Αγαπητό μου χαμομηλάκι,
θα σου πω μια ιστορία που έλεγε η μαμά μου σε μένα και στο αδερφό μου...!!
μια ιστορία που ξεκίνησε από παραμύθι και μεταμορφώθηκε σε αλήθεια...!!
«...και συνέχιζαν να μαλώνουν τα αδέρφια μεταξύ τους!! κάθε μέρα όλο και περισσότερο... χωρίς συγκεκριμένο λόγο, χωρίς να έχουν κάτι να χωρίσουν!!
και μαράζωνε ο καημένος ο πατέρας τους... κάθε μέρα έκανε τον ρόλο του διαιτητή, τη μία φταίει ο ένας, την άλλη φταίει ο άλλος και πάει λέγοντας... έφτασε η μέρα όμως που δεν άντεξε άλλο!!
—ελάτε όλοι έξω στην αυλή,θέλω να σας μιλήσω...
μαζεύτηκαν λοιπόν όλοι έξω και περίμεναν να ακούσουν!!
σκύβει ο πατέρας και πιάνει ένα ξυλάκι...—μπορώ να το σπάσω; ρωτάει τα παιδιά του!!—φυσικά απαντάνε όλα μαζί, γελώντας και προσπαθώντας να καταλάβουν τί θέλει να πει ο πατέρας τους μ' αυτό!!
κι όντως με μια κίνηση το σπάει! σκύβει μετά και παίρνει δύο ξυλαράκια!!—μπορώ να τα σπάσω και τα δύο λεει;—εννοείται του απαντάνε πάλι...
και είχαν δίκιο...
σειρά είχαν τα τρία ξυλαράκια...
τα έσπασε κι αυτά αλλά δυσκολεύτηκε λιγάκι!!
στα τέσσερα ξαναρώτησε τα παιδιά του αν μπορεί να τα σπάσει!!
κάποια είπαν ναι,κάποια όχι...
με πολύ δυσκολία ο πατέρας τελικά τα έσπασε κι αυτά!!
στα πέντε ξυλαράκια όμως όλα τα αδέρφια είπαν πως δεν θα τα καταφέρει!!
προσπάθησε πολύ ο πατέρας αλλά μάταια...—όντως είπε δυνατά,δεν μπόρεσα να τα σπάσω!! και ο λόγος που δεν μπόρεσα να τα σπάσω είναι γιατί ήταν όλα μαζί, ενωμένα!! έτσι κι εσείς... ο καθένας μόνος του έχει μια δύναμη αλλά όχι αρκετή,δύο μαζί την διπλασιάζουν, τρεις την τριπλασιάζουν... όσο περισσότεροι τόσο δυνατότεροι...»
Όλοι μαζί μπορούμε να κάνουμε πολλά, ας μην το ξεχνάμε αυτό!!
μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα,όσο ρομαντικό κι αν ακούγεται!!
Αρκεί να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και τις αγνές προθέσεις μας...
Δεν αξίζει να προσπαθήσουμε;
Δεν έχουμε να χάσουμε κάτι παρά μόνο να κερδίσουμε... και εμείς αλλά και τα παιδιά μας...