Ένα Xαμομηλάκι σας εύχεται ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ :)

Αυτές τις Άγιες μέρες
σκέψου τα χαμομηλάκια ,
τα κακοποιημένα
και παραμελημένα παιδάκια
που είναι δίπλα σου,
και χάρισέ τους την Αγάπη σου
με ένα δωράκι, ένα χαμόγελο…

Καλά και Ευτυχισμένα Χριστούγεννα…

Καλή Πρωτοχρονιά…

Οι βιαστές των παιδιών είναι εδώ

Το 15% των κοριτσιών και το 11% των αγοριών στην Ελλάδα αποτελούν αντικείμενο σεξουαλικής κακοποίησης ή παρενόχλησης

Διαταξικό το φαινόμενο της παιδοφιλίας. Οι δράστες πάντα σχεδόν ανήκουν στο φιλικό και οικογενειακό περιβάλλον
ΙΩΑΝΝΑ ΜΑΝΔΡΟΥ

ΔΕΝ ΗΤΑΝ ο μόνος. Δυστυχώς. Ο καθηγητής που με τον νέο χρόνο διάβηκε το κατώφλι των φυλακών με τη βαριά κατηγορία ότι παρενοχλούσε σεξουαλικά μαθητές του σοκάρισε, προκάλεσε και κατέδειξε ότι το παγόβουνο της παιδεραστίας είναι τεράστιο και μόνο πού και πού η κορυφή του φαίνεται. Μια κορυφή που ταράζει την ήσυχη συνείδηση μιας κοινωνίας που κάνει πολλά και έχει μάθει να κρύβει τα χειρότερα. Μιας κοινωνίας που μένει με το στόμα ανοιχτό όταν υποθέσεις σεξουαλικής κακοποίησης ή παρενόχλησης παιδιών βλέπουν το φως και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης στρέφουν τους προβολείς τους ανοίγοντας μικρές χαραμάδες σε μια εγκληματικότητα που είναι τόσο μαύρη όσο το χειμωνιάτικο σκοτάδι.
Ο αδιόριστος καθηγητής λοιπόν και τα όσα βαριά, βαρύτατα η Δικαιοσύνη τού απέδωσε αποτέλεσαν την αφορμή. Την αφορμή για να ρίξουμε μια ματιά κάτω από την επιφάνεια της καθημερινότητας, πέρα και μέσα από τα σφαλιστά στόματα θυτών και θυμάτων, την αφορμή για να ανιχνεύσουμε την πραγματική διάσταση ενός κοινωνικού προβλήματος που έχει διαστάσεις απίστευτες και αποτελεί ένα από τα μείζονα προβλήματα του παρόντος και του μέλλοντός μας.
«Το Βήμα» ανοίγει τον φάκελο ενός από τα απεχθέστερα, τα πιο ζοφερά εγκλήματα, όπως εκείνου της παιδεραστίας, της σεξουαλικής παρενόχλησης και κακοποίησης των μικρών παιδιών. Οι εκτιμήσεις των ειδικών αλλά κυρίως η απόλυτη αλήθεια των στατιστικών δεδομένων καταδεικνύουν ότι και στη χώρα μας τα παιδιά «δεινοπαθούν» στα χέρια των μεγάλων. Μπορεί βεβαίως να μην είμαστε Ταϊλάνδη ή Βέλγιο, αλλά οι σεξουαλικές κακοποιήσεις και οι παρενοχλήσεις δεν είναι ούτε λίγες ούτε αποκυήματα φαντασίας. Θα σοκάρει ίσως πολλούς το στατιστικό δεδομένο (η έρευνα έγινε από το Ινστιτούτο Υγείας του Παιδιού) ότι το 15% των αγοριών και το 11% των κοριτσιών έχουν δεχθεί σεξουαλική παρενόχληση ή και κακοποίηση ακόμη, στα τρυφερά χρόνια της παιδικής ηλικίας τους.
Η αθωότητα των παιδιών δοκιμάζεται σκληρά από τις προβληματικές προσωπικότητες των ενηλίκων και εκείνο που ίσως εντυπωσιάζει ­ αλλά είναι έτσι ­ αποτελεί μια πραγματικότητα: Τα παιδιά κακοποιούνται σεξουαλικά από πρόσωπα του περιβάλλοντός τους!

Το 75% των δραστών για παιδεραστία (ή παιδοφιλία, όπως είναι ο πλέον δόκιμος όρος) είναι άτομα συγγενικά στο παιδί ή άλλα που έχουν άμεση σχέση μαζί του. Καθηγητές, δάσκαλοι, φροντιστές, άνθρωποι που έχουν σχέση με τις δραστηριότητες ενός παιδιού (αθλητικές, χόμπι, χορός, ξένες γλώσσες) ανήκουν στις ομάδες «υψηλού κινδύνου».
Οι παιδεραστές άλλωστε, αυτό λένε τα δεδομένα της στατιστικής, επιλέγουν επαγγέλματα και δραστηριότητες που θα τους φέρουν κοντά στα παιδιά, κοντά στα θύματά τους.

Μόνο το 25% των παιδεραστών επιλέγουν τα θύματά τους τυχαία, χωρίς να σχετίζονται μαζί τους. Μόνο δηλαδή ένας στους τέσσερις απ' όσους παραβιάζουν την πόρτα της ψυχής ενός μικρού παιδιού και κακοποιούν το κορμί του είναι πρόσωπο άγνωστο σ' αυτό. Αποδεικνύεται λοιπόν ότι είναι μύθος το ότι τα παιδιά κινδυνεύουν μόνο έξω από το σπίτι, ότι στο περιβάλλον τους είναι πάντα ασφαλή. Το αντίθετο μάλιστα. Τα παιδιά φαίνεται πως είναι ευάλωτα παντού. Ανυπεράσπιστα και αθώα, αν οι μεγάλοι, εκείνοι που έχουν την ευθύνη της επιμέλειάς τους, δεν φροντίζουν ή δεν θέλουν να αναλάβουν τον ρόλο της προστατευτικής ομπρέλας και της υπεράσπισής τους.
«Τα παιδιά» θα πει η κυρία Βάσω Αρτινοπούλου, καθηγήτρια στην έδρα της Ψυχολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο με σπουδές στην Εγκληματολογία, «αποτελούν μια πληθυσμική και κοινωνική κατηγορία τόσο ευάλωτη, μια κατηγορία υψηλού κινδύνου θυματοποίησης ­ θυματοποίησης σωματικής, ψυχικής, σεξουαλικής, ακόμη και εργασιακής». Και αν πριν από λίγα χρόνια στη χώρα μας τουλάχιστον γινόταν λόγος για κινήματα απελευθέρωσης και υπεράσπισης κοινωνικών ομάδων που μειονεκτούσαν, στην Αμερική και σε όλη την Ευρώπη από χρόνια το κίνημα του παρόντος και του μέλλοντος είναι εκείνο που αγγίζει και αναλίσκεται με τα προβλήματα της προστασίας των εκατομμυρίων παιδιών σε όλο τον κόσμο που έκθετα αντιμετωπίζουν τη ζωή και δοκιμάζουν τους κινδύνους της.
«Το παιδί» θα προσθέσει η κυρία Αρτινοπούλου «δυστυχώς και στη χώρα μας δεν έχει φωνή, δεν ακούγεται ως υποκείμενο δικαιωμάτων, τα οποία μόνον τυπικά απολαμβάνει και όχι ουσιαστικά». Ενας πολίτης λοιπόν βουβός και απροστάτευτος. Φτερό στον άνεμο μιας εποχής που παράγει, δημιουργεί προσωπικότητες προβληματικές και ανώριμες οι οποίες δεν μπορούν να ελέγξουν τη σεξουαλικότητά τους, να διακρίνουν την αθωότητα και την εμπειρία, να σεβαστούν τον ανίσχυρο, τον άνθρωπο που ακόμη κάνει τα πρώτα του βήματα στη στράτα της ζωής.
Ποιο είναι το προφίλ του παιδοφιλικού, εκείνου που σεξουαλικά παρενοχλεί και κακοποιεί ανηλίκους; Ανήκει σε συγκεκριμένα κοινωνικά στρώματα; Είναι αμόρφωτος; Η απάντηση των ειδικών, που επιβεβαιώνεται από όλες τις έρευνες (και στη χώρα μας), είναι αρνητική.

Ο παιδεραστής ανήκει σε όλα τα κοινωνικά στρώματα! Το φαινόμενο της σεξουαλικής παρενόχλησης και κακοποίησης των παιδιών είναι διαταξικό! Ούτε η κοινωνική θέση ούτε η μόρφωση ούτε τα χρήματα και ο πλούτος, η καλλιέργεια ή η μιζέρια και η φτώχεια παίζουν ρόλο σ' αυτή την απεχθή εγκληματική δράση. Αντίθετα με τις κακοποιήσεις των παιδιών (ξυλοδαρμούς και κακομεταχείριση) που εμφανίζονται συνήθως σε οικογένειες οι οποίες ανήκουν σε κατώτερα οικονομικά στρώματα, οι σεξουαλικές κακοποιήσεις δεν γνωρίζουν τάξεις.
Παιδοφιλικοί υπάρχουν παντού. Και αυτό γιατί στο έγκλημα αυτό η προσωπικότητα του ενηλίκου παίζει τον πρώτο και τον τελευταίο ρόλο. Είναι προσωπικότητες που δεν έχουν ομαλή ψυχολογική ανάπτυξη. Το προφίλ του παιδεραστή; Ας δούμε τι έδειξε η έρευνα του Ινστιτούτου Υγείας του Παιδιού: Οι δράστες της σεξουαλικής παρενόχλησης και κακοποίησης των παιδιών προέρχονται από όλες τις κοινωνικές τάξεις, θρησκείες και επαγγέλματα. Συχνά εξασκούν κάποιο επάγγελμα που τους επιτρέπει να βρίσκονται σε επαφή με τα παιδιά (δάσκαλοι, γυμναστές, υπεύθυνοι λεσχών ή ομάδων). Σχεδόν πάντα έχουν δικά τους παιδιά. Αναζητούν τα θύματά τους στο οικογενειακό τους περιβάλλον και μερικές φορές σεξουαλικά παρενοχλούν ή κακοποιούν τα δικά τους παιδιά!
Η αιμομειξία άλλωστε είναι η πιο ακραία, η πιο αποκρουστική μορφή της παιδεραστίας. Ενα έγκλημα που σοκάρει αλλά δυστυχώς υπάρχει ­ και οι διαστάσεις του φαινομένου μόνο ασήμαντες δεν είναι. Ενα έγκλημα που αποτέλεσε αντικείμενο έρευνας της κυρίας Αρτινοπούλου για να καταδειχθεί ότι ανήκει στα βαρύτερα της σκοτεινής, της αθέατης, όπως λένε οι ειδικοί, εγκληματικότητας, αλλά που πάντα «είναι εδώ» και πάντα καλύπτεται από τη σιωπή των θυμάτων, την επιβολή των θυτών και την εγκληματική ανοχή των γυναικών που θέλουν να πιστεύουν ότι ο ρόλος της μάνας είναι αυτονόητος.

«Γιατί άφησαν ελεύθερους τους βιαστές μου;»

15ΧΡΟΝΗ ΠΟΥ ΕΠΕΣΕ ΘΥΜΑ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ,
ΖΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΩΝΙΑ ΟΤΙ ΘΑ ΠΑΘΕΙ ΚΑΙ ΝΕΟ ΚΑΚΟ

Σε έναν μικρό δρόμο της Καλλιθέας υπάρχουν λίγες προσφυγικές κατοικίες, κτισμένες η μία δίπλα στην άλλη. Από τα πολλά χρόνια που έχουν περάσει, οι εξωτερικές φθορές είναι μεγάλες και δεν έχει νοιαστεί κανείς για να τις αποκαταστήσει. Είναι λες και το ένα σπίτι κρατά το άλλο για να μην πέσουν. Σε ένα από αυτά μένει μια κοπέλα 15 χρόνων, που ήρθε πριν από επτά χρόνια με τη μητέρα και την αδελφή της από το Καζαχστάν και η οποία φέτος, αν συνεχίσει το σχολείο, θα πάει στην Γ' Γυμνασίου.

Την κοπέλα αυτή βίασαν την περασμένη Πέμπτη δύο ομάδες νεαρών, κάποιοι από τους οποίους η μικρή κατονόμασε, συνελήφθησαν και αφέθησαν ελεύθεροι. Το ότι αφέθησαν ελεύθεροι προκάλεσε στη 15χρονη κοπέλα πολύ μεγαλύτερο σοκ από ό,τι η ίδια η πράξη του βιασμού. Έστω και αν ήταν τον περασμένο Σεπτέμβριο τής είχε συμβεί ξανά το ίδιο πράγμα. Από τους ίδιους νεαρούς.
Στο μικρό σαλόνι του σπιτιού, του ενός δηλαδή από τα δύο δωμάτια που έχει, η 15χρονη κοπέλα ψιθυρίζει το πόσο θα ήθελε να φύγει από αυτό το μέρος. Να φύγει από την Αθήνα, ίσως και από την Ελλάδα.
Το πρόσωπό της έχει έντονα τα σημάδια της αϋπνίας. Η μητέρας τη τη «δικαιολογεί» λέγοντας ότι «κάθε βράδυ ξυπνά από τον ύπνο της και ουρλιάζει».
Η μικρή κάθεται σε μια παλιά πολυθρόνα. «Δεν περίμενα ότι θα τους αφήσουν ελεύθερους. Είχαν έλθει εδώ οι γονείς των παιδιών που με βίασαν. Μου έλεγαν να παντρευτώ ένα από τα παιδιά αυτά. Μου έλεγαν σε μένα και τη μαμά μου ότι θα μας δώσουν χρήματα, ότι θα μας αγοράσουν ένα καινούργιο δικό μας διαμέρισμα, αρκεί να μην κάνω μήνυση στην Αστυνομία».
Η κοπέλα κρατούσε σφικτά το χέρι της μητέρας της όταν άκουγε τους γονείς των παιδιών να τους λένε όλα αυτά. Ήταν η δεύτερη φορά που η ίδια παρέα τής έκανε κακό και τώρα είχε αποφασίσει να βάλει ένα τέλος στην ιστορία. «Ήθελα να τους δω στη φυλακή, να μη με ενοχλούν, να μη με παίρνουν τηλέφωνο. Εγώ ήθελα να κυκλοφορώ ελεύθερη στην Καλλιθέα».
Η αίσθηση που έχει απομείνει τώρα στη μικρή και τη μητέρα της είναι πως τίποτα δεν κατάφεραν με τη μήνυση. Αυτό που δεν μπορούν να πιστέψουν είναι το «γιατί λειτουργούν έτσι οι δικαστές στην Ελλάδα. Αν γινόταν αυτό στη Ρωσία, θα τους έστελναν στη φυλακή για 15 χρόνια. Σε μας γιατί; Δεν είμαστε χριστιανοί ορθόδοξοι;».
Οι γονείς των παιδιών, στις 2 τα ξημερώματα της περασμένης Πέμπτης είχαν φθάσει στο σπίτι της κοπέλας για να βρουν μια συμβιβαστική λύση και είπαν τα πράγματα με το όνομά τους. «Μας είπαν ότι δεν έχουμε λεφτά, ότι δεν μπορούμε να πάρουμε δικηγόρο για να μας υπερασπίσει, ότι δεν πρόκειται να καταφέρουμε να κάνουμε τίποτα όταν θα γίνει η δίκη». Η 15χρονη με τη μητέρα της θέλουν έναν δικηγόρο.
Τώρα συνειδητοποίησαν πως πρέπει να έχουν δικηγόρο, έστω και αν «δύο φορές βίασαν την κόρη μου». Η μητέρα εργάζεται ως καθαρίστρια και ένα σημαντικό τμήμα του μισθού της, 50.000 δραχμές δηλαδή, το δίνει στο ενοίκιο του σπιτιού. «Δεν ξέρω κανέναν να μας βοηθήσει».

Η 15χρονη κοπέλα δεν τα υπολόγισε όλα αυτά και πήγε λίγες ώρες μετά το συμβάν και κατήγγειλε στο Αστυνομικό Τμήμα της Καλλιθέας τα όσα έγιναν. Δεν μπορούσε να το κρατήσει μέσα της, όπως έκανε την πρώτη φορά. Τότε ήταν αρχές του περασμένου Σεπτεμβρίου, λίγο πριν αρχίσουν τα σχολεία.
Αυτός που τη βίασε είναι 22 χρόνων, ομογενής επίσης από το Καζαχστάν και μένει λίγο πιο πάνω από την Πλατεία Δαβάκη. Η κοπέλα λέει ότι τη βίασε στο σπίτι ενός φίλου του, όπου την οδήγησε με το ζόρι.
«Ήταν τρεις μήνες φυλακισμένος. Τον ήξερα από παλιά, όπως και άλλα παιδιά που είναι εδώ από το Καζαχστάν. Τότε δεν το είχα πει στη μητέρα μου ούτε στην αδελφή μου. Η μητέρα μου έχει ένα πρόβλημα στο κεφάλι και δεν ήθελα να τη στενοχωρήσω. Η αδελφή μου το έμαθε λίγες μέρες πριν με βιάσουν για δεύτερη φορά.
Μονάχα σε μια φίλη μου το είχα πει και εκείνη επέμενε να πάω στην Αστυνομία. Δεν ήθελα να στενοχωρήσω τη μητέρα μου».
Η μητέρα λέει ότι η μικρή πολλές φορές δεν πήγαινε στο σχολείο. Αυτό το ανακάλυψε η ίδια αργότερα όταν την ενημέρωσαν οι καθηγητές της. «Έκανε απουσίες, δεν πήγαινε στο σχολείο γιατί φοβόταν».
Η κοπέλα λέει ότι καθόταν σπίτι όταν η μητέρα της εργαζόταν. Κάθεται και τώρα στο σπίτι η μικρή μαζί με τη 17χρονη αδελφή της. Νιώθει φόβο και λέει ότι «αυτοί είναι κανοί για όλα. Με είχαν απειλήσει την πρώτη φορά ότι θα με σκοτώσουν αν μιλήσω. Θα σκοτώσουν εμένα και την οικογένειά μου. Τους πιστεύω, γιατί ξέρω ότι είναι ικανοί για όλα. Δεν κολλάνε πουθενά».
Είπε και στην Αστυνομία ότι φοβάται. Οι αστυνομικοί του Τμήματος Καλλιθέας τής είπαν «να μη φοβάμαι γιατί τώρα αυτοί, που τους έκανα μήνυση, δεν θα τολμήσουν να με αγγίξουν». Η κοπέλα δεν έχει νιώσει καλύτερα με τα λόγια των αστυνομικών. Ίσως επειδή είδε ότι «η μήνυση δεν είχε αποτέλεσμα».
Κλαίει συχνά, άλλωστε είναι μόνο 15 χρόνων. Θυμάται ακόμα τα λόγια που της είπαν όταν τη βίαζαν. «Μου είχαν πει να το βουλώσω, γιατί αλλιώς θα με εξαφάνιζαν στη Θεσσαλονίκη». Η κοπέλα λέει ότι «είμαι τελειωμένη». Κλαίει σαν να ξέρει ότι σύντομα κάτι κακό θα της συμβεί.
Τρέμουν στην Καλλιθέα τους νεαρούς «μαφιόζους»

Ψάχνει δικαίωση. Η 15χρονη κοπέλα, η οποία κατήγγειλε τους βιαστές της, αδυνατεί να πιστέψει ότι αυτοί αφέθησαν προσωρινά ελεύθεροι με εγγύηση ενός εκατομμυρίου δραχμών ο καθένας
Στο σπίτι της μικρής έχει έλθει και μένει τις τελευταίες δυο-τρεις ημέρες ο πρώτος εξάδελφός της που είναι 16 χρόνων. Έμαθε αυτό που συνέβη στην κοπέλα και κάθεται μαζί της για να νιώθει ασφάλεια. Το παιδί αυτό έχει μία αδελφή που είναι 20 χρόνων. Πριν από λίγο καιρό «την είχαν βιάσει και αυτήν. Δεν πήγε στην Αστυνομία, γιατί φοβόταν».
Ο 16χρονος λέει ότι στην Καλλιθέα υπάρχουν κάποιες ομάδες νεαρών «που θέλουν να το παίξουν μαφιόζοι. Νοικιάζουν αυτοκίνητα και αν είσαι καινούργιος στην περιοχή και δεν σε γουστάρουν, θα σου κάνουν τη ζωή δύσκολη για να σηκωθείς και να φύγεις».
Μια γειτόνισσα, που έχει έλθει στο σπίτι, λέει: «Πολλά κορίτσια έχουν βιασθεί στην περιοχή. Είναι κορίτσια από οικογένειες ομογενών που πέφτουν θύματα αυτής της ομάδας των νεαρών μαφιόζων που δεν λογαριάζουν κανέναν».
Μάλιστα, σύμφωνα με τα λεγόμενα της 15χρονης κοπέλας, στη συμμορία συμμετέχουν και κορίτσια που γνωρίζουν για τους βιασμούς. Και όχι μόνο δεν ενοχλούνται, αλλά ίσως και να τους προκαλούν ακόμη.
Η κοπέλα αναφέρει ως παράδειγμα τον δικό της βιασμό. Την περασμένη Πέμπτη είχε πάει να δουλέψει για πρώτη φορά σε μια καφετέρια στο Μενίδι. Από εκεί την άρπαξε η παρέα των νεαρών και την επιβίβασε βιαίως σε ένα αυτοκίνητο. «Ένα κορίτσι που το ξέρω τούς πήρε τηλέφωνο και τους είπε σε ποια καφετέρια ήμουν. Έτσι ήλθαν και με βρήκαν».
Ο φόβος της 15χρονης κοπέλας ίσως να μην είναι αδικαιολόγητος. Αναρωτιέται συνεχώς: «Γιατί συνέλαβαν μόνο τούς δύο και όχι τους υπόλοιπους;». Η κοπέλα νιώθει ανυπεράσπιστη. «Τη δεύτερη φορά που με βίασαν, με ρωτούσαν για την αδελφή μου. Για το πού ήταν εκείνη την ώρα και τι έκανε».