Πολλά από τα παιδιά αντιμετωπίζουν κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη.
Ένας στους τρεις παχύσαρκους εφήβους έχουν αυξημένη πίεση και ένας στους τέσσερις αυξημένη χοληστερίνη και ουρικό οξύ.
Η «επιδημία»της παχυσαρκίας υποθηκεύει την υγεία του ελληνικού πληθυσμού, καθώς τα υπέρβαρα και παχύσαρκα παιδιά του σήμερα είναι οι ασθενείς ενήλικοι του αύριο. Καρδιαγγειακά νοσήματα, διαβήτης και καρκίνος σχετίζονται άμεσα με την παχυσαρκία.
Τον κώδωνα του κινδύνου έκρουσε η υπεύθυνη της Μονάδας Εφηβικής Υγείας του νοσοκομείου Παίδων «Αγλαΐα Κυριακού», κ. Αρτεμις Τσίτσικα, με αφορμή το 3ο Εντατικό Σεμινάριο στην Εφηβική Ιατρική, το οποίο πραγματοποιείται από σήμερα έως την Κυριακή στην Αθήνα.
Επικαλούμενη τα ευρήματα μελέτης σε εφήβους με αυξημένο βάρος που έχουν καταφύγει στη Μονάδα, η κ. Τσίτσικα είπε ότι αρκετοί από αυτούς παρουσιάζουν συνοδά προβλήματα, όπως υπέρταση, τάση για σακχαρώδη διαβήτη, υψηλή χοληστερίνη και σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών.
Στη μελέτη πήραν μέρος 189 παχύσαρκοι και 138 υπέρβαροι έφηβοι, ηλικίας από 12 έως 20 ετών, οι οποίοι προσήλθαν στη Μονάδα από τον Οκτώβριο του 2006 έως τον περασμένο Μάρτιο. Υψηλές τιμές αρτηριακής πίεσης εμφάνιζαν το 32,7% των παχύσαρκων και το 15,3% των υπέρβαρων εφήβων, οι οποίοι διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο να εξελιχθούν σε υπερτασικούς ενηλίκους.
Το 10,6% των παχύσαρκων και το 12,3% των υπέρβαρων παιδιών εμφάνιζαν αυξημένες τιμές ολικής χοληστερόλης.
Το 21,4% έως το 23,2% των εφήβων είχαν υψηλές τιμές "κακής" χοληστερόλης, ενώ το 5,2% έως 12,6% είχαν αυξημένες τιμές τριγλυκεριδίων.
Πολλά από τα παιδιά αντιμετωπίζουν κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη, καθώς το 8,4% έως το 10,9% βρέθηκαν να έχουν αυξημένη τιμή γλυκόζης νηστείας.
Ιδιαίτερα ανησυχητική είναι η συχνή εμφάνιση αντίστασης στην ινσουλίνη (χαρακτηριστικό του σακχαρώδους διαβήτη τύπου 2), η οποία διαπιστώθηκε στο 62,2% των παχύσαρκων εφήβων και στο 32,6% των υπέρβαρων εφήβων.
Υψηλή τιμή ουρικού οξέος βρέθηκε σε ποσοστό 26,3% των παχύσαρκων και 12% των υπέρβαρων εφήβων.
Το ουρικό οξύ είναι μία ουσία που παράγεται στον οργανισμό κατά τον μεταβολισμό των πουρινών, ενώ η υπερουριχαιμία μπορεί να προκαλέσει ουρική αρθρίτιδα, καθώς και λίθους στους νεφρούς.