Σε ηλικία 78 ετών «έφυγε» από τη ζωή ο Βρετανός θεατρικός συγγραφέας, Χάρολντ Πίντερ, μετά από μακροχρόνια μάχη με τον καρκίνο.
Μια σθεναρή και ανυποχώρητη φωνή διαμαρτυρίας, ένας υπερασπιστής των καταπιεσμένων και των θυμάτων της αλαζονείας, που εξαπολύει καταστροφικούς πολέμους.
Είναι από τους πρώτους διανοούμενους που καταδίκασαν την πολιτική του Μπλερ και την επιδρομή στο Ιράκ και ζήτησαν την παραίτησή του, όπως και τη διενέργεια έρευνας για τον αριθμό των θυμάτων που προκάλεσε ο πόλεμος. Ο Βρετανός Πρωθυπουργός, σύμμαχος του Τζορτζ Μπους, προφανώς από αμηχανία για τη βράβευση του σφοδρού επικριτή του, σίγησε για πολλές ώρες χωρίς να κάνει μια έστω τυπική δήλωση.
Εδώ και 32 χρόνια, από το 1973, είναι ο μαχητής ο οποίος υπερασπίζεται τα ανθρώπινα δικαιώματα με γενναιότητα και συνέπεια. Μαζί με τον Άρθουρ Μίλερ ταξίδεψαν πριν από είκοσι χρόνια στην Τουρκία, υποστηρίζοντας τα δικαιώματα των πολιτικών κρατουμένων-θυμάτων της δικτατορίας. Υψώνει σε κάθε ευκαιρία τη φωνή του με θάρρος: Για τη γενοκτονία των Κούρδων, για την ανατροπή της δημοκρατίας στη Χιλή και τη στήριξη των δικτατοριών στη Λατινική Αμερική από τις ΗΠΑ, για την επιδρομή στη Γιουγκοσλαβία και τον πόλεμο στο Κόσοβο, για την εισβολή στο Ιράκ, για την τρομοκράτηση του κόσμου από τον Μπους.
Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που ζήτησε να παραπεμφθούν στο Διεθνές Δικαστήριο οι Μπους και Μπλερ ως εγκληματίες πολέμου. «Για μένα ο Μπλερ είναι ένας εγκληματίας πολέμου. Δεν αναφέρομαι στον Μπους, αυτός είναι χειρότερος», είχε δηλώσει χωρίς δισταγμό, όταν ρωτήθηκε, για τον σημερινό Βρετανό Πρωθυπουργό:
Είναι φανατικός πολέμιος του πολέμου στο Ιράκ, όπως ήταν και του βομβαρδισμού της Γιουγκοσλαβίας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι εκτιμούσε τον Μιλόσεβιτς. Το 2003 τύπωσε αντιπολεμικά ποιήματα για τη σύγκρουση στο Ιράκ. «Τα ποιήματα αυτά εκφράζουν τον προσωπικό θυμό μου και την απέχθειά μου. Στα θεατρικά μου έργα δεν αηδιάζω από τους χαρακτήρες, ακόμα και όταν είμαι κριτικός απέναντί τους. Οφείλω να τρέφω κάποια συμπάθεια γι' αυτούς, διαφορετικά δεν θα μπορώ να τους κάνω να μιλήσουν. Τους αγαπώ, με κάνουν να γελώ, παρά το ότι οι περισσότεροι είναι άξεστοι. Γράφοντας για εκείνους, γράφω επίσης και για μένα», είχε δηλώσει.
Στην ομιλία-καταγγελία του στην απονομή των νόμπελ απήγγειλε και το παρακάτω απόσπασμα ενός ποιήματος του Πάμπλο Νερούδα, με τίτλο:
"Εξηγώ μερικά πράγματα".
"...Και ένα πρωί όλα αυτά καίγονταν
κι ένα πρωί οι φωτιές
βγαίναν από τη γη
κατατρώγοντας όντα,
κι από τότε φωτιά,
και μπαρούτι από τότε,
κι από τότε αίμα.
Κακούργοι, μ' αεροπλάνα και μαυριτάνους
κακούργοι με δαχτυλίδια και δουκέσσες
κακούργοι που τους ευλογούσαν μαύροι καλόγεροι
ερχόνταν απ τον ουρανό να σκοτώσουν παιδάκια,
και μες στους δρόμους το παιδικό το αίμα
έτρεχε, έτσι, απλά, σαν αίμα παιδικό.
Τσακάλια που και το τσακάλι τα αποκρούει,
πέτρες που το ξεράγκαθο θα δάγκανε φτύνοντας,
οχιές που και οι οχιές θα μισούσαν!
Είδα μπροστά σας το αίμα
της Ισπανίας να ορθώνεται
για να σας πνίξει σε ένα μόνο κύμα
περηφάνιας και μαχαιριών!
Στρατηγοί
προδότες:
Κοιτάτε το νεκρό μου σπίτι,
κοιτάτε τη ρημαγμένη Ισπανία.
Ομως από κάθε νεκρό σπίτι βγαίνει
πυρωμένο μέταλλο
αντί λουλούδια,
όμως από κάθε λάκκο της Ισπανίας
βγαίνει η Ισπανία,
κι από κάθε νεκρό παιδί βγαίνει
ένα ντουφέκι με μάτια,
κι από κάθε έγκλημα γεννιούνται σφαίρες
που κάποια μέρα θα σας βρούνε
ίσα στην καρδιά.
Θα ρωτήσετε: γιατί η ποίησή του
δεν μας μιλάει για το όνειρο, για τα φύλλα,
για τα μεγάλα ηφαίστεια της γενέθλιας γης του;
Ελάτε να δείτε το αίμα στους δρόμους,
ελάτε να δείτε
το αίμα στους δρόμους,
ελάτε να δείτε το αίμα
στους δρόμους!"
Όλη η ομιλία - καταγγελία στην απονομή του Νόμπελ
