«Κατηγορώ» πατέρα κατά του ΕΣΥ

«Πληρώνω 20 χρόνια εισφορές στο κράτος, και μια φορά που το χρειάστηκα, ήταν απόν».

.

 .

Τα λόγια αγανάκτησης βγαίνουν από το στόμα του 36χρονου Δημήτρη Πέτσα, ο οποίος αφηγείται την οδύσσεια που έζησε πριν από λίγες ημέρες στην Εύβοια, εξαιτίας των ελλείψεων του συστήματος Υγείας.

. 

Ο 36χρονος Δ. Πέτσας με τον 9χρονο γιο του, Ευθύμη. Οι αγωνιώδεις στιγμές από την Αιδηψό έως το νοσοκομείο παίδων «Αγία Σοφία» δεν σβήνουν από το μυαλό του

Οι αγωνιώδεις στιγμές από την Αιδηψό ως το νοσοκομείο Παίδων «Αγία Σοφία» δεν σβήνουν από το μυαλό του.

Μια απροσεξία του 9χρονου γιου του, Ευθύμη Πέτσα, προκάλεσε τον σοβαρό τραυματισμό του: προσπαθώντας να τραβήξει μια βάρκα προς την προβλήτα του λιμανιού, σχεδόν συνεθλίβη η παλάμη του.

Αμέσως ειδοποιήθηκε το Λιμενικό, το οποίο κάλεσε ασθενοφόρο από το Κέντρο Υγείας της Ιστιαίας.

Την ίδια στιγμή ο κ. Πέτσας προσπαθούσε να σταματήσει την ακατάσχετη αιμορραγία του παιδιού του, δένοντάς του το χέρι με την μπλούζα του και περιμένοντας να έρθει το ασθενοφόρο για να του παρασχεθούν οι πρώτες βοήθειες.

Μάταια όμως... Το ασθενοφόρο ήρθε, αλλά όπως λέει ο 36χρονος πατέρας «δεν υπήρχε ούτε γιατρός, ούτε νοσηλευτής, παρόλο που το Κέντρο Υγείας είχε ενημερωθεί για τη βαρύτητα του περιστατικού».

Εμελλε δε να αποδειχθεί ότι η περιπέτεια βρισκόταν ακόμα στην αρχή της.

«Το παιδί δεν δέθηκε καν πάνω στο φορείο, με αποτέλεσμα σε κάθε στροφή ως την Ιστιαία να κινδυνεύουμε και ο ασθενής και εγώ που ήμουν ο συνοδός, με πτώση», αναφέρει ο κ. Πέτσας. «Οταν φτάσαμε στο Κέντρο Υγείας, μας περίμενε κι άλλο... χτύπημα. Το παιδί δεν εξετάστηκε από ορθοπεδικό, αλλά από... καρδιολόγο, ο οποίος εκτίμησε ότι έπρεπε αμέσως να μεταφερθεί σε κάποιο μεγάλο νοσοκομείο, καθώς ήταν σοβαρό περιστατικό. Ομως ούτε στο νοσοκομείο της Χαλκίδας, ούτε στο νοσοκομείο της Λαμίας με τα οποία επικοινώνησε ο συγκεκριμένος γιατρός δεν μπορούσε, για τον ίδιο λόγο, να γίνει εισαγωγή του -αιμόφυρτου- παιδιού».

Η μόνη λύση ήταν να μεταφερθεί στην Αθήνα για να χειρουργηθεί άμεσα, αλλά... «μας ενημέρωσαν ότι δεν υπήρχε οδηγός για το ασθενοφόρο και μας πρότειναν να πάρουμε ταξί! Προσφέρθηκαν μάλιστα από το Κέντρο Υγείας να μας πληρώσουν και τα κόμιστρα ως την Αθήνα!». Η αγανάκτηση του πατέρα ξεχειλίζει: «Καλά, είναι δυνατόν να μου ζητάνε να βάλω σε ταξί ένα παιδί που αιμορραγεί και έχει ορούς; Πού ζούμε; Γιατί πληρώνουμε υγειονομική περίθαλψη;».

Περιπολικό
Με δική του ευθύνη έβαλε το παιδί σε ΙΧ και το μετέφερε στην Αρκίτσα, όπου με συνεννόηση τούς περίμενε περιπολικό, το οποίο άνοιγε τον δρόμο για να μεταφερθεί ο 9χρονος στο Παίδων και να μπει στο χειρουργείο. Ωστόσο, μόλις έφτασαν στο ύψος του χωριού Κάστρο στην Εθνική Οδό, το περιπολικό έστριψε δεξιά και σταμάτησε.

«Αρχισαν αλλεπάλληλα τηλεφωνήματα, για να μάθουμε τελικά ότι το περιπολικό δεν μπορούσε να μας συνοδεύσει ως την Αθήνα, γιατί εκεί τελείωναν τα όρια δικαιοδοσίας του. Ικέτευσα να στείλουν άλλο για να μη θέσω σε κίνδυνο ούτε τη ζωή τη δική μου, ούτε των άλλων οδηγών στην εθνική οδό».

Η απάντηση που έλαβε ωστόσο ο κ. Πέτσας ήταν ότι δεν υπήρχαν άλλα διαθέσιμα, γιατί ήταν Κυριακή και έπρεπε να ρυθμίζουν την κυκλοφορία.

«Πατήσαμε τέρμα το γκάζι, χωρίς συνοδεία περιπολικού, ρισκάροντας όχι μόνο τη δική μας ασφάλεια αλλά και όλων των άλλων ανθρώπων που κινούνταν στην εθνική οδό, αλλά ήταν μονόδρομος. Επρεπε να φτάσουμε στο Παίδων γιατί το παιδί είχε χάσει πολύ αίμα».

Εχουν περάσει μέρες από την περιπέτεια της οικογένειας Πέτσα, αλλά ακόμη δεν έχουν ξεπεράσει την αγωνία και την απίστευτη ψυχολογική πίεση που έζησαν. Ο μικρός Ευθύμης αναρρώνει, αν και απαιτούνται συχνές επισκέψεις στο Παίδων. «Με μια διαπίστωση καταλήγω, μετά αυτό που μας συνέβη», λέει ο πατέρας: «Από δω και στο εξής θα επιλέγω ως προορισμό των διακοπών μου κάποιο μέρος με μεγάλο νοσοκομείο για να νιώθω στοιχειώδη ασφάλεια για τα παιδιά μου»...

ΚΑΤΟΙΚΟΙ Β. ΕΥΒΟΙΑΣ
Ζητούν από καιρό την ίδρυση νοσοκομείου

Πάγιο αίτημα των κατοίκων της Βόρειας Ευβοίας αποτελεί η ίδρυση νοσοκομείου ή η ενίσχυση του υπάρχοντος Κέντρου Υγείας στην Ιστιαία.

Μάλιστα στις 12 Μαϊου του 2008 είχε οργανωθεί συλλαλητήριο στην κεντρική πλατεία της πόλης γι αυτό το θέμα, στο οποίο συμμετείχαν πολίτες, βουλευτές και μέλη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Τοπικοί φορείς και πολίτες κατήγγειλαν ότι έχουν χαθεί ανθρώπινες ζωές εξαιτίας της απόστασης της περιοχής από το νοσοκομείο της Χαλκίδας.

Πρόσφατα υπήρξε νέα δέσμευση από το υπουργείο Υγείας για αναβάθμιση και επέκταση του Κέντρου Υγείας, προκειμένου να μετατραπεί σε μικρό νοσοκομείο.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΒΟΝΑΤΣΟΥ
Φωτό Δημήτρης Ψαρρός

Κουβανοί γιατροί δίνουν ελπίδα στα παιδιά του Τσερνόμπιλ

Το πρόγραμμα που ξεκίνησε το 1990 συνεχίζεται ακόμα στην Αβάνα, βοηθώντας τα παιδιά να ξεπεράσουν τα προβλήματα στην υγεία τους που προκλήθηκαν από το Τσέρνομπιλ.

Enimerwsi.gr

Η εντεκάχρονη Ολγα μπαίνει στο παραλιακό σπίτι με χοροπηδητά, ενώ τα μαλλιά της είναι ακόμη υγρά από τη βουτιά στην Καραϊβική. «Μ' αρέσει πολύ εδώ», λέει. «Το φαγητό είναι φοβερό, η θάλασσα καταπληκτική κι έχω κάνει πολλούς φίλους».Η Ολγα δεν κάνει ακριβώς διακοπές στην Κούβα.
Ένα από τα «παιδιά του Τσερνόμπιλ», βρίσκεται στο νησί για να υποβληθεί σε εντατική θεραπεία από μερικούς από τους καλύτερους γιατρούς της χώρας. Πηγαίνει σχολείο με 180 ακόμη παιδιά από την Ουκρανία. «Μου λείπει η χώρα μου», λέει. «Αλλά δεν θέλωνα φύγω ποτέ από εδώ».
.

 
Η Ολγα είναι ένα από τα 18.000 παιδιά από την Ουκρανία που έχουν υποβληθεί τα τελευταία χρόνια σε θεραπεία στο νοσοκομείο Ταράρα, κοντά στην Αβάνα. Το πρόγραμμα δημιουργήθηκε το 1990 για να βοηθήσει τα θύματα της μεγαλύτερης πυρηνικής καταστροφής στην ιστορία, που σημειώθηκε τέσσερα χρόνια νωρίτερα.
Είκοσι τρία χρόνια μετά το Τσερνόμπιλ, το πρόγραμμα συνεχίζεται κανονικά. Είναι αξιοσημείωτο ότι τα παιδιά που γεννιούνται τόσα χρόνια μετά την έκρηξη εξακολουθούν να υφίστανται τις συνέπειές της. Όπως είναι επίσης αξιοσημείωτο ότι παρά την απομόνωση και τις κυρώσεις εναντίον της, η Κούβα εξακολουθεί να προσφέρει θεραπεία σε αυτά τα παιδιά.
Η Ολγα πάσχει από μια δερματική ασθένεια που οφείλεται σε συνδυασμό γενετικών και περιβαλλοντικών παραγόντων. Τόσο το πρόσωπό της όσο και τα χέρια και τα πόδια της είναι γεμάτα ροζ και καφέ στίγματα. Η ασθένεια αυτή αποδίδεται στον τόπο όπου γεννήθηκε: ένα μικρό χωριό στην επαρχία Ρίβνε της βόρειας Ουκρανίας, κοντά στο Τσερνόμπιλ.
Δεν έχει υπάρξει, ούτε θα υπάρξει ποτέ, ένας ακριβής απολογισμός της πυρηνικής καταστροφής. Για πολλούς, οι πραγματικές συνέπειες δεν βρίσκονται στο παρελθόν, αλλά στο μέλλον. Και οι συνέπειες αυτές δεν είναι μόνο σωματικές, λέει η Κουβανή παιδίατρος Μαρία Τερέσα Ολίβα, υποδιευθύντρια του προγράμματος. «Τα παιδιά υφίστανται και τις ψυχολογικές συνέπειες του περιβάλλοντός τους, με αποτέλεσμα να χρειάζονται συνεχή παρακολούθηση».
Στην Ταράρα, τα παιδιά ακολουθούν θεραπεία ανάλογη με τις ανάγκες τους: άλλοτε διαρκεί 45 ημέρες, άλλοτε έξι μήνες. Στην περίπτωση της Ολγας, έναν ολόκληρο χρόνο. Δίπλα της, η 13χρονη Μαρίνα από το Κίεβο είναι σχεδόν φαλακρή, αλλά σιγά-σιγά ανακτά τα μαλλιά της. Έφτασε τον Μάρτιο για τρίτη φορά τα τελευταία χρόνια, προκειμένου να ακολουθήσει θεραπεία για αλωπεκία. «Νοιώθω πολύ καλύτερα σε σχέση με την πρώτη φορά», λέει. «Οι γιατροί, οι δάσκαλοι, όλοι είναι υπέροχοι».
Αν ορισμένες διαταραχές -όπως ο 30πλασιασμός των κρουσμάτων καρκίνου του θυρεοειδούς μεταξύ των παιδιών της Ουκρανίας- συνδέονται ευθέως με το δυστύχημα του Τσερνόμπιλ, δεν είναι γνωστό αν ορισμένα από τα άλλα προβλήματα προκαλούνται από τη ραδιενεργή μόλυνση ή από το μετατραυματικό άγχος. «Υπάρχει πάντως σχέση μεταξύ τους», λέει η Ολίβα.
Η έκθεση σε ραδιενέργεια ύστερα από ένα δυστύχημα σαν εκείνο του Τσερνόμπιλ καταστρέφει την υγεία πολλών γενεών ανθρώπων, παρατηρεί η Γκάρντιαν. «Οι συνέπειες του Τσερνόμπιλ θα συνεχιστούν για πολλά χρόνια, και μπορούν να εκδηλώνονται είτε με την παραμόρφωση ενός άκρου είτε με την εκδήλωση ενός εξαιρετικά σοβαρού καρκίνου», τονίζει ο δρ. Τόνι Νίκολσον, αντιπρόεδρος της Βασιλικής Ένωσης Ακτινολόγων της Βρετανίας.
Η ραδιενέργεια καταστρέφει το σπέρμα των ανδρών και τα ωάρια των γυναικών, πράγμα που σημαίνει ότι τα παιδιά γεννιούνται με διάφορες διαταραχές, από καρδιακές παθήσεις μέχρι διανοητική ανεπάρκεια. «Ορισμένες από τις διαταραχές αυτές θα αποβούν μοιραίες, άλλες θα χρειαστούν χειρουργική επέμβαση, και όλες θα επηρεάζουν σοβαρά την ποιότητα ζωής του παιδιού», λέει ο δρ. Νίκολσον. «Ακόμη κι αν ένα παιδί γεννηθεί με καρκίνο στην Πολωνία, κοντά στα σύνορα με την Ουκρανία, δεν μπορείς να είσαι σίγουρος ότι η αρρώστια του δεν σχετίζεται με το Τσερνόμπιλ».
Οι ουκρανικές αρχές έχουν εκφράσει επανειλημμένα την ευγνωμοσύνη τους προς την Κούβα. Η τελευταία εφαρμόζει με συνέπεια το πρόγραμμα, που εκτιμάται ότι της κοστίζει πάνω από 300 εκατομμύρια δολάρια. «Πολλοί αναρωτιούνται τι επιδιώκουμε», έλεγε πρόσφατα ο γενικός συντονιστής του προγράμματος Χούλιο Μεντίνα στην εφημερίδα Γκράνμα. «Είναι απλό: δεν δίνουμε αυτό που μας περισσεύει, μοιραζόμαστε ότι έχουμε».

πηγή: i-diadromi

Παιδάκια με ειδικές ανάγκες και οι φίλοι τους τα δελφίνια

Η συμπεριφορά των δελφινιών έχει φανερές ομοιότητες με αυτή των δικών μας παιδιών και γι' αυτό ίσως οι δεσμοί μεταξύ παιδιών και δελφινιών είναι ιδιαίτερα δυνατοί.

Αυτό το διαπίστωσα και ο ίδιος πρόσφατα σε ένα χωριό της Ερυθράς Θάλασσας, όπου δύο ελεύθερα δελφίνια έρχονταν συχνά στην ακτή και έπαιζαν με τον κόσμο.

Ηταν καταπληκτικό το ότι πλησίαζαν χωρίς κανένα φόβο τις δυο μικρές μου κόρες, που κολυμπούσαν και τα καλούσαν με σφυρίγματα, ενώ εμάς τους ενηλίκους δεν μας έδιναν πολλή σημασία όσο κι αν προσπαθούσαμε να τα προσελκύσουμε.

Προπαντός δεν μας άφηναν με τίποτε να τα χαϊδέψουμε, όπως άφηναν τα παιδιά.

περισσότερα εδώ

 .

Παιδάκια με ειδικές ανάγκες 

και οι φίλοι τους τα δελφίνια

.

σε ευχαριστούμε maraki1908 που μας έστειλες το video

.

σχετικές αναρτήσεις:

Μειώθηκαν σε 15 από 150 τα δελφίνια σε μόλις 10 χρόνια

Ενηλικιώνονται σκοτώνοντας δελφίνια :(

οι φίλοι μας τα δελφίνια

καλοκαιρινό θέμα και δροσερό...:τι είναι τα δελφίνια;