Monday 26 January 2015

Διευθυντής του Burger King χτύπησε παιδί
που «τόλμησε» να φάει... τα αποφάγια των πελατών!

Το ανήλικο αγόρι είναι πρόσφυγας από την Συρία
Οργή στους περαστικούς και στους αυτόπτες μάρτυρες προκάλεσε ένα τραγικό και απίστευτο περιστατικό που συνέβη σε περιοχή της Κωνσταντινούπολης.
Συγκεκριμένα, ένα πεινασμένο αγόρι, πρόσφυγας από την Συρία, μπήκε στο Burger King, στην περιοχή Şirinevler της Κωνσταντινούπολης και άρχισε να τρώει τα αποφάγια από τραπέζια που είχαν ήδη αναχωρήσει οι πελάτες.



Ο διευθυντής του καταστήματος πήγε προς το μέρος του αγοριού και το χτύπησε τόσο πολύ, που ο μικρός Σύρος γέμισε αίματα, ενώ περαστικοί και πελάτες εξοργίστηκαν και τράβηξαν φωτογραφίες του απαράδεκτου περιστατικού.
Οι αυτόπτες μάρτυρες μοιράστηκαν με τους υπόλοιπους χρήστες στο διαδίκτυο την απάνθρωπη συμπεριφορά του επικεφαλής του Burger King, καθώς και τις λεπτομέρειες του συμβάντος και η αλυσίδα των γνωστών εστιατορίων αναγκάστηκε να απολύσει τον διευθυντή.
Σύμφωνα με ανακοίνωση που έδωσε στην δημοσιότητα η εταιρεία TAB Food, που εκπροσωπεί το Burger King στην Τουρκία, ο διευθυντής του καταστήματος Burger king στην Şirinevler απολύθηκε μετά το περιστατικό.
Η σχετική δήλωση αναφέρει: «Ως επιχείρηση τροφίμων μάθαμε με μεγάλη μας λύπη για το ατυχές περιστατικό που συνέβη σε υποκατάστημά μας στην περιοχή Şirinevler. Θα θέλαμε να δηλώσουμε ότι το περιστατικό είναι απαράδεκτο για μας και καταγγείλαμε την σύμβαση εργασίας του διευθυντή του εστιατορίου».
Όταν εκπρόσωπος της εταιρείας ρωτήθηκε, αν η επιχείρηση θα δώσει κάποια αποζημίωση στο παιδί, εκείνος απάντησε ότι θεωρεί την απόλυση του διευθυντή «επαρκή για την κατάσταση που δημιουργήθηκε».

protothema
pafospress

«Έφυγε» ο Ντέμης Ρούσσος
Demis Roussos - Goodbye My Love

 
Hear the wind sing a sad old song
It knows I'm leaving you today
Please don't cry or my heart will break
When I go on my way

Goodbye my love, goodbye
Goodbye and au revoir
As long as you remember me
I'll never be too far


Goodbye my love, goodbye
I always will be true
So hold me in your dreams
Till I come back to you
See the stars in the skies above
They'll shine wherever I may roam
I will pray every lonely night
That soon they'll guide me home
Goodbye my love, goodbye
Goodbye and au revoir
As long as you remember me
I'll never be too far
Goodbye my love, goodbye
I always will be true
So hold me in your dreams
Till I come back to you

Οι φωνές κάνουν το παιδί σας να πιστεύει πως είναι κακό

Η ανυπακοή, η επιθετικότητα, η άρνηση να ακούσουν είναι μερικά από τα στάνταρ πράγματα που κάνουν τα παιδιά και εκνευρίζουν τους γονείς. Κάποια παιδιά φέρονται έτσι κατά καιρούς και κάποια άλλα σε καθημερινή βάση αλλά τα περισσότερα, με συχνότητα κάπου στο ενδιάμεσο.

Όλα τα παιδιά έχουν τις καλές και τις κακές τους μέρες, όπως και όλοι οι γονείς. Η διαφορά είναι ότι τα παιδιά, δικαιολογείται να «παραφέρονται».
Πέρα όμως από τα συνηθισμένα, υπάρχουν και πιο «ακραίες» συμπεριφορές που ξεφεύγουν από τα συνηθισμένα και που δυστυχώς μαθαίνονται, όπως η μυθομανία, οι βρισιές και οι χαρακτηρισμοί. Αυτές οι συμπεριφορές είναι που οι γονείς συνήθως αδυνατούν να διαχειριστούν, με αποτέλεσμα να βγαίνουν εκτός εαυτού.
Πάνω εκεί λοιπόν, στη διαχείριση των συμπεριφορών, είναι που «μπαίνουν» οι φωνές.
Οι φωνές είναι ένας τρόπος των γονιών να πειθαρχήσουν το παιδί, πιστεύοντας ότι έτσι θα το κάνουν να συνετιστεί και να σταματήσει να αντιμιλάει / γκρινιάζει / πετάει τα παιχνίδια του.
Αλήθεια όμως, σταματάει; Καμιά φορά ναι. Ένα παιδί που οι γονείς του, του φωνάζουν συνέχεια, το πιθανότερο είναι να τους αγνοήσει. Ένα παιδί όμως που σπάνια του φωνάζουν, θα σταματήσει χωρίς φυσικά αυτό να σημαίνει πως οι φωνές είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος πειθαρχίας. Οι φωνές δεν είναι πειθαρχία αλλά τιμωρία!
Η πειθαρχία είναι ήρεμη και διακριτική, έχει ώριμο τόνο στη φωνή και μαθαίνει στα παιδιά την αξία της επικοινωνίας. Όταν ένας γονέας προσπαθεί να συνετίσει το παιδί του, ουσιαστικά του μαθαίνει για ποιο λόγο η συμπεριφορά του είναι κακή και όχι ότι απλώς είναι κακή. Εάν θέλετε να συνετίσετε το παιδί, μην του φωνάζετε. Μην το κατσαδιάζετε, μην το επιπλήττετε και μην το προσβάλλετε. Το παιδί δεν γεννιέται για να νιώθει ντροπιασμένο και υποτιμημένο και οι φωνές το κάνουν να αισθάνεται όλα αυτά τα πράγματα. Οι φωνές κάνουν το καλό παιδί να πιστεύει πως είναι κακό!
Οι φωνές μπορούν το παιδί να το φοβίσουν και να το «τραυματίσουν».
Οι μακροχρόνιες συνέπειες των φωνών προς το παιδί, είναι η χαμηλή αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση, έλλειψη αυτοελέγχου και υπερβολική παρόρμηση, επιθετικότητα και θυμός, έλλειψη υπομονής και ψυχολογικά προβλήματα. Επιπλέον , οι γονείς που φωνάζουν στα παιδιά τους, αυξάνουν τις πιθανότητες αυτά να φωνάζουν στα δικά τους παιδιά. Εάν φωνάζετε συχνά στο παιδί σας, ουσιαστικά αυτό που του μαθαίνετε είναι να φωνάζει και όχι να σταματήσει να φέρεται άσχημα.
Σκοπός αυτού του άρθρου δεν είναι να σας πεί ότι είστε κακός γονιός αλλά να σας βοηθήσει να κατανοήσετε την-πολλές φορές- ανεπανόρθωτη ψυχική βλάβη που προκαλούν οι φωνές στο παιδί και πως υπάρχουν άλλοι τρόποι με τους οποίους μπορείτε να το συνετίσετε.
Σας φώναζαν όταν ήσασταν μικροί; Τότε για αυτό πιθανόν να είστε εσείς τώρα αυτός/ή που φωνάζει στο παιδί του/της. Σκεφτείτε όμως: Πως νιώθατε εσείς, όταν σας φώναζαν ή σας προσέβαλλαν αντίστοιχα;
Το να φωνάζουμε στα παιδιά είναι μια κακιά συνήθεια: Σταματήστε τη!

katohika

Μπαμπά, μόλις διέλυσες το παιδί σου! Συγχαρητήρια!

Ένας μόνος μπαμπάς αγορεύει!
Μπαμπάδες, σταματήστε να διαλύετε τα παιδιά σας!
Αισθάνομαι την ανάγκη να γράψω αυτό το κείμενο μετά από αυτό που είδα στο εμπορικό κέντρο Costco χθες. Συγχωρέστε με που το κείμενο είναι  γραμμένο με απόγνωση και θυμό. 
Παρακαλώ όμως να το διαβάσετε ως το τέλος! Ξέρω ότι είναι μεγάλο αλλά είναι κάτι που πρέπει να ειπωθεί να ακουστεί και να μοιραστεί.

Καθώς ο Νώε και εγώ περιμέναμε στην ουρά του ταμείου για να επιστρέψουμε κάτι, είδα ένα μικρό αγόρι όχι άνω των 6 ετών που κοίταξε τον πατέρα του και τον ρώτησε δειλά αν θα μπορούσαν να αγοράσουν ένα παγωτό όταν τελείωναν.
Ο πατέρας τον αγριοκοίταξε και μέσα από τα δόντια μουρμούρισε να τον αφήσει ήσυχο και να κάνει ησυχία. Το αγόρι μαζεύτηκε προς τον τοίχο και κάθισε ακίνητο και φανερά πληγωμένο για κάμποση ώρα.
Η ουρά προχωρούσε αργά και το παιδί τον πλησίασε ξανά, σιγοτραγουδώντας μια παιδική μελωδία και έχοντας φαινομενικά ξεχάσει την οργή του πατέρα του.
Ο πατέρας και πάλι γύρισε και επέπληξε το αγόρι πως κάνει πάρα πολύ θόρυβο. Το αγόρι και πάλι συρρικνώθηκε πίσω και μαζεύτηκε προς τον τοίχο, μαραμένο.
Ήμουν ταραγμένος. Ήμουν μπερδεμένος.
Πως μπορούσε αυτός ο άντρας να μην βλέπει αυτό που βλέπω;
Πως μπορούσε αυτός ο άντρας να μην βλέπει αυτό το πανέμορφο πλάσμα να κάθεται στη σκιά του;
Πώς μπορούσε αυτός ο άντρας να καταστρέφει τόσο γρήγορα την ευτυχία του δικού του παιδιού;
Πώς μπορούσε αυτός ο άντρας να μην απολαμβάνει τη μοναδική στιγμή που θα μπορούσε να είναι τα πάντα γι’ αυτό το αγόρι;
Να είναι εκείνος  που έχει την περισσότερη σημασία γι’ αυτό το αγόρι;

Ήμασταν τρίτοι στην ουρά τώρα και το αγόρι άρχισε να έρχεται προς τον πατέρα του για άλλη μια φορά.
Ο πατέρας αμέσως βγήκε από την ουρά, έβαλε το χέρι του στο λαιμό του γιου του, μέχρι που το παιδί μόρφασε απ’ τον πόνο, και τον απείλησε. "Αν ξανακάνεις έστω και έναν ήχο ή φύγεις από τον τοίχο, σου το υπόσχομαι ότι θα σε πάρω και θα πάμε σπίτι."
Το αγόρι και πάλι μαζεύτηκε προς τον τοίχο. Αυτή τη φορά, δεν κινούνταν. Δεν έκανε κανέναν ήχο. Το όμορφο πρόσωπό του κοιτούσε  προς τα κάτω, κλειδωμένο προς το πάτωμα και ανέκφραστο. Είχε διαλυθεί. Και αυτό ήταν αυτό που ήθελε ο πατέρας του. Δεν ήθελε να ασχοληθεί με τον γιό του και το να τον διαλύσει ήταν ο ευκολότερος τρόπος.

Και αναρωτιόμαστε γιατί τόσα παιδιά μεγαλώνοντας τα πάνε χάλια στη ζωή τους!

Θα είμαι ευθύς. Οι άνθρωποι βλέπουν τη σχέση μου με τον Νώε και αρκετά συχνά με επαινούν  που τον αγαπάω περισσότερο από ό, τι οι περισσότεροι μπαμπάδες αγαπούν τα δικά τους παιδιά.

Να πάρει!. Δεν το καταλαβαίνω και ποτέ δε θα το καταλάβω. Το να αγαπάω τον γιό μου, το να «χτίζω» τον γιό μου, το να αγγίζω τον γιό μου, το να παίζω με τον γιό μου, το να Είμαι με τον γιό μου… δεν είναι κάτι που μόνο οι σούπερ μπαμπάδες μπορούν να κάνουν. Όλα αυτά είναι κάτι που κάθε μπαμπάς μπορεί να κάνει. Πάντα. Χωρίς να αποτύχει. Δεν είμαι εγώ κάτι το ιδιαίτερο. Είμαι ένας πατέρας που αγαπάει το γιο του και θα κάνει κυριολεκτικά τα πάντα για την ευημερία του, την ασφάλεια και την υγεία του.

Απέχω πολύ από τον τέλειο μπαμπά και πάντα θα απέχω. Αλλά είμαι πολύ καλός μπαμπάς και ο γιος μου θα έχει πάντα τη δύναμη να αντιμετωπίσει οτιδήποτε  μπορεί να του φέρει η ζωή. Γιατί; Γιατί κατάλαβα. Κατάλαβα την εξουσία που έχει ο μπαμπάς στη ζωή ενός παιδιού και στην αυτοπεποίθηση ενός παιδιού. Κατάλαβα ότι όλα όσα κάνω και όλα όσα λέω στον γιο μου θα τα απορροφήσει, για καλό ή για κακό. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι το πώς μερικοί μπαμπάδες δεν καταλαβαίνουν ...
  • Μπαμπάδες. Να φωτίζετε το πρόσωπό σας όταν βλέπετε το παιδί σας το πρωί ή όταν γυρνάτε στο σπίτι από την δουλειά; Δεν καταλαβαίνετε ότι ολόκληρη η αίσθηση της αξίας ενός παιδιού μπορεί να περιστρέφεται γύρω από αυτό που βλέπουν στο πρόσωπό σας όταν τα κοιτάτε;
  • Μπαμπάδες. Δεν αντιλαμβάνεστε ότι το παιδί είναι ό, τι του λέτε ότι είναι; Ότι οι άνθρωποι σχεδόν πάντα γίνονται ότι τους έλεγαν πως είναι; Ήταν πράγματι αυτό που έκανε το παιδί σας το «πιο χαζό πράγμα που έχετε δει να κάνει κανείς»; Ήταν πράγματι «το πιο γελοίο πράγμα που θα μπορούσε ποτέ να έχει κάνει κάποιος"; Πιστεύετε πραγματικά ότι το παιδί σας είναι ηλίθιο; Γιατί τώρα είναι. Σκεφτείτε το. Γιατί το είπατε, και τώρα το πιστεύει. Μπράβο!
  • Μπαμπάδες. Νομίζετε ειλικρινά ότι υπάρχει κάποιος που πιστεύει ότι δεν μπορείτε να βρείτε 20 λεπτά για να απομακρυνθείτε από τον υπολογιστή σας ή να απενεργοποιήσετε την τηλεόραση για να παίξετε με το παιδί σας; Πρέπει να παίζετε κάθε μέρα. Δεν καταλαβαίνετε ότι ολόκληρη η εμπιστοσύνη των παιδιών θα εξαρτηθεί απ’ το αν ή όχι ο μπαμπάς τους παίζει μαζί τους και πόσο συμμετέχει όταν παίζει μαζί τους; Ξέρετε τι ζημιά κάνετε με το να μην παίζετε με τα παιδιά σας κάθε μέρα;
  • Μπαμπάδες. Υπάρχει περίπτωση κάποιος να πιστέψει σε αυτή την ανόητη ιδέα ότι ο θυμός είναι μερικές φορές ή συχνά αναγκαίος; Δεν καταλαβαίνετε ότι ο θυμός είναι σχεδόν πάντα ένα συναίσθημα για τους ανθρώπους που θέλουν να ελέγχουν τους άλλους, ενώ ταυτόχρονα παραλείπουν να ελέγξουν τον εαυτό τους; Δεν ξέρετε ότι υπάρχουν απίστευτα βιβλία και μαθήματα που μπορεί να σας διδάξουν καλύτερες μεθόδους;
  • Κυρίως όμως, δεν βλέπετε την ταχύτητα με την οποία ένα παιδί πληγώνεται ή γίνεται προκλητικό όταν ο θυμός κυβερνά το σπίτι; Είστε τόσο απευαισθητοποιημένοι στην λαμπρότητα του πνεύματος του παιδιού σας που δεν σας συνθλίβει εντελώς όταν χαμηλώνει το βλέμμα ή τρέμει στην παρουσία σας; Είναι πραγματικά αυτό που θέλετε το παιδί σας να κάνει; Να σας φοβάται;
  • Μπαμπάδες. Δεν αντιλαμβάνεστε ότι το παιδί σας χρειάζεται για να νιώσει το δέρμα σας στο δέρμα του; Έχετε συνειδητοποιήσει  τον απίστευτο και ισχυρό δεσμό που θα σας δώσει με την κόρη σας αυτή η επαφή ; Δεν καταλαβαίνετε τις μόνιμες πνευματικές συνδέσεις που δημιουργούνται όταν αγγίξετε την γυμνή πλάτη του γιου σας ή τρίψτε τα γυμνή κοιλίτσα της κόρης σας, ενώ τους λέτε παραμύθια; Και αν κάποιος ηλίθιος πει πως αυτό δεν είναι σωστό, πρώτος εγώ θα σας χτυπήσω στο πρόσωπο και ύστερα θα ακολουθήσει κάθε καλός μπαμπάς εκεί έξω. Το να αγγίζετε το παιδί σας είναι το καθήκον σας ως πατέρας.
  • Μπαμπάδες. Ξυπνήστε! Αυτές οι πολύτιμες ψυχές που έχουν τεθεί υπό τη φροντίδα σας είναι μοναδικές και πολύ πολύ ευαίσθητες. Ό, τι λέτε ή δεν λέτε θα επηρεάσει την ικανότητά τους, την επιτυχία, την ευτυχία και καθ 'όλη τη ζωή τους.
  • Δεν έχετε συνειδητοποιήσει ότι τα παιδιά σας θα κάνουν λάθη και μάλιστα πολλά; Έχετε συνειδητοποιήσει πόση ζημιά κάνετε όταν πιέζετε τη μύτη του γιου σας σε ατυχίες του ή πόση ζημιά κάνετε όταν κάνετε την κόρη σας αισθάνεται ότι είναι άχρηστη γιατί χτύπησε ή της χύθηκε κάτι; Έχετε ιδέα πόσο εύκολο είναι να κάνετε το παιδί σας να αισθανθεί άθλια; Είναι τόσο απλό όσο το να πείτε τις λέξεις, «γιατί το κάνεις αυτό;" ή "πόσες φορές σου είπα ...
Επιτρέψτε μου να σας ρωτήσω τα εξής:
.................
περισσότερα εδώ

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki