Πως μπορώ να βοηθήσω;

Έλαβα e-mail με μια πρόσκληση για αυτην την ομάδα από το hamomilaki. Den kserw pws to e-mail auto efthase ws emena, oute pws leitourgei i omada, alla o,ti eida sto site me epeise na apodexthw tin prosklisi kai na ginw melos. Pws alliws mporw na voithisw? Sigoura i idiotita mou aplws ws melos autis tis istoselidas den voithaei kanena paidi...
marina-evgenia

----------------
Αγαπητή Μαρίνα-Ευγενία,

ευχαριστούμε για την άμεση απόκριση σου και για να σου λύσουμε την απορία για το πως έφτασε αυτό το e-mail πρόσκληση σε σένα, σου λέμε ότι ένα μέλος της συντροφιάς μας, μας ενημέρωσε ότι γίνεται ένα συνέδριο, το 3ο Πανελλήνιο Διεπιστημονικό Συνέδριο Για την Αντιμετώπιση της Σεξουαλικής Κακοποίησης,
με Θέμα «Κύκλος Κακοποίησης και Ψυχικό Τραύμα: Σύγχρονες δυνατότητες ανίχνευσης, αντιμετώπισης και πρόληψης»,

στις 16 - 18 Μαρτίου 2007,
στην Ελληνοαμερικανική Ένωση, Μασσαλίας 22, Κολωνάκι,
και το οργανώνει η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ ΜΕΛΕΤΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΛΗΨΗΣ ΤΗΣ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗΣ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗΣ
σε συνεργασία με την ΕΛΛΗΝΟΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΕΝΩΣΗ
και την υποστήριξη της ΜΚΟ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ της Εκκλησίας της Ελλάδος και του ΔΙΑΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΔΙΚΤΥΟΥ ΥΓΕΙΑΣ ΟΤΑ.

Σπουδαία πράγματα δηλαδή, Εταιρίες, Ενώσεις, Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, Εκκλησία της Ελλάδος, Δήμοι, Υπουργεία και λαμπροί επιστήμονες και το θέμα εξαιρετικό.

Και θέλαμε να 'ρθούμε, να ακούσουμε, να μάθουμε τι λένε οι σοφοί για μας τα χαμομηλάκια, τα κακοποιημένα παιδάκια, να δούμε ότι δεν είμαστε μόνα μας, ότι έχουμε συμπαραστάτες.

Αλλά είχε εισιτήριο!!! 100 Ευρώ!!!
Είδαμε ότι η συμπαράσταση κοστίζει. Ότι δεν ήταν συμπαράσταση, αλλά παράσταση.
Ότι πρέπει να πληρώσουμε.
Να πληρώσουμε κι άλλο.
Να πληρώσουμε για να μάθουμε πως θα μας σώσετε εσείς οι "καλοί" από τους "κακούς".

Αλλά δεν μπορούσαμε να ρθούμε, δεν είχαμε λεφτά.
Και μετά ψάξαμε, είδαμε το πρόγραμμα σας και τα θέματα σας και τα ονόματα σας.
Και είδαμε ότι και σε άλλα συνέδρια τέτοιας θεματολογίας ήταν τα ίδια άτομα, οι ίδιοι επιστήμονες.
Είδαμε ότι ήταν ένα συνέδριο από σας για σας.
Και είπαμε να μην έρθουμε.
Για να μη λυπηθούμε περισσότερο.
Αλλά έπρεπε κάτι να κάνουμε.
Κάθε μας προσπάθεια έχει πάντα μια ελπίδα.
Και πως να εξηγήσει κανείς σε ένα κακοποιημένο παιδί ότι: κύταξε να δεις από τους ειδικούς δεν έχεις ελπίδα; πως;

Δεν είπαμε τίποτε λοιπόν απ' αυτά.

Είπαμε ότι θα στείλουμε την σελίδα μας στα μέλη του συνεδρίου, στους εισηγητές και θα γίνουν μέλη και τα μέλη θα γίνουν τόσα πολλά που θα είναι πανστρατειά και θα νικήσουν την μάστιγα.

Αυτό είπαμε και έτσι σου ήρθε το μήνυμα στο email σου καλή μου Μαρίνα-Ευγενία.

Και βέβαια μόνο εσύ απάντησες.
Ίσως επειδή σπουδάζεις ακόμη.
Ίσως επειδή δεν είσαι ακόμη τόσο ειδικός.
Πώς αλλιώς μπορείς να βοηθήσεις; πώς;
Να τους πεις, όταν ανέβεις στο βήμα να πεις το θέμα σου, να τους πεις να ανοίξουν τις πόρτες.
Ναι να το κάνουν ανοιχτό συνέδριο.
Εσείς πληρώστε άμα θέλετε.
Αλλά να είναι ανοιχτό το συνέδριο σας.
Να περάσει στην κοινωνία.
Να βοηθήσει ουσιαστικά.

Και πού ξέρεις, μπορεί όταν τελειώσει το συνέδριο και βγει ο Υπουργός Υγείας και Αλληλεγγύης να το απο-χαιρετίσει, μπορεί και να πάρουμε όλοι από ένα χαμομηλάκι στο χέρι και να βγούμε στους δρόμους μπας και σταματήσει αυτή η μάστιγα.

Αλλά και τίποτε να μην κάνεις εμείς θα σ' αγαπάμε, επειδή ανταποκρίθηκες στο κάλεσμα μας

Καλώς όρισες στην συντροφιά μας

 

Το χαμομηλάκι

Μανούλα φοβάμαι!! - Mummy, i am afraid!! - Child afraid of night-time ❝monsters❞

Το μικρό σας μέχρι τα δύο πιθανόν να μοιάζει ατρόμητο έως ριψοκίνδυνο. Κανένα εγχείρημα δεν φαίνεται να είναι τόσο τρομερό για εκείνο, ώστε να του βάλει φρένο. Μέχρι τότε, βλέπετε, λειτουργεί περισσότερο με το ένστικτο και τα αντανακλαστικά παρά με τη λογική.

Όσο μεγαλώνει όμως, η νοημοσύνη του αναπτύσσεται και ο κόσμος γύρω του αρχίζει να του φαίνεται πιο επικίνδυνος και απειλητικός. Από τη στιγμή, λοιπόν, που αρχίζει να επεξεργάζεται λογικά τα πράγματα κι έχει ερωτήματα, αρχίζει να φοβάται περισσότερο, κάθε φορά που χρειάζεται να αναμετρηθεί με κάποιο εμπόδιο. 

Το μέχρι πρότινος θαρραλέο παιδί σας μπορεί ξαφνικά να αρχίσει να φοβάται, καθώς διανύει τον τρίτο χρόνο της ζωής του. Μπορεί να αρνείται να πάει μόνο του στο δωμάτιό του ή στο μπάνιο, να μην αντέχει το σκοτάδι ή να φοβάται ακόμα και μικρά κατοικίδια ζωάκια.

Οι φόβοι στην ηλικία αυτή πολύ συχνά συνδέονται με τον έλεγχο που έχει ή δεν έχει το παιδί απέναντι σε μία κατάσταση. Για κάθε μικρό παιδί, μία κατάσταση που του προκαλεί φόβο, στην ουσία ισοδυναμεί με μία ευκαιρία να αναμετρηθεί με κάποιο εμπόδιο και να βρει τη δύναμη να το ξεπεράσει. Εμείς οι ενήλικοι είναι δύσκολο να ταυτιστούμε και να καταλάβουμε τους φόβους του μικρού παιδιού.

Όσο κι αν προσπαθήσουμε να πείσουμε με λογικά επιχειρήματα ένα τρίχρονο πιτσιρίκι, που ξυπνάει τρομαγμένο μέσα στη νύχτα, να γυρίσει στο κρεβάτι του και να ξανακοιμηθεί ήσυχο ή να το παροτρύνουμε να πάει στην τουαλέτα χωρίς τη συνοδεία μας, ξέρουμε ότι αυτό δεν είναι πάντα εύκολο. Για εκείνο οι φόβοι δεν είναι παράλογοι, αλλά αληθινοί. Και επειδή δεν μπορεί να τους αντιμετωπίσει μόνο του, χρειάζεται υποστήριξη μέχρι να αποκτήσει εμπιστοσύνη στον εαυτό του.

Σε αυτή την ηλικία αρχίζουν και οι πρώτοι εφιάλτες. Το μικρό παιδί που ξυπνάει τρομαγμένο κατά τη διάρκεια της νύχτας δεν ξέρει ότι είδε ένα κακό όνειρο. Δεν μπορεί να διακρίνει εύκολα τα όρια μεταξύ του φανταστικού και του ρεαλιστικού κόσμου και δυσκολεύεται να ξεχωρίσει όχι μόνο το υπαρκτό από το ανύπαρκτο, αλλά και το ψεύτικο από το αληθινό. 
Οι αόρατοι φίλοι και εχθροί είναι αρκετά φυσιολογικοί σε αυτή τη φάση και συχνά είναι άσκοπο να αρνηθείτε την ύπαρξή τους, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι χρειάζεται να τους αποδεχτείτε κιόλας. Αυτό που χρειάζεται να θυμάστε είναι ότι σπάνια ένα παιδί χρησιμοποιεί μία φοβία για να τραβήξει την προσοχή σας.

Όσο κι αν οι φόβοι του μικρού παιδιού είναι ένα φυσιολογικό φαινόμενο, συχνά είναι ενοχλητικοί και προκαλούν τόσο στους γονείς όσο και στο παιδί περιττό στρες και αγωνία. Σε καμία περίπτωση ωστόσο δεν θα πρέπει να αντιδράτε στη φοβία του παιδιού με ενοχή, ανησυχία και υπερβολή. Οι δισταγμοί που προκύπτουν σε αυτή τη φάση σταδιακά ξεπερνιούνται. Στην πραγματικότητα αποτελούν και αυτοί ένα σημάδι ωρίμανσης.

Κάθε φορά που το παιδί έρχεται αντιμέτωπο με μία φοβία, να θυμάστε ότι στόχος σας δεν πρέπει να είναι να αποδείξετε στο παιδί ότι δεν πρέπει να φοβάται αυτό που φοβάται, αλλά να το βοηθήσετε να νιώσει σιγουριά και ασφάλεια, ώστε να ξεπεράσει το φόβο του. Για να αποδυναμώσετε μία φοβία, θα πρέπει πάντα να στέκεστε δίπλα στο μικρούλι προσφέροντάς του υποστήριξη. Γι’ αυτό:

·Πείτε αντίο σε κάθε είδους εκφοβισμούς ως μέσο πειθαρχίας, τύπου μπαμπούλας, αστυνόμος, λύκος κ.λπ. και μην ξεχνάτε να προτρέψετε και τον παππού και τη γιαγιά να κάνουν ακριβώς το ίδιο

·Μην ενισχύετε οποιαδήποτε φανταστική ύπαρξη. Ούτε όμως να επιμένετε ότι είναι ανύπαρκτο αυτό που υποστηρίζει το παιδί ότι υπάρχει. Είναι προτιμότερο να ελέγξετε κάτω από το κρεβάτι του και να το διαβεβαιώσετε ότι εκεί δεν κρύβεται το τέρας που φοβάται, παρά να μπείτε στη διαδικασία να το πείσετε ότι απλώς δεν υπάρχουν τέρατα. Με αυτόν τον τρόπο ανταποκρίνεστε άμεσα στο αίτημα του παιδιού για σιγουριά κι ασφάλεια

·Ελέγξτε τι βλέπει στην τηλεόραση. Ακόμη και τα παιδικά προγράμματα μπορεί να το τρομάξουν προσωρινά

·Μη σπρώχνετε ποτέ βίαια το παιδί κοντά στον παράγοντα που του προκαλεί φόβο, γιατί έτσι μπορεί να μεγεθύνετε τη φοβία του.

Προσπαθήστε απλά να το εξοικειώσετε σταδιακά

·Μη γελοιοποιείτε την κατάσταση αλλά ούτε να υπερβάλλετε και να αποφεύγετε οτιδήποτε σχετίζεται ή συνδέεται με τη συγκεκριμένη φοβία του παιδιού

·Προσπαθήστε όσο αστεία κι αν σας φαίνονται, να μην κοροϊδεύετε το παιδί στην προσπάθειά σας να το βοηθήσετε να αποβάλει το φόβο του

·Βοηθήστε το να εξοικειωθεί σταδιακά με αυτό που το φοβίζει κρατώντας το στην αγκαλιά σας, για να νιώσει μεγαλύτερη ασφάλεια

·Αποδυναμώστε το φόβο του διαβάζοντας σχετικά παιδικά βιβλία, φτιάχνοντας αστείες ιστορίες ή μέσα από τη ζωγραφική

·Δείξτε υπομονή συνοδεύοντας το παιδί και κάνοντας ό,τι μπορείτε για να νιώσει πιο ασφαλές επιβραβεύοντάς το κάθε φορά που τα καταφέρνει

·Αποφύγετε να του διηγήστε ιστορίες ή να διαβάζετε παραμύθια, που ξέρετε ότι θα το τρομάξουν

·Αποφύγετε τα πολλά ερεθίσματα πριν την ώρα του ύπνου και ιδιαίτερα την τηλεόραση

·Εξασφαλίστε ήρεμο περιβάλλον, γιατί πολύ συχνά ο ύπνος του παιδιού επηρεάζεται απ’ όσα συμβαίνουν κατά τη διάρκεια της ημέρας

Δημοσίευση: 21-6-2008 

Και μια πρόταση από το χαμομηλάκι:

Απαλή μουσική, μια ζεστή αγκαλιά  
και μια προσευχούλα,  
πριν από τον ύπνο,

έχουν πολύ καλά αποτελέσματα :) 

.

Child afraid of night-time ❝monsters❞ by Aletha Solter, Ph.D.

Note: this advice should not be used as a substitute for medical opinion or treatment. If illness or pain are suspected, always consult with a doctor.

Question:

My five-year-old son has recently begun having trouble sleeping for fear of "monsters" (following a segment of "ET", the movie). He has been having trouble for about three months now-- trouble going to sleep, then getting up two or three times at night, scared. He is VERY astute about the world and will sit there and tell you that it is irrational to be scared of monsters that don't exist. He knows that there are no such things, and that Mom & Dad are just in the next room. The bathroom light is on, we've had our calm night time routine, read a book, and have some quiet music on. Still "scared of monsters". We genuinely believe that he is scared and not just trying to get attention or something else as he has never slept in our bed or had any problems for the previous two years sleeping in his own bed. We have tried letting him cry, but we are convinced by his atypical tone that it is genuine fear. He is not interested in stuffed companions for "protection", flashlights, or any of the traditional things. We "check on him" every five or ten minutes, and this works for going to sleep the first time. Any suggestions?

Answer:

Fears are very common in children between the ages of three and eight years of age. Often, they are triggered after hearing a scary story or seeing a movie, as in the case of your son. Children this age have a growing awareness of death and their own vulnerability. They feel small and powerless in a big world that is sometimes confusing and frightening. Furthermore, many children have a vivid imagination, which further contributes to their fears. Monsters become a tangible symbol for everything that is confusing and scary and that might harm children.

more

Donald Zolan's Paints