχτά για οτιδήποτε μπορεί να χρειαστούν τα πρωτάκια τους. Δεν γνωρίζω πριν από πόσα χρόνια μπήκε σε εφαρμογή αυτός ο θεσμός στο σχολείο, ούτε ποιος τον σκέφτηκε, εκείνο όμως που βλέπω είναι ότι χρόνο με τον χρόνο αναβαθμίζεται και λειτουργούν όλα με αριστουργηματικό τρόπο.

Περισσότερες λεπτομέρειες 
Λίγες περισσότερες λεπτομέρειες, για το πώς λειτουργεί: Κατ’ αρχήν τα παιδιά της Έκτης γνωρίζουν ήδη την αξία του θεσμού, μια και τον έχουν ζήσει ως πρωτάκια αλλά η δασκάλα τους τους μιλάει περισσότερο για αυτόν και τους εξηγεί τις λεπτομέρειες της διαδικασίας. Αντίστοιχα οι δασκάλες της πρώτης μιλάνε στα πρωτάκια τους για το τι θα συμβεί.
Ο τρόπος που γίνεται η σύνδεση μεταξύ παιδιών: Το Στ1 υιοθετεί παιδιά από το Α1, το Στ2 από από το Α2 κλπ κλπ. Δηλαδή τα τμήματα γίνονται ζευγαράκια.
Η πρώτη επαφή των παιδιών της έκτης με τα παιδιά της πρώτης γίνεται στο προαύλιο, με την επίβλεψη των εκπαιδευτικών της Φυσικής Αγωγής. Πιο συγκεκριμένα να τι έγινε την προηγούμενη εβδομάδα όπως μου τα διηγήθηκε η Εβελίνα:  Τα δυο τμήματα κανόνισαν να κάνουν μια μέρα κοινή ώρα γυμναστική.
Οι δυο γυμνάστριες των τμημάτων συνεργάστηκαν ώστε τα παιδιά να παίξουν παιχνίδια γνωριμίας. Εκτάκια και πρωτάκια έπαιζαν μαζί σε ζευγαράκια. Π.χ. έτρεχαν χέρι-χέρι, τα πρωτάκια πέρναγαν κάτω από τα πόδια των παιδιών της Έκτης, κλπ κλπ. Μετά από τα παιχνίδια, τα παιδιά είχαν την ευκαιρία να μιλήσουν και να γνωριστούν. Ο στόχος της πρώτης συνάντησης ήταν να σπάσει ο πάγος, να γίνει μια πρώτη γνωριμία και τα παιδιά να δουν ότι μπορούν να συνεργαστούν και να διασκεδάσουν μαζί, ανεξάρτητα από ηλικία.
Παρ’ όλο που σε αυτή την πρώτη συνάντηση δεν καθορίστηκαν τα τελικά ζευγαράκια, η Εβελίνα ήρθε πολύ κοντά με ένα κορίτσι, το οποίο ήλπιζε να υιοθετήσει. Αυτό ήταν μεγάλη νίκη καθώς από την αρχή της σχολικής χρονιάς μου έλεγε: «Ελπίζω να μου τύχει αγόρι. Ελπίζω να μου τύχει αγόρι.» Φοβόταν μην της τύχει κάποιο κορίτσι που να του αρέσουν οι πριγκίπισσες και τα κοριτσίστικα, γιατί σε αυτή την περίπτωση δε θα είχαν κοινά. Το κορίτσι όμως αυτό είχε έναν μεγάλο αδελφό και αγαπούσε επίσης τα αγαπημένα της ίδιας Χελωνονιντζάκια. Ενθουσιάστηκε τόσο με το κορίτσι που μου είπε: «Ήταν εγώ σε πρωτάκι!» Και πρόσθεσε «Μιλούσε ακατάπαυστα!»
Η δεύτερη επαφή, ήταν η πιο επίσημη και έγινε υπό την επίβλεψη των δασκάλων. Τα εκτάκια πήγαν «επίσημη επίσκεψη» στην Πρώτη, με σκοπό να ολοκληρωθεί η διαδικασία της υιοθεσίας, που γίνεται με κλήρωση. Τα παιδιά της Έκτης πήγαν με γεμάτα χέρια. Είχαν φτιάξει χάρτινα καραβάκια που είχαν γεμίσει με λιχουδιές, και τα πρόσφεραν στα παιδιά της Πρώτης.  Στη συνέχεια έγινε η κλήρωση. Το κάθε πρωτάκι πήγαινε μπροστά και τραβούσε ένα χαρτάκι με το όνομα ενός παιδιού της Έκτης. Ανάλογα με τον αριθμό των παιδιών γίνονται και οι απαραίτητες προσαρμογές. Π.χ. μπορεί ένα πρωτάκι να υιοθετηθεί από δύο εκτάκια (σε περίπτωση που τα εκτάκια είναι περισσότερα στον αριθμό). Στην Εβελίνα έτυχε τελικά στην κλήρωση αγόρι!
Μετά την κλήρωση, τα Εκτάκια παρουσίασαν στα Πρωτάκια ένα απλό χορευτικό που είχαν ετοιμάσει και στη συνέχεια όλοι μαζί βγήκαν στο προαύλιο για περισσότερο παιχνίδι και γνωριμία.

Κάποιες επιπλέον σκέψεις 
Είμαστε ακόμα στην αρχή της σχολικής χρονιάς και καθώς θα ζω από κοντά τη διαδικασία της υιοθεσίας θα γράφω περισσότερες σκέψεις, αλλά κάτι που ήδη βλέπω και μου αρέσει πολύ είναι τη δυναμική που αναπτύσσεται όχι μόνο μεταξύ του παιδιού της Έκτης και του παιδιού της Πρώτης, αλλά και της παρέας του παιδιού της Έκτης με τα υιοθετημένα πρωτάκια. Για παράδειγμα: Η Εβελίνα κάνει στενή παρέα με 4-5 παιδιά από την τάξη της. Ε λοιπόν, έχει γνωρίσει τα πρωτάκια τους και τα θεωρεί και «δικά της παιδιά». Δηλαδή αν ποτέ δει κάποιο πρωτάκι από αυτά να χρειάζεται κάτι, θα το θεωρήσει υποχρέωσή της να βοηθήσει!
Κάρτα που είχε γράψει η Εβίτα ως πρωτάκι,
στο εκτάκι της τη Στέλλα

Επιπλέον συμφώνησε με το συμμαθητή της που υιοθέτησε εκείνο το κορίτσι που είχε αρχικά συμπαθήσει να τον βοηθάει στην υιοθεσία. Να φροντίζουν δηλαδή και οι δύο μαζί το κορίτσι αλλά και εκείνος να τη βοηθάει στην υιοθεσία του δικού της αγοριού. Έχουν δηλαδή αρχίσει ήδη να δημιουργούνται δεσμοί και πλέγματα αλληλοβοήθειας.

Αποχαιρετισμός
Αν και δεν ξέρω ακόμα τι ακριβώς θα συμβεί φέτος στον αποχαιρετισμό, έχω βρεθεί σε γιορτές λήξης από άλλες χρονιές και πάντα μία από τις πιο συγκινητικές στιγμές είναι όταν έρχεται η στιγμή για την κοινή εμφάνιση της Πρώτης και της Έκτης. Τα ζευγαράκια μπαίνουν χέρι χέρι και παρουσιάζουν πάντα κάτι μαζί. Μπορεί να τραγουδήσουν, μπορεί να χορέψουν, μπορεί να παίξουν κάποιο παιχνίδι. Κάθε χρονιά δεν είναι ίδια, πάντα κάτι αλλάζει, αλλά ο αποχαιρετισμός είναι πάντα συγκινητικός. Έχει αγκαλιές, λουλούδια και δάκρυα – πολλές φορές και από τους γονείς.

Εκτάκι αγκαλιάζει το πρωτάκι του σε παλαιότερη γιορτή λήξης

Και όπως στην αρχή της χρονιάς τα εκτάκια υποδέχτηκαν τα πρωτάκια στο σχολείο τους,έρχεται η στιγμή που οι ρόλοι αντιστρέφονται. Τα πρωτάκια αποχαιρετούν τα εκτάκια, καθώς αυτά ετοιμάζονται να πετάξουν προς το σχολείο των μεγάλων, το γυμνάσιο.
Την επόμενη μέρα της υιοθεσίας η Εβελίνα πήρε από το σπίτι ένα περιοδικό που είχε διπλό και το χάρισε στο πρωτάκι της. Εκείνο δεν ξέρει ακόμα να διαβάζει, αλλά καθόταν λέει στο διάλειμμα και το ξεφύλλιζε και προσπαθούσε να συλλαβίσει. Και αλίμονο αν κάποιος κατά τη διάρκεια της χρονιάς τολμήσει και το ενοχλήσει. Θα έχει να κάνει μαζί της!
Τους φαντάζομαι να περπατούν πλάι-πλάι. Στα μάτια του η Εβελίνα θα μοιάζει γίγαντας. Στα μάτια της θα μοιάζει «μικροσκοπικός». Μικροσκοπικός μικρός μαθητής, αλλά όχι απροστάτευτος. Έχει πλέον στη διάθεσή του μία γιγάντια αγκαλιά που τον έχει υιοθετήσει.
Και όλα αυτά από μια απλή ιδέα. Οι απλές ιδέες όμως, κάνουν τη ζωή ομορφότερη.
 

Πώς να φτιάξετε αυτοκίνητο με ένα χαρτόκουτο!

Αγαπητέ μπαμπά ακολούθησε βήμα - βήμα τις οδηγίες για την κατασκευή ενός αυτοκινήτου από χαρτόκουτο και χάρισε αυτό το μικρό δωράκι στο παιδάκι σου.

Μπορείτε μάλιστα να το φτιάξετε μαζί.
Θα ξετρελαθεί από την χαρά του!

1. Σφραγίστε ένα μεγάλο χάρτινο κουτί
με ταινία συσκευασίας.

2. Με ένα χαρτοκόφτη κόψτε ένα ημικύκλιο σε κάθε πλευρά του κουτιού για να κάνετε τις πόρτες. Στη συνέχεια, κόψτε τα δύο τρίτα από την κορυφή του κουτιού, αφήνοντας το κομμάτι να υπάρχει σαν να είναι η «κουκούλα».

3. Διπλώστε το κομμένο κομμάτι  του κουτιού
για να φτιάξετε το παρμπρίζ. Κατόπιν κολλήστε
την κορυφή με ταινία στο κάτω σημείο του μισού.

4. Κόψτε προσεκτικά το παρμπρίζ.
 

5. Κολλήστε τις ρόδες
(θα μπορούσαν να είναι πλαστικά πιάτα) 

6. Κολλήστε τα φώτα πορείας
(θα μπορούσαν να είναι πλαστικά ποτήρια.) 

7. Με τέμπερα ζωγραφίστε πάνω στο αυτοκινητάκι και δώστε του το χρώμα που θέλετε. Εμείς προτείνουμε κάτι πολύχρωμο!

8. Προσθέστε ένα μαλακό χαρτί σαν ύφασμα
στο εσωτερικό του αυτοκινήτου για κάθισμα.  
 
Το αυτοκινητάκι σας είναι έτοιμο για βόλτα!

Γεώργιος Δροσίνης - Το ψωμί

Καλόδεχτο τὸ φόρτωμα, ποὺ θάρθη ἀπὸ τὸ μύλο,
πρωτόσταλτο, πρωτάλεστο, πρώτη χαρὰ τῆς σκάφης.

Ζυμώνουν τ’ ἀνασκουμπωτὰ τῆς πρωτονύφης χέρια
καὶ πλάθουν τὰ πρωτόπλαστα ψωμιὰ μὲ τὶς παλάμες
μὲς στὴν καλοπελεκητὴ πινακωτή, προικιό της.

Τὸ φοῦρνο καίει, τεχνίτισσα στὸ φοῦρνο, ἡ γριὰ κυρούλα
ξανανιωμένη, ἀφήνοντας τὴ συντροφιὰ τῆς ρόκας.

Ὦ βραδινὸ συμμάζεμα στὸ σπιτικὸ κατώφλι,
καρτέρεμα ἀνυπόμονο τοῦ πυρωμένου φούρνου!

κι ὦ μέθυσμα, ἀπ’ τὴ μυρωδιὰ πρώτου ψωμιοῦ, ποὺ
ἀχνίζει
κομμένο ἀπὸ τὸ γέροντα παπποῦ χωρὶς μαχαίρι
καὶ μοιρασμένο στὰ παιδιά, στὶς νύφες καὶ στ’ ἀγγόνια.

Καὶ σύ, θυσία τῶν ταπεινῶν στὴ θεία τὴν καλοσύνη,
σημαδεμένο ἀνάμεσα μὲ τοῦ σταυροῦ τὴ βούλα,
καλοπλασμένο πρόσφορο, τῆς ἐκκλησιᾶς μεράδι,
ποὺ θὰ κοπῆς τὴν Κυριακὴ μὲς στ’ ἀργυρὸ ἀρτοφόρι
καὶ στ’ ἅγιο δισκοπότηρο μὲ τὸ κρασὶ θὰ σμίξης!

ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΟ
γιὰ τὴν ἕκτη τάξη τοῦ δημοτικοῦ σχολείου

ΔΗΜ. ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗ – ΝΙΚ. ΚΟΝΤΟΠΟΥΛΟΥ
ΠΑΥΛΟΥ ΝΙΡΒΑΝΑ – ΔΗΜ. Γ. ΖΗΣΗ Κ.Α.

ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΕΚΔΟΣΕΩΣ ΣΧΟΛΙΚΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ
ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ
1943

πολλά ακόμα για το ψωμί εδώ: dim-rizou

Εκεί στον Έβρο, η 4χρονη Τάλα από τη Συρία βρέθηκε κουλουριασμένη δίπλα στον νεκρό πατέρα της

Όλο το δράμα των Σύρων προσφύγων σε ένα τραγικό περιστατικό.
Η μικρή Τάλα παρέμεινε επί ώρες δίπλα στον νεκρό πατέρα του, προσπαθώντας να ζεσταθεί

Ένα 4χρονο κορίτσι και το άψυχο σώμα του νεαρού πατέρα του, βρήκε αγρότης μέσα σε οικίσκο γεώτρησης άντλησης υδάτων που βρίσκεται μόλις 300 μέτρα από τον Έβρο στην περιοχή του Θουρίου και ειδοποίησε την αστυνομία.
Εκεί είχαν φθάσει καθώς μαζί με τον πατέρα της προσπάθησαν να περάσουν τα νερά του Έβρου για να έλθουν στην Ελλάδα. Εκείνες τις ημέρες οι θερμοκρασίες έφταναν έως και 20 βαθμούς υπό το μηδέν. Ο πατέρας κουβαλούσε τη μικρή Τάλα στους ώμους του, όμως, αν και διέσχισαν τον ποταμό, και βρήκε ένα καταφύγιο γι’ αυτόν και την κόρη του, πέθανε από κρυοπαγήματα και ενώ είχε κουλουριαστεί προσπαθώντας να κρατήσει ζεστό το παιδί του.

Η μικρή Τάλα, έμεινε δίπλα του για 10 ώρες και δεν ήθελε να τον αποχωριστεί. Το κοριτσάκι βρήκε ένας αγρότης της περιοχής που πήγε να κλείσει κάποιες βάνες. Αρχικά, μεταφέρθηκε στο Γενικό Νοσοκομείο Διδυμοτείχου, όπου του παρασχέθηκαν οι πρώτες βοήθειες και στη συνέχεια ειδοποιήθηκε “Το Χαμόγελο του Παιδιού”.
Όπως διαπιστώθηκε από τα έγγραφα, που έφερε πάνω του ο άντρας, επρόκειτο για έναν 32χρονο, υπήκοο Συρίας, η σορός του οποίου μεταφέρθηκε στο Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Αλεξανδρούπολης, ενώ ο θάνατός του, από τα μέχρι στιγμής στοιχεία, δεν αποδίδεται σε εγκληματική ενέργεια.

Η μικρή Τάλα βρίσκεται σε σοκ και ζητά συνεχώς τον πατέρα της ενώ μέχρι στιγμής έχει κατορθώσει μόνο να πει το όνομα και την ηλικία της. Δεν έχει καταφέρει ακόμη να εξιστορήσει από πού ξεκίνησαν με τον πατέρα της, ποιοι άλλοι ήταν μαζί τους, πώς βρέθηκαν στην Ελλάδα. Από το “Χαμόγελου του Παιδιού” στη Θεσσαλονίκη έχουν ξεκινήσει, σε συνεργασία με Διεθνείς Οργανισμούς, οι προσπάθειες επανένωσης με την οικογένειά του, εφόσον υπάρχει.

Όμως, αυτό μπορεί να σημαίνει ότι, παρά την τρομερή περιπέτεια και τον θάνατο του πατέρα της κατά τη διάρκεια του ταξιδιού για ένα καλύτερο μέλλον, θα την επιστρέψουν πάλι στη Συρία. Αυτή τη φορά, χωρίς τον πατέρα της.

Κοινωνική λειτουργός και διασώστες, μετέβησαν στο νοσοκομείο, με πλήρως εξοπλισμένη Κινητή Ιατρική Μονάδα του Οργανισμού, παρέλαβαν το παιδί και αναχώρησαν για τη Θεσσαλονίκη όπου πραγματοποιήθηκε η εισαγωγή του στο Γενικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης “Ιπποκράτειο”.

Άμεσα εξετάστηκε από το ιατρικό προσωπικό και ξεκίνησε η πραγματοποίηση των απαραίτητων ιατρικών εξετάσεων, για να αξιολογηθεί η γενικότερη κατάσταση της υγείας του.


news247.gr

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki