Όλοι αθώοι για το θάνατο του μικρού Παναγιώτη 😥

Τετάρτη, 22 Ιούλιος 2009

Πώς μπορούμε να ξεχάσουμε;;

Ξημέρωμα Κυριακής 5 Μαρτίου του 2001, ο Παναγιώτης Βασιλέλλης «σβήνει». Οι πάντες δακρύζουν για το χαμό του τρίχρονου αγγέλου και θυμώνουν για τη σφραγίδα που αφήνει η γραφειοκρατία στο φάκελο Βασιλέλλη. Πίκρα και πόνος για την οικογένεια που δεν κατάφερε ποτέ να μεταφέρει τον Παναγιώτη στο «Memorial» της Νέας Υόρκης.

Σήμερα δόθηκε η χαριστική βολή από τον Άρειο Πάγο. Κανείς δε φέρει ευθύνη για το θάνατο του μικρού Βασιλέλλη, είναι όλοι αθώοι για το δικαστήριο, για την κοινή γνώμη όμως τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά. Όλος ο κόσμος που έκλαψε για την περιπέτεια αυτού του παιδιού, καταδίκασε με τις αυστηρότερες των ποινών εκείνους που του στέρησαν την ευκαιρία να ζήσει. Η απόφαση του Αρείου Πάγου είναι αμετάκλητη, με λίγα λόγια ο φάκελος Βασιλέλλη κλείνει και δεν ανοίγει ποτέ και για κανένα λόγο. Οι δικαστές απέρριψαν την αίτηση του αντιεισαγγελέα Δ. Λέκκου, ο οποίος ζητούσε να αναιρεθεί το βούλευμα σύμφωνα με το οποίο δεν προέκυπταν ποινικές ευθύνες για τους κατηγορούμενους στην υπόθεση.

Με λίγα λόγια, τέσσερα διευθυντικά στελέχη της Εθνικής Τράπεζας και ο τέως διευθυντής του νοσοκομείου παίδων «Αγία Σοφία» δε φέρουν καμία ευθύνη για το ότι ο Παναγιώτης Βασιλέλλης δεν μπόρεσε να νοσηλευτεί στη Νέα Υόρκη.

Λίγο μετά τη γέννηση του μικρού Παναγιώτη, οι γονείς του μάθαιναν τα δυσάρεστα νέα. Το αγγελούδι τους έπασχε από μία σπάνια μορφή καρκίνου. Νευροβλάστωμα δεξιού επινεφριδίου. Η είδηση έπεσε σαν κεραυνός. Για τη φτωχική οικογένεια από τη Γέρα της Μυτιλήνης ήταν αδύνατο να αντιμετωπίσει κάτι τέτοιο. Και τότε βοήθησαν όλοι οι Έλληνες. Στο λογαριασμό που άνοιξε στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος, μαζεύτηκε μέσα σε μία νύχτα το ποσό των 296.404 ευρώ. Η ιστορία του μικρού Παναγιώτη συγκίνησε τόσο πολύ, που όλοι έβαλαν το χέρι στην τσέπη και έδωσαν από το υστέρημά τους.

Τα χρήματα που συγκεντρώθηκαν ήταν αρκετά, για να μεταβεί ο μικρός Παναγιώτης στο «Memorial» της Νέας Υόρκης. Η οικογένεια χαμογέλασε. Υπήρχε πλέον ελπίδα.

Το αγόρι νοσηλευόταν στο νοσοκομείο παίδων «Αγία Σοφία» και η οικογένειά του περίμενε τη στιγμή που θα έφευγε για την Αμερική. Τέλος, όμως, στις ελπίδες και τα όνειρά τους έβαλε η γραφειοκρατία. Όταν ο πατέρας του μικρού Παναγιώτη πήγε στην τράπεζα για να εισπράξει τα χρήματα που είχαν συγκεντρωθεί, έμαθε ότι η σωτηρία του παιδιού του είχε κολλήσει στα «γρανάζια» της γραφειοκρατίας. Η τράπεζα και το υπουργείο Υγείας είχαν μπλοκάρει τα χρήματα.

Παρά τις εκκλήσεις της οικογένειας και την πίεση της κοινής γνώμης, οι υπεύθυνοι ήταν ανένδοτοι. Τα χρήματα των Ελλήνων, που προορίζονταν για τη σωτηρία ενός τρίχρονου παιδιού, παρέμεναν στα ταμεία της τράπεζας.

Σήμερα, σχεδόν δέκα χρόνια μετά, με απόφαση του Αρείου Πάγου, ο Παναγιώτης Βασιλέλλης πεθαίνει για δεύτερη φορά. Όσοι καθυστέρησαν την εκταμίευση των χρημάτων είναι πλέον ελεύθεροι και οριστικά απαλλαγμένοι από οιαδήποτε ευθύνη. Η Δικαιοσύνη έβγαλε αθώους αυτούς που η κοινή γνώμη καταδικάζει εδώ και δέκα χρόνια. Το βούλευμα ήταν σαφές: Για το θάνατο του Παναγιώτη Βασιλέλλη, ο οποίος είχε ελπίδες να σωθεί αν ακολουθούσε την κατάλληλη θεραπεία στις ΗΠΑ, δεν ευθύνεται κανείς.

www.zougla.gr

Αναρτήθηκε από Slade στις 5:40 μμ

Ελπίζει στο θαύμα ο Άγγελος

Όσα αποθέματα δύναμης και ψυχής να διαθέτεις 

έρχεται κάποτε η στιγμή που λυγίζεις.

Σε αυτό το σημείο βρίσκεται σήμερα η Σπυριδούλα Καραχάλιου, μητέρα ενός 13χρονου αγοριού, που κατά τη γέννησή του διαγνώσθηκε με σπαστική τετραπληγία (σοβαρός τύπος εγκεφαλικής παράλυσης).

Όποιες προσπάθειες και να έγιναν για να μεταβεί ο Άγγελος σε Κέντρο Αποκατάστασης και να λάβει την απαιτούμενη φροντίδα δεν απέδωσαν, αφού η χώρα μας ούτε Κέντρο διαθέτει ούτε πρόθυμη είναι...

Ελπίζει πλέον σ' ένα θαύμα. Το ΙΚΑ για να της δώσει τα «εφόδια» προκειμένου να πάει το παιδί της σε Κέντρο του εξωτερικού, της ζήτησε, όπως μας λέει, αντίστοιχο χαρτί από ελληνικό Κέντρο Αποκατάστασης Παίδων που να βεβαιώνει την κατάστασή του.

- «Μα δεν υπάρχει τέτοιο Κέντρο εδώ», τους είπε.

Ούτε και οι διευθυντές ορθοπεδικής μπόρεσαν να τη βοηθήσουν.

- «Δεν μπορούμε να σας δώσουμε τη βεβαίωση που ζητάτε...»

Μη έχοντας άλλη επιλογή, η κ. Καραχάλιου άνοιξε έναν ερανικό λογαριασμό (Εμπορική 65657589) και ζητεί τη βοήθειά μας. Όσοι μπορούμε...

«Ο Αγγελος χρειάζεται καθημερινά δύο ώρες φυσικοθεραπεία, μία ώρα εργοθεραπεία και μία λογοθεραπεία προκειμένου να μη μένει στάσιμος. Το κόστος των θεραπειών ανέρχεται στα 2.000 ευρώ μηνιαίως», μας λέει η κ. Καραχάλιου. 

Τη ρωτάμε τι καλύπτουν τα Ταμεία. «Το ΤΕΒΕ μού δίνει ένα εξωιδρυματικό -όπως λέγεται- επίδομα 600 ευρώ τον μήνα για τη συντήρησή του. Το ΙΚΑ -σύμφωνα με τον νόμο του '71- μου δικαιολογεί τρεις φορές την εβδομάδα τις θεραπείες (φυσικοθεραπεία-εργοθεραπεία-λογοθεραπεία), δηλαδή 36 θεραπείες τον μήνα και γι' αυτές μου δίνει 500 ευρώ. Με αυτά τα χρήματα όμως ίσα που μου φτάνουν για 9 φυσικοθεραπείες τον μήνα, ενώ ο Αγγελος χρειάζεται 20 από κάθε κατηγορία», λέει η κ. Καραχάλιου.

Νατ. Μπ.
δεν ειναι μονο ο Αγγελος δεκαδες ειναι οι περιπτωσεις αποκλεισμου ανθρωπων απο το αυτονοητο , με ευθυνη ολων των κυβερνησεων απο τη μεταπολιτευση και εδω οι δομες προνοιας και αποκαταστασης σην ελλεδα ειναι χρονια πισω ......
εδω ειναι ολο το θεμα ....αντιγραφω ολες αυτες τις ειδησεις για να δειτε ποσο δυσκολα ειναι τα πραγματα στο χωρο της αναπηριας ....εκει ειναι ο κοσμος εκει ειναι η δυναμη και η διαθεση για προσφορα και βοηθεια ....

opateras

πηγή της πηγής: Ελευθεροτυπία

Παναγιώτα Σταθοπούλου, Κούλα Λίλη — Η δική μας Τιέν Αν Μεν...

Στη διαδήλωση της 22 Ιουλίου 1943 εναντίον των Βουλγάρων όρθωσε το ανάστημα της ασπίδα, απέναντι σε ένα άρμα μάχης, που ορμούσε ακάθεκτα εναντίον των διαδηλωτών. Οι ερπύστριες του τανκ την συνέθλιψαν.

  Ήταν και τότε Ιούλης...

Ποιος θυμάται πια την Παναγιώτα Σταθακοπούλου;

Ποιος θυμάται πια την Τιέν Αν Μεν;

Τα στρατεύματα κατοχής προσπαθώντας να εξοικονομήσουν δυνάμεις για το Ανατολικό Μέτωπο σχεδιάζουν να παραχωρήσουν ολόκληρη τη Μακεδονία στη φασιστική Βουλγαρία.

Στις 22 Ιούλη του 1943 ήταν μόλις δεκαεφτά χρόνων. 

Μακριά ξανθοκόκκινα μαλλιά, λευκορόδινη, ορμητική. 

Στις 22 Ιούλη του 1943 η ΕΠΟΝίτισσα Παναγιώτα Σταθοπούλου ήταν μια από τους 400.000 αγωνιστές, άντρες, γυναίκες και παιδιά, που ξεχύθηκαν στο κέντρο της Αθήνας για να ματαιώσουν τα σχέδια των ναζί. 

Οι Γερμανοί έβλεπαν ότι η Αντίσταση στις πόλεις και τα βουνά απασχολούσε δώδεκα ολόκληρες μεραρχίες τους στην Ελλάδα. Εδώ και μήνες, στο Ανατολικό Μέτωπο είχαν προβλήματα. Ετσι, για να ελευθερώσουν μερικά στρατεύματα, αποφάσισαν να επεκτείνουν τη βουλγαρική κατοχή έως τη Θεσσαλία.
Από το πρωί εκείνης της μέρας, όλα είχαν νεκρώσει. Λαοθάλασσα ο κόσμος από τις συνοικίες στο κέντρο.
Γερμανικά μηχανοκίνητα, ιταλική καβαλερία, «Ελληνες» χωροφύλακες χτυπάνε στο ψαχνό. Κάποιοι πέφτουν, αλλά η κοσμοπλημμύρα προχωράει. Γύρω στην Ομόνοια γίνονται μάχες. Οι διαδηλωτές έρχονται στα χέρια με τους καραμπινιέρους, νέες κοπέλες αφοπλίζουν χωροφύλακες, ανάπηροι χτυπούν με τα δεκανίκια τους μέσα από τα καροτσάκια.

Στην οδό Ομήρου, η Παναγιώτα προχωράει μπροστά στο τανκς, για να το εμποδίσει να προχωρήσει. Ο Γερμανός την πυροβολεί και περνάει από πάνω της.

Ενα άλλο κορίτσι, η Κούλα Λίλη, βλέποντας το μηχανοκίνητο να πλακώνει το σώμα της Σταθοπούλου, πηδάει πάνω στην ερπύστρια και με το τακούνι της χτυπάει στο πρόσωπο τον οδηγό του. Εκείνος πυροβολεί με το πιστόλι και η Λίλη σωριάζεται θανάσιμα πληγωμένη στην άσφαλτο.

Στις 22 του Ιούλη 1943 τριάντα έπεσαν νεκροί και τριακόσιοι πληγώθηκαν. Όμως, οι Βούλγαροι φασίστες δεν έφτασαν μέχρι τη Θεσσαλία και οι Γερμανοί δεν έφυγαν για το Ανατολικό Μέτωπο...

Οι διαδηλωτές κατόρθωσαν να αρπάξουν το σώμα της Παναγιώτας και χέρια στοργικά στόλισαν το κεφάλι της πάνω από το σημείο που είχε συντριβεί, με λουλούδια, πριν την παραδώσουν στη μάνα γη...

πηγή