Αγώνα 8,5 ετών δίνει βιολογικός πατέρας για τα δύο παιδιά του τα οποία απέκτησε ύστερα από 12χρονο δεσμό με παντρεμένη, η οποία, αφού πήρε διαζύγιο, παντρεύτηκε τρίτο πρόσωπο
«Μάνα είναι μόνο μία», χωρίς την παραμικρή αμφισβήτηση, αλλά πατέρας μπορεί να είναι υποχρεωτικά άλλος που δεν συνδέεται καθόλου με τα παιδιά και όχι ο βιολογικός (πραγματικός) πατέρας που τα έχει μάλιστα αναγνωρίσει!
Η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου προβληματίστηκε έντονα με μία υπόθεση από αυτές που μόνο η ίδια η ζωή μπορεί να δημιουργήσει και η οποία εκτυλίχτηκε σε τέσσερις χώρες, μέσα από εναλλασσόμενες ερωτικές σχέσεις και γάμους, απασχολώντας δύο ανώτατα δικαστήρια.
Η δικαστική λύση που έδωσε η Ολομέλεια ΑΠ (κατά πλειοψηφία) ερμηνεύει μάλλον τυπολατρικά και «στενόκαρδα» την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για το νομικό καθεστώς των παιδιών που έχουν γεννηθεί από γονείς που δεν παντρεύτηκαν.
Και αυτό γιατί ακολουθώντας αντίθετη ερμηνεία από εκείνη που έδωσε το ανώτατο δικαστήριο της Κύπρου, καθώς δέχεται ότι εφαρμόζεται μόνο στους ανύπαντρους γονείς και όχι όταν ο ένας είναι παντρεμένος με άλλον, οδηγώντας σε λύσεις ανελαστικές και άδικες, αφήνοντας «εκτός νυμφώνος» τον βιολογικό πατέρα που έχει αναγνωρίσει τα παιδιά και «χρίζοντας» ως πατέρα τον πρώτο σύζυγο της μητέρας, αφού είχε καθυστερήσει η έκδοση του διαζυγίου... Με δεδομένο ότι ούτε η μητέρα αμφισβητεί το ποιος είναι ο βιολογικός πατέρας, πρέπει να θεωρείται βέβαιο ότι για την προσπάθειά του να αναλάβει τη γονική μέριμνα ή επιμέλεια των παιδιών και να επικοινωνεί με αυτά (αφού η μητέρα παντρεύτηκε τελικά τρίτο πρόσωπο) θα αποφανθεί τελικά το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Ηδη το Τμήμα Ιδιωτικού Δικαίου του Συμβουλίου της Ευρώπης έδωσε απάντηση αντίθετη από εκείνη του ΑΠ.
Εδώ και οκτώμισι χρόνια ο βιολογικός πατέρας δίνει δικαστικό αγώνα σε Ελλάδα και Κύπρο για την επιμέλεια των παιδιών που γεννήθηκαν στην Αγγλία και στη Γαλλία και ήταν ο καρπός της 12χρονης εξώγαμης σχέσης του με τη μητέρα, καθώς εκείνη ήταν παντρεμένη.
Η σχέση τους ξεκίνησε από το καλοκαίρι του 1986 στο Λονδίνο και κράτησε μέχρι την άνοιξη του 1998, ενώ το ίδιο διάστημα η γυναίκα ήταν παντρεμένη με άλλον, με τον οποίο χώρισε οριστικά μετά από αντιδικία (λόγω 4ετούς διάστασης) στα τέλη του 1998.
Από την εξώγαμη σχέση γεννήθηκε ένα αγόρι το 1987 στο Λονδίνο και το 1995 στην Τουλούζη ένα κορίτσι, που ο βιολογικός πατέρας αναγνώρισε με δήλωση στο γαλλικό δημαρχείο.
Ωστόσο, μετά την επιστροφή τους στην Ελλάδα και τη δωδεκαετή συμβίωσή τους, ο βιολογικός πατέρας -όπως αναφέρεται στην απόφαση- έφυγε από την κατοικία τους γιατί η γυναίκα σύναψε σχέση με άλλον, τον οποίο παντρεύτηκε, ενώ έπαψε να του επιτρέπει οποιαδήποτε επικοινωνία με τα παιδιά.
Αγωγή
Η αγωγή του βιολογικού πατέρα για γονική μέριμνα, επιμέλεια και επικοινωνία απορρίφθηκε ως αβάσιμη από την Ολομέλεια ΑΠ, αφού όρθωσε ως εμπόδιο τη διάταξη του Αστικού Κώδικα ότι θεωρείται κατά τεκμήριο πατέρας των παιδιών εκείνος που ήταν ο σύζυγος στη διάρκεια της γέννησης. Δέχτηκε ο ΑΠ ότι ο βιολογικός πατέρας έπρεπε να είχε προσφύγει στα δικαστήρια για να ανατραπεί το τεκμήριο πατρότητας και δεν μπορούσε να προχωρήσει κατευθείαν σε δικαστική διαδικασία αναγνώρισης των παιδιών. Επίσης, ότι δεν είχε καμία έννομη συνέπεια η αναγνώρισή τους σε ξένη δημοτική Αρχή, αφού δεν ενδιαφέρει το ξένο αλλά το ελληνικό Δίκαιο.
Ο ΑΠ έκρινε ότι η Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα εξώγαμα παιδιά μπορεί να εφαρμοστεί μόνο όταν οι γονείς είναι ανύπαντροι και όχι όταν ο ένας από τους δύο είναι παντρεμένος με άλλον. Ετσι «έκλεισε» τον δρόμο και κάθε ελπίδα για τον βιολογικό πατέρα, παρόλο που η μητέρα δεν αμφισβητούσε ότι είναι ο πατέρας και παρά τη μακρόχρονη συμβίωση και τον ψυχικό δεσμό με τα παιδιά του.
