Ποτέ μου δεν μπόρεσα να καταλάβω γιατί μερικοί άνθρωποι επιμένουν όχι μόνο να ανάγουν το προσωπικό τους πρόβλημα σε κοινωνικό φαινόμενο, αλλά να προσπαθούν κιόλας να το κάνουν μόδα.
Μήπως γιατί η κολοβή αλεπού, θέλει και τις άλλες κολοβές;
Μήπως γιατί η κολοβή αλεπού, θέλει και τις άλλες κολοβές;
Κι αν το πρόβλημα των ανθρώπων αυτών είναι ανωμαλίες, ψυχικές διαταραχές ή κάθε είδους διαστροφές, τότε τι κινδύνους εγκυμονεί η προσπάθεια κατοχύρωσης, υπεράσπισης και διάδοσης των αρρωστημένων αυτών ιδεών τους, τις οποίες προσπαθούν να παρουσιάσουν σαν φυσιολογικές;
Δεν είναι ανατριχιαστικό λοιπόν τη στιγμή που ολόκληρη η Ελλάδα, και όχι μόνο, έχει συγκλονιστεί από την περίπτωση του άτυχου μικρού Άλεξ, που πιθανότατα υπήρξε θύμα κυκλώματος παιδεραστών, να ιδρύεται στην Ολλανδία παιδοφιλικό κόμμα στο όνομα της ταλαίπωρης δημοκρατίας και με τις ευλογίες της πολιτείας;
Δεν είναι πέρα από κάθε λογική τη στιγμή που ολόκληρος ο κόσμος συγκλονίστηκε πριν μερικά χρόνια από την υπόθεση Ντιτρού στο Βέλγιο, όπου το ανώμαλο και ψυχικά άρρωστο αυτό τέρας βίαζε και σκότωνε μικρά κοριτσάκια, να μιλάμε για δικαιώματα των παιδοφίλων;
Δεν είναι ειρωνεία να συζητάμε για δήθεν σεξουαλική ελευθερία όταν η μικρή Σάρα στη Βρετανία και η 8χρονη Μέγκαν στις ΗΠΑ κακοποιήθηκαν σεξουαλικά και δολοφονήθηκαν από κάποιους διεστραμμένους, που είναι αμφίβολο αν αξίζει να ζουν, έστω κι αν έχουν καταδικαστεί σε ισόβια;
Ή μήπως ήταν λιγότερο σοκαριστικό το θέμα όπου ιερείς της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας ασελγούσαν σε νεαρά αγόρια στη Βρετανία και μάλιστα με τις ευλογίες του αρχιεπισκόπου; Και ποιος δεν ανατρίχιασε άλλωστε με τα βίντεο που κυκλοφορούσαν στο Internet με φιμωμένα νήπια από 2 έως 5 ετών που τα κακοποιούσαν σεξουαλικά;
Μήπως να μιλήσουμε και για την υπόθεση Δουρή, που ούτε οι ίδιοι οι φυλακισμένοι δεν μπόρεσαν να ανεχθούν;Δεν είναι αίσχος μετά από τόσους αγώνες της Unicef και άλλων ανθρωπιστικών οργανώσεων για τα δικαιώματα του παιδιού, να γυρίζουμε την ανθρωπότητα πίσω στο μεσαίωνα, όπου τα παιδιά υπήρξαν αντικείμενο εκμετάλλευσης παντός είδους; Γιατί αναμφίβολα υπάρχει εκμετάλλευση όταν ένας ενήλικας συνάπτει ερωτικές σχέσεις μ΄ ένα παιδί, που ούτε πνευματική ούτε σωματική ωριμότητα έχει για να αντιληφθεί το βάρος και τις συνέπειες των πράξεών του.Ως παιδοφιλία λοιπόν ορίζεται η ερωτική έλξη και οι ερωτικές δραστηριότητες ενός ενήλικα για παιδιά που δεν έχουν φτάσει ακόμα στην εφηβεία. Όταν η έλξη αυτή οδηγεί σε ερωτική πράξη τότε μιλάμε για παιδεραστία.
Ο όρος παιδοφιλία χρησιμοποιήθηκε επίσημα για πρώτη φορά στο American Psychiatric Association το 1980 για να περιγράψει μια ειδική κατηγορία ατόμων που κακοποιούν σεξουαλικά τα παιδιά και παρουσιάζουν κάποια ειδικά χαρακτηριστικά. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι τα άτομα αυτά χρήζουν ψυχιατρικής βοήθειας και θεραπείας.
Κι ενώ στη χώρα μας, αλλά και σε πολλές άλλες χώρες, καταβάλλεται προσπάθεια να γίνει η νομοθεσία κατά των παιδοφίλων όσο γίνεται αυστηρότερη, ο 28χρονος Robert de Jonge, ένας από τους ιδρυτές του κόμματος των παιδοφίλων στην Ολλανδία, πιστεύει μεταξύ άλλων ότι δεν πρέπει να απαγορεύεται η παιδική πορνογραφία, γιατί συνιστά μορφή λογοκρισίας! Επίσης διακηρύσσει ότι σκοπός του κόμματος είναι η χειραφέτηση των παιδοφίλων και η αποδοχή της παιδοφιλίας και της κτηνοβασίας!
Το 82% των Ολλανδών ωστόσο, ακόμα και οι πιο φιλελεύθεροι, διατείνονται ότι το Κόμμα πρέπει να τεθεί εκτός νόμου, ενώ υπάρχει διεθνής κινητοποίηση για την απαγόρευσή του. Στα πλαίσια της αυστηρότερης αντιμετώπισης του θέματος στη χώρα μας, τροποποιήθηκε το άρθρο 342 του Ποινικού Κώδικα, έτσι ώστε ο ενήλικος που προβαίνει σε ασελγείς πράξεις με ανήλικο, τον οποίο επιβλέπει ή φυλάσσει, τιμωρείται με κάθειρξη τουλάχιστον 10 ετών, αν το θύμα είναι κάτω των 14 ετών και με κάθειρξη αν το θύμα είναι κάτω των 18. Επίσης ενήλικος που προσβάλλει την αιδώ ανηλίκου, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον 6 μηνών, ενώ αν αποκτά επαφή μέσω Internet ή άλλου μέσου επικοινωνίας με πρόσωπο που δεν συμπλήρωσε τα 16 και προσβάλλει την αιδώ του, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον 1 έτους.
Είναι γεγονός εξ άλλου, πως κάποιοι ανώμαλοι προσπαθούν να φέρουν την κοινωνία στα μέτρα τους. Όταν το θέμα αφορά ενήλικες, μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν, όσον αφορά όμως τα παιδιά, ο νόμος πρέπει να είναι αμείλικτος.
Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τα παιδιά είναι ό,τι πιο πολύτιμο και αθώο διαθέτει μια κοινωνία, είναι το ίδιο το μέλλον και η παρακαταθήκη της. Και οι άνθρωποι αυτοί, που για να ικανοποιήσουν τις σεξουαλικές διαστροφές τους χρησιμοποιούν τα παιδιά και διεκδικούν και δικαιώματα από πάνω, δεν είναι παρά ναρκοθέτες της αυριανής ανθρωπότητας, μη διαφέροντας σε τίποτα από τους κοινούς εγκληματίες.
Και όσο για τους «ανθρώπους» αυτούς το καταλαβαίνω να κοιτούν τι τους βολεύει, εκείνους όμως που δεν καταλαβαίνω με τίποτα είναι κάποιους ανόητους που συντάσσονται με τις απόψεις τους και κάνουν τους προοδευτικούς, κατηγορώντας όλους τους υπόλοιπους για ρατσισμό και φασισμό. Γιατί βαρεθήκαμε πια στο όνομα της διαφορετικότητας και του φιλελευθερισμού να βλέπουμε τα βίτσια και τις διαστροφές του καθενός να θεωρούνται φυσιολογικά και να γίνονται μόδα. Όχι, δεν μου άρεσε καθόλου το καθεστώς της υποκρισίας και του κουκουλώματος που κυριαρχούσε πριν χρόνια, ούτε και ο στιγματισμός των «διαφορετικών». Αλλά δεν μπορώ να ανεχτώ με τίποτα και αυτό το ξεχαρβάλωμα και τον εξανδραποδισμό κάθε ηθικής αξίας, που αρχίζει να γίνεται επικίνδυνη τάση για τη νεολαία.
Ας αναρωτηθούν οι αμύντορες της απελευθέρωσης των πάντων: θα τους άρεσε να δουν το 8χρονο κοριτσάκι (ή αγοράκι ) τους να έχει σεξουαλικές σχέσεις με έναν 40χρονο;
Τέλος πάντων, τώρα που έγινε η αρχή, άντε παιδιά, με το καλό και το Κόμμα των Βιαστών!
Ας αναρωτηθούν οι αμύντορες της απελευθέρωσης των πάντων: θα τους άρεσε να δουν το 8χρονο κοριτσάκι (ή αγοράκι ) τους να έχει σεξουαλικές σχέσεις με έναν 40χρονο;
Τέλος πάντων, τώρα που έγινε η αρχή, άντε παιδιά, με το καλό και το Κόμμα των Βιαστών!
Της Χριστιάννας Λούπα. Δικηγόρος και συγγραφέας του βιβλίου «Μετά την Καταστροφή, Σμύρνη – Κατοχή» (εκδ. Ιωλκός)
