Τα μωρά κλαίνε με... προφορά

Τα έμβρυα μιμούνται τη μαμά τους στο μόνο που μπορούν:
το κλάμα

Μπορεί στα αυτιά μας, το κλάμα κάθε νεογέννητου να ακούγεται το ίδιο, ωστόσο δεν είναι έτσι: Τα μωρά μιμούνται τη γλώσσα της μαμάς τους ακόμα και πριν από τη γέννησή τους. 

Τα μωρά αρχίζουν να μαθαίνουν τη γλώσσα της μαμάς τους, πολύ πριν ξεστομίσουν το πρώτο "μπα", "μα" ή "κα". Διεθνής ομάδα ερευνητών μελετώντας το κλάμα 60 νεογέννητων, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα μωρά αρχίζουν να μαθαίνουν να μιλούν και να διαμορφώνουν το κλάμα τους ήδη από τη μήτρα της μαμάς τους.

Έτσι τα νεογέννητα στη Γαλλία τείνουν να κλαίνε σε πιο «ψηλές νότες», ενώ τα νεογέννητα στη Γερμανία προτιμούν τις μπάσες μελωδίες. Η διαφορά αυτή μεταξύ των δύο γλωσσών είναι χαρακτηριστική και στον τόνο της φωνής των ενηλίκων, σύμφωνα με τους ερευνητές.

Η Καθλίν Γουέρμκε του Πανεπιστημίου Wuerzburg στη Γερμανία, επεσήμανε ότι η έρευνα αποδεικνύει ότι τα νεογέννητα "είναι ικανά να παράγουν διαφορετικές μελωδίες στο κλάμα τους" και ότι προτιμούν τις μελωδίες που ακούνε στην κοιλιά της μαμάς τους.

Η ομάδα της κατέγραψε το κλάμα 60 υγιών βρεφών, 30 από τη Γαλλία και 30 από τη Γερμανία σε ηλικία 3-5 ημερών. 

Η έρευνά τους, που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Current Biology, αποκάλυψε ότι υπάρχουν ξεκάθαρες διαφορές ανάμεσα στον ήχο του κλάματος των δύο ομάδων. Το κάθε βρέφος διαμορφώνει την προφορά του κατά μίμηση της γλώσσας της μητέρας του.

Προηγούμενες έρευνες έχουν αποδείξει ότι τα έμβρυα μπορούν να αποστηθίσουν ήχους από τον έξω κόσμο από τους τελευταίους τρεις μήνες της εγκυμοσύνης και ότι εξοικειώνονται με μελωδίες της μουσικής και της γλώσσας. Έρευνες είχαν επίσης δείξει ότι τα μωρά μπορούν να συνδυάσουν φωνήεντα που ακούνε από τους ενήλικες αλλά από ηλικία 12 εβδομάδων. 

Η ομάδα της Γουέρμκε, ωστόσο, απέδειξε ότι τα μωρά επηρεάζονται νωρίτερα από τη γλώσσα και επιβεβαίωσε ότι το κλάμα ενός μωρού είναι η πρώτη του προσπάθεια να επικοινωνήσει με τη μητέρα του.

 "Τα νεογέννητα έχουν πολύ ισχυρό κίνητρο να μιμηθούν τη συμπεριφορά της μητέρας τους καθώς προσπαθούν να τις προσελκύσουν και να δεθούν μαζί της", έγραψαν οι ερευνητές στην έρευνα.

 "Η φωνή της μητέρας τους, είναι το μόνο που μπορεί ένα μωρό να μιμηθεί από αυτήν, πράγμα που εξηγεί γιατί συμβαίνει σε τόσο μικρή ηλικία".

enet

Τι κάνει νιάου νιάου στο παιδικό δωμάτιο;

Ένα κατοικίδιο στο σπίτι κάνει πιο υπεύθυνα τα παιδιά 

Από το τρυφερό παιδικό τραγουδάκι «αχ, κουνελάκι» μέχρι το πανικόβλητο σκούξιμο «μη βασανίζεις το ζωάκι!» υπάρχει μια απόσταση εκπαίδευσης, ενημέρωσης και ενδεχομένως πολιτισμού, η οποία και μόνο από τον αριθμό των αδέσποτων αποδεικνύει ότι τα κατοικίδια στην Ελλάδα πολλές φορές είναι μιας... χρήσης. 

Ωστόσο, η πολιτισμική ποιότητα και οι αρχές της αξιοπρεπούς συμβίωσης με όλα τα έμβια όντα απαιτούν συγκεκριμένες ευθύνες και συμπεριφορές τόσο από την πλευρά των γονιών όσο και από τα παιδιά.

Όπως εξηγεί η κ. Νατάσσα Καραμολέγκου, Μsc αναπτυξιακή ψυχολόγος, υπό σωστές προϋποθέσεις, η παρουσία ενός κατοικίδιου στο σπίτι συνιστά ένα άκρως ωφέλιμο μάθημα θετικών συναισθημάτων για το παιδί, καθότι το βοηθάει να έχει καλύτερη επαφή με τον εαυτό του αλλά και να αναπτύξει ενσυναίσθηση (η ικανότητά του να κατανοεί τα συναισθήματα και τις ανάγκες των άλλων).

Επίσης, η καθημερινή φροντίδα προς το κατοικίδιο του διδάσκει τη σημασία της προσφοράς αλλά και της ανταμοιβής, μαθαίνοντάς το να λειτουργεί πιο υπεύθυνα. Όμως, υπάρχουν περιπτώσεις παιδιών που εκφράζουν ζήλια και αντιπάθεια για ένα κατοικίδιο. Τότε το παιδί πρέπει να ενθαρρυνθεί να μιλήσει για τα συναισθήματά του απέναντι στο ζώο χωρίς οι ενήλικοι να το κριτικάρουν σε όσα λέει, εξηγώντας του πως το ζωάκι είναι ένας νέος και πιστός φίλος, που σε καμία περίπτωση δεν το αντικαθιστά. Αν παρ' όλα αυτά συνεχίζει να κακοποιεί το ζώο, τότε το κατοικίδιο πρέπει να απομακρυνθεί -για να μην κινδυνεύσει- και οι γονείς να απευθυνθούν σε κάποιον ειδικό για να βοηθήσουν το παιδί.

Άλλα πάλι παιδιά προσκολλώνται στο κατοικίδιο γιατί αισθάνονται ότι οι γονείς τους δεν τα καταλαβαίνουν, ενώ ένα ζώο με την παρουσία του πρέπει να γεφυρώνει το «κενό», δημιουργώντας αποδοχή μέσα από τη μη λεκτική επικοινωνία. Και αυτό διότι πρόκειται για μια σχέση χωρίς εντάσεις ή καβγάδες, αφού τα ζώα δεν κριτικάρουν, δεν επιπλήττουν και δεν γκρινιάζουν όπως οι ενήλικοι.

 

Σχέσεις στοργής:

• Πριν ή κατά την απόκτηση κατοικίδιου, οι γονείς θα πρέπει να εξηγήσουν ήρεμα στο παιδί ότι είναι πολύ διαφορετικό το να χρησιμοποιούμε ένα παιχνίδι για να παίξουμε με το ζώο, από το να χρησιμοποιούμε το ζώο ως παιχνίδι.
• Εάν οι ίδιοι συμπεριφέρονται ανάρμοστα στο κατοικίδιο, τότε το πιθανότερο είναι ότι και το παιδί θα κάνει το ίδιο.
• Για την απόκτηση ενός κατοικίδιου, η ηλικιακή φάση των 6 ετών και άνω μοιάζει η καλύτερη, γιατί το παιδί είναι σε θέση να αποκτήσει αυτοέλεγχο και ενσυναίσθηση.
• Άγρια, εξωτικά και «ασυνήθιστα» ζώα -εκτός από το ότι είναι εγκληματικό να αιχμαλωτίζονται- μπορεί να έχουν απρόβλεπτες συμπεριφορές και να τρομάξουν το παιδί.
• Όταν για διάφορους λόγους το παιδί εκδηλώνει ζωοφοβία, δεν πρέπει να πιέζεται να το ξεπεράσει, γιατί αυτό θα εδραιώσει τη φοβία του.
• Να προτιμώνται κατοικίδια μικρότερα από το παιδί, τόσο σε μέγεθος όσο και σε ηλικία.

Από την Έλενα Κιουρκτσή

Πηγή: Περιοδικό «Κ»

Jack and the Scarecrow!

Once upon a time there was a little boy called Jack. Jack was living in a big farm with lots of living stock and huge plantations. One day Jack walked all the way up to his grandpa vineyard and found out about a huge scarecrow been posed in the middle of the plants. Wow! what a scarecrow this is, Jack thought. I wonder if it's real...
Then Jack left the plantation and walked back home. At night he went to bed and fell asleep in a while. While he was dreaming, here comes the scarecrow out of nowhere!
"Hello little fella" he said, "is everything alright?"
I don't know, Jack replied, what are you doing here?
"I came to tell you that unless you behave yourself, I will haunt you for good", the scarecrow told Jack very seriously.
Oh my God, what have I done to deserve this? Jack wondered while he was twisting and turning in his sleep.
"I'll be with you night and day" the scarecrow said "as long as you need me to be" and then went away, in a twist of a second.
Jack grew up and thought had forgotten all about the horrible dream, he'd seen once he was a child. He did behave himself though! But he didn't pay any particular attention to the scarecrow lying in the fields. Afterall it was replaced by a number of others over the years that followed.
One day Jack, went to bed and tired as he was from the farmwork, fell asleep quite quickly. Suddenly here comes the very same old scarecrow, he once had seen in his childhood dreams!
"Hello Jack, how are you doing?" the scarecrow said.
Who are you? I don't seem to know you, Jack replied.
"Oh yes you know me well, my boy. I am the one to scare the hell out of you once upon a time. Have you behaved yourself as I have told you to Jack?" and before Jack could utter a word to the scary image, it went away in the mist.
Jack was worried that there was something wrong with him after that dream. He fell uneasy and agitated in his everyday life, something was bothering him for sure. It was the thought of the scarecrow that caused him to question himself.
One night he again went to bed and as he put himself to sleep, here comes the dreary image of the scarecrow once more right infront of his face.
"Jack, why are you questioning me?" the scarecrow said. "I am your conscience you know..."
Leave me alone, what do you want from me? I think I am loosing it with you, Jack replied.
"Ha,ha, don't be silly Jack. You carry me with you at all times, don't you forget about it!"
What the hell do you want, TELL ME!!! Jack shouted in agony in his nightmare.
"What do YOU want from me Jack" the scarecrow said. "You're the one to call out for me so many times you know!"
I want you to GO AWAY and NEVER COME BACK-DO YOU UNDERSTAND THIS?
"Well, I am just an image in your head Jack. You might as well make me leave, it's your choice afterall..."
You're nothing but a lie, a dreadfull lie. I WILL make you dissapear, watch me!
Then Jack took a box of matches out of his pocket and set the scarecrow on fire while he was watching it dissapear from the scenery. He then fell more into the subconscious when he heard his voice whispering "You don't need it anymore Jack, well done!" and felt a pad on the shoulders for his action. It was the scarecrow again, this time smiling and nodding in agreement. The spell was now gone forever!

THE END

(c) Marialena, 17/05/2006, (enjoying writing such a fairytale- a lesson of life!)