Πρόσφατα, υποσχέθηκα να αναφερθώ σε περιστατικό που αφορούσε τον τρόπο με τον οποίο επικοινωνώ με τον Π. και του περνάω κάτι που θέλω
Τα γεγονότα
Όταν ο Π. ήταν στην Γ' δημοτικού, εντελώς ξαφνικα, μετα το πρωτο διαλειμμα και αφου ειχε χτυπησει το κουδουνι,δεν πηγαινε στην ταξη του και εμενε στην αυλη. Η της ταξης, εστελνε καποιο παιδι της ταξης να παει να δει που ειναι ο Π. και να τον παει στο μαθημα.
Αυτο γινοταν για μερες, για περισσοτερο απο δυο εβδομαδες, μεχρι που καποια στιγμη καποιο παιδακι που ειχε στειλει η δασκαλα να «μαζεψει» τον Παπο την αυλη, στην προσπαθεια του να τον πεισει να τον ακολουθησει, τον τραβηξε αποτομα και ο Π. αντεδρασε, χτυποντας τον στο χερι.
Η αντίδραση του Π. δεν προερχοταν απο το τραβηγμα που του εγινε αλλα απο το γεγονος οτι δεν του αρεσει να τον «αγγίζουν», ειδικοτερα ατομα εκτος της οικογενειας του.
Δημιουργηθηκε ενας πανικος, οι αντιδρασεις ηταν πολλες και δεν θα μπω σε περισσοτερες λεπτομερειες αλλα στην ουσια. Και η ουσια ειναι οτι, δεν με ενημερωσαν απο το σχολειο για την ΑΛΛΑΓΗ στην συμπεριφορα του Παύλου, παρα μονο μετα απο σχεδον 2,5 εβδομαδες, οταν το πραγμα ειχε γινει μεγαλο θεμα και ειχαν ενημερωσει και καλεσει και το Συμβουλο Γενικης Εκπαιδευσης.
Το λάθος
Επι 20 μερες ο Παυλος αρνουταν να παει στην ταξη του μετα το πρωτο διαλειμμα.
Θεωρηθηκε με τον καθαρα ωχαδερφιστικο τροπο που διακατεχει ακομα και τους καλυτερους των εκπαιδευτικων, ασημαντο γεγονος , μεχρι που το πραγμα εφτασε στα ακρα και αναγκαστηκαν να με ενημερωσουν ... με την μορφη σχεδον τελεσιδικων αποφασεων (κουνια που τους κουναγε).
Επι 20 μερες δεν μπορουσαν να πεισουν τον Π. να πηγαινει στην ταξη μετα το διαλειμμα. Και φυσικα, δεν μπηκαν στον κοπο να ρωτησουν το παιδι, γιατι δεν πηγαινε στην ταξη του.
Δεν θα αναφερθω στο πώς χειριστηκα την κατασταση γενικοτερα, θα μεινω στο πώς περασα στον Π. επικοινωνιακα το οτι πρεπει να επιστρεφει στο θρανιο.
Αμεσότητα στην επικοινωνία
Ρωτωντας τον Π. για να μαθω γιατι συμπεριφερονταν ετσι, εμεινα αφωνη λαμβανοντας την απαντηση... "γιατι φοβαμαι τα τερατα".
Απο ο,τι καταλαβα, το παιδι ειχε επηρεαστει απο το μαθημα της ιστοριας το οποιο η δασκαλα το παρουσιαζε πολυ παραστατικα, αποφευγοντας να χρησιμοποιει παρελθοντικους χρονους, για να το κανει πιο ενδιαφερον στα παιδια.Αυτο ομως που δεν γνωριζε η δασκαλα ηταν οτι στο αυτιστικο μυαλο του Π. ολα φαινονταν ως πραγματικοτητα και δεν μπορουσε να καταλαβει οτι αυτο αφορουσε αφηγηση μιας ιστοριας.
Ο τροπος που προσπαθουσαν να πεισουν τον Π. να επιστρεφει στην ταξη ηταν του τυπου... "δεν κανει να καθεσε στην αυλη" και δυστυχως στα πλαισια του... "ελα μωρε , αυτιστικο ειναι", δεν ενημερωθηκα παρα μονο οταν η κατασταση ηταν πλεον οριακη.
Μου πηρε λιγοτερο απο 3 λεπτα για να "περασω στον Π." αυτο που ηταν το σωστο και που επρεπε να κανει οταν χτυπουσε το κουδουνι:
-
Παυλο, ειμαστε μεσα στην ταξη και κανουμε μαθημα. Μετα απο λιγο χτυπαει το κουδουνι. Τί κανουμε τοτε;
-
Κατεβαινουμε στην αυλη μαμακα
-
Και τί κανουμε στην αυλη;
-
Αγοραζουμε τυροπιτα
-
Ωραια, αγοραζουμε τυροπιτα και την τρωμε. Μετα απο λιγο χτυπαει το κουδουνι και ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΟΤΑΝ ΧΤΥΠΑΕΙ ΤΟ ΚΟΥΔΟΥΝΙ... ;;;;;;
-
ΠΗΓΑΙΝΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ ΜΑΜΑΚΑ ...............................
Την επομενη μερα, στο πρωτο διαλειμμα, πηγα εξω απο την αυλη του σχολειου και προσπαθωντας να μη με δει, τον παρακολουθουσα. Οταν χτυπησε το κουδουνι, ο Π. εκανε μεταβολη και πηγε στην ταξη του.
--------------------------------------------------------
- Οταν ενα αυτιστικο αλλαζει κατι στις συνηθειες του , υπαρχει τις περισσοτερες των περιπτωσεων σοβαρος λογος που το κανει.
- Τα αυτιστικα,(και κυριως τα ασπεργκερ) δεν καταλαβαινουν την "μεταφορα" του λογου και ο,τι ακουνε το δεχονται ως δεδομενο.
- Τα αυτιστικα ΔΕΝ λενε ψεματα, ο Π. δεν εχει πει ποτε ψεματα στη ζωη του (εκτος απο ελαχιστες περιπτωσεις που λεει αλλα η συμπεριφορα του ειναι τοσο διαφορετικη που φαινεται οτι το κανει). Αν λοιπον ενα αυτιστικο πει οτι φοβαται τα τερατα της ταξης, σημαινει οτι οντως αυτος ειναι ο λογος που δεν παει στην ταξη.
- Ως γονεις αυτιστικων πρεπει να ενημερωνομαστε για τυχον αλλαγες στην συμπεριφορα τους και στην σταση τους. Δεν δικαιολογειται καμια ωχαδερφιστικη αντιμετωπιση .
- Η δασκαλα του Π., αν και εξαιρετικη δασκαλα , στην συγκεκριμενη περιπτωση αντιμετωπισε το περιστατικο με λαθος τροπο. Αυτο δεν αναιρει την αξια της σε καμια περιπτωση, αν ειχα ενημερωθει ομως με ενα απλο σημειωμα απο την πρωτη μερα, θα ειχαμε αποφυγει φασαριες και προβληματα που το μονο που καταφερνουν ειναι να κανουν τα νευρα μας ....ακομα πιο δαντελα
- Ο λαθος χειρισμος μιας καταστασης επιδρα αρνητικα στην ψυχολογια των παιδιων μας και,ειτε το θελουμε ειτε οχι , αντιμετωπιζονται συχνοτατα ως... τα «αλλα».
- Αυτα δεν τα γραφω ουτε για μενα, ουτε για τους γονεις που διαβαζουν, αλλα μονο με την ελπιδα μηπως τα διαβασουν και εκπαιδευτικοι.
Αναρτήθηκε από Maria-Maria στις 12:56 PM
Ελπίζουμε ότι και με την δική σας βοήθεια οι σελίδες αυτές θα γίνονται ολοένα και πιο χρήσιμες.Τα στοιχεία επικοινωνίας του συλλόγου μας (γραφείο) είναι τα παρακάτω:
