Ιερώνυμος: «Φυσάει κόντρα σέ ὁλάκερη γῆ ...

Μηνύματα Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου

προς την Εκπαιδευτική κοινότητα
.

Πρός τούς μαθητές καί τίς μαθήτριες τῶν Γυμνασίων καί Λυκείων μέ τήν εὐκαιρία τῆς ἐνάρξεως τοῦ Νέου Σχολικοῦ ἔτους 2009-10

Ἀγαπητά μου παιδιά,

Σε ἕνα σύγχρονο τραγούδι(1) ἀκοῦμε:

«Φυσάει κόντρα σέ ὁλάκερη γῆ

τ΄ἄγρια πετούμενα δέν βρίσκουν πηγή,

δέν ἀντέχω τῆς βολῆς τή σιγή...».

Δέν εἶναι ἡ πρώτη φορά πού ἐνάντιοι ἄνεμοι κάθε λογῆς ἐμποδίζουν τήν ἀνάσα τοῦ ἀνθρώπου πού θέλει νά εἶναι ἐλεύθερος. Ἐπίσης δέν εἶναι ἡ πρώτη φορά στήν ἱστορία τοῦ ἀνθρώπου πού τό βόλεμα εἶναι ὁ ἐχθρός ὄχι μόνο τῶν νέων ἀνθρώπων ἀλλά κάθε ἀνθρώπου πού ἔχει ὄραμα. Σέ αὐτό τόν ἀγῶνα ὑπήρξαν πολλοί νικημένοι ἀλλά καί πολλοί νικητές...

Ἀνατέμνοντας τούς λόγους τῆς ἧττας ἀλλά καί τῆς νίκης τῶν ἀνθρώπων πού πάλαιψαν θά ἀνακαλύψουμε πολλά κοινά στοιχεῖα. Τό πρῶτο στοιχεῖο εἶναι ἡ ἴδια ἡ ἀνθρώπινη φύση. Τό δεύτερο οὐσιαστικό εἶναι ἡ δυνατότητα καλλιέργειάς της. Καί τό τρίτο, τό ὄραμα καί ἡ θέληση γιά ὑπέρβαση.

Στήν ἐποχή μας, περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλη φορά, ἔχετε τήν εὐλογία τῆς πρόσβασης στό ἀγαθό τῆς Παιδείας. Δυστυχῶς ὅμως οἱ ἐνάντιοι «ἄνεμοι» εἴτε διαστρεβλώνουν τήν παιδεία σέ ἀποκλειστική παροχή ἐπαγγελματικῆς ἐκπαίδευσης, εἴτε ἐμποδίζουν αὐτή τη δυνατότητα ὅπως συμβαίνει σέ πάρα πολλά παιδιά σέ ὅλόκληρο τόν πλανήτη.

Δέν εἶναι καθόλου σπάνιο φαινόμενο ἡ Παιδεία, να θυσιάζεται στό βωμό τῆς ἐξασφάλισης ἑνός ἀβέβαιου μέλλοντος. Ἡ θυσία αὐτή ὅμως ἔχει τίμημα τή σιωπή τῆς ἀμάθειας, τήν ἀδιαφορία γιά τόν ἄνθρωπο και τίς οὐσιαστικές ἀνάγκες του. Ἡ σιωπή, ὅπως ἰσχυρίζεται ὁ ποιητής, καταδικάζει τούς ἀνθρώπους νά μένουν «ἰδανικοί και ἀνάξιοι ἐραστές τῶν ἀπομακρυσμένων θαλασσῶν καί τῶν γαλάζιων πόντων» χωρίς νά σκίσουν ποτέ «τή θολή γραμμή τῶν ὁριζόντων» πού ζωγραφίζει ἡ ἀνατολή στό ξεκίνημα κάθε ἡμέρας.

Ἀγαπητά μου παιδιά,

Μήν ἐνδώσετε στίς σειρῆνες τῆς ἐπιλεκτικῆς κατάρτισης, μή φοβηθεῖτε τήν ἀβεβαιότητα πού πλήττει τίς κοινωνίες μας, μή δειλιάσετε μπροστά στό ἐνδεχόμενο τῆς ἀποτυχίας, μή συρρικνώσετε τά ὄνειρά σας. Ἀντίθετα διψάστε γιά τήν ἀλήθεια. Ἀπλῶστε τά ὄνειρά σας. Ἀναζητήστε τήν οὐσία τῶν πραγμάτων. Δημιουργείστε τόν ἑαυτό σας.

Νά θυμάστε πάντοτε ὅτι:

«... Στά ἀγάλματα τῆς ἀγωνίας

Στίς ὑγρές σιωπές

Ὑπάρχει ἕνα πρόσωπο

Τόσο πολύ βγαλμένο ἀπό τά δάκρυα

Τόσο ἀκατανόητο

Τόσο ζεστό στό χέρι πού τοῦ γνέφει

Ἕνα ἄλλο πρόσωπο...» (2) , τό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ.

Καλή καί εὐλογημένη χρονιά

_________________

Σημειώσεις

1. «Φυσάει κόντρα» , στίχοι Β.D Foxmoor, Μουσική Active Member
2. «Ὀδ. Ἐλύτη «Ἐλιγμός»

πηγή
 

 

Μήνυμα Αρχιεπισκόπου προς τους μαθητές των Δημοτικών σχολείων

Στο καθιερωμένο αρχιεπισκοπικό μήνυμα για την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς ο κ. Ιερώνυμος υπενθυμίζει στους μαθητές την ιστορία του μικρού Πρίγκηπα θέλοντας να υπογραμμίσει τη σημασία να "κατακτά" ο κάθε άνθρωπος την αρετή της διάκρισης. "Στο σχολείο με τη βοήθεια των δασκάλων σας, των βιβλίων, των βιβλιοθηκών, των εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων που προσφέρονται όλο το έτος , μαθαίνετε αυτή την αρετή. Η αγωγή είναι ένας τρόπος να φωτίσουμε όχι μόνο το μυαλό μας αλλά και την καρδιά μας" σημειώνει ο Αρχιεπίσκοπος.

Ακολουθεί το μήνυμα του Αρχιεπισκόπου:

Πρός τούς μαθητές καί τίς μαθήτριες τῶν Δημοτικῶν Σχολείων

μέ τήν εὐκαιρία τῆς ἐνάρξεως τοῦ Νέου Σχολικοῦ ἔτους 2009-10

Ἀγαπητά μου παιδιά,

Πρίν από πολλά χρόνια ένα παιδί, ένας μικρός πρίγκηπας, συνάντησε ένα γεωγράφο  ο οποίος κατέγραφε σέ ένα μεγάλο βιβλίο, βουνά, ποτάμια καί αστέρια. Το παιδί ζήτησε ἀπό τό γεωγράφο νά καταγράψει τό λουλούδι του. Ὁ γεωγράφος όμως του είπε:

• Τά λουλούδια δέν τά  γράφουμε.
• Καί γιατί; Ἀφού εἶναι τό πιό όμορφο!
• Γιατί τά λουλούδια είναι εφήμερα.

Καί ο γεωγράφος ἐξήγησε στό μικρό πρίγκηπα ότι ἐφήμερο σημαίνει «εκείνο πού κινδυνεύει γρήγορα νά χαθεί».

Το παιδί όμως όταν άκουσε τά λόγια του γεωγράφου στεναχωρήθηκε πολύ. Είχε μόλις συνειδητοποιήσει ότι τό λουλούδι του κινδύνευε γρήγορα νά χαθεί.

Όλοι οι άνθρωποι στή διάρκεια της ζωης τους αγωνίζονται να αποκτήσουν τήν αρετή της διάκρισης του σημαντικού από τό ασήμαντο, του αιώνιου από τό ἐφήμερο. Νά μήν παρασύρονται από αυτά πού θεωρούν σπουδαία καί νά χάνουν ό,τι είναι πραγματικά όμορφο καί σημαντικό.

Στό σχολείο μέ τή βοήθεια των δασκάλων σας, των βιβλίων, των βιβλιοθηκών, των εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων πού προσφέρονται όλο τό έτος μαθαίνετε αυτή τήν αρετή. Ἡ αγωγή είναι ένας τρόπος νά φωτίσουμε όχι μόνο τό μυαλό μας αλλά καί τήν καρδιά μας. 

Κάθε ημέρα είναι ένα σκαλοπάτι πού μας βοηθα νά αντιληφθούμε καλύτερα όλα όσα βλέπουμε  καί νά κατανοούμε τή βαθύτερη ἀξία τους.

Ἀγαπητά μου παιδιά,

Φυλάξτε μέσα στήν καρδιά σας αυτές τίς καθημερινές ανακαλύψεις. Tό φως των γνώσεων πού αποκτάτε, ώστε μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ, μία ημέρα νά μπορείτε νά υπερασπιστείτε μέ τίς γνώσεις και τήν αγνότητα της ψυχής σας, τήν ομορφιά καί τήν ύπαρξη των λουλουδιων  καί του κόσμου, τά οποία  καταστρέφονται γιατί οι μεγάλοι δέν θεωρούμε ότι είναι τό ίδιο σπουδαία.

Καλή καί ευλογημένη χρονιά.

πηγή
 

 

Ανοιχτή επιστολή Ιερωνύμου προς τους Εκπαιδευτικούς

Ανοιχτή επιστολή προς τους Εκπαιδευτικούς απέστειλε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος, επί τη ευκαιρία της νέας σχολικής χρονιάς.

  Σε έναν διαρκή και πολυεπίπεδο διάλογο για την βελτίωση της παρεχόμενης Παιδείας, στο πνεύμα ότι αυτή είναι ευθύνη όλων, καλεί ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος την εκπαιδευτική Κοινότητα με αφορμή την έναρξης της νέας σχολικής χρονιάς. "Επιθυμώ μόνο να θυμηθούμε, να προβληματιστούμε, να διαλεχθούμε και να υπερβούμε. Δεν με ενοχλεί η διαφωνία. Σαν πατέρας πολλά χρόνια ασκούμαι σε αυτή. Δεν με ενοχλεί ότι ίσως «η μνήμη να είναι απλώς το φιλολογικό ψευδώνυμο της λήθης»  αρκεί να μην αφανίζεται η έγνοια για τα παιδιά μας. Μου αρκεί η υπέρβαση. Η δυνατότητα να αλλάζουμε ζωή, όταν ο ποιητής τονίζει το λάθος με θαυμαστικό" τονίζει ο Αρχιεπίκσοπος στην ανοιχτή επιστολή του προς τους εκπαιδευτικούς. 

Ακολουθεί η ανοιχτή επιστολή του Αρχιεπισκόπου

Αγαπητοί μου,

Θα πρέπει να παραδεχθώ από την αρχή της χάραξης των γραμμών αυτών, ότι κινητήριος μοχλός της επιστολής αυτής είναι η αδυναμία μου να σας δω όλους από κοντά. Να χαρώ την ομορφιά της επικοινωνίας μαζί σας. 

Όμως στον σκληρό πυρήνα της αδυναμίας αυτής κρύβεται η ελπίδα ότι, κάνοντας το πρώτο βήμα μιας επιστολής, θα προκύψουν τα επόμενα. Αυτά που όσο λίγα και αν είναι, ακόμα και αν το μόνο εφόδιο που έχουν είναι η «δυστοκία να εκστρατεύσουν εναντίον του λιγοστού χρόνου, που το έδαφός του ήδη έχει καταληφθεί από τις πολεμοχαρείς καθημερινές έννοιες», η ενότητά τους  δημιουργεί τη συνάντηση. Ακόμα καλύτερα εφόσον η θέληση ευλογηθεί, τη συνοδοιπορία. 

Δεν θα ήθελα να αρκεστούμε σε πολυδιατυπωμένες ευχές, στη «Λερναία κοινοτυπία», με αφορμή την αρχή της νέας σχολικής χρονιάς. 

Επιθυμώ μόνο να θυμηθούμε, να προβληματιστούμε, να διαλεχθούμε και να υπερβούμε. Δεν με ενοχλεί η διαφωνία. Σαν πατέρας πολλά χρόνια ασκούμαι σε αυτή. Δεν με ενοχλεί ότι ίσως «η μνήμη να είναι απλώς το φιλολογικό ψευδώνυμο της λήθης»  αρκεί να μην αφανίζεται η έγνοια για τα παιδιά μας. Μου αρκεί η υπέρβαση. Η δυνατότητα να αλλάζουμε ζωή, όταν ο ποιητής τονίζει το λάθος με θαυμαστικό.  

Απαιτείται από όλους μας αυτός ο αγώνας. Για πολλούς λόγους. Θα μνημονεύσω μερικούς:

1. « Η βία, ογκηρή και βροντώδης, σέρνεται (ξανά) σαν ερπετό αποκαλύψεως, σπαράσσοντας τη σάρκα του ανθρώπου, για να αποστή του Χρέους του...». Η βία των νέων δηλώνει διαμαρτυρία στην απουσία ή στην παραμόρφωση της πατρότητας.   
2. Όπως υποστηρίζουν πολλοί σύγχρονοι διανοητές, η εποχή μας δεν επιθυμεί πρόσωπα με ρόλους αλλά άτομα. «Μονάχα άτομα ανέστια και ξεριζωμένα από κάθε παρελθόν και επιπλέον ρηχά και ετερόνομα, εξαιτίας του φόβου μην παρεκκλίνουν από τους κανόνες της μόδας. Άτομα που συμπεριφέρονται στους άλλους ανθρώπους σαν να ήταν “αντικείμενα κατανάλωσης”. Άτομα, τέλος, για τα οποία το δυσκολώτερο πράγμα είναι να μπορέσουν να αγαπήσουν τον πλήσιον τους» .
3. Τα παιδιά μας ωθούνται να επιλέξουν ένα κόσμο που δεν έχει παρελθόν. Δεν υπάρχουν σε αυτόν μεγάλες πνευματικές αξίες, παραδόσεις. Δεν υπάρχουν κείμενα τα οποία θα μυούν το νέο στην περιπέτεια της ανακάλυψης.

Αντίθετα, όλα και η εκπαίδευση μετατρέπεται σε τεχνική που ετοιμάζει καταναλωτές.

Είναι σαφές ότι απαιτείται από εμάς μια πατρότητα, η οποία είναι κατ’ εικόνα της θείας. Τα παιδιά μας χρειάζονται την πατρότητα της περιχώρησης αγάπης και ελευθερίας, ενότητας και διαφοράς. Μια πατρότητα συνώνυμη της δωρεάς  όπως τη διαπιστώνουμε στην παραβολή του φιλεύσπλαχνου πατέρα.

Ο ποιητής προσθέτει: «Τις ημέρες εκείνες έκαναν σύναξη μυστική τα παιδιά και λάβανε την απόφαση, επειδή τα κακά μαντάτα πλήθαιναν στην πρωτεύουσα, να βγουν έξω σε δρόμους και πλατείες, με το μόνο πράγμα που τους είχε απομείνει: μια παλάμη τόπο κάτω από τ’ ανοικτό πουκάμισο, με τις μαύρες τρίχες και το σταυρουδάκι του ήλιου. Όπου είχε κράτος και εξουσία η Άνοιξη».

Η  Άνοιξη είναι ένα σχολείο που δεν είναι «κολέγιο επικοινωνίας» αλλά θεσμός μετάδοσης. Σε αυτό το σχολείο ο δάσκαλος δεν είναι εμψυχωτής  αλλά ανθρωποποιός.

Ο Αγ. Αντώνιος υποστήριζε: «Ανθρωποποιός πρέπει να λέγεται αυτός που μπορεί να εξημερώσει εκείνους που δεν έχουν παιδεία, ώστε να αγαπήσουν τους λόγους και την αγωγή.»

Τα παιδιά μας διψούν για αγάπη και νόημα ζωής. Για το λόγο αυτό όλοι μας πρέπει να μετρήσουμε το «έχειν» μας.  Η μοναχικότητα που ζουν στο διαδίκτυο, στα παιχνίδια τους, στα SMS «…δεν είναι σκιά. Είναι ένα σαρκώδες ογκωδέστατο «θέλω»  που εμείς τα διδάξαμε».

Είναι αλήθεια ότι εμείς οι ενήλικες ζήσαμε πολύ κοντά στο περιττό και μας στοιχίζει να το στερηθούμε πιο πολύ απ’ όσο στοιχίζει να στερηθούμε το απαραίτητο. Όμως δεν υπάρχει άλλος δρόμος στη γη για να περάσει η Άνοιξη παρά η έξοδός μας από το περιττό. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος από την συνοδοιπορία όλων για χάρη όσων αγαπάμε.

Ο ποιητικός λόγος υποστηρίζει ότι «η προσευχή...τείνει την άδεια παλάμη της, περιμένοντας να την ελεήσει η πίστη με Θεό». Με τον ίδιο τρόπο τείνω την άδεια παλάμη μου περιμένοντας την αγάπη σας να την ελεήσει με πίστη, αγάπη στα παιδιά και συνοδοιπορία.

Σημειώσεις

1. Παράφραση μιας φράσης από την ομιλία της Κ.Δημουλά με τίτλο « Έρανος σκέψεων για την ανέγερση τίτλου υπέρ της αστέγου αυτής ομιλίας», εκδ. Ίκαρος, Αθήνα 2009, σ. 12.
2. Ό.π. σ. 14.
3. Ό.π. σ. 20.
4. Γ. Σεφέρη «Ποίηση», εκδ. Ίκαρος.
5. Χρ. Μαλεβίτση, «Η τραγωδία της Ιστορίας», εκδ. Δωδώνη, Αθήνα 19803, σ. 223.
6. Μιχ. Πάγκαλου, «Η αναζήτηση του Θεού στην καπιταλιστική κοινωνία», στο ΝΕΑ ΕΣΤΙΑ, τ.1819, Φεβρουάριος 2009, σ. 265.
7. Στ. Φωτίου, «Αντινεανική κοινωνία» στο Αγωγή Νεότητας, εκδ. Αρμός, Αθήνα 2003, σ. 61.
8. Οδ. Ελύτη, « Άξιον Εστί», Ανάγνωσμα τρίτο, Η μεγάλη έξοδος, στο Ποίηση, εκδ. Ίκαρος, σ. 149.
9. Φιλοκαλία τ. Α΄.
10. Κ. Δημουλά, ό.π., σ.22

πηγή

Παιδιά σε ξύλινα κλουβιά ... Και θέλουμε να λεγόμαστε άνθρωποι ...

Τον σύγχρονο Καιάδα επιφυλάσσει η ελληνική πολιτεία για παιδιά με αναπηρίες που δεν έχουν δική τους οικογένεια να τα φροντίσει. Ετσι είναι δυνατό να χαρακτηριστούν ορισμένα τουλάχιστον από τα ιδρύματα όπου παιδιά κάθε ηλικίας αφήνονται να χάσουν τελικά κάθε αξιοπρέπεια και κάποιες φορές και τη ζωή τους με τη σφραγίδα του ίδιου του κράτους...

Στα κρατικά κέντρα περίθαλψης και χρόνιων παθήσεων, όπου κατά κανόνα φιλοξενούνται παιδιά -στις περισσότερες περιπτώσεις και μετά την ενηλικίωσή τους και εφ όρου ζωής- που πάσχουν από νοητική υστέρηση και σωματικές αναπηρίες. Δεν λείπουν άτομα που παρουσιάζουν διαταραχές του αυτιστικού φάσματος.

Η εξαιρετικά ελλιπής στελέχωση των ιδρυμάτων αυτών οδηγεί αναγκαστικά τους λιγοστούς ανθρώπους που απασχολούνται εκεί σε χρήση μεθόδων που μόνο σύγχρονες και ανθρώπινες δεν θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν.

Την εικόνα αυτή αποκαλύπτει ο Συνήγορος του Παιδιού, Γιώργος Μόσχος, ο οποίος πραγματοποίησε με συνεργάτες του από τον Συνήγορο του Παιδιού επίσκεψη στο Κέντρο Χρονίων Παθήσεων Παίδων Αθηνών στον Σκαραμαγκά και στο Κέντρο Περίθαλψης Παίδων Λεχαινών Ηλείας. Τους ειδικούς επιστήμονες της Ανεξάρτητης Αρχής συνόδευσε και η σύζυγος του Προέδρου της Δημοκρατίας, ψυχολόγος κυρία Μαίη Παπούλια, μεταφέροντας και το ενδιαφέρον του συζύγου της για το συγκεκριμένο ζήτημα.

Σύμφωνα με τον κ. Μόσχο, οι σοβαρότατες ελλείψεις σε εξειδικευμένο προσωπικό που παρουσιάζουν τα συγκεκριμένα κέντρα οδηγούν τους εργαζόμενους στο να υιοθετούν παρά τη θέλησή τους «σκληρά» μέτρα, προκειμένου να ελέγξουν την κατάσταση.  
Ορισμένες από τις πρακτικές αυτές που παραπέμπουν σε άλλες εποχές είναι το να δένονται στο κρεβάτι τους οι περιθαλπόμενοι, αλλά ακόμα και να περιορίζονται σε ξύλινα κουβούκλια ώστε να αποφεύγεται η πιθανότητα αυτοτραυματισμού τους. Πολύ κοινή είναι επίσης η χρήση κάμερας στους θαλάμους, καθώς το ελάχιστο νοσηλευτικό προσωπικό αδυνατεί να παρακολουθεί επαρκώς τους «φιλοξενούμενους».

Ενδεικτικό είναι ότι στο κέντρο των Λεχαινών εργάζονται 8 βοηθοί νοσηλευτές, από τους οποίους κανένας δεν είναι επιστημονικά εξειδικευμένος σε ΤΕΙ ή ΑΕΙ, οι οποίοι είναι επιφορτισμένοι να παρακολουθούν 77 νοσηλευόμενους ενώ, όπως επισημαίνει ο κ. Μόσχος, θα έπρεπε να αντιστοιχεί ένας νοσηλευτής σε κάθε έναν ή δύο φιλοξενούμενους. Την ίδια ώρα, κανένας φυσιοθεραπευτής δεν απασχολείται στο κέντρο, ενώ τις υπηρεσίες της προσφέρει μόνο μια εργοθεραπεύτρια.

Παρ όλα αυτά, στα χαρτιά εμφανίζονται 80 εργαζόμενοι στο ίδρυμα. Πρόκειται για 17 υπαλλήλους καθαριότητας, 4 φύλακες, 12 εργάτες, 2 υδραυλικούς, 2 ηλεκτρολόγους , 21 άτομα βοηθητικό προσωπικό και άλλους διοικητικούς υπαλλήλους. Σχεδόν ανύπαρκτη είναι η παρουσία επιστημονικού προσωπικού.

Το αποτέλεσμα είναι η μοίρα των παιδιών αυτών να προδιαγράφεται αρνητικά με την είσοδό τους στο κέντρο που κανονικά θα έπρεπε να τα προστατεύει. Οχι μόνο δεν τους δίνεται η δυνατότητα να βελτιώσουν την υγεία και τις δεξιότητές τους, αλλά βρίσκονται διαρκώς εκτεθειμένα σε ατυχήματα κάποτε θανατηφόρα.

Ο Συνήγορος του Παιδιού συνεχίζει τις επισκέψεις του σε αντίστοιχα κέντρα (10 συνολικά για παιδιά) προκειμένου να διατυπώσει σε πόρισμα τα συμπεράσματα και τις προτάσεις του για την επίλυση του σοβαρού κοινωνικού προβλήματος.

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΑΡΓΥΡΩ ΛΥΤΡΑ

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ
Γιώργος Μόσχος Συνήγορος του Παιδιού

Οι ευθύνες αφορούν και εμάς τους πολίτες
Θα πρέπει οπωσδήποτε παιδιά και ενήλικοι με τόσο σοβαρές παθήσεις να πάψουν να βρίσκονται στον κοινωνικό αποκλεισμό. Να μη διακινδυνεύεται η ζωή και η αξιοπρέπειά τους συνεχώς και να μην απουσιάζει η προσωπική φροντίδα για την κάλυψη των αναγκών τους.

Θα πρέπει οπωσδήποτε η χώρα μας να βρει τρόπους να φροντίζει περισσότερο και ιδιαίτερα τα άτομα με αναπηρίες και όχι να τα παραμελεί και να τα αποκρύπτει από την υπόλοιπη κοινωνία.

Οι εργαζόμενοι στα κέντρα περίθαλψης είναι άνθρωποι πολύ καλών προθέσεων που παλεύουν όσο μπορούν, αισθάνονται όμως και οι ίδιοι περιθωριοποιημένοι, έχουν χάσει το ηθικό τους εξαιτίας της εγκατάλειψης. Εκείνοι δίνουν τον αγώνα τους, το θέμα είναι τι κάνουμε εμείς που είμαστε απ έξω. Οι ευθύνες είναι διαχρονικές, πολιτικές αλλά και κοινωνικές. Αφορούν και όλους μας τους πολίτες.

Γιάννα Μαρνελάκη ψυχοπαιδαγωγός - σύμβουλος οικογένειας

Επιβάλλεται να κλείσουν τα άσυλα
Τα άσυλα τα δημιουργεί η αντίληψη της κοινωνίας ότι κάθε διαφορετικό άτομο πρέπει να περιθωριοποιείται, γιατί η ίδια δεν αντέχει να το πλησιάσει και να το βοηθήσει. Τα άσυλα δημιουργήθηκαν για να «διευκολύνουν» τόσο την κοινωνία και το σύστημα όσο και τις οικογένειες από τις οποίες προέρχονταν τα άτομα που βρίσκονται σε αυτά. Πολλές φορές η οικογένεια προκαλεί πρόσθετα προβλήματα ψυχικής υγείας στα άτομα που παρουσιάζουν νοητικές, σωματικές και αισθητηριακές αναπηρίες.

Ακόμα πιο τραγικές είναι οι περιπτώσεις ατόμων που καταλήγουν σε ψυχιατρικά άσυλα, ενώ ήταν «φυσιολογικά», διότι η οικογένεια ήταν ανίκανη να αντεπεξέλθει στον ρόλο της (γονείς φυλακισμένοι, παιδιά, εξαρτημένοι από ουσίες, ανάπηροι κ.ά. κοινωνικές δυσκολίες). Σήμερα, με τον αγώνα των αναπηρικών κινημάτων διεθνώς, την εξέλιξη της ψυχιατρικής, της φαρμακοθεραπείας, της ψυχοθεραπείας, άλλων εξειδικευμένων θεραπειών και της ειδικής αγωγής, μπορούν και επιβάλλεται να κλείσουν τα άσυλα.

πηγή: Έθνος

Βίαζε επί πέντε χρόνια τα παιδιά συγγενών του Τα παιδιά έχουν νοητική στέρηση

Η είδηση:

Για βιασμό ανηλίκων συνελήφθη 32χρονος άνδρας βάσει εντάλματος σύλληψης που είχε εκδοθεί από την 15η τακτική ανακρίτρια Αθηνών.

Όπως ανακοινώθηκε από την Αστυνομία την Τετάρτη καταγγέλθηκε στην Υποδιεύθυνση προστασίας ανηλίκων από τους γονείς ενός 17χρονου και μιας 12χρονης υπηκόων Αλβανίας που παρουσιάζουν νοητική υστέρηση ότι ο 32χρονος, ο οποίος είναι συγγενής τους και επισκεπτόταν συχνά το σπίτι τους, εδώ και περίπου πέντε χρόνια βίαζε τα παιδιά.

Σε βάρος του συλληφθέντος σχηματίστηκε δικογραφία για βιασμό, κατάχρηση ανηλίκων σε ασέλγεια και αποπλάνηση ανηλίκων, και σήμερα οδηγείται στην ανακρίτρια.