Saturday 25 April 2015

Amber Alert για 4χρονo κοριτσάκι
Εξαφανίστηκε στο κέντρο της Αθήνας


Εφηβεία: Η «εκθρόνιση» της μητέρας από την κόρη

Άρθρο της Ψυχολόγου-Ψυχοθεραπεύτριας, Κατερίνας Γ. Τζιωρίδου.

«Είσαι η καλύτερη μαμά του κόσμου». Για πολλά χρόνια κολυμπάνε οι μητέρες σε πελάγη ευτυχίας με τέτοιες δηλώσεις λατρείας των παιδιών τους.

Μητέρα - κόρη: Σχέσεις στοργής και... οργής

Μέχρι τη στιγμή που έρχεται η καταρράκωση που ακούει στο όνομα “εφηβεία. Διότι εφηβεία σημαίνει απαγκίστρωση, σύγκρουση, αυτονόμηση, οριοθέτηση.
Κάτι που για τις περισσότερες μητέρες πονάει, κυρίως όταν μέχρι εκείνη τη χρονική περίοδο είναι συναισθηματικά πολύ δεμένες με το παιδί τους. Όμως η διαδικασία αυτή όσο επίπονη κι αν είναι, είναι αναπόφευκτη.

Η αλήθεια είναι ότι τον “εκθρονισμό” από τον έφηβο τον εισπράτει κυρίως η μητέρα. Στα πρώτα χρόνια της ζωής του παιδιού η μητέρα αποτελεί ολόκληρο το σύμπαν για αυτό. Η στενή αλληλεπίδραση του με τη μητέρα, όπως και η άδολη και χωρίς προϋποθέσεις αγάπη που υπάρχει και από τις δύο πλευρές καταλήγουν σε έναν πολύ ισχυρό δεσμό.


Όμως με την είσοδο της εφηβείας το παιδί αναρωτιέται: Ποιος είμαι, τι είναι αυτό που με χαρακτηρίζει ως άτομο;
Η μητέρα μετατρέπεται από σημείο προσκόλλησης σε πόλο αντιπαράθεσης. Στη θέση της εγγύτητας έρχεται η αποστασιοποίηση. Το γεγονός ότι ο έφηβος καυγαδίζει περισσότερο με τη μητέρα του, οφείλεται στο ότι αυτή περνάει συνήθως περισσότερο χρόνο μαζί του. Γι' αυτό και η διαδικασία της απαγκίστρωσης είναι πιο σκληρή μαζί της. Ο έφηβος νιώθει ξαφνικά σημαντικότερους τους συνομήλικους του από ότι την μητέρα του. 
 Η έφηβη κόρη δε ζητάει πια από αυτήν τις συμβουλές σε κάποιο πρόβλημα, αλλά από την καλύτερη της φίλη. Σε πρόσφατη έρευνα δήλωσαν το 71% των ερωτηθέντων εφήβων, ότι το πιο σημαντικό για αυτούς είναι να έχουν καλούς φίλους που τους αποδέχονται και τους εκτιμούν.
Παρόλα αυτά η στάση αυτή δεν υποτιμά για τον έφηβο την αξία της οικογένειας. Στην ίδια έρευνα περισσότεροι από το 90% χαρακτηρίζουν τη σχέση προς τους γονείς ως καλή. Απλά ο δεσμός προς το γονιό δεν είναι ο ίδιος όπως στην παιδική ηλικία. Ο ίδιος δε νιώθει, ότι κάτι έχει χαθεί με τους γονείς του, ίσα ίσα που αντ΄ αυτού δοκιμάζεται πλέον σε στενούς δεσμούς με συνομήλικους. Κατά κύριο λόγο οι γονείς είναι αυτοί που νιώθουν, ότι κάτι χάνουν.  
Με τίποτα σαν τη μαμά μου
Τα μικρά κορίτσια μιμούνται κατά κόρον τις μητέρες τους. Δοκιμάζουν τα κραγιόν τους, περπατάνε μέσα στο σπίτι φορώντας τα τακούνια της μαμάς, συναντιούνται με τις φίλες τους από το νηπιαγωγείο “για καφέ”, ακριβώς όπως έχουν δει να το κάνει η μαμά. Είναι φυσικό! Ο ρόλος της γυναίκας αποτελεί πρότυπο προς μίμηση για την κόρη. Γι΄ αυτό και το μικρό κορίτσι οριοθετείται γύρω από αυτήν. Η μητέρα είναι εκείνη η γυναίκα με την οποία συγκρίνεται περισσότερο από όλες.

 
Στην εφηβεία όμως όλα αλλάζουν. Βγαίνει στο προσκήνιο η αναζήτηση ενός προσωπικού δρόμου. Τότε το κορίτσι λέει συχνά: με τίποτα δε θέλω να μοιάζω της μάνας μου!
Και δεν εννοεί με αυτό μόνο τις εξωτερικές ομοιότητες αλλά ολόκληρη τη στάση ζωής της μητέρας της. Αυτό είναι ιδιαίτερα σκληρό για μια μητέρα, καθώς αμφισβητείται ολόκληρη η φιλοσοφία της γύρω από τη ζωή.
Και καθώς η κόρη μεταμορφώνεται καθημερινά σε νέα γυναίκα, η μητέρα διαπιστώνει όλο και περισσότερες ρυτίδες στο πρόσωπο της. Η κόρη που ενηλικιώνεται κάνει ακόμη πιο συνειδητή την ηλικία της μητέρας και επίσης κάνει δυο φορές πιο δύσκολη την αντιμετώπιση των εφηβικών συναισθηματικών διακυμάνσεων. Ιδιαίτερα εκρηκτική γίνεται η συναισθηματική κατάσταση, όταν συμβαίνει η εφηβεία να συμπίπτει με την κλιμακτήριο της μητέρας. Κάτι καθόλου σπάνιο πλέον καθώς όλο και περισσότερες γυναίκες γίνονται μητέρες στα 35 με 40.

Όσο ειδυλλιακό κι αν ακούγεται, όταν η μητέρα λέει περήφανα ότι είναι “η καλύτερη φίλη” της κόρης της, δυστυχώς αυτό είναι ...

«Κούκου, τσα!»:
Γιατί να παίζετε κρυφτό με το παιδάκι σας!

Το κλασικό παιχνίδι «κούκου τσα» εξακολουθεί να είναι ένα από τα καλύτερα παιχνίδια. Ο λόγος;
Διεγείρει τις αισθήσεις του μωρού, χτίζει κινητικές δεξιότητες, ενισχύει την οπτική παρακολούθηση, ενθαρρύνει την κοινωνική ανάπτυξη και αναπτύσσει την αίσθηση του χιούμορ.

 
ΠΙΝΑΚΑΣ Γ. ΙΑΚΩΒΙΔΗ «ΤΟ ΚΟΥΚΟΥ»
Πότε μπορείτε να παίξετε:
Γύρω στους πέντε μήνες καταλαβαίνουν το αντικείμενο που υπάρχει, αλλά όλα τα μωρά αγαπούν να παίζουν «κούκου τσα» από πολύ νωρίς.
Πότε είναι η κατάλληλη στιγμή για παιχνίδι;
Σχεδόν πάντα, όταν το μωράκι έχει ξυπνήσει έχει φάει και είναι καθαρό. Στην πραγματικότητα όσο περισσότερο εξασκείτε ένα μωρό σε αυτά τα παιχνίδια, τόσο καλύτερα αναπτύσσεται η όραση, η κίνηση και η κοινωνική του αλληλεπίδραση και τόσο το καλύτερο είναι για την ανάπτυξη και καλλιέργεια του εγκεφάλου του.

Για τα νεογέννητα, παίζοντας κρυφτό καλύπτοντας το πρόσωπό σας με τα χέρια σας, είναι μία θαυμάσια αίσθηση που αφορά το πρόσωπο της μητέρας τους. Όπως το παιδάκι μεγαλώνει, δοκιμάστε και άλλες παραλλαγές του παιχνιδιού. Κρύψτε ένα αγαπημένο του παιχνίδι στο μαξιλάρι του καναπέ, πείτε του να το βρει και μετά ανακαλύψτε το μαζί, με γέλια και ενθουσιασμό. Προσέξτε όμως μην κουραστεί. Τι να κάνετε τότε; Ένα διάλειμμα και παίξτε πάλι αργότερα.

Γιατί δεν πρέπει να ανησυχείτε:

Τα μωρά περίπου την ίδια στιγμή που κατανοούν την μονιμότητα ενός αντικειμένου, αρχίζουν να έχουν ισχυρές προτιμήσεις για τα αγαπημένα σας πρόσωπα. Δεν είναι τυχαίο που πολλά μωρά αρχίζουν να έχουν το άγχος του αποχωρισμού ή των ξένων προσώπων περίπου στην ηλικία των 5 μηνών. Ακριβώς τη στιγμή που η αναγνώριση ενός προσώπου και ενός αντικειμένου κάνουν κλικ στον εγκέφαλο του μωρού. Ένα νεογέννητο μωράκι που απολαμβάνει την αγκαλιά της γιαγιάς του, μπορεί ξαφνικά να βάλει τα κλάματα, αργότερα αν θέλει να το πάρει αγκαλιά. Πρέπει να τη διαβεβαιώσετε ότι δεν είναι τίποτε προσωπικό, απλά το μικρούλι μεγαλώνει! Και δεν θα αργήσει και πάρα πολύ που θα θέλει με χαρά να περνά πολλές ώρες μαζί της.
πηγή

Μέσα από τα μάτια των γονιών τους
τα παιδιά βλέπουν τον κόσμο

Είναι μεγάλο πλεονέκτημα για τα παιδιά αν οι γονείς τους έχουν ξεκαθαρισμένη στάση ζωής. Αν έχουν, δηλαδή, ήθος, με το οποίο κρίνουν τα γεγονότα. Το ήθος ενεργεί σαν οικοδομικό υλικό στο χαρακτήρα του παιδιού.


Όσο πιο ξεκάθαρες και γεμάτες αποδοχή είναι οι αντιλήψεις σας για τον κόσμο, τόσο πιο σταθερά θα εδραιώνεται αυτή η ηθική στάση και τόσο πιο εύκολο θα είναι για τα παιδιά σας να προσαρμοστούν στους κοινωνικούς κανόνες.
Η στάση σας απέναντι στα προβλήματα της ζωής αποκαλύπτεται από τις συζητήσεις σας.
Αυτά που ακούνε τα παιδιά στο σπίτι έχουν μεγάλη σημασία για την ανάπτυξή τους. Πρέπει να είστε προσεκτικοί μ’ αυτά που λέτε μπροστά στο παιδί σας, και ποτέ μην υποτιμάτε τη νοημοσύνη τους. Καταλαβαίνει πολύ περισσότερα απ’ όσα εσείς νομίζετε. Μπορεί να μη γνωρίζει ακόμα κάποιες λέξεις, αλλά κι απ’ την πολύ μικρή του ηλικία είναι ικανό να “πιάσει” το νόημα μιας συζήτησης ανάμεσα στους ενήλικους.
Και, προσοχή:
Οι αισιόδοξες απόψεις -δικές σας ή του περιβάλλοντος σας- δεν είναι δυνατό να παρακινήσουν το παιδί στη χαρά της ζωής και τη δημιουργικότητα. Οι συνεχείς επικρίσεις σας για την κατάπτωση του ανθρώπου και τη διαφθορά του κόσμου δεν μπορούν να παρακινήσουν τα παιδιά, ώστε να γίνουν χρήσιμα μέλη της κοινωνίας.
Θα πρέπει να δείξετε στο παιδί την ομορφιά της ζωής και την αξία της Τέχνης. Το παιδί πρέπει να διδαχτεί να θαυμάζει τη Φύση και τη χαρά της γνώσης και του προβληματισμού.
Θ’ αρχίσει να νιώθει ένα πρώιμο ενδιαφέρον γι’ αυτά τα πράγματα, αν εσείς του μιλάτε σχετικά την ώρα του φαγητού στο τραπέζι ή βγαίνοντας περίπατο μαζί του. Η ίδια η ατμόσφαιρα του σπιτιού, εκτός από τις ειδικές σχολικές ανάγκες, παίζει καθοδηγητικό ρόλο στη διανοητική, πνευματική και συναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού. Ασκεί μια ζωντανή επίδραση πάνω στο χαρακτήρα του, στη νοοτροπία και στο ταμπεραμέντο του. Πολλή και κοπιαστική εργασία θα εξοικονομηθεί από την κατοπινή του εκπαίδευση, αν η ανατροφή του είναι ήρεμη και δημιουργική από τον πρώτο καιρό της κοινωνικής του ζωής μέσα στην οικογένεια.
Πρέπει να παραδεχτούμε ότι η ήρεμη οικογενειακή ατμόσφαιρα είναι δύσκολο να βρεθεί στην εποχή μας, μια εποχή ανασφάλειας, αβεβαιότητας και έντονου ανταγωνισμού.
Οι γονείς, ωστόσο, μπορούν να φυλαχτούν απ’ τον πειρασμό και να μη ρίξουν το σφάλμα -για την έλλειψη αρμονίας- στις συνθήκες της ζωής τους, στους παππούδες, στα πεθερικά ή ο ένας στον άλλο. Αν γίνει αυτό, η ατμόσφαιρα στο σπίτι θα βαρύνει ακόμα πιο πολύ. Και θα φέρει κι άλλες συγκρούσεις. Μπορείτε να βελτιώσετε (ίσως και να αλλάξετε) τις συνθήκες αλλάζοντας τη δική σας συμπεριφορά, και προσπαθώντας με κάθε τρόπο να βελτιώσετε τη συμβολή σας στην αλλαγή αυτής της κατάστασης.
Οι οικονομικές δυσκολίες, τα ελαττώματα του χαρακτήρα, η ασυμφωνία των γονιών, ο στενός χώρος στην κατοικία, οι ανεπιθύμητοι γείτονες ή συγγενείς, οι αρρώστιες - δηλαδή, η κάθε ανωμαλία στο οικογενειακό καθεστώς, η κάθε διατάραξη της γαλήνης- όλα αυτά απαιτούν ακόμη μεγαλύτερη προσοχή στον τρόπο που χρησιμοποιούμε για να τα αντιμετωπίσουμε.
Η αγανάκτηση και η αποθάρρυνση, ένας καυγάς -ανεξάρτητα πόσο δικαιολογημένα ή κατανοητά είναι όλα αυτά- μπορούν να προσθέσουν νέες δυσκολίες στην, ήδη, δύσκολη κατάσταση, και να βλάψουν την ανάπτυξη του παιδιού, πολύ περισσότερο από τα ίδια δυσάρεστα γεγονότα ή τις καταστάσεις.
Aπό το βιβλίο "Η πρόκληση να είμαστε γονείς" -  Rudolf Dreikurs

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki