Τσαύλου Ελένη , Κοινωνική λειτουργός, Κέντρο ψυχικής υγείας Καβάλας
Η οικογένεια αποτελεί την πρώτη μορφή κοινωνίας στην οποία εντάσσεται το άτομο.Είναι αυτή που εκπαιδεύει το άτομο να αναπτύξει δεξιότητες τις οποίες Θα χρησιμοποιήσει για την κοινωνική του ένταξη.
Η κάθε οικογένεια έχει τις δικές της κοινωνικές αξίες, τους δικούς της κανόνες κοινωνικής συμπεριφοράς, τη δική της λειτουργικότητα, ηθικές αξίες κ.α.
Για την θετική ανάπτυξη και εξέλιξη του παιδιού, την κύρια ευθύνη έχουν οι γονείς.
Οι γονείς με τις συμπεριφορές τους επηρεάζουν είτε θετικά είτε αρνητικά. Μητέρα και Πατέρας καλούνται να ανταποκριθούν στους ρόλους τους ως γονείς.
Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την ιδιαίτερη σημασία που έχει η μητρική συμβολή στην συναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού.
Και κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί το πόσο αξιοσημείωτος είναι ο ρόλος του πατέρα στην ψυχο-κοινωνική ανάπτυξη του παιδιού.
Τα παιδιά χρειάζονται και έχουν ανάγκη και τους δυο γονείς.
Ο ρόλος των γονιών , του μπαμπά και της μαμάς, είναι ισότιμος στην φροντίδα και ανατροφή του παιδιού, ακόμα κι αν σι γονείς — σύζυγοι αποφασίσουν να χωρίσουν.
Τα τελευταία χρόνια όλο και πιο συχνά συναντάμε οικογένειες που βρίσκονται σε χωρισμό ή έχουν πάρει διαζύγιο.
Η διαδικασία του χωρισμού είναι μια διαδικασία επίπονη ‚ιδιαίτερα για το παιδί. Έχει διάρκεια και περνά από διάφορες φάσεις.
Γονείς και παιδιά έρχονται αντιμέτωποι με καινούργιες καταστάσεις‚ απαιτήσεις‚ ανάγκες‚ δυσκολίες‚ συναισθήματα. Η δομή της οικογένειας αλλάζει. Καινούργιοι ρόλοι προστίθενται ή αφαιρούνται.
Ανεξάρτητα από τους λόγους που οδηγούν ένα ζευγάρι στο χωρισμό είναι απαραίτητο να κατανοήσουν ο ένας τον ρόλο του άλλου.
Ο πατέρας είναι πατέρας και η μητέρα είναι μητέρα.
Χωρίζουν ως σύζυγοι, παίρνουν και το διαζευκτήριο‚ τυπικά και / ουσιαστικά παύουν να είναι σύζυγοι. Σε καμία περίπτωση όμως δεν παύουν να είναι γονείς. Συνεχίζουν να είναι ο μπαμπάς και η μαμά) και οφείλουν να ασχοληθούν και να αντιληφθούν σωστά και έγκαιρα επιθυμίες και ανάγκες του παιδιού, για να μπορέσουν να αντεπεξέλθουν στους ρόλους τους.
Συνεχίζουν να είναι γονείς άρα συνεχίζουν να συμμετέχουν ενεργά στην ανατροφή του παιδιού και η μητέρα και ο πατέρας.
Δεν μπορεί κανείς να αποκλείσει κανέναν από τον ρόλο αυτό.
Οι πατεράδες έχουν το δικαίωμα και την υποχρέωση να συμμετέχουν ενεργά στην ανατροφή και την φροντίδα του παιδιού. Το δικαίωμα και η υποχρέωση γεννιούνται από την σύλληψη του παιδιού, πριν ακόμα γεννηθεί.
Η πατρική εμπλοκή στην ανατροφή του παιδιού είναι σημαντική καθώς
- περιορίζει την δημιουργία ποικίλων ψυχολογικών προβλημάτων στο παιδί
- ενδυναμώνει το δεσμό πατέρα-παιδιού και
- βοηθάει στην ψυχο-κοινωνική ανάπτυξη του παιδιού.
Η απουσία του πατέρα για διάφορους λόγους έχει αρνητικές επιπτώσεις πάνω στην γενικότερη εξέλιξη του παιδιού.
Οι Γονείς πρέπει να είναι συνεργάτες και όχι ανταγωνιστές. Να μάθουν να λύνουν τις συγκρούσεις μεταξύ τους για να μπορέσουν να ανταποκριθούν στο γονεικό ρόλο που είναι να φροντίζουν για την συναισθηματική και ψυχο-κοινωνική ανάπτυξη του παιδιού.
Όπου υπάρχουν συγκρούσεις το παιδί παγιδεύεται σε μια κατάσταση διπλής δέσμευσης και επιβαρύνεται από ενοχές και δυστυχία.
Τόσο ο πατέρας όσο και η μητέρα οφείλουν σεβασμό ο ένας στον άλλο. Έχουν την υποχρέωση να προστατεύουν το παιδί. Να μην χτίζουν, με τις δικές τους συγκρούσεις‚ τοίχο ανάμεσα στον γονέα και το παιδί.
Δεν μπορούν επειδή οι ίδιοι χώρισαν, να προσπαθεί ο ένας γονιός να χωρίσει και το παιδί από τον άλλο γονιό.
Ότι βοηθάει ή ικανοποιεί τους γονείς δεν σημαίνει ότι βοηθάει και το παιδί.
Ο πατέρας είναι αυτός που βρίσκεται σε μειονεκτική θέση. Είναι όμως και θα είναι πατέρας. Ο ρόλος του είναι ισότιμος μ’ αυτόν της μητέρας.
Το παιδί χρειάζεται και έχει ανάγκη από τον πατέρα του στην καθημερινότητά του. Από την άλλη ο πατέρας οφείλει:
Να ανταποκρίνεται στις καθημερινές ανάγκες και στη φροντίδα του παιδιού,
Να έχει σταθερές και δημιουργικές επαφές με το παιδί, και να συμμετέχει ενεργά στη ζωή του παιδιού.
Εδώ, σημειώνεται ότι από τα περιστατικά του Κ.Ψ.Κ. περισσότερες μητέρες απευθύνονται αλλά ο πατέρας πολλές φορές δεν συμμετέχει διότι είναι αποκλεισμένος από τον Νόμο ή τη μητέρα.
Το διαζύγιο αφορά τους συζύγους. η σχέση τους (τι συζυγική) διακόπτεται.
Η σχέση όμως πατέρα-παιδιού συνεχίζεται. Η μητέρα οφείλει να μην την εμποδίζει και ο πατέρας να μην την εγκαταλείπει.
Είναι απαραίτητο οι γονείς να μάθουν να επιλύουν τις συγκρούσεις μεταξύ τους. μόνο έτσι Θα μπορέσουν να ανταποκριθούν στον ρόλο τους.
Όπου υπάρχει συνεργασία γονιών , ισότιμη φροντίδα, (σε καθημερινή βάση) και βέβαια όπου σι γονείς δεν στέκονται στο γράμμα του νόμου, ο χωρισμός δεν είναι αναγκαστικά βλαπτικός και καταστροφικός για το παιδί.
Ο πατέρας είναι απαραίτητος για το κάθε παιδί πέρα από αυτά που ορίζει ο νόμος‚ αρκεί βέβαια να ανταποκρίνεται στον ρόλο του. να επιδιώκει να είναι παρών στην καθημερινή ζωή του παιδιού.
Γιατί γονέας, αν το δούμε από μια άλλη οπτική γωνία‚ σημαίνει:
Γ εννώ- δημιουργώ
Ο λοκληρόνομαι- ορίζω-χρησιμεύω
Ν ιάζομαι
Ε υθύνομαι
Α γαπώ- αφοσιώνομαι
Σ υνεργάζομαι- συναισθάνομαι
Είναι πολλά να είσαι πατέρας και λίγο το γράμμα του νόμου για να χωρέσει τα πολλά.
