Saturday 26 September 2015

Πρασόρυζο (με γραβιέρα)! Μμμμ... η μανούλα έφτιαξε

Αν παραλείψετε το τυρί έχετε ένα ωραιότατο νηστίσιμο πιλαφάκι, με περίσσια νοστιμιά.

Προετοιμασία 15΄ Μαγείρεμα 18΄

Υλικά
  • 4 πράσα, σε χοντρές ροδέλες
  • 3 - 4 κλωναράκια σέλινο, ψιλοκομμένα
  • 1 μέτριο κρεμμύδι, σε ψιλά καρέ
  • 1/2 κιλό ρύζι Καρολίνα
  • αλάτι, πιπέρι φρεσκοτριμμένο
  • 1 φλιτζ. τσαγιού ρεβίθια βρασμένα (αν έχουμε κρατήσει από προηγούμενο μαγείρεμά μας - προαιρετικά)
  • 8 κουτ. σούπας ελαιόλαδο
  • 2 κουτ. σούπας μαϊντανός (τα φύλλα), ψιλοκομμένος
  • γραβιέρα ή κεφαλοτύρι για το πασπάλισμα




Διαδικασία 
* Σ' ένα λεπτό σουρωτήρι βάζουμε το ρύζι και το ξεπλένουμε καλά.
* Σε μία μεγάλη κατσαρόλα τσιγαρίζουμε ελαφρώς στο λάδι το κρεμμύδι.
* Όταν αρχίσει να γίνεται διαφανές προσθέτουμε τα πράσα και το σέλινο και τα φέρνουμε λίγες βόλτες με μια ξύλινη κουτάλα.
* Ρίχνουμε 1½ λίτρο βραστό νερό και το ανάλογο αλατοπίπερο.
* Προσθέτουμε το ρύζι στην κατσαρόλα, ανακατεύουμε και σκεπάζουμε με το καπάκι.
 
Θα χρειασθεί 14 λεπτά βράσιμο.
* Αποσύρουμε την κατσαρόλα από τη φωτιά και προσθέτουμε τα ρεβίθια (αν τα χρησιμοποιήσουμε) και τον μαϊντανό.
* Σερβίρουμε το πιλάφι ζεστό, όσο είναι ακόμη μελάτο.
* Προαιρετικά πασπαλίζουμε με τυρί χοντροτριμμένο, γραβιέρα ή κεφαλοτύρι.

Η Φιλοσοφία της τεχνολογίας

Η ραγδαία εξελισσόμενη τεχνολογία σε αφήνει άναυδο. Πράγματα που μέχρι χθες φάνταζαν τρελά και ανέφικτα σήμερα αποτελούν βασικά συστατικά στοιχεία της καθημερινής μας ζωής. 
Από τα ταχυδρομικά περιστέρια στην προηγμένη κινητή τηλεφωνία, από το Γουτεμβέργιο του τυπογραφείου στον Bill Gates της Microsoft. Κι ενώ οι αποστάσεις μεταξύ αυτών των γεγονότων φαντάζουν τεράστιες, δεν έχουν μεσολαβήσει παρά μονάχα μερικές δεκαετίες, χρονικά ψίχουλα δηλαδή στην ανθρώπινη ιστορία.
Ποιοι ήταν όμως οι συντελεστές της καταιγιστικής αυτής εξελικτικής πορείας; 
Σίγουρα ο οικονομικός ανταγωνισμός στην παγκόσμια εμπορική κονίστρα. Σίγουρα τα ισχυρά κίνητρα που έδιναν οι εκάστοτε υπερδυνάμεις στους επιστήμονες. Οι δυνάμεις ποθούσαν να επικρατήσουν στους «ψυχρούς» πολέμους και οι επιστήμονες, στο μεγάλο τους ποσοστό, ποθούσαν δόξα και χρήμα που αφειδώς θα τους προσφερόταν έναντι μιας πρωτοποριακής και ρηξικέλευθης τεχνολογικής ανακάλυψης. Σε όλη όμως αυτή τη μάχη, σε όλο αυτό το μακροπρόθεσμο ανταγωνιστικό πανδαιμόνιο υπάρχει και ο απλός πολίτης, υπάρχει και ο ανιδιοτελής επιστήμονας, ο φιλόσοφος που παρατηρεί με απορία την απονοηματοδότηση του σκοπού της ζωής, την πολυπλοκότητα ακόμα και της απλής επιβίωσης.
Η δέουσα στάση συμπεριφοράς του σύγχρονου πολίτη του κόσμου συνίσταται στην κατανόηση της αναγκαιότητας των διαφόρων τεχνολογικών προϊόντων. Αφού διαπιστωθεί αναγκαιότητα επέρχεται η χρήση. Με τη χρήση, και καθώς περνά ο καιρός, έρχεται και η γνώση της λειτουργίας του τεχνολογικού προϊόντος. Μόνο με τη γνώση της λειτουργίας του είναι δυνατό να αξιολογηθεί σωστά στην κλίμακα των αξιών μας. Έτσι μπορεί να αποφευχθεί η θεοποίηση ενός ηλεκτρονικού υπολογιστή, ή έστω η απόδοση σε αυτόν διαφόρων ανθρώπινων ιδιοτήτων, όπως η διαλεκτική ικανότητα, η βάση δηλαδή της επικοινωνίας μεταξύ των μελών της ανθρώπινης κοινότητας.
Μερικές δεκαετίες πιο πριν, στα 1970, η πολυγραφότατη και διακεκριμένη παιδαγωγός Έλλη Αλεξίου θα αποδειχθεί ότι σκέφτεται πολύ πιο μπροστά από την εποχή της, τόσο βαθυστόχαστα και διαχρονικά ώστε να απαριθμήσει με ακρίβεια, σαφήνεια και επιτυχία τους λόγους της συντριπτικής ανωτερότητας του ανθρώπινου εγκεφάλου:
«Πρώτον: Ο νους του ανθρώπου είναι δημιουργικός. Ο ηλεκτρονικός εγκέφαλος απαντά στις σοφίες που εμείς του βάλαμε μέσα. Από δικού του δε μπορεί να κάμει τίποτε. Είναι, άμα καθίσεις και το εξετάσεις, ένας καλός παπαγάλος. Κι ο παπαγάλος καταφέρνει και επαναλαμβάνει τις φράσεις που του μάθαμε... 
Δεύτερον: Ο άνθρωπος έχει πρωτοτυπία. 
Τρίτον: Ο άνθρωπος έχει το προνόμιο της διαίσθησης. Συχνά οσφραίνεται το καλό και το κακό προτού αυτό εκδηλωθεί. 
Τέταρτον: Ο ανθρώπινος νους έχει φαντασία. Μπορεί με το μυαλό του να φαντασθεί υπεράνθρωπα θαύματα. 
Πέμπτον: O άνθρωπος έχει εφευρετικότητα. Όταν κάπου σκοντάψει ψάχνει και βρίσκει άλλη λύση. Ενώ ο κακομοίρης ο ηλεκτρονικός εγκέφαλος άμα σκοντάψει σκόνταψε. 
 Έκτον: Ο άνθρωπος είναι συναισθηματικός. Χαίρεται ή πάσχει ανάλογα με το είδος των εντυπώσεων. Οι μηχανές είναι αναίσθητες. 
Έβδομον: Ο ανθρώπινος νους είναι ερευνητικός, έχει περιέργεια, ενδιαφέροντα και 
Όγδοον: Ο ηλεκτρονικός εγκέφαλος είναι έργο του ανθρώπινου νου και δεν είναι ο ανθρώπινος νους έργο του ηλεκτρονικού εγκεφάλου. Ο ανθρώπινος νους έφτιαξε τα μεγάλα έργα της τέχνης: Όμηρος, Σαίξπηρ, Ραφαήλος, Πλάτων. Είναι άξιος ο ηλεκτρονικός εγκέφαλος να πλησιάσει ούτε το μικρό τους δαχτυλάκι; Εμείς τον σκεφτήκαμε και εμείς τον φτιάξαμε, για να μας υπηρετεί και να μας διευκολύνει. Και αυτό κάνει, είναι υπηρέτης μας.»
Mην παραπλανάσαι λοιπόν. Με έναν υπολογιστή δεν είναι δυνατό να κάνεις διάλογο, αφού ο ουσιαστικός διάλογος δεν προϋποθέτει προδιαγεγραμμένες απαντήσεις. Ο διάλογος προϋποθέτει ανταλλαγή απόψεων. Ένας σκληρός δίσκος, μια μητρική κάρτα, μια ποσότητα μνήμης τυχαίας ή άμεσης προσπέλασης δεν έχουν άποψη. Αυτά  τα  ίδια  αποτελούν μια άποψη του δημιουργού τους. Ο  υπολογιστής  δεν  παίρνει  πρωτοβουλίες.  Αν δεν πάρει εντολή καταντά έπιπλο. Ο ουσιαστικός διάλογος έχει ως βασικότατο συστατικό στοιχείο την πρωτοβουλία έκφρασης γνώμης. 
Η μηχανή έχει σκοπό να υπηρετήσει τον άνθρωπο και τη ζωή του εν γένει, όχι όμως να τα αντικαταστήσει. Έτσι λοιπόν δε διαλέγεσαι με τον προσωπικό σου υπολογιστή, δίνεις μια άλλη διάσταση στα μοναχικά σου συναισθήματα. Και αυτό δεν είναι τόσο μεμπτό όσο φαίνεται, γιατί δε φταις εσύ για αυτά. Ίσως φταίει η νοοτροπία του συρμού που πολλές φορές αγνοεί τη συναισθηματική και πνευματική διάσταση του ανθρώπου. Εσένα ίσως σε έχει απωθήσει η άρχουσα αυτή νοοτροπία. Έτσι ζητάς καταφύγιο στην οθόνη, όπου μπορείς να φτιάξεις έναν κόσμο κατά βούληση. Όμως η αλήθεια παραμένει. Ό,τι κόσμο και να φτιάξεις δε θα είναι ο αληθινός. 
Τι πρέπει να γίνει λοιπόν; 
 Διάλεξε το δύσκολο δρόμο. Διάλεξε να αλλάξεις την άρχουσα νοοτροπία της σύγχρονής σου ζωής. Και ας μην έχεις ορατή στον ορίζοντα την τελική επιτυχία, αφού η ουσία της ανθρώπινης ύπαρξης κρύβεται μέσα στην έννοια της αδιάκοπης προσπάθειας. Κρύβεται στο κυνήγι του ακατόρθωτου, στο επίγειο όνειρο. Κι ας ξέρεις πως δε θα φτάσεις στην Ιθάκη, μπορείς να απολαύσεις και να κατανοήσεις τα μυστικά που κρύβει το απέραντο ταξίδι. Ένα ταξίδι του οποίου οι θιασώτες λίγες φορές φτάνουν στον προορισμό τους, στο μέρος για το οποίο ξεκίνησαν. Αξίζει να παλέψεις να είσαι εσύ ένας από αυτούς τους λίγους δικαιωμένους λοιπόν.

«Το εσωτερικό μας παιδί» ... λάμπει

«Το εσωτερικό μας παιδί», εκείνο το πλάσμα που αναζητά αγάπη, αποδοχή και φροντίδα και λαγοκοιμάται εντός μας άλλοτε διψασμένο, άλλοτε χορτάτο και ήρεμο, απεικονίζεται σ΄ ένα ιδιαίτερο, όσο και εντυπωσιακό έργο τέχνης.

Προσέξτε τις φωτογραφίες παρακάτω που μάς ξεναγούν σε ένα φεστιβάλ έργων τέχνης στη Νεβάδα. Ανάμεσα στα πολλά και σημαντικά καλλιτεχνικά δημιουργήματα που παρουσιάστηκαν εκεί, ξεχώρισε η «Αγάπη» του ουκρανού γλύπτη Alexander Milov.


Δύο ενήλικες κάθονται κάτω και οι πλάτες τους ακουμπούν. Σκεφτικοί, μόνοι, απελπισμένοι, θωρακισμένοι στον εαυτό τους, όπως το ερμηνεύει ο καθείς… Τη νύχτα, τα εσωτερικά παιδιά, τα τρυφερά πλάσματα που κατοικούν στη ψυχή τους, ακουμπούν το ένα το άλλο και συνομιλούν.


Όποια ερμηνεία κι αν δώσει η δική μας ματιά, κατά τον ίδιο τον δημιουργό τα έργα του «καταδεικνύουν τη σύγκρουση μεταξύ του άνδρα και της γυναίκας καθώς επίσης και την εξωτερική και εσωτερική έκφραση της ανθρώπινης φύσης. Οι εσωτερικοί τους εαυτοί, διάφανοι, αγγίζονται ανάμεσα από τα σύρματα. Καθώς η νύχτα πέφτει, τα παιδιά αρχίζουν να λάμπουν, συμβολίζοντας την αγνότητα και την ειλικρίνεια που φέρνει τους ανθρώπους κοντά και που φωτίζει τα σκοτάδια της ζωής»…

Συχνά χάνουμε την επαφή με το εσωτερικό μας παιδί προκειμένου να γίνουμε αποδεκτοί στον κόσμο των «μεγάλων». Οι μάσκες μας, οι θωρακίσεις μας, οι «πανοπλίες» που φοράμε καθημερινά καταλήγουν να φυλακίζουν ερμητικά αυτή την ευαίσθητη πλευρά μας και να την κάνουν απροσπέλαστη.
Τον νού μας λοιπόν, στα «εσωτερικά μας παιδιά»… Τατραυματισμένα, τα κακοποιημένα, εκείνα που ζητούν ασφάλεια, αποδοχή και πρέπει να θεραπευτούν ώστε να ενσωματωθούν στον ενήλικο ψυχισμό. Χώρο και στα μαγικά εσωτερικά παιδιά, που με τον αυθορμητισμό, τονενθουσιασμό, την εφευρετική φαντασία, το παιχνίδι και τηναγνή επαφή με τη ζωή μάς θυμίζουν πώς να είμαστεχαρούμενοι και δημιουργικοί.

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki