Για τα παιδιά...

Μουσική:  Αλέξη Παπαδημητρίου, 

Στίχοι: Φίλιππα Νικολάου 

(Polygram 1985).

Τραγουδούν:

Γιάννης Πάριος, Ελπίδα, Χριστιάνα, Τάνια Τσανακλίδου, Βλάσσης Μπονάτσος, Βίκυ Μοσχολιού, Άννα Βίσση, Δούκισσα, Δημήτρης Μητροπάνος, Μαρινέλλα, Φίλιππας Νικολάου, Δάκης, Κώστας Χατζής, Χάρις Αλεξίου, Ελένη Δήμου, Λίτσα Διαμάντη, Μπέσυ Αργυράκη, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Κώστας Τουρνάς, Αντώνης Καλογιάννης, Αλέκα Κανελλίδου, Ρόμπερτ Ουίλιαμς, Τόλης Βοσκόπουλος, Γιώργος Πολυχρονιάδης και Πασχάλης.

Στο πρώτο ρεφραίν σολάρει ο Χάρης Βαρθακούρης.

Τα παιδιά που έχουν στα μάτια την ατέλειωτη νυχτιά

και βαδίζουν ψηλαφώντας είναι άνθρωποι κι αυτά.

Και σε εκείνα που κυλάει μες στο αίμα τους αργά

της Μεσόγειος το Στίγμα, είναι άνθρωποι κι αυτά.

Δώσε και εσύ την ψυχή, την καρδιά σου

Νοιώσε πως είναι και εκείνα παιδιά σου.

Τα παιδιά που δεν μπορούνε να μιλήσουνε σωστά

κι όμως σου χαμογελούνε είναι άνθρωποι κι αυτά.

Μα και εκείνα που μιλάνε με τα χέρια μοναχά

και στα χείλη σε κοιτάνε είναι άνθρωποι κι αυτά.

Δώσε και εσύ την ψυχή, την καρδιά σου...

Τα παιδιά που 'χουν κορμάκια γερασμένα σκελετά

ντοκουμέντα του καιρού μας, είναι άνθρωποι κι αυτά.

Τα παιδιά που γεννηθήκαν σαν τα δέντρα δυνατά

μα τους σπάσαν τα κλωνάρια, είναι άνθρωποι κι αυτά.

Δώσε και εσύ την ψυχή, την καρδιά σου...

Τα παιδιά των ιδρυμάτων τα αγριεμένα σαν θεριά

σε κλουβιά παραπτωμάτων είναι άνθρωποι και αυτά.

Τα παιδιά που τα χωρίζει των γονιών η διαφορά

Ίδια μοίρα τα ορίζει, είναι άνθρωποι κι αυτά.

Δώσε και εσύ την ψυχή, την καρδιά σου...

Τα παιδιά τα ορφανεμένα σαν μοναχικά πουλιά

που δεν βρήκανε κανένα, είναι άνθρωποι κι αυτά.

Τα παιδιά είναι το γέλιο που ομορφαίνει την ζωή

όποια να 'ναι, όπως να 'ναι, είναι το αύριο που θα 'ρθει

Δώσε και εσύ την ψυχή, την καρδιά σου...

Τα παιδιά που απλώνουν χέρι, χέρι που έλεος ζητά

από ανάγκη ποιός να ξέρει είναι άνθρωποι κι αυτά.

Τις φιγούρες μας τις γκρίζες χρωματίζουν τα παιδιά

βάζουν κίτρινο, γαλάζιο και μια κόκκινη καρδιά.

Δώσε και εσύ την ψυχή, την καρδιά σου...

ΜΑΜΑ...ΜΠΑΜΠΑ...

 Είστε τα σημαντικότερα πρόσωπα για μένα. Σας αγαπώ πολύ. Το ξέρω ότι μ’αγαπάτε κι εσείς, αλλά έχω ανάγκη να το ακούω.
 Μη μου επιτρέψετε να μονοπωλώ το χρόνοσας. Βαθιά μέσα μου καταλαβαίνω ότι αν αφιερώσετε χρόνο και σε πράγματα που σας αρέσουν και είστε ευτυχισμένοι, θα νοιώσω χαρά κι εγώ.
 Μη με παραχαϊδεύετε. Ξέρω καλά πως δε γίνεται να έχω πάντα ό,τι ζητάω.
 Μη δίνετε μεγάλη σημασία στις μικροαδιαθεσίες μου. Καμιά φορά είναι ο τρόπος για να κερδίσω την προσοχή σας.
 Μην με κάνετε να νοιώθω μικρότερο απ’οτι είμαι. Ισως μπορώ να τα καταφέρω καλύτερα από ό,τι έχετε φανταστεί.
 Με προσβάλλετε κάθε φορά που με μαλώνετε μπροστά σε άλλους. Μήπως μπορούμε να τα κουβεντιάσουμε μόνοι;
 Μ’αγαπάτε και προσπαθείτε να με προστατέψετε από τις συνέπειες. Έτσι όμως μερικές φορές δεν με αφήνετε να πάθω για να μάθω.
 Καταλαβαίνω ότι μερικές φορές σας εκνευρίζω ή σας κουράζω. Μπορούμε να βρίσκουμε κάποιες στιγμές που θα είστε ήρεμοι για να απαντάτε στις ερωτήσεις μου;
 Κάθε φορά που συμπεριφέρομαι άσχημα μου το λέτε. Θα μου λέτε μπράβο και κάθε φορά που θα κάνω κάτι καλό; Το έχω ανάγκη και να δείτε που θα προσπαθώ περισσότερο.
 Σας εκτιμώ πολύ κάθε φορά που αναγνωρίζετε τα λάθη σας και ζητάτε συγνώμη. Έτσι καταλαβαίνω ότι όλοι κάποια στιγμή κάνουμε λάθη.
 Θεωρείτε απαραίτητο να μου δίνετε υποσχέσεις; Μερικές φορές όμως δεν τις τηρείτε και αισθάνομαι άσχημα.
 Σκεφτήκατε ποτέ ότι δεν θα είμαι αιώνια παιδί; Θέλετε λοιπόν να χαρούμε μαζί τα καλά της ηλικίας μου, όσο είναι καιρός;

Το παιδί σας

Ο λαγός και η χελώνα - Παραμύθι

«Όποιος τον εαυτό του βάζει πάνω από όλους, τον εαυτό του τυραννά»

Μιά φορά κι έναν καιρό...

PaidikiFwlia