Μέσα σε ένα βράδυ το δωμάτιο της 13χρονης Μαργαρίτας άλλαξε όψη: οι άδειοι μέχρι τότε τοίχοι, ακόμη και η πόρτα «ντύθηκαν» με αφίσες γνωστών ηθοποιών και τραγουδιστών. Αυτό ήταν ένα από τα σημάδια, όπως λέει η μητέρα της, κ. Μένη Χατζηπαναγιώτου, που δήλωναν ότι το μικρό κορίτσι έμπαινε σε μια νέα φάση της ζωής της. «Συνειδητοποίησα την αλλαγή όταν της ζήτησα να κάνει κάτι, κι ενώ υπό άλλες συνθήκες δεν θα αντιδρούσε, τώρα αντιμίλησε κι αρνήθηκε να συνεργαστεί».
.
Η ακμή δεν είναι η μόνη αλλαγή στα παιδιά που περνούν την πόρτα της εφηβείας. Η αλλαγή στη συμπεριφορά, οι έντονες αντιδράσεις και οι συχνοί καβγάδες με την οικογένεια δηλώνουν ότι το παιδί γίνεται έφηβος.
.
Όπως επισημαίνει η οικογενειακή σύμβουλος κ. Έφη Σαρηγιαννίδου, πρόκειται για το τελευταίο αναπτυξιακό στάδιο του ανθρώπου, μία περίοδο που σηματοδοτεί πολλά νέα ξεκινήματα, όπως αυτό της σεξουαλικής ζωής. «Είναι μία κρίσιμη περίοδος, αφού αυτή θα καθορίσει τη μετέπειτα συναισθηματική και κοινωνική ζωή του εφήβου. Αυτά τα έξι χρόνια, ο νέος προσπαθεί πρώτα απ΄ όλα να αυτονομηθεί σαν προσωπικότητα. Αυτό όμως πρακτικά σημαίνει ότι προσπαθεί να ορίσει τη δική του ζωή και το κάνει μέσω της επανάστασης».
.
Η αντίδραση και η επανάσταση είναι συνώνυμα με την εφηβεία. Τα κορίτσια μάλιστα, σύμφωνα με τους ειδικούς, περνούν συνήθως πιο ήπια την περίοδο αυτή, «αφού είναι από τη φύση τους πιο καλά στην επικοινωνία απ΄ ό,τι τα αγόρια», σημειώνει η κ. Σαρηγιαννίδου.
.
Τα χαρακτηριστικά των εφήβων, όπως τονίζει η παιδίατρος και επιστημονική υπεύθυνη της Μονάδας Εφηβικής Υγείας του Νοσοκομείου Π. Α. Κυριακού, κ. Άρτεμις Τσίτσικα, είναι ο πειραματισμός, «δοκιμάζουν για να γνωρίσουν τον κόσμο. Παράλληλα, τα παιδιά αυτής της ηλικίας αντιτίθενται σε κάθε μορφή εξουσίας και ιδίως στη γονεϊκή εξουσία, ενώ δεν έχουν συνήθως την ικανότητα να δουν μελλοντικά τις επιπτώσεις των πράξεών τους, γι΄ αυτό και παίρνουν πιο εύκολα ρίσκα». Συμπληρώνει δε ότι σήμερα οι έφηβοι έχουν να αντιμετωπίσουν νέα κοινωνικά δεδομένα. «Αυτά είναι η υπεραπασχόληση των γονέων, η έλλειψη διεξόδων για τα παιδιά των μεγαλουπόλεων και η έλλειψη ενδιαφερόντων για εκείνα στις πόλεις της περιφέρειας, ακόμη και το τεχνολογικό “χάσμα γενεών” που πρέπει να καλυφθεί μεταξύ αυτών και των γονιών».
.
Ο ρόλος των γονέων
Η επικοινωνία είναι πάντως το κλειδί για να μπορέσουν οι γονείς να μετριάσουν τις εφηβικές εκρήξεις. «Οι έφηβοι αμφισβητούν τα πάντα. Αυτό που θα πρέπει λοιπόν να κάνουν οι γονείς είναι να καταλάβουν ότι μόνο μέσω του διαλόγου και της κατανόησης μπορούν τα παιδιά να θεωρήσουν τους γονείς πραγματικούς σύμμαχους», προσθέτει η οικογενειακή σύμβουλος.
.
Παράλληλα, όπως τονίζει η κ. Τσίτσικα, οι γονείς θα πρέπει από τη μία να καλύπτουν συναισθηματικά τα παιδιά, «από την άλλη είναι απαραίτητο να βάζουν όρια- παρ΄ όλο που ο έφηβος μπορεί να δείχνει ότι δεν τα χρειάζεται, του είναι αναγκαία γιατί με αυτόν τον τρόπο οι γονείς τού δείχνουν προς τη σωστή κατεύθυνση. Και φυσικά, η οικογένεια θα πρέπει να είναι ειλικρινής και να δίνει το σωστό παράδειγμα στους νέους».
.
