Ο Παππούς και η Γιαγιά ... Να μην ξεχνάμε και τα μεγάλα... χαμομηλάκια!!

... μια φορά και ένα καιρό ή
Επαναπροσδιορίζοντας το ρόλο του Παππού και της Γιαγιάς

 
Μια νέα δημιουργική δράση πραγματοποιείται στα πλαίσια της «Προπόνησης Ζωής» σχετικά με τα άτομα της 3ης γενιάς, από 65 ετών και πάνω, που λόγω των απάνθρωπων συνθηκών της εποχής μας, έχουν χάσει την «ποιότητα και γλυκύτητα» που όλοι ξέραμε στους ρόλους του παππού και της γιαγιάς..

Συμπαραστάτες σ’ αυτή την προσπάθεια είναι  επαγγελματίες ηθοποιοί, χορευτές, μουσικοί και σκηνοθέτες που μαζί θα προσπαθήσουν να δώσουν την ευκαιρία σ αυτή την γενιά, να μην φοβάται να έχει ακόμα τον  λόγο  σ αυτήν την κοινωνία που ζουν ακόμα.

Να πουν  τις δικές τους απλές ιστορίες, τα τραγούδια τους, τα παραμύθια τους που μεγάλωσαν τα παιδιά τους, τον πόνο και τις χαρές τους, να μοιραστούν τις ανησυχίες και τις ανασφάλειες τους, να μιλήσουν αυτοί που η δύσκολη ζωή τους δεν τους επέτρεψε να μάθουν γράμματα, ενώ παράλληλα κατάφεραν με κόπο να μορφώσουν τα παιδιά τους.

Αυτή η γενιά έχει ακόμα να μοιραστεί μαζί μας την απλότητα, την αγκαλιά, την ανθρωπιά, την προσφορά, την αυθεντική αγάπη, την κατανόηση έχει την δύναμη να μας στρέψει την προσοχή να δούμε ποια είναι η «η τέχνη της ζωής».
 

Να προσπαθήσουμε λοιπόν όλοι μαζί να μαλακώσουμε ξανά τις ψυχές τους, να τους δώσουμε το χέρι και να τους τραβήξουμε έξω από την μοναξιά, τον φόβο και τις αγωνίες τους, να τους δώσουμε την ευκαιρία να γίνουν πάλι πρωταγωνιστές ,να τους δώσουμε χαρά, να τους χειροκροτήσουμε και να τους δείξουμε την ευγνωμοσύνη μας για ότι έχουν κάνει πριν από μας… για μας.

Γι αυτόν τον σκοπό, οργανώνονται   εργαστήρια κάτι σαν «θεατρικά ταξίδια» όπως τα αποκαλεί η ηθοποιός / σκηνοθέτης Ανθή Ανδρεοπούλου που θα συνοδεύονται με ήπιες γυμναστικές ασκήσεις, ασκήσεις αναπνοής, γέλιου και μνήμης για συντήρηση των ζωτικών νευρώνων του εγκεφάλου.

Οι βασικοί στόχοι του «…μια φορά και ένα καιρό…»

1. Εργαστήρι “θεατρικά ταξίδια”
2. Μελέτη βιωματικών ιστοριών
3. Καθιέρωση τακτικών συναντήσεων
4. Ανεύρεση χορηγιών
5. Οργάνωση μιας βραδιάς λόγου και μουσικής και συγκέντρωση χρημάτων για ανθρώπους 3ης ηλικίας που έχουν ανάγκη από φάρμακα και δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν οικονομικά.

ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΕΤΕ

Κάθε ιδέα, προσφορά και συμμετοχή στην βελτίωση αυτού του project είναι δεκτή. Με χαρά θα δεχόμαστε και τους δικούς σας παππούδες και γιαγιάδες, καθώς και σας για την οργάνωση και διεκπεραίωση του επαναπροσδιορισμού του ρόλου παππού-γιαγιάς.

Επικοινωνήστε στο 6977707746 

ή στο e-mail: voula@alter-art.eu

από kala-nea.gr

Η δασκάλα μου...

Η παιδική καρδιά, είναι η φωλιά 

που λείπει από τον κόσμο μας.

Καιρό τώρα ήθελα να σας μιλήσω για το παρακάτω θέμα. Φοβάμαι όμως, πως οι λέξεις δεν θα μου επιτρέψουν να σας πω αυτό που πραγματικά νοιώθω... Κοντεύουν δύο χρόνια και τα συναισθήματα, οι εμπειρίες και οι εικόνες μέσα μου παραμένουν αναλλοίωτες...(!)

Το σχολείο είναι περιπετειώδες, όμορφο, άτακτο και κάθε μέρα γράφεται εκεί μέσα η μελλοντική ιστορία μιας κοινωνίας. 

Στο 3ο Γυμνάσιο, νομίζω, έχει γραφτεί η πιο όμορφη και ρομαντική ιστορία για το μέλλον όλων εμάς που αγαπήσαμε το σχολείο, τότε στην Γ' Γυμνασίου. Εκείνη τη χρονιά αγάπησα πραγματικά το σχολείο. Αγάπησα τους δασκάλους μου, αυτούς με την πραγματική καρδιά του παιδαγωγού, και αηδίασα, για πρώτη φορά, με εκείνους τους καθώσπρεπει καθηγητές, που απλά είναι υπάλληλοι ενός σάπιου κράτους.

Στο έτος 2007-2008, όταν ερχόταν η Παρασκευή, αναρωτιόμουν πως θα αντέξω δύο μέρες χωρίς σχολείο, χωρίς συμμαθητές, χωρίς δασκάλους...

Θα μπορούσα να γράφω για ώρες, αλλά θα ήθελα να επικεντρωθώ μονάχα σε μια από τις λίγες ΔΑΣΚΑΛΕΣ μου. Τη φιλόλογο του Γ2, θαυμάστρια του Σολωμού... Εκείνη την χρονιά δεν με γοήτευσαν τα αρχαία. Εκείνη τη χρονιά η δασκάλα μας, μας έμαθε τι αξίζει και τι δεν αξίζει στη ζωή. Μας έμαθε τι μυαλά κουβαλάνε οι "δήθεν" τύποι της καλής κοινωνίας με τα λεπτοραμμένα κουστουμάκια, τις ριγέ γραβατούλες και τον χρυσελεφάντινο χαρτοφύλακα ανά χείρας. 

Μας απαγόρευσε να βάλουμε τα παιδικά μας όνειρα στην κατάψυξη. Μας έδινε το λόγο και μιλούσαμε εμείς για τον κόσμο, εκείνη άκουγε... Μας είπε πως για να είμαστε ελεύθεροι, ΠΡΕΠΕΙ να πράττουμε ελεύθερα τα ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ μας. 

Μας δίδαξε Θεοτοκά και μας είπε για το πως οφείλει να στέκεται μια σκεπτόμενη νεολαία μέσα σε μια κουρασμένη κοινωνία.  

Η κυρία μας, μας είπε πως δεν χρειάζεται να σπουδάσουμε Ιατρική ή Νομική για να γίνουμε σωστοί άνθρωποι. Στις ώρες της δασκάλας μας δεν υπήρχαν «καλοί» και «κακοί» μαθητές.

Όλα αυτά μου λείπουν στο Λύκειο. Σιχάθηκα να ακούω τις ίδιες φιλολογικές αηδίες ξανά και ξανά. Ο κόσμος έξω καίγεται, η νεολαία χάνεται και εμείς έχουμε κολλήσει στον ομοδιηγητικό και στον ετεροδιηγητικό αφηγητή! Κουράστηκα να το παίζω "μεγάλη" έφηβη που ετοιμάζεται να δώσει πανελλαδικές... Κουράστηκα να κρατάω χαζοσημειώσεις έτσι ώστε «να είμαι έτοιμη σε περίπτωση απροειδοποίητης ολιγόλεπτης χαζοεξέτασης»!

Μακάρι να γινόταν τα πράγματα όπως τότε, στην Γ' Γυμνασίου...

Κυρία, δεν θυμάμαι σχεδόν τίποτα από τα αρχαία. Δε με νοιάζουν εξάλλου... Αυτό όμως που μου μάθατε, είναι ότι τα παιδικά μυαλά, είναι τα καλύτερα μυαλά... Η παιδική καρδιά, είναι η φωλιά που λείπει από τον κόσμο μας. Πρώτα ο Θεός, όταν γίνω κι εγώ δασκάλα σαν και σας θα διδάσκω πρώτα παιδικά μυαλά, παιδική λογική και τέλος, θα διδάσκω φυσική.

Ευχαριστούμε πολύ κυρία!

Αναρτήθηκε από Μαρίκα  

Μικρές αλήθειες για το AIDS...

AIDS: Ακρώνυμο του Acquired Immune Deficiency Syndrome – Σύνδρομο Επίκτητης Ανοσολογικής Ανεπάρκειας
1η Δεκεμβρίου: η ημερομηνία αυτή καθιερώθηκε ως η Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS το 1988 με συναπόφαση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας και της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ.
Όλοι έχουμε ακούσει για τη διαβόητη αυτή ασθένεια η οποία αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα δημόσιας υγείας και στην οποία οφείλονται πολλοί θάνατοι σε όλο τον κόσμο. Όμως πού ακριβώς οφείλεται και από πού προήλθε;

Η μεταδοτική ασθένεια του AIDS είναι μια λοιμώδης νόσος η οποία οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στον ιό HIV (Human Immune deficiency Virus), ο οποίος προήλθε από πιθήκους της Κεντρικής Αφρικής. Δεν γνωρίζουμε την ακριβή χρονολογία πρωτοεμφάνισής του, γνωρίζουμε όμως ότι άρχισε να διαδίδεται σε όλη την Αφρικανική ήπειρο την δεκαετία του ‘60 και μέσα στην δεκαετία του ’70 παρατηρήθηκαν τα πρώτα κρούσματα και σε άλλες χώρες ανά τον κόσμο. Το πρώτο πλήρως εξακριβωμένο και υπό επιστημονικές μελέτες κρούσμα, εντοπίστηκε στις Η.Π.Α τον Δεκέμβριο του 1981. Σε πρώτο επίπεδο χαρακτηρίστηκε ως η νόσος των ομοφυλοφίλων επειδή οι πρώτοι οροθετικοί (δηλ. αυτοί που βρέθηκαν θετικοί στον ιό HIV), ανήκαν σε αυτή την ομάδα. Στην συνέχεια ο ιός HIV προσέβαλε ανθρώπους που ανήκαν στις ομάδες υψηλού κινδύνου (ναρκομανείς, αιμορροφιλικοί), ενώ τελικά προσέβαλε και εξακολουθεί να προσβάλει με εξαιρετικά γρήγορους ρυθμούς, ανθρώπους από όλες τις πληθυσμιακές ομάδες ανά τον κόσμο.

Ο ιός HIV καταστρέφει το ανοσοποιητικό σύστημα του ανθρώπου που είναι υπεύθυνο για την άμυνα του οργανισμού, ενάντια σε λοιμώξεις, όγκους (καρκίνους), αρρώστιες. Η μόλυνση από τον HIV δεν οδηγεί αμέσως στην ανάπτυξη του AIDS. Υπάρχει η περίπτωση να διαπιστωθεί ότι κάποιος είναι φορέας έως και οχτώ χρόνια αργότερα από τότε που είχε προσβληθεί από τον ιό. Αυτό κάνει φανερό το γεγονός ότι κάποιος που μπορεί να έχει προσβληθεί από τον ιό, πιθανότατα να μην το γνωρίζει και να το μεταδίδει άθελά του και σε άλλους. Αυτό αποτελεί και τη κύρια αίτια της ραγδαίας εξάπλωσης της ασθένειας.

Ας μιλήσουν οι αριθμοί...

Άξιο προσοχής είναι το γεγονός ότι από τότε που έκανε την εμφάνισή του ο ιός, έχει σκοτώσει περίπου 28 εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Η επιδημία είναι ανεξέλεγκτη, ενώ ο αριθμός των ανθρώπων που έπασχαν από τον ιό το 2006 αγγίζει τα 40 εκατομμύρια. Μέσα στο έτος που διανύουμε εκτιμάται ότι ο ιός προσέβαλε ακόμη 2,5 εκατομμύρια ανθρώπους, μεταξύ των οποίων 420.000 παιδιά, ενώ σκότωσε τουλάχιστον 2 εκατομμύρια ανθρώπους. Αυτή τη στιγμή σε όλο τον κόσμο ζουν 33,2 εκατομμύρια φορείς, ενώ σύμφωνα πάντοτε με τις εκτιμήσεις και τους υπολογισμούς διαφόρων οργανώσεων που μάχονται ενάντια στη νόσο, κάθε μέρα εμφανίζονται 6.800 νέα κρούσματα και περισσότεροι από 5.700 θάνατοι. Σημαντικό επίσης είναι ότι ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας εκτιμά ότι σε 20 χρόνια από τώρα, το AIDS θα αποτελεί την τρίτη αιτία θανάτου, μετά τις καρδιοπάθειες και τα εγκεφαλικά επεισόδια.

Την πρώτη θέση του πληγέντος πληθυσμού, κατέχει η Αφρική, όπου σημειώνονται τα 2/3 των νέων λοιμώξεων, και ακολουθεί η Καραϊβική, όπου σχεδόν το 1% των ενηλίκων είναι φορείς. Στην Ευρώπη, η Πορτογαλία και η Βρετανία κατέχουν τις πρώτες θέσεις όσον αφορά στις νέες μολύνσεις.

Το AIDS στην Ελλάδα..

Η κατάσταση στην Ελλάδα μπροστά σε άλλες χώρες, στατιστικά μοιάζει να είναι λιγότερο επικίνδυνη. Αυτό όμως δεν είναι καθόλου καθησυχαστικό, διότι σύμφωνα με έρευνες, μέσα στο διάστημα 2005 έως 2007, ο ρυθμός αύξησης στη χώρα μας αγγίζει το 20%. Μέσα στο 2007 εμφανίστηκαν 485 νέα κρούσματα οροθετικών εκ των οποίων οι 60 είναι φορείς και άλλοι 30 έχασαν τη ζωή τους. Από τους 485 οροθετικούς, το 80,6% ήταν άνδρες (κυρίως 30-34 ετών) ενώ το 19,4% ήταν γυναίκες (κυρίως 35-39 ετών). Χαρακτηριστικό είναι ότι το 47% των ανδρών ήταν άντρες που είχαν σχέση με άτομα του ιδίου φύλου.

Για να καταλάβουμε ότι η κατάσταση στην Ελλάδα δεν είναι καθόλου καθησυχαστική, αξίζει να σημειωθεί ότι από το 1983 μέχρι τα μέσα του 2007 ο αριθμός των θανάτων που οφείλονται στον ιό ανέρχεται στους 1,552. Ανησυχητικό είναι και το γεγονός ότι ένας στους τρεις φορείς έρχεται σε σεξουαλική επαφή χωρίς προφύλαξη, θέτοντας σε άμεσο κίνδυνο τον εαυτό του και το σύντροφό του.

Πώς μεταδίδεται..

Ο πιο σίγουρος και άμεσος τρόπος μετάδοσης του ιού είναι η σεξουαλική επαφή με άτομο φορέα, χωρίς προφύλαξη, εφόσον ο ιός βρίσκεται εν αφθονία μέσα στο σπέρμα και τα κολπικά υγρά. Επίσης μπορεί να μεταδοθεί από μολυσμένες σύριγγες ή μεταγγίσεις μολυσμένου αίματος, από τη μητέρα φορέα στο βρέφος και από οδοντόβουρτσες ή ξυραφάκια που έχουν χρησιμοποιηθεί από φορέα.
Ο ιός είναι εξαιρετικά δύσκολο να μεταδοθεί από το φιλί, το σάλιο ή τον ιδρώτα και απίθανο να μεταδοθεί με την χειραψία, το αγκάλιασμα την κοινή χρήση τουαλέτας, τα ρούχα, τα μαχαιροπίρουνα, την πισίνα ή την θάλασσα και τα έντομα.

Συμπτώματα..

Αρχικά όσοι προσβάλλονται από τον ιό δεν εμφανίζουν κανένα σύμπτωμα και νιώθουν απόλυτα υγιείς. Στην συνέχεια όμως παρουσιάζουν ποικιλία συμπτωμάτων όπως ξαφνικό αδυνάτισμα (έως 20-30% μείον από το συνηθισμένο βάρος του ατόμου), κούραση, ανεξήγητη αδυναμία, πρήξιμο αδένων, πυρετός και ιδρώτας κατά τη διάρκεια του ύπνου, επίμονη διάρροια, ξηρός βήχας, δύσπνοια, αλλοιώσεις στο δέρμα λευκές κηλίδες στο στόμα και τον φάρυγγα και δυσκολία κατάποσης.

Πρόληψη..

Όπως γνωρίζουμε όλοι, δυστυχώς μέχρι στιγμής δεν υπάρχει εμβόλιο για την πρόληψη της ασθένειας. Γι αυτό εναπόκεινται σε εμάς να προστατεύσουμε τον εαυτό μας και τους γύρω μας, θέτοντας σε εφαρμογή τους βασικούς κανόνες σεξουαλικής υγείας. Σημαντική συμβολή στην αντιμετώπιση των μολύνσεων από το AIDS, αλλά και πολλών άλλων ασθενειών που μεταδίδονται με τη σεξουαλική επαφή αποτελεί το προφυλακτικό. Σύμφωνα με έρευνες έχει αποδειχθεί ότι ο ιός δεν μπορεί να διαπεράσει το υλικό από το οποίο είναι κατασκευασμένο. Το προφυλακτικό προστατεύει επίσης από ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη και από άλλα αφροδίσια μεταδιδόμενα νοσήματα όπως η ηπατίτιδα Β, ο έρπης των γεννητικών οργάνων (HSV), τα γεννητικά κονδυλώματα (HPV), η σύφιλη, η μυκητίαση και πολλά άλλα. Το προφυλακτικό από μόνο του όμως δεν αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα του επικείμενου κινδύνου. Πρέπει να προτιμάμε να μην έχουμε πολλούς ή εναλλασσόμενους ερωτικούς συντρόφους αλλά τις μονογαμικές σχέσεις με υγιή άτομα.

Μπορούμε όλοι να συμβάλουμε στην αντιμετώπιση αυτής της νέας μάστιγας η οποία έχει κάνει επιδρομή σε όλο τον κόσμο, σε όλες τις κοινωνικές τάξεις, σε όλα τα επίπεδα. Ο κίνδυνος βρίσκεται μπροστά μας και πρέπει να τον αποφύγουμε. Δεν μπορούμε από τη μια στιγμή στην άλλη να λύσουμε το πρόβλημα, ούτε κανείς πιστεύει ότι μπορεί να λυθεί πλήρως. Άλλωστε τα νούμερα μιλάνε από μόνα τους. Μπορούμε όμως να παλέψουμε για το μη χείρον βέλτιστον και να προστατεύσουμε τους εαυτούς μας, τα παιδιά μας, τους φίλους μας, τους γύρω μας.

~~~
πηγές:
http://www.cosmo.gr
http://health.in.gr
http://www.sansimera.gr

__________________________________________
[το κείμενο αποτελεί αναδημοσίευση από τη φοιτητική δικτυακή κοινότητα/eΠεριοδικό του Πανεπιστημίου Αιγαίου my.aegean.gr: http://my.aegean.gr/web/article2614.html ]

της Έλενας Αντωνίου