Monday 7 September 2015

Τα παιδιά έχουν ανάγκη από συναισθηματική ασφάλεια

Η ανάπτυξη της συναισθηματικής ασφάλειας είναι μια διαδικασία που ξεκινάει πάρα πολύ νωρίς, από τη στιγμή της γέννησης. 
Τα μωρά, πριν ακόμα αρχίσουν να συνειδητοποιούν το περιβάλλον τους ήδη μαθαίνουν για το τι μπορούν να περιμένουν από τον κόσμο από τις εμπειρίες που έχουν. 
Τα μωρά αισθάνονται ασφαλή ή ανασφαλή με βάση τις σχέσεις που έχουν με τους ανθρώπους που τα φροντίζουν. Όταν γνωρίζουν πως έχουν έναν ενήλικα που μπορούν να βασιστούν για την κάλυψη των αναγκών τους είναι πιο πιθανό να είναι ασφαλή σε αντίθεση με εκείνα που βιώνουν ασυνέπεια ή αδιαφορία
Η συναισθηματική ασφάλεια των παιδιών παίζει σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της ζωής τους – στην προσωπικότητα, στην αυτοπεποίθηση, στην επιτυχία μελλοντικών σχέσεων και στη ψυχική τους υγεία. 
Είναι ευρέως αποδεκτό ότι τα παιδιά που λαμβάνουν αγάπη και φροντίδα από το σπίτι τους, τείνουν να τα πηγαίνουν καλύτερα στο σχολείο και στις σχέσεις τους, και αναπτύσσουν δεξιότητες που τα βοηθούν να αντιμετωπίζουν δυσκολίες πιο αποτελεσματικά. 
Αντίθετα, τα παιδιά που στερούνται τα παραπάνω και παραμελούνται οι συναισθηματικές τους ανάγκες, συχνά μεγαλώνουν έχοντας σοβαρά συναισθηματικά ή ακόμα και ψυχικά προβλήματα. Τα παιδιά που είναι συναισθηματικά ασφαλή, γνωρίζουν ότι υπάρχει κάποιος που νοιάζεται για αυτά και είναι πεπεισμένα ότι ανήκουν. Αυτή η ασφάλεια είναι που τα κάνει να αναπτύσσονται φυσιολογικά. 
Από την άλλη πλευρά, τα παιδιά που είναι ανασφαλή αισθάνονται συχνά αντιπαθή ή ανεπιθύμητα. Αυτά τα ανασφαλή συναισθήματα εκδηλώνονται με μια ποικιλία συμπεριφορών. 
Η παιδική ανασφάλεια τις περισσότερες φορές είναι αποτέλεσμα της συναισθηματικής απόστασης ανάμεσα στο παιδί και τους γονείς ή της συναισθηματικής παραμέλησης που βιώνει το παιδί στο σπίτι.

Σημάδια παιδικής ανασφάλειας… 
Τα παιδιά που νιώθουν ανασφάλεια μπορεί να οπισθοδρομούν και να επανέρχονται σε προηγούμενες συμπεριφορές. 
Μπορεί για παράδειγμα να ξεκινούν να βρέχουν το κρεβάτι τους ή τα εσώρουχά τους, και άλλα παιδιά μπορεί να επαναλαμβάνουν παλιές συνήθειες όπως το πιπίλισμα του αντίχειρα – συμπεριφορές που στο παρελθόν είχαν ξεπεραστεί. 
Όταν οι γονείς παρατηρούν συμπεριφορές παλινδρόμησης είναι σημαντικό να μην επιπλήξουν το παιδί, αλλά να το καθησυχάσουν δείχνοντάς του πως είναι ασφαλές και το αγαπούν, να του δώσουν χρόνο με επιπλέον προσοχή και στοργή. 
Η ζήλια είναι ένα ακόμα σημάδι παιδικής ανασφάλειας. Η ζήλια παρατηρείται κυρίως στην παρουσία άλλων παιδιών, ή όταν έρχεται στην οικογένεια ένα μωρό. 
Επιθετικές συμπεριφορές, όπως δαγκώματα και χτυπήματα, η διεκδίκηση της προσοχής με αρνητικούς τρόπους, η αντιπαλότητα ανάμεσα στα αδέρφια και τα αρνητικά συναισθήματα όπως η μελαγχολία, μπορεί να είναι δείγματα ζήλιας και ανασφάλειας. 
Τα παιδιά που νιώθουν ανασφάλεια μπορεί να είναι άτολμα, ντροπαλά και να αποσύρονται εύκολα. Μπορεί να τους φαίνεται δύσκολο να συμμετάσχουν σε δραστηριότητες και να μένουν στο περιθώριο στη διάρκεια ενός παιχνιδιού αντί να παίζουν με τα άλλα παιδιά. 
Συχνά μπορεί να φοβούνται πράγματα που κάποτε απολάμβαναν. Επίσης, τα παιδιά που είναι ανασφαλή αναπτύσσουν μια ασυνήθιστη σύνδεση με τους γονείς και βιώνουν άγχος αποχωρισμού. 
Μπορεί να κάνουν φασαρία όταν οι γονείς φεύγουν για τη δουλειά ή μπορεί να μην θέλουν να πάνε σχολείο ή να βγουν να παίξουν με τα άλλα παιδιά. 
Τα παιδιά με άγχος αποχωρισμού, αποφεύγουν να μένουν μακριά από το πρόσωπο “ασφάλειας” για όσο το δυνατόν περισσότερο. Μπορεί να έχουν εκρήξεις και ξεσπάσματα όταν αυτό το πρόσωπο φεύγει. 
Ένας ακόμη τρόπος με τον οποίο μπορεί να εκδηλωθεί η ανασφάλεια στα παιδιά είναι μέσω σωματικών συμπτωμάτων. Τα πιο κοινά σωματικά συμπτώματα είναι ο πονοκέφαλος και ο πόνος στην κοιλιά ή στο στομάχι. Αυτά τα συμπτώματα είναι πιο πιθανόν να εκδηλωθούν όταν τα παιδιά βρίσκονται σε καταστάσεις που προκαλούν άγχος. 
Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς; 
Για να νιώσουν τα παιδιά συναισθηματικά ασφαλή, είναι σημαντικό να αισθάνονται καλά με τον εαυτό τους, να αισθάνονται καλά στις σχέσεις τους με ανθρώπους που είναι σημαντικοί στη ζωή τους (πχ. οικογένεια) και να είναι σίγουροι πως αυτά τα θετικά συναισθήματα δεν μπορούν να απειληθούν ή να αλλάξουν κάτω από όποιες συνθήκες. 
Ο ρόλος των γονιών είναι αυτός που θα ενισχύσει τη συναισθηματική ασφάλεια των παιδιών και θα εγγυηθεί τη συναισθηματική σταθερότητα που τόσο έχουν ανάγκη τα παιδιά. Το μεγαλύτερο δώρο που μπορούν να κάνουν οι γονείς στα παιδιά είναι να δείχνουν απλόχερα την αγάπη τους. 
Η αγάπη θα πρέπει να εκδηλώνεται με συνέπεια ακόμα και τις στιγμές που τα παιδιά φέρονται αρνητικά. Μπορεί να είναι εύκολη η στοργή όταν τα παιδιά είναι αγγελούδια, αλλά είναι ακόμα πιο ισχυρή όταν δίνεται μετά από ένα ξέσπασμα ή έναν καυγά. 
Οι αγκαλιές, τα χάδια, τα φιλιά βελτιώνουν τη διάθεση, την αυτοπεποίθηση και τη συμπεριφορά των παιδιών. 
Η σχέση των γονιών καθώς και η συναισθηματική κατάσταση του κάθε γονιού ξεχωριστά, επίσης παίζει ρόλο στη διαμόρφωση της συναισθηματικής ασφάλειας των παιδιών. 
Όταν υπάρχουν εντάσεις ανάμεσα στο ζευγάρι και η επικοινωνία μεταξύ τους είναι αρνητική, ή όταν ένας από τους δύο γονείς έχει προβλήματα που δυσκολεύεται να τα διαχειριστεί αποτελεσματικά, τότε αναπόφευκτα τα προβλήματα αυτά γίνονται προβλήματα και του παιδιού. 
Αντίθετα, όταν οι γονείς επιλύουν ήρεμα και ειρηνικά τα δικά τους θέματα, τότε είναι σε θέση να βοηθήσουν το παιδί να εσωτερικεύσει την ηρεμία αυτή και να αισθάνεται το σπίτι ως ένα ασφαλές περιβάλλον. 
Εξίσου σημαντικό στη συναισθηματική ασφάλεια των παιδιών, είναι να μεγαλώνουν σε ένα περιβάλλον σταθερό και προβλέψιμο. Αυτό έχει να κάνει με τους κανόνες, την πειθαρχία και τα όρια. Όταν η ατμόσφαιρα του σπιτιού είναι χαοτική και χωρίς δομή δημιουργείται ανασφάλεια στα παιδιά. Όταν οι κανόνες αλλάζουν από μέρα σε μέρα και ανάλογα με τη διάθεση των γονιών, τα παιδιά γίνονται ανασφαλή διότι δεν υπάρχει συνοχή και προβλέψιμες συνέπειες. 
Τα παιδιά πρέπει να γνωρίζουν τι περιμένουν οι γονείς από αυτά και τι θα συμβεί αν δεν κάνουν ό,τι είναι αναμενόμενο. 

Στο τέλος της ημέρας, το μόνο που θέλουν οι γονείς είναι να αισθάνονται τα παιδιά τους ευτυχισμένα και πως τα αγαπούν. 

Για να επιτευχθεί αυτό, η καλλιέργεια της συναισθηματικής ασφάλειας πρέπει να είναι κορυφαία προτεραιότητα τόσο για τις μαμάδες όσο και για τους μπαμπάδες. Αυτό που πρέπει να θυμούνται οι γονείς, είναι πως κάθε παιδί που έρχεται σε αυτόν τον κόσμο εξαρτάται ολοκληρωτικά από αυτούς για τα πάντα. 
Κάθε παιδί χρειάζεται και δικαιούται την αγάπη, τον χρόνο και τη φροντίδα των γονιών του για να είναι συναισθηματικά υγιές και ευτυχισμένο! 


Βιβλιογραφία: 
Davies, P. T. & Cummings, E. M. (1998). Exploring Children’s Emotional Security as a Mediator of the Link between Marital Relations and Child Adjustment. Child Development, 69, 124-139. 

Fontenelle, D. H. (2001). How to Be a Good Parent by Dealing Effectively With the Most Common Behavioral Problems of Children. 

Wellness Inst, USA. Spencer, F. (2010). A Parent’s Guide to Child Psychology. Launch Point Publishing, United Kingdom.

parentshelp

Πώς νιώθει ένα παιδί που πάει για πρώτη φορά στο Γυμνάσιο; - Ο ρόλος των γονιών

Η ψυχολόγος Ελπίδα Παναγιωτουνάκου εξηγεί στους γονείς τι να περιμένουν!
Μερικά παιδιά αισθάνονται έντονο άγχος και φόβο όταν πηγαίνουν για πρώτη φορά σχολείο ή αρχίζει η νέα σχολική χρονιά μετά από τις καλοκαιρινές διακοπές. 

Οι γονείς, μέσα στο πλαίσιο του ρόλου τους, οφείλουν να βοηθήσουν το παιδί ώστε να ξεπεράσει τα άγχη και τις φοβίες του σχετικά με το σχολείο, προκειμένου να προσαρμοστεί και να αποδώσει καλύτερα. 
Όταν, μάλιστα, το παιδί έχει αναπτύξει δεξιότητες που είναι χρήσιμες και απαραίτητες κατά τη μαθησιακή διαδικασία, οι πιθανότητες να παρουσιαστούν προβλήματα στο σχολείο ελαχιστοποιούνται.

Σίγουρα η μεγαλύτερη ανησυχία σημειώνεται στους γονείς των οποίων το παιδί θα πάει για πρώτη φορά στην Α΄ Δημοτικού. 

Ωστόσο, δεν θα πρέπει να παραγνωρίζεται και το πόσο δύσκολη καθίσταται συχνά η μετάβαση από την ΣΤ΄ Δημοτικού στην Α΄ Γυμνασίου. 
Η κατάσταση δυσχεραίνεται ειδικά όταν απαιτείται η αλλαγή σχολείου και κατ’ επέκταση η απομάκρυνση από τους παλιούς και γνώριμους φίλους και συμμαθητές. Το παιδί, λοιπόν, έρχεται αντιμέτωπο με μια σειρά αλλαγών, οι οποίες σε συνδυασμό με τις σωματικές μεταβολές κι την προσπάθεια εύρεσης της προσωπικής του ταυτότητας, καθώς η περίοδος αυτή συμπίπτει με την έναρξη της εφηβείας, είναι δυνατόν να διαταράξουν τις ισορροπίες του και να προκαλέσουν σύγχυση.
Πιο συγκεκριμένα, ο νεαρός έφηβος έρχεται αντιμέτωπος με το ότι:
-Ενώ είχε καταφέρει να κατακτήσει το ρόλο του «μεγάλου» ως «εκτάκι», που κατευθύνει τα μικρότερα παιδιά, τώρα ξαναγίνεται ο «μικρότερος» του σχολείου, τον οποίο συχνά κοροϊδεύουν και δεν υπολογίζουν.
-Εισέρχεται εκ νέου σε ένα άγνωστο περιβάλλον, όπου δεν τον γνωρίζουν οι καθηγητές του και συχνά ούτε και οι συμμαθητές του.
-Συχνά είναι δύσκολο να κερδίσει την προσοχή των καθηγητών του, καθώς αυτοί εναλλάσσονται διαρκώς και οι διδακτικές ώρες μαζί τους είναι περιορισμένες.
-Πλέον απαιτείται διαφορετικός τρόπος σκέψης, συμπεριφοράς στην τάξη και μελέτης.
-Οι ανταγωνισμοί εντείνονται λόγω της ηλικίας των παιδιών.
αντιδραστικότητα σε ζητήματα πειθαρχίας αυξάνει, λόγω της τάσης για αυτονομία που χαρακτηρίζει τη συγκεκριμένη ηλικία, με αποτέλεσμα τις συχνές εντάσεις με τους καθηγητές.

Η συμπεριφορά του γονέα κρίνεται για άλλη μια φορά καθοριστική:
-Είναι σημαντικό να ενθαρρύνετε και να ενδυναμώνετε το παιδί σας, ώστε να αντιμετωπίζει τις νέες καταστάσεις ως πρόκληση και όχι ως δυσεπίλυτο πρόβλημα
-Σε κάθε περίπτωση μην ξεχνάτε να τονίζετε τη θετική όψη της μετάβασής του στη νέα αυτή εκπαιδευτική βαθμίδα
-Ενημερώστε το παιδί σας για τη ζωή στο γυμνάσιο, αλλά προσέξτε να μην το τρομοκρατήσετε εν όψει των νέων του υποχρεώσεων
-Δώστε ιδιαίτερη προσοχή στα πιο μικροκαμωμένα παιδιά, καθώς για αυτά η προσαρμογή συνήθως είναι δυσκολότερη, λόγω της ανομοιογένειας συγκριτικά με τους συμμαθητές τους, ενώ συχνά χαρακτηρίζονται και από χαμηλή αυτοπεποίθηση
-Ενισχύστε την επικοινωνία του παιδιού σας με αγαπημένους φίλους και συμμαθητές, ώστε να νιώθει ότι ανήκει σε μια ομάδα όπου είναι αποδεκτό
-Προσπαθήστε η αλλαγή αυτή στην εκπαιδευτική βαθμίδα να μην συνοδεύεται από επιπρόσθετες αλλαγές στα πλαίσια της οικογένειας.

Το θετικό είναι πως τα περισσότερα παιδιά προσαρμόζονται αποτελεσματικά τόσο στο γυμνάσιο, όσο και στο σχολείο γενικότερα, μετά από τους πρώτους δυο – τρεις μήνες. 
Ωστόσο, σε κάθε περίπτωση είναι ιδιαίτερα βοηθητικό για το παιδί όταν ενθαρρύνεται να μιλήσει ανοιχτά για τους φόβους και τα άγχη του και όταν ξέρει πως οι γονείς του είναι δίπλα του προκειμένου να το βοηθήσουν να ξεπεράσει την όποια δύσκολη κατάσταση. 

- Μανούλα δε θέλω να πάω σχολείο!
- Γιατί καρδούλα μου;

Η αρχή της νέας σχολικής χρονιά απέχει μόλις λίγες μέρες! 
Είστε έτοιμοι;

Τα περισσότερα παιδιά περιμένουν πώς και πώς να αρχίσουν και πάλι τα σχολεία. Ανυπομονούν να δουν τους αγαπημένους τους συμμαθητές, να μάθουν καινούρια πράγματα και να ξεκινήσει και πάλι η σχολική καθημερινότητα που μας έχει χαρίσει και εμάς τις πιο όμορφες παιδικές αναμνήσεις. 

Κάποια παιδιά όμως, αντιμετωπίζουν με άρνηση το σχολείο και κάθε πρωί οι γονείς έρχονται αντιμέτωποι με την ίδια επαναλαμβανόμενη δήλωση: «Δε θέλω να πάω σχολείο!». Γιατί συμβαίνει αυτό και τι μπορούμε να κάνουμε;

Η άρνηση για το σχολείο πηγάζει είτε από τη δυσκολία του παιδιού να αποχωριστεί το οικογενειακό περιβάλλον, είτε από τα διαφόρων ειδών προβλήματα που μπορεί να έρχεται αντιμέτωπο στο σχολείο, όπως οι μαθησιακές δυσκολίες, η άσχημη συμπεριφορά από κάποιον συμμαθητή του ακόμα και η αντιπάθεια σε κάποιον δάσκαλο.

Δεν υπάρχει λόγος να αγχώνεστε. Με υπομονή και σωστό χειρισμό η κατάσταση αυτή μπορεί να αλλάξει.

-Ρωτήστε το μικρό σας γιατί δε θέλει να πάει σχολείο

Ενδέχεται να μην πάρετε απάντηση αμέσως, όμως σιγά σιγά και με τη συζήτηση, θα το βοηθήσετε να σας εκμυστηρευτεί τα άγχη, τις ανησυχίες του και την πραγματική αιτία που κρύβεται πίσω από αυτήν του τη δήλωση.
-Συζητήστε το πρόβλημα με τη δασκάλα
Το σχολείο είναι ένας μικρόκοσμος με ένα ιδιαίτερο περιβάλλον και η δασκάλα είναι το κατάλληλο άτομο για να σας πει πώς συμπεριφέρεται το παιδί σας μέσα σε αυτόν. Εκμυστηρευτείτε της την ανησυχία του παιδιού σας και η ίδια μπορεί να σας βοηθήσει να βρείτε την αιτία αλλά και το πώς θα το αντιμετωπίσετε.
-Βεβαιωθείτε ότι δεν υπάρχουν μαθησιακές δυσκολίες
Οι περισσότερες μαθησιακές δυσκολίες στις μικρές ηλικίες είναι αντιμετωπίσιμες, είναι όμως βασικό να γνωρίζετε αν αυτές υπάρχουν ή όχι. Αν όντως υπάρχουν,το μικρό σας είναι λογικό να μην ξέρει πως να τις διαχειριστεί και ενδέχεται να αισθάνεται άβολα στην τάξη.
-Το σχολείο δεν είναι αγγαρεία
Μιλήστε στο παιδί σας για το σχολείο με ενδιαφέρον και θετικά λόγια. Εμπνεύστε του τον ενθουσιασμό και την έννοια της μάθησης. Αν το παιδί εκδηλώνει κάποιο συγκεκριμένο ενδιαφέρον για κάποιο μάθημα, όπως τη λογοτεχνία ή τη γυμναστική φροντίστε να ενισχύσετε την τάση του αυτή για να πηγαίνει με περισσότερη διάθεση στο σχολείο.
-Ενδιαφερθείτε για το σχολείο
Τα παιδιά πηγαίνουν καλύτερα στο σχολείο όταν οι γονείς εκδηλώνουν ενδιαφέρον για αυτό. Μπορείτε να συμμετέχετε στο Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων, να βοηθάτε όσο περισσότερο μπορείτε στις εκδηλώσεις και τις γιορτές και φυσικά όταν το μικρό σας γυρνάει σπίτι να μιλάτε διεξοδικά για την σχολική καθημερινότητά του.
-Μη δίνετε έμφαση στους βαθμούς
Για να αγαπήσει το παιδί σας το σχολείο, οι καλοί βαθμοί δεν πρέπει να είναι το κίνητρο και δεν πρέπει να νιώσει πίεση για αυτό το θέμα. Αν αγαπήσει τη μάθηση, το περιβάλλον και την καθημερινότητα του σχολείο, οι καλοί βαθμοί θα είναι η φυσική συνέπεια!

Έτοιμοι για το σχολείο;

H νέα σχολική χρονιά, όμως, πλησιάζει. 
Τι θα λέγατε, λοιπόν, αν εκμεταλλευόμασταν (κάποιες) από τις οικογενειακές μας στιγμές για να προετοιμάσουμε το μικρό μας για τη νέα (σχολική) ζωή που ανοίγεται μπροστά του;

Αναμφίβολα το ξεκίνημα του σχολείου ή η προσαρμογή ενός παιδιού σε ένα νέο σχολικό περιβάλλουν θέλει αρκετή δουλειά και προετοιμασία από τη μεριά μας. 
Στόχος μας; Να θέσουμε γερά θεμέλια για μια σχολική χρονιά δίχως απρόοπτα και εκπλήξεις και να ομαλοποιήσουμε το έδαφος για οποιαδήποτε μετάβαση. 
Ευτυχώς, έχουμε ακόμα κάποιες μέρες μπροστά μας ούτως ώστε να προετοιμάσουμε το μικρό μας γι' αυτό το νέο ξεκίνημα! 

Πως; Με κάποιες απλές -αλλά βασικές- κινήσεις!
1. Του συστήνουμε το νέο του σχολείο
Μια-δυο μέρες αφού επιστρέψουμε από τις διακοπές μας, περνάμε μια βόλτα από το σχολείο και ξεναγούμε το μικρό μας στη γειτονιά του. Μπορεί οι πόρτες του σχολείου να είναι κλειστές, είναι σημαντικό όμως να αποκτήσει το παιδί μια εικόνα την οποία μέρα με τη μέρα θα μπορεί να επεξεργάζεται στο μυαλό του. Φυσικά, η επίσκεψή μας θα πρέπει να επαναληφθεί και μετά το τέλος του καλοκαιριού, όταν το σχολείο θα είναι ανοιχτό, προκειμένου να εξερευνήσουμε τους χώρους του μαζί με τον μικρό μας μαθητή. Ένα είναι το σίγουρο: Όσο καλύτερα γνωρίζει το περιβάλλον, τόσο πιο εύκολη θα είναι η προσαρμογή του μέσα σε αυτό.
2. Του μιλάμε για τη νέα του δασκάλα…
Αν ετοιμάζεται για την Α' δημοτικού, θα πρέπει να γνωρίζει πως τα πράγματα αλλάζουν αρκετά σε σχέση με το νηπιαγωγείο. 
Τώρα, θα πρέπει να κάθεται περισσότερο στο καρεκλάκι του, ενώ τα βιβλία θα «κλέψουν» λίγο παραπάνω χρόνο από το παιχνίδι του. Θα πρέπει να προσέχει τι λέει η δασκάλα του και να μη διστάζει να ρωτήσει ό,τι δεν έχει καταλάβει. 
Τέλος, για να το βοηθήσουμε να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα, το παροτρύνουμε να κάθεται λίγο παραπάνω στο τραπέζι και να απασχολείται με ένα βιβλίο, μια ζωγραφιά ή μια χειροτεχνία προκειμένου να αρχίσει να συνηθίζει να μένει καθιστό και να επικεντρώνει την προσοχή του σε μία δραστηριότητα.
3. Το βοηθάμε να έρθει κοντά με άλλα παιδάκια
Το παιχνίδι αποτελεί τον καλύτερο σύμμαχό μας σε αυτή την προσπάθεια. Μια βόλτα στη θάλασσα ή στο πάρκο, λοιπόν, είναι υπεραρκετή για να βάλουμε το σχέδιό μας σε δράση. Είναι σημαντικό να μάθει το μικρό μας να συνεργάζεται, να μοιράζεται και… να χάνει μιας και όλα είναι μέσα στη ζωή! 
Μάλιστα, μπορούμε αν θέλουμε να κάνουμε και μια μικρή έρευνα σχετικά με το ποια παιδάκια της γειτονιάς (ή του νηπιαγωγείου) θα πάνε στο ίδιο σχολείο και να κανονίσουμε ένα ραντεβού στο πάρκο για γνωριμία και παιχνίδι!
4. Ξεκινάμε να συζητάμε με το μικρό μας σχετικά με το φλέγον ζήτημα!
Είναι σημαντικό να έχουμε προετοιμάσει το παιδί σχετικά με όλα όσα θα συναντήσει στο νέο περιβάλλον. Όποτε έχουμε ευκαιρία, λοιπόν, ξεκλέβουμε λόγο χρόνο για να του μιλήσουμε για όλα όσα επιφυλάσσει η νέα σχολική χρονιά. Νέους φίλους, μεγάλη τάξη, μεγαλύτερο προαύλιο, περισσότερα βιβλία, ασκήσεις για το σπίτι, λίγη μελέτη, αλλά… και λίγη κούραση, λίγες διαφωνίες, κ.ο.κ. Το σημαντικό είναι πως εμείς θα είμαστε συνεχώς δίπλα του για να ακούμε όλα όσα θέλει να μας πει (και… να αφουγκραζόμαστε όλα όσα δεν μας λέει!).
5. Προετοιμαζόμαστε…!
Αν θέλουμε μπορούμε να εντάξουμε στην καθημερινότητά μας κάποιες δραστηριότητες σχετικές με το σχολικό πρόγραμμα. Π.χ. μπορούμε να επαναλάβουμε τα σχήματα, να χαράξουμε την ΑΒ στη νωπή άμμο ή να κρύψουμε πλαστικά γράμματα της ΑΒ σε μία οριοθετημένη περιοχή στην παραλία και να παροτρύνουμε τα μικρά μας να τα βρουν. Να «ξεσκονίσουμε» τις γνώσεις του στα μαθηματικά επιστρατεύοντας πετρούλες και κοχυλάκια και να εμπλουτίσουμε το λεξιλόγιό του μέσα από ατέλειωτες ιστορίες στην ακροθαλασσιά ή κάτω από τα αστέρια. Προσοχή! Σε καμία περίπτωση το παιχνίδι δεν θα πρέπει να μεταλλαχθεί σε μάθημα! Αφήνουμε, λοιπόν, στην άκρη τις παρατηρήσεις και την κριτική και εφοδιαζόμαστε με την καλύτερή μας διάθεση.
6. Πάμε για ψώνια!
Αυτή, είναι μία ακόμα δραστηριότητα την οποία αναμφίβολα θα αγαπήσει το μικρό μας. Πηγαίνουμε παρέα για τα σχολικά ψώνια και του δίνουμε την ευκαιρία να διαλέξει την τσάντα, τα τετράδια και τα μολύβια του. Μάλιστα, μπορούμε να έχουμε κάνει από πριν μια λίστα με όλα τα απαραίτητα την οποία φροντίζουμε –όσο μπορούμε– να ακολουθούμε για να μη βγούμε εκτός προϋπολογισμού!

7. Κρατάμε τον φόβο μακριά!
Σε καμία περίπτωση δεν κάνουμε το λάθος να «ξυπνήσουμε» τον φόβο του παιδιού απέναντι στο άγνωστο. Τι σημαίνει αυτό; Πολλοί γονείς αντί να παρουσιάζουν την μετάβαση του παιδιού τους από το νήπιο στην πρώτη δημοτικού ως ένα αξιέπαινο πέρασμα σε μια πιο ώριμη φάση (όπου το παιδί τους θα πηγαίνει πια σε σχολείο για «μεγάλα παιδιά»), την προβάλλουν ως μια πρόκληση όπου το παιδί τους… «τώρα θα δει “τι εστί βερίκοκο”, “τώρα θα αποδείξει αν έχει αξία” ή –πολύ χειρότερα– “τώρα θα δούμε τι ψάρια πιάνει”, “μέχρι εδώ καλά τη βόλεψες”, “τώρα εκεί που θα πας δεν αστειεύονται”» κ.ο.κ. Μέσω αυτής της στάσης, το μόνο που θα καταφέρουμε είναι να γεμίσουμε το παιδί με φόβο και αντιπάθεια για το σχολείο του, προτού καν το γνωρίσει.
8. Μπαίνουμε (σιγά-σιγά) σε πρόγραμμα

Όσο οι μέρες πλησιάζουν, φροντίζουμε να αρχίζουμε να βάζουμε τα παιδιά σε ένα υποτυπώδες πρόγραμμα. Έτσι, θα είναι πιο εύκολο να το ακολουθήσουν όταν με το καλό θα αρχίσει να γίνεται πιο… συγκεκριμένο!

Extra Tip: Ζητάμε βοήθεια και… οργανωνόμαστε σωστά! Θα χρειαστούμε την πολύτιμη συμβολή του παππού και της γιαγιάς; Τότε, καλό θα ήταν να τους έχουμε ενημερώσει αρκετές μέρες πριν και να έχουμε φτιάξει όλοι το πρόγραμμά μας. Τέλος, στην περίπτωση που δεν μπορούμε να είμαστε δίπλα στο μικρό μας στα πρώτα βήματά του όσον αφορά το κομμάτι της μελέτης, αναζητούμε κάποιον ειδικό ο οποίος θα το αναλάβει. Είναι πολύ σημαντικό να θέσουμε γερές βάσεις από νωρίς όσον αφορά τη μελέτη.

Της Μάρθας Αγγελοπούλου, με τη συνεργασία της φιλόλογου-εκπαιδευτικού Δήμητρας Νικολαΐδου, Υπεύθυνης του Φροντιστηρίου «Μαζί στη Μάθηση», Αγία Μαρίνα Κορωπίου


Πηγή: happymom.gr
Διαβάστε περισσότερα: Έτοιμοι για το σχολείο; - iPaideia.gr

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki