Χτυπητό αυγό με κακάο, με «αυγά από κότες»!!

Χτυπητό αυγό με κακάο.
Ίσως η πρώτη φορά που γευτήκαμε κάτι τόσο κοντινό στην υψηλή ζαχαροπλαστική.
Κι όμως, τα παιδιά μας το έχουν στερηθεί.

Γιατί η εποχή της αθωότητας έχει παρέλθει και τα αυγά που τρώμε δεν είναι πια «αυγά από κότες» - όπως διαφημίζουν θειάδες και γιαγιάδες τα δικά τους αυγά, από κάποιο χωριό.

 

Χτυπητό αυγό με κακάο.

Προσοχή! Η συνταγή αυτή γίνεται μόνο με αυγό ημέρας 

«από κότα».

 
Από το αυγό βάζουμε ωμό σε μια κούπα μόνο τον κρόκο, ρίχνετε 1 ή 2 κουταλιές κακάο και 1 ή 2 κουταλιές ζάχαρη και το χτυπάτε πάρα πολύ καλά. 
Γίνεται ένα ωραίο επιδόρπιο.
Οπότε περιμένετε την κότα να κάνει το αυγό και αμέσως το φτιάχνετε.
Μην το δοκιμάζετε με αυγά της αγοράς, όσο φρέσκα και αν λένε ότι είναι.

runningnews

Δεν ξέρω πως να χειριστώ αυτό το πρόβλημα...

Εκβιασμός 
Η εξεταστική στο γυμνάσιο του γιου μου ακόμη δεν τελείωσε. Έμειναν μόνο μερικά μαθήματα.. Γιατί ξεκινάω από την εξεταστική; Έβλεπα τον γιό μου να χει υπερβολικό άγχος, να μου συμπεριφέρεται και να μου μιλάει πολύ άσχημα, να βγάζει πρωτοφανή επιθετικότητα, τα απέδιδα όλα στο άγχος για τις εξετάσεις. Ώσπου προχτές, που διαβάζαμε το πιο απλό το πιο εύκολο μάθημα Θρησκευτικά με ρωτάει:
«Μαμά πόσο έχει ο μήνας αύριο;;;»
6 απαντάω, μη δίνοντας και ιδιαίτερη σημασία σε μια τόσο συνηθισμένη ερώτηση.
Τον έβλεπα όμως πως δεν μπορούσε να συγκεντρωθεί... προσποιήθηκα πως δεν το πρόσεξα.
Έρχεται η επόμενη ερώτηση:
«μαμά να σου πω κάτι, αλλά σε παρακαλώ μην θυμώσεις»
Πιστεύοντας πως θα ήθελε να μου ζητήσει κάτι «άσχετο» απάντησα «για λέγε, για λέγε και βλέπουμε» με ειρωνικό τρόπο, όχι άσχημα ειρωνικό αλλά περισσότερο με το στυλ του ξέρω τί θα μου πεις, αλλά ότι και να ναι δεν θα σταματήσεις το διάβασμα.
Με κοίταξε, τότε διέκρινα στα μάτια του πως όντως κάτι σοβαρό συμβαίνει και του απάντησα «έλα βρε λέγε, αφού το ξέρεις πως δεν θα θυμώσω ότι και να ναι»
- Να, αύριο ένα παιδί θα έρθει να με βρει, και θα με σπάσει στο ξύλο με τους φίλους του.

Ξεπερνώντας το σοκ της στιγμής (όντως ήταν το μοναδικό που δεν περίμενα ν ακούσω), άρχισα να ρωτάω τί έγινε και γιατί ειδικά αύριο θα τον χτυπήσουν.
Τότε έμαθα όσα δικαιολογούσαν το άγχος και την συμπεριφορά των τόσων ημερών.
Έμαθα για μια παρέα -εγώ το λέω παρέα- η αστυνομία ίσως το ονόμαζε «σύσταση συμμορίας» ή απλά συμμορία.. μια «παρέα» στην οποία ανήκε κι ένας γνωστός του γιου μου και από τη γειτονιά και από το δημοτικό.
 
(Μια παρέα γεωργιανών ηλικίες των παιδιών από 16-18)

Έμαθα, πως αυτός ο γνωστός του, όποτε συναντούσε το γιό μου, τον έψαχνε αν έχει χρήματα και του τα έπαιρνε. Έμαθα πως οι μεγαλύτεροι της παρέας το έκαναν αυτό σε άλλους.
Έμαθα πως μια μέρα χτύπησε το γιο μου στο δρόμο επειδή δεν είχε πάνω του χρήματα. Ο γιος μου, δεν μου τα έλεγε αυτά γιατί πίστευε ότι μεγάλωσε πια και σαν άντρας πρέπει να λύνει μόνος του τις διαφορές...
(Το γεγονός ότι ο γιος μου 13 χρονών παιδί, έκανε συνέχεια κάμψεις νߴ αποκτήσει «μπράτσα» το απέδιδα στην εφηβεία και στο ν αρέσει στα κορίτσια... άλλωστε γυμναστική ήταν και άρα δύσκολο κάτι τέτοιο θα μου κινούσε υποψίες). Ίσως και να προσπαθώ να δικαιολογηθώ εδώ, ίσως να νιώθω τύψεις που στάθηκα ανίκανη να δω τί κρύβεται πίσω απ όλα αυτά.
Έμαθα για «το στοίχημα». Ο γιος μου, για να μην του παίρνει ο άλλος τα χρήματα που είχε πάνω του, τα έδινε σ έναν συνομήλικό του φίλο. Τον συνάντησε στο δρόμο ξανά ο –δεν ξέρω πως να τον ονομάσω– και του είπε να του δώσει τα λεφτά του. Απάντησε ο γιος μου πως δεν έχει πάνω του χρήματα. 
«Τί στοίχημα βάζεις πως αν σε ψάξω θα βρω» του λέει εκείνος. 100 ευρώ απαντάει ο γιος μου αφού έτσι κι αλλιώς τα 2 ευρώ που χε πάνω του τα χε δώσει στον φίλο του. Ο άλλος ψάχνει δεν βρίσκει τίποτε, φεύγει. Ο γιος μου παίρνει τα χρήματά του απߴ τον φίλο του και συνέχισαν την βόλτα τους. Ξανά μπροστά τους ο άλλος. Άκουσε το κουδούνισμα απ τα κέρματα και του λέει να έχεις χρήματα... έχασες τα 100 ευρώ... στη συζήτηση που είχαν του κατέβασε το στοίχημα στα 50 ευρώ και κατέληξε μέχρι τις 6 Ιουνίου αν δεν μου τα φέρεις θα σε σπάσω στο ξύλο και εγώ και οι φίλοι μου. Τώρα τί συζήτηση σοβαρή μπορούσε να κάνει με ένα 13χρονο... απορώ.
Μόλις τα έμαθα αυτά κι αφού του είπα, πως δεν υπάρχει περίπτωση να του δώσω τα χρήματα κι έτσι να «υποκύψει» σε εκβιαστές, θεώρησα σωστό να πάω στους γονείς του άλλου παιδιού, η αλήθεια είναι πως φοβόμουν, αλλά βρέθηκα μπροστά σε πολύ αξιοπρεπείς ανθρώπους, που δεν είχαν ιδέα κι αυτοί για τη «δράση» του δικού τους παιδιού.
Μίλησα μαζί τους, την άλλη μέρα μου έστειλε η μητέρα του παιδιού τον γιό της στο σπίτι, ο δικός μου είχε πάει να δώσει θρησκευτικά -όπου με λίγα λόγια για να δείξω και το αποτέλεσμα της ψυχολογικής του πίεσης στην ερώτηση ποιοι ήταν οι μάγοι απάντησε «Οι μάγοι ήταν οι βοσκοί που εμφανίστηκε ο άγγελος κλπ, κλπ»..
Συζήτησα με το άλλο παιδί, καταλήξαμε πως θα τον αφήσει ήσυχο, μου το υποσχέθηκε, ησύχασα κάπως και είπα νߴ αφήσω για το τέλος της εξεταστικής τις «διδαχές» και τα «κηρύγματα» (ειρωνικά το λέω).
 
Το αποτέλεσμα ήταν παρ όλες τις υποσχέσεις του άλλου, να ξαναβρεί το γιό μου ο άλλος και να του πει, πως επειδή έχει ορκιστεί, πως αυτά τα χρήματα θα τα πάρει και πως επειδή δεν «πατάει» τον όρκο του, μέχρι τέλος του μήνα περιμένει τα χρήματα και πως ότι κι αν είπε σε μένα το ߴπε για να γλυτώσει απ τις φωνές της μητέρας του και πως αν μου ξαναπεί οτιδήποτε και δεν του δώσει τα χρήματα, οι φίλοι του θα τον χτυπήσουν, θα του σπάσουν ή χέρια ή πόδια...
 
Πήγα τους βρήκα εκεί που συχνάζουν..τρόμαξα και μόνο που είδα τα μεγαλύτερα παιδιά... δεν άφησα να φανεί κανένας φόβος και κάποιος απ τους «μεγάλους» που πήγε να μου επιτεθεί τον έβαλα στη θέση του... ψευτοαντρισμός και αηδίες...
Ήταν κι ο πατέρας του γιου μου μαζί, ο οποίος απλά τους είδε κι έφυγε... μετά το διαζύγιο άνευ προηγουμένου η αδιαφορία του.
Απλά πολύ απλά τους είπα πως έχω δώσει όλων τα ονόματα στην ασφάλεια και πως αν πάθει κάτι το παιδί μου, θα συλληφθούν αμέσως...
Δεν ξέρω πως να χειριστώ το θέμα, ο γιος μου επιμένει να δώσει τα χρήματα για να μην τον χτυπήσουν, εγώ όμως ξέρω, πως αν υποκύψεις μια φορά σε εκβιαστή... είναι σαν να ߴχεις υπογράψει και την καταδίκη σου.
 
Ειλικρινά δεν ξέρω, πως από δω και πέρα να χειριστώ το θέμα και πραγματικά τρέμω για τη σωματική ακεραιότητα για να μην το πάω και πιο μακριά τη ζωή του γιου μου...

peri-planisi ένα blog παντός καιρού και διάθεσης Πέμπτη, Ιούνιος 07, 2007

ΕΚΒΙΑΣΜΟΣ

posted by Alkyoni at 10:02 πμ