Με το βλέμμα ενός 15χρoνου!

Πριν δύο μέρες έλαβα ένα email από τον Γιάννη έναν 15χρονο αναγνώστη του elkosmas.gr, ο Γιάννης είχε γράψει τις σκέψεις του και στο e-pcmag και θα ήθελε να τις μοιραστεί με εμένα και όποιον τυχαίνει να διαβάζει αυτό το blog.

Όταν διάβασα ότι οι κυβέρνηση θα διαθέσει 120.000 φορητούς υπολογιστές σε μαθητές γυμνασίου κατενθουσιάστηκα (για την ακρίβεια δεν είναι δωρεάν φορητοί Η/Υ αλλά κουπόνια τον 400-500 ευρώ που θα προορίζονται για αγορά H/Υ). 

Δεν λέω αξιέπαινη η κίνηση της κυβέρνησης (να διαθέσει υπολογιστές) αλλά η κυβέρνηση κινείται προς λάθος κατεύθυνση.  

Αγοράζοντας 120.000 φορητούς υπολογιστές με προ εγκαταστημένα windows είναι σαν να δίνεις (120.000 Η/Υ *100euro το OS) παραπάνω απο 10 εκατομμύρια ευρώ μόνο στην M$ (Microsoft) κάθε χρόνο!!!

Για να καταλάβουμε την αξία των χρημάτων είναι σαν να δωρίζουμε στην Μ$, 5 σχολεία το χρόνο, έτσι επειδή αγαπούμε τον κ. Βασίλη Πορτάκια (γνωστός και ως Β.Gates) και την εταιριούλα του.

Αυτή την φιλο-microsoftιακή πολιτική της χώρας μας δέν την καταλαβαίνω. Πληροφορικά, οι Ευρωπαίοι αρχίζουν σιγά σιγά να δίνουν πόρτα στον Πορτάκια…

Ο διεθνής μη κερδοσκοπικός οργανισμός One Laptop per Child (OLPC), ιδρύθηκε από τον Καθ. Ν. Νεγκροπόντε ιδρυτή του Media Lab του MIT, έχει σκοπό να δημιουργήσει έναν τόσο φθηνό φορητό υπολογιστή, ώστε κάθε παιδί στον κόσμο να μπορεί να έχει πρόσβαση στη γνώση και στη νέα τεχνολογία, και στόχος του είναι να δώσει στα παιδιά όλου του κόσμου ευκαιρίες να μάθουν να εξερευνούν και να εκφράζονται. 
Οι υπολογιστές θα διανέμονται αποκλειστικά και απευθείας στα σχολεία μέσα από κυβερνητικές πρωτοβουλίες. Παρά το πολύ χαμηλό κόστος του, ο υπολογιστής, λόγω του έξυπνου σχεδιασμού, έχει δυνατότητες εφάμιλλες με εκείνες ενός σύγχρονου φορητού υπολογιστή.

Κατά τη γνώμη μου είναι απαράδεκτο από μέρος της κυβέρνησης να απορρίπτει λύσεις όπως το OLPC ( One Laptop Per Child), ιδιαίτερα αγνοώντας την προσπάθεια εξελληνισμού του OLPC, ( που νομίζω ότι έχει ολοκληρωθεί), και το γεγονός ο,τι αυτός ο υπολογιστής στοιχίζει μόνο 200 $ (με προ εγκατεστημένο λειτουργικό, Linux) δηλαδή (120.000 * 200) 24 εκατομμύρια ευρώ, έναντι 48 εκατομμυρίων ευρώ που θα στοίχιζε.

Επίσης υπάρχουν πάρα πολλά εκπαιδευτικά προγράμματα για Linux, λ.χ Kalzium, που είναι “ευκολοπροσβάσιμα” χάρις τους διαχειριστές πακέτων.

Θα μου πείτε: και πού ξέρει ο κόσμος να χειρίζεται Linux…?

Γιαυτό υπάρχουν τα οργανωμένα κράτη σαν την Ελλάδα 
(ουδέν σχόλιο πάνω σε αυτό ).

Πολύ απλά (όπως το βλέπω) θα μπορούσε να προσλάβει άνεργους καθηγητές πληροφορικής που έχουν γνώση πάνω στο θέμα για να εξοικειώσουν τους μαθητές με τα νέα τους εργαλεία , πριν την σχολική χρονιά.

Ευχαριστώ για τον χρόνο σας

Η συνέχεια στις πηγές:

 Eleftherios Kosmas

 elkosmas.gr

ΤΟ TRAFFICKING ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΝΑ ΠΛΗΤΤΕΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Πρόσφατες εκτιμήσεις για τα προγράμματα αντιμετώπισης της παράνομης εμπορίας και διακίνησης παιδιών (child trafficking) σε επτά χώρες της Ανατολικής και Νοτιοανατολικής Ασίας διαπιστώνουν πως η έκταση του προβλήματος δεν φαίνεται να υποχωρεί παρά τις καλύτερες δυνατές προσπάθειες από μέρους των κυβερνήσεων, των δωρητών και διεθνών και τοπικών οργανώσεων βοήθειας και πως απαιτείται μια νέα προσέγγιση για να αντιμετωπιστεί όχι μόνο το trafficking παιδιών αλλά επίσης και άλλες σχετικές μορφές κακοποίησης και εκμετάλλευσης.

Η μελέτη της UNICEF, «Trafficking Παιδιών στην Ανατολική και Νοτιοανατολική Ασία», που δημοσιοποιείται αύριο στο Ουέλιγκτον της Νέας Ζηλανδίας και την Μπανγκόκ της Ταϊλάνδης, διαπιστώνει πως έχουν επιτευχθεί πάρα πολλά στην περιοχή αυτή στον τομέα της προώθησης της διμερούς και διεθνούς συνεργασίας. Υπήρξαν επίσης χωρίς προηγούμενο εξελίξεις στην αναμόρφωση νομοθεσιών και πολιτικών.

Όμως, η μελέτη διαπιστώνει επίσης πως παρά το ότι οι περισσότερες χώρες ανέπτυξαν και προσάρμοσαν νόμους και πολιτικές με κατάλληλο τρόπο, η εφαρμογή τους γενικά υπήρξε ασθενής, εξαιτίας κατά ένα μέρος ανεπάρκειας πόρων, περιορισμένων δυνατοτήτων, κακού συντονισμού ή έλλειψης ηγεσίας.

Ένα από τα κύρια ευρήματα της μελέτης είναι η κατανομή του βαθμού τρωτότητας των παιδιών σε κατηγορίες και η δημιουργία διαφορετικών προγραμμάτων και προσεγγίσεων για κάθε μία από αυτές. Όπως δηλώνει χαρακτηριστικά η Περιφερειακή Διευθύντρια της UNICEF Ανουπάμα Ράο Σινγχ: «Τώρα έχουμε δεκάδες προγράμματα κατά του trafficking παιδιών στην περιοχή, όμως υπάρχουν επίσης δεκάδες προγράμματα κατά της παιδικής εργασίας, της σεξουαλικής εκμετάλλευσης, της βίας και παραμέλησης αλλά και για το σύστημα απονομής δικαιοσύνης στους εφήβους επίσης. Όμως οι βαθύτερες αιτίες που εκθέτουν τα παιδιά σε κίνδυνο σε αυτές τις καταστάσεις πρέπει πραγματικά να αντιμετωπισθούν ταυτόχρονα παρά η κάθε μια ξεχωριστά.»

Ως αποτέλεσμα οι ίδιες υποδομές και το προσωπικό δικαιοσύνης και κοινωνικής πρόνοιας στις χώρες αυτές είναι γενικά υπεύθυνα για την αντιμετώπιση όλων αυτών των παραβιάσεων της παιδικής προστασίας. Αυτό μοιράζει τους πόρους, επιβαρύνει το ανθρώπινο δυναμικό και δοκιμάζει τις ήδη περιορισμένες δυνατότητες στην προσπάθεια να παρακολουθούνται νέοι νόμοι, κανονισμοί και παρεμφερής όμως διαφορετική εκπαίδευση, διαδικασίες και κατευθυντήριες γραμμές.

Οι ίδιοι παράγοντες που κάνουν τα παιδιά ευάλωτα στο trafficking, συμπεριλαμβανομένων της φτώχειας, της διάλυσης της οικογένειας, της έλλειψης ευκαιριών στην εκπαίδευση, των διακρίσεων, της ζήτησης φθηνών εργατικών χεριών ή νυφών και των αυξανόμενων ανισοτήτων μεταξύ και εντός των χωρών, είναι αυτοί που καθιστούν τα παιδιά ευάλωτα σε άλλες μορφές κακοποίησης, βίας και εκμετάλλευσης.

Η μελέτη καταλήγει πως αυτό που χρειάζεται για να αντιμετωπιστεί αυτή η κατάσταση είναι η ανάπτυξη εθνικών συστημάτων παιδικής προστασίας εντός των χωρών παρόμοια με τη δημιουργία αποτελεσματικών συστημάτων υγείας πολλές δεκαετίες πριν. Έχοντας μια ολοκληρωμένη, βασισμένη σε σύστημα προσέγγιση για τα προβλήματα των παιδιών στην περιοχή, το trafficking, όπως και άλλες παραβιάσεις, θα μπορεί να προληφθεί πιο αποτελεσματικά.

Οι επτά χώρες που εξετάζει η μελέτη είναι: Κίνα, Ινδονησία, Λαϊκή Δημοκρατία του Λάος, Μαλαισία, Φιλιππίνες, Βιετνάμ και Ταϊλάνδη. Μόνο στην τελευταία το 5% των νεογέννητων δηλαδή 50.000 παιδιά το χρόνο δεν καταγράφονται σε ληξιαρχεία με αποτέλεσμα να διατρέχουν μεγάλο κίνδυνο να πέσουν θύματα trafficking. Η μελέτη δημοσιεύεται εν όψει Φόρουμ του Ειρηνικού για την Παράνομη Διακίνηση Ατόμων που θα γίνει στο Ουέλιγκτον της Νέας Ζηλανδίας από 2-4 Σεπτεμβρίου.

Δείτε την πλήρη έκθεση στο www.unicef.gr

Αθήνα, 31 Αυγούστου 2009

Πώς θα κάνουμε το χαμομηλάκι μας να αισθανθεί ικανό

Για να αισθανθεί το παιδί ικανό να ανταποκριθεί στις καθημερινές καταστάσεις, θα πρέπει πρώτα να έχει μάθει ποιοι είναι οι κανόνες, πως λειτουργούν τα πράγματα και να έχει τη δυνατότητα να εξασκηθεί στις πραγματικές συνθήκες της καθημερινής ζωής. 

Το σύστημα πειθαρχίας στο οποίο θα συμπεριληφθεί θα πρέπει να εκτείνεται σε μεγάλο χρονικό διάστημα και να είναι αρκετά ευέλικτο έτσι ώστε το παιδί να μπορεί να προσαρμοσθεί

ανάλογα πάντα με τις εξελικτικές ανάγκες και δυνατότητές του. 

Οι βασικές μέθοδοι ενός τέτοιου συστήματος είναι οι ρουτίνες, η ύπαρξη μοντέλων προς μίμηση, οι προοδευτικές προσδοκίες, η δυνατότητα επιλογής, η ανάληψη διαφορετικών ρόλων, οι ανταμοιβές και οι συνέπειες.

I. Ρουτίνες

Οι ρουτίνες αφορούν καθημερινές δραστηριότητες όπως τα γεύματα και ο ύπνος.

Δημιουργούν ένα αίσθημα ασφάλειας στο παιδί και είναι ιδιαίτερα χρήσιμες σε παιδιά

δύσκολο ταμπεραμέντο.

II. Μοντέλα προς μίμηση
Οι γονείς οφείλουν να είναι παράδειγμα προς μίμηση για τα παιδιά τους. Τα μοντέλα
αφορούν όχι μόνο τους “καλούς τρόπους”, αλλά και τον τρόπο έκφρασης των συναισθημάτων, τον τρόπο αντιμετώπισης διενέξεων και δύσκολων καταστάσεων, τη συνεργασία κλπ. Τα παιδιά αντιγράφουν με απίστευτη λεπτομέρεια τις συμπεριφορές των γονιών τους. “Οι πράξεις μιλούν πιο δυνατά και από τις λέξεις” και αυτό θα πρέπει να το λάβουμε στα σοβαρά. Οι νέοι γονείς αισθάνονται άσχημα καμμια φορά ανακαλύπτοντας το πόσες συνήθειες χρειάζεται να αλλάξουν έτσι ώστε να γίνουν σωστά μοντέλα μίμησης για τα παιδιά τους.

III. Οδηγίες χρήσης

Για να μάθει το παιδί το ποιοι είναι οι κανόνες και το πώς γίνονται τα πράγματα,

χρειάζονται οδηγίες. Οι οδηγίες θα πρέπει να δίνονται με απλό και κατανοητό τρόπο με τη

μορφή διαδοχικών βημάτων. Θα πρέπει να σέβονται την ανάγκη του παιδιού για ανεξαρτησία και να προσφέρουν τον απαραίτητη υπομονή και χρόνο για εξάσκηση. Οι σωστές οδηγίες στερούνται κριτικής (θετικής ή αρνητικής). Είναι πχ λάθος να πούμε “αν είχες ντυθεί γρηγορότερα δε θα χρειαζόταν να τρέχεις τώρα”. Ξεκάθαρες οδηγίες σημαίνει ποιός θέλει τι, και πότε αυτό να γίνει, για παράδειγμα “Δήμητρα θέλω (=ποιός) να μαζέψεις τα παιχνίδια σου (=τι) πριν το μεσημεριανό (=πότε).

IV. Προοδευτικές προσδοκίες

Όταν το παιδί ολοκληρώσει με μερική ή πλήρη επιτυχία αυτό που του ζητήθηκε, θέλει να

ξαναπροσπαθήσει άμεσα ή να περάσει σε ένα υψηλότερο επίπεδο. Αν κάτι τέτοιο δεν του

επιτραπεί μπορεί να πιστέψει ότι δεν είναι ικανό να έχει υψηλότερη απόδοση πχ όταν ο

γονιός δεν επιτρέπει σε ένα 5χρονο που ετοιμάζεται το πρωί για να πάει στο σταθμό τίποτε

περισσότερο από το να χτενιστεί μόνος του. Στην παραπάνω περίπτωση το παιδί δεν

προσπαθεί να κάνει κάτι περισσότερο ενώ ο γονιός δεν του εξηγεί. Από την άλλη μεριά και οι υπερβολικές προσδοκίες από την πλευρά των γονιών μπορεί να επιφέρουν αρνητικά

αποτελέσματα ιδίως όταν οι προσδοκίες αυτές οδηγούν σε επαναλαμβανόμενες αποτυχίες

από τη μεριά του παιδιού.

V. Επιλογές

Η δυνατότητα της επιλογής οδηγεί στην απόκτηση της ικανότητας λήψης αποφάσεων. Επίσης σέβεται το παιδί ως ξεχωριστή προσωπικότητα και την ανάγκη του για αυτονομία. Οι επιλογές θα πρέπει να είναι ανάλογες του επιπέδου ωριμότητας του κάθε παιδιού. Τα παιδιά 1-2 ετών μπορούν να επιλέξουν τι φαΐ θα φάνε ή με ποιο παιχνίδι θα παίξουν. Τα παιδιά προσχολικής ηλικίας μπορούν να επιλέξουν τη σειρά των δραστηριοτήτων που θα ακολουθήσουν ή ποιο πρόγραμμα θα δουν στην τηλεόραση. Οι γονείς πρέπει να δίνουν τη δυνατότητα επιλογής όταν υπάρχει ο κατάλληλος χρόνος ή οι κατάλληλες επιλογές (όλες οι επιλογές θα πρέπει να είναι αποδεκτές για το γονιό). Το παιδί αποδέχεται πιο εύκολα τις οδηγίες όταν παρουσιάζονται μέσα από πολλαπλές επιλογές.

VI. Αλλαγές ρόλων μέσα στο κοινωνικό σύνολο.

Τα παιδιά αναπτύσσουν μεγαλύτερη κατανόηση των προβλημάτων άλλων προσώπων όταν

τους δίνεται η δυνατότητα να “παίξουν¨ διαφορετικούς ρόλους μέσα στο κοινωνικό σύνολο

που ζουν (σπίτι, σχολείο). 

Όταν για παράδειγμα τους ζητηθεί να διορθώσουν ένα παιχνίδι

που χάλασαν, μαθαίνουν τη σημασία και τη βαρύτητα των πράξεών τους.

Το παραπάνω κείμενο αποτελεί ελεύθερη μετάφραση τμημάτων των παρακάτω άρθρων:

1. Larsen MA, Tentis, E. The art and science of disciplining children. Pediatric Clinics of North America, Volume 50 • Number 4 • August 2003
2. Howard B. Discipline in early childhood. Pediatric Clinics of North America, Volume 38 • Number 6

• December 1991

περισσότερα