Saturday 18 July 2015

Στην Κόλαση της Νορβηγίας - Barnevarn: Επιδιώκει να καταλύσει την οικογένεια! - In Norway, the family wants to cancel



ΕΙΣΑΓΩΓΗ:
Όταν πρωτοδιάβασα τη συνέντευξη μιας Ρωσίδας μάνας [Ιρίνα Bergseth] που ζούσε στη Νορβηγία δεν πίστευα στα μάτια μου. Κάθε φράση της, κάθε λέξη της ήταν μια δυνατή γροθιά στο στομάχι! Όμως αξίζει να τη δούμε για να αντιληφθούμε πώς θέλουν κάποιοι την Ευρώπη των Εσχάτων.

'Οταν μάλιστα το μέλλον αυτής της " σύγχρονης κοινωνίας", καθοδηγείται προς διαμόρφωση με τον πιο ύπουλο, τον πιο βρώμικο τρόπο πάνω στις ψυχές των παιδιών και αυτός ο εφιάλτης, βρίσκεται προ των πυλών και για την δική μας Πατρίδα, νομίζω πως επιβάλλεται με κάθε τρόπο να το αποτρέψουμε.


Το κείμενο από το οποίο σταχυολογούμε τα βασικά του σημεία, είναι από συνέντευξη της 9ης Μαϊου 2013 μιας μάνας που η “τύχη” την έριξε στην “προηγμένη”, πλούσια και “προοδευτική” αυτή χώρα του Βορρά. Δημοσιογράφος ήταν ο Andrew Fefelov της Ρωσικής Εφημερίδας “ΑΥΡΙΟ”. 

 
Η Ιρίνα παντρεύτηκε το 2005 στην Μόσχα με πολίτη της Νορβηγίας, έχοντάς ήδη έναν γιο τότε 7 ετών. Εγκαταστάθηκαν στη Νορβηγία, στο χωριό Άουρσκογκ του Χιόκλαντ. Εν συνεχεία περιγράφει τη νορβηγική κοινωνία που αποδομείται ηθικά ταχύτατα, αντιγράφοντας αμερικανικές νοοτροπίες.
Κατά τη ρωσίδα αυτή μητέρα παρά τον πλούτο της χώρας που οφείλεται στην εξόρυξη πετρελαίου η Νορβηγία δεν έχει αναπτύξει τις επιστήμες, παρά εκμεταλλεύτηκε την ξένη επιστημονική και τεχνολογική συνδρομή.
Η Ιρίνα κατόρθωσε να διοριστεί δασκάλα σε μια γειτονική κοινότητα. Αμέσως μετά στη συνέντευξή της η Ιρίνα περιγράφει τις βασικές δομές του νορβηγικού σχολείου που το χαρακτηρίζει: “φτιαγμένο για διανοητικά καθυστερημένους”.
Έτσι, σύμφωνα με τη Ρωσίδα αυτή δασκάλα, το έργο του κρατικού σχολικού προγράμματος για το δημοτικό σχολείο συμπεριλαμβάνει οι δάσκαλοι να διδάξουν στα παιδιά το αλφάβητο, έως 13 ετών να μάθουν να μετράνε και να διαβάζουν τις ετικέτες των τιμών στα καταστήματα.
Το διάβασμα μεγαλόφωνα στην τάξη δεν επιτρέπεται, επειδή το παιδί αισθάνεται «ντροπή» [εδώ να δείτε προσοχή στη “διαφορετικότητα”!]. Μάλιστα ειδικός δάσκαλος βγάζει το παιδί στον διάδρομο και μόνο εκεί ακούει το παιδί να διαβάζει, έτσι ώστε να μην ντροπιάσει το "μικρό"! Ακόμη, ο δάσκαλος έχει το δικαίωμα να κάνει στα παιδιά μέσα στην ημέρα δύο ασκήσεις μαθηματικών! Αν τα παιδιά δεν μάθουν το μάθημα, τρεις ημέρες αργότερα, πάλι προσπαθεί να τους εξηγήσει την ύλη του περασμένου μαθήματος.
Εργασία για το σπίτι για την εβδομάδα το πολύ 5-8 λέξεις στα αγγλικά, κατά την διακριτική ευχέρεια του παιδιού!
Ουσιαστικά το διαφημιζόμενο από πολλούς εγχωρίους “παιδαγωγούς” ως κορυφαίο, είναι απλώς παράδειγμα της πλήρους υποβάθμισης της εκπαίδευσης. Άλλωστε, δεν υπάρχουν μαθήματα λογοτεχνίας, ιστορίας, φυσικής, χημείας, φυσικής επιστήμης. Υπάρχει μόνο μια μορφή “μελέτης περιβάλλοντος”, που ονομάζεται «αναθεώρηση», όπου τα παιδιά μαθαίνουν τον κόσμο σε γενικές γραμμές. Ξέρουν απλώς ότι ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος υπήρξε. Όλα τα άλλα στοιχεία, σύμφωνα με την κρατούσα άποψη, είναι «κακοποίηση του παιδιού και της ψυχής του»!
Μάλιστα, η πλουσιότερη χώρα στον κόσμο δεν ταΐζει τα παιδιά στα σχολεία και στα νηπιαγωγεία. Μόνο τρέφουν τα παιδιά, άπαξ εβδομαδιαίως, με κάποια ¨αηδιαστική σούπα¨, που ονομάζεται «ντοματόσουπα» από έτοιμη συσκευασία!
Ο μεγαλύτερος γιος της Ιρίνας, έχοντας κάνει μαθήματα για δύο χρόνια στο ρωσικό σχολείο, στη Νορβηγία ήταν σαν ένα παιδί θαύμα. Έως την 7η τάξη, δε διάβαζε τίποτα, μιας και δεν υπήρχε καμία ανάγκη για να διδαχτεί. Στους τοίχους των σχολείων, άλλωστε υπάρχουν κατατοπιστικές απίστευτες ανακοινώσεις, όπως: “Εάν οι γονείς σας επιβάλουν να κάνετε τα μαθήματα, καλέστε στο [τάδε] τηλέφωνο. Εμείς θα σας βοηθήσουμε να ελευθερωθείτε από τέτοιους γονείς."!!!
Για την Ιρίνα μόνος τρόπος ασκήσεως της μνήμης του γιου της ήταν το πιάνο. Μάλιστα του έλεγε συχνά: “Μην τολμήσεις και πεις κάπου ότι έχεις μια τέτοια απαιτητική μητέρα." Μετά από έξι χρόνια παραμονής της Ιρίνα στη Νορβηγία ήρθε η ώρα να μάθει για το περιβόητο σύστημα “Barnevarn”.
Πριν γνωρίσει όμως αυτό το “σύστημα”, η Ιρίνα μετά τη γέννηση του δεύτερού της παιδιού, χώρισε από τον άνδρα της. Τότε, πήρε δάνειο, αγόρασε διαμέρισμα και είχε μια φυσιολογική ζωή, χωρίς ποτέ να απασχολήσει τις αρχές του κράτους. Τα παιδιά έμειναν μαζί της, δεδομένου ότι ο μπαμπάς στεναχωρούσε τον γιο της (από τον πρώτο γάμο), και έθεσε θέμα να μην υπάρξουν συναντήσεις με αυτόν τουλάχιστον τον γιο. Η Ιρίνα πρσοπάθησε τουλάχιστον ώστε ο πατέρας του παιδιού να μην μείνει μαζί του το βράδυ, διότι υπήρχε απειλή ξυλοδαρμού. Το νηπιαγωγείο κι άλλες κρατικές υπηρεσίες την πίεζαν να δίνει το παιδί στον πατέρα του. Έτσι ο μικρός γιος παρέμεινε με τον πατέρα του στην αρχή από δύο ώρες το Σάββατο ή την Κυριακή. Αλλά την τελευταία φορά, όταν έκλεισε τα τέσσερα του χρόνια, πέρασε με τον πατέρα του σχεδόν μια εβδομάδα.
Στις 7/3/2011 η Ιρίνα πήγε στην αστυνομία του χωριού ¨Bjorlelangen¨, επειδή το μικρό αγόρι της είπε, ότι η θεία και ο θείος του, συγγενείς του πατέρα του, τον πόνεσαν στο στόμα και στον ποπό! Της μίλησε για πράγματα, που εκείνη δεν μπορούσε στην αρχή να τα πιστέψει. Τότε αναλογίστηκε στα σοβαρά μια νορβηγική λαϊκή παράδοση, συνδεδεμένη με το να σχετίζονται οι συγγενείς εξ αίματος στενά με παιδιά: αγόρια και κορίτσια! Αρχικά, η Ρωσίδα μητέρα δεν μπορούσε να πιστέψει σ΄ αυτή την τρέλα ή ανοησία ή κόλαση.
Πάντως, πήγε στην αστυνομία και έκανε καταγγελία. Την 8η Μαρτίου κλήθηκα στην υπηρεσία της επιμέλειας των παιδιών ¨Barnevarn¨. Η ανάκριση διήρκεσε έξι ώρες. Εκεί ήταν μόνο η Ιρίνα και τα παιδιά της.
Υποτίθεται ότι στη Νορβηγία υπάρχει ένα ¨υποδειγματικό¨ σύστημα προστασίας των παιδιών, που δημιουργήθηκε «για τα μάτια του κόσμου», ότι δήθεν αγωνίζονται και πολεμάνε την αιμομιξία. Αργότερα η Ιρίνα συνειδητοποίησε, κάτι που νωρίτερα είχνα καταγγείλει και άλλοι γονείς, ότι τα κέντρα ¨Barnevarn¨, που υπάρχουν σε κάθε χωριό[!], σκοπό έχουν να εντοπίσουν την δήθεν ¨ομολογία¨ του παιδιού περί μη ¨καλής¨ μητέρας (ή πατέρα), να απομονώσει τα παιδιά αυτά από τους γονείς τους και να τους ¨τιμωρήσει¨ (παιδιά και γονείς ταυτόχρονα)!
Εκείνη την εποχή οι εφημερίδες στη χώρα έγραψαν ότι ένα κορίτσι 8 ετών, καταδικάστηκε σε καταβολή των δικαστικών εξόδων και καταβολή αποζημιώσεων στον βιαστή της για την παραμονή του στη φυλακή!
Τότε κατάλαβε και η Ιρίνα πλήρως ότι στη Νορβηγία, όλα είναι από την ¨ανάποδη¨. Ουσιαστικά αντιλήφθηκε ότι η παιδεραστία, ουσιαστικά, δεν θεωρείται έγκλημα [κάτι που συμβαίνει και σε άλλες “προηγμένες” ευρωπαϊκές χώρες, όπως την Ολλανδία]. Πάντως στις 8/3/2011 ήταν η πρώτη φορά που κατασχέθηκαν και τα δύο παιδιά της Ιρίνα! Η κατάσχεση γίνεται ως εξής: το παιδί δεν επιστρέφει από το νηπιαγωγείο ή το σχολείο, δηλαδή ουσιαστικά το κλέβουν από τους γονείς, εξαφανίζεται! Αυτό συμβαίνει επειδή το παιδί ¨το απομακρύνουν¨ για το ... καλό του, από τους γονείς σε μυστική διεύθυνση. Οι υπέυθυνοι της είπαν αφοπλιστικά: "Καταλάβετε την κατάσταση, εσείς μιλάτε για παιδική κακοποίηση. Πρέπει να εξεταστείτε από γιατρό και κριθείτε ότι είστε υγιείς." Έτσι η Ιρίνα έσπευσε στην κοντινή πολυκλινική [δέκα λεπτά με το αυτοκίνητο]. Σ
το αυτοκίνητο την έβαλε η υπάλληλος της ¨Barnevarn¨ , λέγοντας: “Εμείς θα σας βοηθήσουμε, θα παίξουμε με τα παιδιά σας, θα είναι στην υπηρεσία της προστασίας των παιδιών”.
Όταν η Ιρίνα με τη συνοδεία της υπαλλήλου έφτασε στην κλινική, ο μεγαλύτερος της γιος [13 τότε ετών], της τηλεφώνησε και την πληροφόρησε ότι βρίσκοντα ήδη σε ανάδοχη οικογένεια σε μυστική διεύθυνση! Η Ιρίνα προσπάθησε να συγκρατήσει τα δάκρυά της, γιατί ακόμη και το κλάμα θεωρείται ψυχική ασθένεια, και σε αυτή την περίπτωση η ¨Barnevarn¨ θα εφάρμοζε καταναγκαστική ψυχιατρική! Τελικά αποδεικνύεται ότι στη Νορβηγία υπάρχει ένα κρατικό πρόγραμμα, ποσόστωσης για την απομάκρυνση των παιδιών από τους γονείς τους. Τα όργανα ¨προστασίας παιδιών¨ ανταγωνίζονται για την υλοποίησή του. Δημοσιεύονται μάλιστα ανά τρίμηνο πίνακες και διαγράμματα με τον αριθμό των ¨κατασχεμένων ¨παιδιών ανά επιλεγμένη περιοχή! Τέτοια σχετικά έγγραφα είναι διαθέσιμα και σε περιπτώσεις απομάκρυνσης παιδιών από οικογένειες και στη Σουηδία [http//www.familypolice.ru/read/1403].
Μια τέτοια έκθεση αναφέρει, ότι στη Σουηδία κατασχέθηκαν 300.000 παιδιά! Πρόκειται για μια ολόκληρη γενιά που κλάπηκε από τους βιολογικούς γονείς! Στη Σανδιναβία συνεπώς οι παραδοσιακές οικογένειες βιώνουν ένα πογκρόμ!
Μαλιστα, κάθε ανάδοχη οικογένεια εισπράττει 10 χιλιάδες Κορόνες [1100 ευρώ] Νορβηγίας/μήνα για κάθε ένα θετό παιδί. Ακόμη, κάθε υπάλληλος της Barnevarn λαμβάνει από τον κρατικό προϋπολογισμό ένα μεγάλο μπόνους γι' αυτή τη “δουλειά”, δηλαδή για την καταστροφή της ¨οικογενειακής φωλιάς¨, και την κλοπή των απογόνων. Μάλιστα ο ανάδοχος γονέας μπορεί να επιλέξει το παιδί ¨της αρεσκείας του¨, όπωςστα σκλαβοπάζαρα. Για παράδειγμα, λέει η Ιρίνα: “σας άρεσε εκείνο το γαλανομάτικο κοριτσάκι ρωσικής καταγωγής και θέλετε να το πάρετε για αναδοχή, τότε καλέσετε τη Barnevarn και να πείτε: "είμαι έτοιμος, έχω ένα μικρό δωμάτιο για το παιδί ..." αναφέροντας το όνομα του παιδιού. Και θα σας το παραδώσουν αμέσως”. Συνεπώς, πρώτα βρίσκεται η ανάδοχη οικογένεια, και στη συνέχεια αποσύρεται από τους βιολογικούς γονείς "κατόπιν παραγγελίας" το παιδί!
Μάταια κάποιοι ακτιβιστές ανθρωπίνων δικαιωμάτων μάχονται μ' αυτό το παντοδύναμο σύστημα της Barnevarn¨. Μάλιστα, οικογένειες που υπέφεραν από το σύστημα Barnevarn στις 3 Μαΐου 2013 διοργάνωσαν διαδήλωση διαμαρτυρίας κατά του βίαιου διαχωρισμού γονέων και παιδιών στη Νορβηγία. Πάντως η χώρα αυτή, όσον αφορά την κλοπή των παιδιών από τους γονείς τους, είναι μπροστά από τα υπόλοιπα κράτη, κι αυτό γιατί φαίνεται πως ο διαχωρισμός των παιδιών από τους γονείς τους αποτελεί εθνικό σχέδιο. Νορβηγική εφημερίδα με πηχαίο πρωτοσέλιδο έγραφε πέρυσι: “Το ένα πέμπτο των παιδιών στη Νορβηγία έχει “διασωθεί” από τους γονείς τους”. Συνεπώς περί τα 150 χιλιάδες παιδιά, “σωσμένα”, ζουν πλέον όχι στο σπίτι με τη μητέρα τους, αλλά σε μοντέρνα άσυλα, δηλαδή φυλακές οικογενειακού τύπου. Πολλοί ανάδοχοι στη Νορβηγία δείχνουν προτίμηση σε παιδιά με αναπηρία [μήπως άραγε τα κάνουν ανάπηρα;] γιατί μπορούν να πάρουν μεγαλύτερες επιδοτήσεις. Όσο μεγαλύτερο είναι το τραύμα του παιδιού, τόσο περισσότερο κέρδος για τον “ανάδοχο”! Σύμφωνα με τις επίσημες στατιστικές, από δέκα νεογέννητα μόνο τα δύο γεννιούνται από Νορβηγούς γονείς και τα οκτώ από τα δέκα είναι παιδιά των μεταναστών. Οι μετανάστες παρέχουν υγιές πληθυσμό στη χώρα, αφού στους μετανάστες δεν συνηθίζονται στενές σχέσεις μεταξύ συγγενών [αιμομιξίες], όπως αντίθετα συνηθίζονται στους Νορβηγούς. Αξίζει να σημειωθεί πως τα περισσότερα παιδιά που γεννήθηκαν στη Νορβηγία και έπεσαν στα νύχια του συστήματος Barnevarn είναι παιδιά ρωσικής καταγωγής. Σχεδόν όλα τα παιδιά που γεννήθηκαν από ένα ή δύο Ρώσους γονείς είναι εγγεγραμμένα στις λίστες του ¨Barnevarn¨ κι αποτελούν την ομάδα ¨υψηλού κινδύνου¨ για “σωτηρια”, δηλαδή αρπαγή. Άμεσο αποτέλεσμα: Κάθε μήνα στη Νορβηγία αυτοκτονεί μια ρωσίδα γυναίκα!
Αιτίες που μπορεί η Barnevarn να επέμβει;

Πολλές και ποικίλες: αναγκάζετε το παιδί σας να πλένει τα χέρια του με το ζόρι η μαμά κουτσαίνει ή κλαίει, το παιδί σας τρώει με τα χέρια [συνέβη σε οικογένεια Ινδών μεταναστών]... ε, τοτε… “είστε μια κακή μητέρα, το παιδί σας θα παρακρατηθεί!”. Το σύστημα “προστασίας” των παιδιών στη Νορβηγία βασίζεται σε “τεκμήριο ενοχής” των γονέων. Άλλη αιτία, συχνή μάλιστα, που επεμβαίνει η “προστασία παιδιών” μπορεί να είναι η φράση που συχνά λένε οι γονείς στα παιδιά τους, και στην Ελλάδα: “θα σε σκοτώσω βρε!” Τότε η Barnevarn λέει: “Θέλετε να σκοτώσετε τα παιδιά σας”! Σε ανάλογες ανακρίσεις γονέων από τους εντεταλμένους της Barnevarn, αναγκάζουν τους γονείς με τον τρόπο τους να βρίσκονται μόνιμα σε θέση να πρέπει να δικαιολογούνται συνεχώς.
Κάποτε οι δύστυχοι γονείς αντιλαμβάνονται πως από κάποια στιγμή και μετά είναι αδύνατον να δικαιολογηθούν. Ας αναλογιστούμε μόνο πως η νορβηγική κρατική μηχανή, δίνει μυθικά βραβεία και μπόνους σε δικηγόρους, σε υπαλλήλους της επιτροπείας, σε δικαστές, σε ψυχολόγους, σε ψυχιάτρους, σε ανάδοχους γονείς, σε εμπειρογνώμονες. για κάθε “κατασχεθέν” γαλανομάτικο μωρό. Τότε οι πραγματικοί γονείς δεν έχουν καμία πιθανότητα να διασώσουν το παιδί τους από το νορβηγικό ¨άσυλο¨. Στη συνέντευξή της η Ιρίνα τονίζει: Οι δικηγόροι του ¨Barnevarn¨ μεταφράζανε και χρησιμοποίησαν εναντίον μου όλο το υλικό του ρωσικού τύπου, που ανέφερε τα παιδιά μου. Είπαν στο δικαστήριο: «Είναι τρελή, προστατεύει τα παιδιά της στον τύπο!" Στη Δύση δεν υπάρχει ελευθερία του τύπου σε σχέση με τα παιδιά. Είναι αδύνατον να κάνει κανείς έκκληση προς την κοινωνία”. Άλλωστε, ισχύει ο Νόμος της ιδιωτικής ζωής (Νόμος περί προστασίας προσωπικών δεδομένων), ένας νόμος που φαίνεται πως είναι κομμένος και ραμμένος στα μέτρα της Barnevarn. 


ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΠΑΙΔΙΩΝ:
Το υπουργείο που έχει σχέση με παιδιά στην Νορβηγία ονομάζεται κυριολεκτικά: “Βασιλικό Υπουργείο Παιδιών και Ισότητας κάθε μορφής σεξουαλικής διαφορετικότητας”.
Οι σεξουαλικές μειονότητες στη Νορβηγία δεν είναι πλέον μειονότητες, οι κανονικοί φυσικοί (natoural) άνθρωποι είναι σήμερα μειονότητα. Οι κοινωνιολόγοι έχοντας στην διάθεσή τους κάποια στοιχεία, διαπιστώνουν: το 2050 η Νορβηγία θα είναι πάνω από 70 %homo-χώρα. Τι σημαίνει "homo", είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς. Άλλωστε, η Νορβηγία μα και άλλες δυτικές χώρες, νομιμοποίησε τουλάχιστον τριάντα είδη μη παραδοσιακού γάμου. Από την άποψη αυτή, η πιο "προχωρημένη" χώρα είναι η Νορβηγία, όπου «άνδρας» και «γυναίκα» είναι μάλλον έννοιες παρωχημένες.
Δεν είναι τυχαίο, ότι στη Νορβηγία ένα παιδί που γεννιέται σε μια φυσιολογική οικογένεια δεν μπορεί να προστατευτεί. Την τελευταία δεκαετία σε όλη την Ευρώπη εισήχθησαν κάποια σεξουαλικά πρότυπα που διέπουν την εκπαίδευση των παιδιών με ένα ορισμένο τρόπο (http://yadi.sk/d/oa3PNRtG3MysZ).
Οι κανονισμοί αυτοί είναι δεσμευτικοί προς όλα τα κράτη που υπογράφουν την σύμβαση (convention), την έγκριση της οποίας ενεργά ¨προωθούν τα λόμπι¨ σήμερα στην Ελλάδα και τη Ρωσία. Ένα ειδικό τμήμα αυτού του ¨πανευρωπαϊκού σεξ στάνταρτ¨ αναφέρει πως πρέπει το προσωπικό των νηπιαγωγείων(!) κι οι γονείς, να εξασκήσουν τα παιδιά στον ¨αυνανισμό¨ έως τεσσάρων ετών (!)και όχι αργότερα. Στο κείμενο αυτής της σύμβασης λέγεται ξεκάθαρα, ότι οι γονείς μαζί με γιατρούς και νηπιαγωγούς καλούνται να διδάξουν τα παιδάκια "έρωτα διαφορετικών ειδών¨. Στη σελίδα 46 του εν λόγω εγγράφου αναφέρεται, ότι ένα νεογέννητο πρέπει να συνειδητοποιήσει την ταυτότητα φύλου του (“gender identification”). Ο επιβεβλημένος “σεξουαλικός διαφωτισμός” θεωρεί, ότι την ώρα της γέννησης του παιδιού σας, είναι απαραίτητο να καθοριστεί τι είναι: γκέι, λεσβία, τραβεστί ή τρανσέξουαλ (!!). Αν το παιδί σας και πάλι δεν θα επιλέξει "φύλο¨ (¨gender"), θα βοηθήσει σ' αυτή την περίπτωση η πανίσχυρη νορβηγική ¨Barnevarn¨ ή η φινλανδική ¨Lastensuoelu¨ ή γερμανική ¨Yugendamt¨ κ.ο.κ. Η Νορβηγία είναι από τις πρώτες χώρες παγκοσμίως, η οποία δημιούργησε Ινστιτούτο Επιστημονικών Ερευνών [Πανεπιστημίου Όσλο], στο οποίο μελετούν αυτοκτονίες παιδιών από 0 μέχρι 7 ετών!
Αλλά πώς ένα νεογέννητο παιδί μπορεί να αυτοκτονήσει; Μα τα κακόμοιρα παιδιά μετά από τις σαδιστικές επιθέσεις καταλήξουν να πεθάνουν τότε επισήμως αποδίδεται ως αυτοκτονία!
Η Ιρίνα στη συνέχεια της συνέντευξής της διηγείται πως ...

Στη Νορβηγία τα παιδιά θα μπορούν να αλλάζουν φύλο
από 7 ετών, χωρίς να απαιτείται καν η γονική συναίνεση.
Norway to let 7-yr-olds change gender

Αυτό κι αν είναι πρόοδος!!
Να προτείνουμε να μπει και αυτός ο νόμος στη νέα συμφωνία!!
Ή είμαστε Ευρωπαίοι, ή δεν είμαστε ...
........................
Οι νορβηγικές αρχές με έκδοση νέου Νόμου δίνουν τη δυνατότητα σε παιδιά από την ηλικία των 7 ετών να αλλάζουν φύλο χωρίς να απαιτείται καν η γονική συναίνεση.

Μετά την έκδοση του σχετικού νόμου ο υπουργός Υγείας της Νορβηγίας δήλωσε ότι διακατέχεται από ένα αίσθημα υπερηφάνειας για αυτήν την καινοτομία.«Πρόκειται για έναν τομέα που η Νορβηγία ήταν πολύ πίσω από πολλές χώρες και για πολλά χρόνια. Και τώρα, η Νορβηγία έχει ξεπεράσει την υπόλοιπη Ευρώπη. Οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες επιτρέπουν στους πολίτες τους να αλλάξουν το φύλο τους, όταν ενηλικιωθούν ( 18 ετών )»

Ο Υπουργός Υγείας πρόσθεσε ότι τα παιδιά ηλικίας μεταξύ 7-16 ετών απαιτείται να διαβουλευθoύν με τους γονείς τους, και η απόφασή τους θα γίνει σεβαστή χωρίς ιατρική ή ψυχιατρική εξέταση ή πραγματογνωμοσύνη.
Ωστόσο, διευκρινίζεται ότι τα παιδιά πρέπει να αποφασίσουν σχετικά με την αλλαγή φύλου από μόνα τους, ακόμα και χωρίς τη συγκατάθεση των γονέων … (ridus.ru)
dimpenews

Δώστε στα παιδιά αρμοδιότητες μέσα στο σπίτι.
Έχουν μεγάλη σημασία για την ανάπτυξή τους

«Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα των παιδιών είναι
ότι νομίζουν πως δεν τα χρειάζονται»!

Τα σημερινά παιδιά έχουν συνηθίσει να μην έχουν πολλές αρμοδιότητες όσον αφορά τις δουλειές του σπιτιού.

Η καθημερινότητά τους περιστρέφεται γύρω από το σχολείο και τις εξωσχολικές δραστηριότητες και δύσκολα  αναλαμβάνουν κάποιο καθήκον που σχετίζεται με το σπίτι. Είναι κουρασμένα από τις δραστηριότητες, από το διάβασμα, από το κυνήγι της επιτυχίας και τους καλούς βαθμούς.
Μερικές φορές όμως, η πραγματική επιτυχία μπορεί να βρίσκεται μέσα στο σπίτι και στο τι κάνουν τα παιδιά εκεί. Σύμφωνα με έρευνες, το να αναλάβει ένα παιδί να κάνει δουλειές του σπιτιού ενισχύει τις δεξιότητες του παιδιού, την αίσθηση ευθύνης και την αυτοπεποίθησή του. Βασικά χαρακτηριστικά δηλαδή, τα οποία είναι προϋποθέσεις για μία καλή και ευτυχισμένη ζωή.
Οι γονείς σήμερα θεωρούν ότι οι επιτυχίες στο ακαδημαϊκό επίπεδο, εξασφαλίζουν την επιτυχία στη ζωή, όμως έχουν παραμελήσει την αξία της φροντίδας των άλλων.
 
Σε μια διαχρονική μελέτη που έγινε στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότα, συμμετείχαν 84 παιδιά σε 4 φάσεις της ζωής τους: στην προσχολική ηλικία, στην ηλικία των 10 ετών, των 15 ετών και στην ηλικία των 25 ετών. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα τα παιδιά που αναλάμβαναν τις δουλειές του σπιτιού από την ηλικία των 3 ετών είχαν καλύτερες διαπροσωπικές σχέσεις με την οικογένειά και τους φίλους, περισσότερα ακαδημαϊκά επιτεύγματα, βρήκαν πιο γρήγορα δουλειά και ήταν πιο αυτόνομα σε σχέση με τα παιδιά που δεν αναλάμβαναν καθήκοντά ή ανέλαβαν στην εφηβεία τους.
 
Πόσο αναγνωρίζεται όμως η αξία αυτή από τους ανθρώπους;
Μια έρευνα που έγινε στο Πανεπιστήμιο του Harvard, εξέτασε τις απόψεις 10.000 εφήβων, ζητώντας τους να ταξινομήσουν τις εξής αξίες: ακαδημαϊκή επιτυχία, ευτυχία, και φροντίδα για τους άλλους. Σχεδόν το 80% διάλεξε την ακαδημαϊκή επιτυχία και την ευτυχία πάνω από την φροντίδα για τους άλλους. Ωστόσο, σύμφωνα με τους ειδικούς η ευτυχία δεν προέρχεται από την ακαδημαϊκή επιτυχία, αλλά από τους ισχυρούς δεσμούς με τους γύρω.
Οι ισχυροί δεσμοί με τους οικείους, προτρέπουν το άτομο να ζήσει μια πιο ήρεμη και ασφαλή ζωή.
 
Πώς γίνεται οι γονείς να καλλιεργήσουν την συναίσθηση των αμοιβαίων υποχρεώσεων στα παιδιά;
  1. Προσοχή στις λέξεις: σύμφωνα με έρευνα όταν οι γονείς ευχαριστούν τα παιδιά που είναι «καλοί βοηθοί» και όχι «γιατί βοηθούν»  δίνουν κίνητρο στο παιδί να κάνει τη δουλειά που του έχει ανατεθεί για να αποκτήσει ένα ακόμη «ταμπελάκι». Έτσι ο λόγος που θα ολοκληρώσει τα καθήκοντά του δεν είναι να προσφέρει στους άλλους, αλλά να είναι καλό το ίδιο.
  2. Προγραμματισμός καθηκόντων: δίπλα στα μαθήματα του σχολείου και στις ώρες του ποδοσφαίρου, μπορούν οι γονείς να γράψουν τα καθήκοντα του παιδιού ώστε να τηρείται η συνέπεια και να αντιλαμβάνεται το παιδί ότι είναι μέρος του προγράμματός του.
  3. Παιχνίδι: τα παιδιά αγαπούν ό,τι φαίνεται παιχνίδι. Μπορεί για παράδειγμα η πρώτη πίστα να είναι να ταξινομήσει τα ρούχα σε καθαρά και βρώμικα, ή σε χρωματιστά και λευκά και η επόμενη πίστα να είναι να βάλει πλυντήριο.
  4. Αποφυγή της αμοιβής: συνήθως οι γονείς προσφέρουν αντάλλαγμα όταν το παιδί κάνει κάποια δουλειά του σπιτιού. Αυτό δεν βοηθάει στην ενίσχυση της ενσυναίσθησης  γιατί έτσι το παιδί μετατρέπει μια αλτρουιστική πράξη σε συναλλαγή.
  5. Καθήκοντα: προκειμένου να καλλιεργηθεί η ενσυναίσθηση, είναι καλό τα καθήκοντα που αναλαμβάνει το παιδί να αφορούν και τους άλλους και όχι μόνο τον εαυτό του. Για παράδειγμα, μπορεί το παιδί να βοηθήσει σε κάτι που θα απαλλάξει τα άλλα μέλη της οικογένειας, όπως να μαζέψει τα πιάτα όλων. Αν η μοναδική του υποχρέωση είναι να τακτοποιεί το δωμάτιό του, τότε προωθείται η ατομικότητα και όχι η φροντίδα για τους άλλους.
  6. Προτροπή: ο τρόπος που θα πούμε στο παιδί να κάνει τα καθήκοντα έχει σημασία. Οι ειδικοί συστήνουν ότι είναι καλύτερα να πούμε «Ας κάνουμε τώρα όλοι τις δουλειές μας» από το να πούμε «Κάνε τώρα τις δουλειές σου».
  7. Τιμωρία ή υποχρέωση; τα καθήκοντα του σπιτιού δεν είναι τιμωρία, ούτε κάτι κακό. Με αυτό τον τρόπο πρέπει να αντιμετωπίζονται από όλους. Τα πρότυπα είναι σημαντικά: αν η μητέρα γκρινιάζει για το πλύσιμο των πιάτων, είναι λογικό να γκρινιάξει και το παιδί για το μάζεμα των παιχνιδιών του.
Οι δουλειές του σπιτιού δεν είναι μόνο καθήκον και υποχρέωση, είναι και ένας τρόπος να δείχνουν τα μέλη της οικογένειας ότι νοιάζονται το ένα για το άλλο. Έχοντας αυτή τη σκέψη στο μυαλό τους οι γονείς, θα ενισχύσουν την ενσυναίσθηση στο παιδί με ένα όμορφο τρόπο.
——————————-
Πηγή: psychologynow

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki