Hopenhagen: (Hope – Ελπίδα)

Προτεραιότητα στο παιδί και το περιβάλλον

Οι περισσότεροι άνθρωποι που ασχολούνται με τα σχέδια διάσωσης του πλανήτη δεν θα είναι ζωντανοί για να διαπιστώσουν αν αυτό είναι αποτελεσματικό ή όχι. Τα παιδιά τους θα είναι όμως.

Αν κάποιος λοιπόν πρέπει να έχει λόγο στην εικόνα που ο κόσμος θα έχει σε 50 χρόνια, δεν θα έπρεπε να είναι αυτά ;

Δυστυχώς, κάθε φορά που οι ηγέτες των επιχειρήσεων, οι οικολόγοι και οι αρχηγοί κρατών καλούνται να συνεργαστούν για να καταλήξουν σε ένα πλαίσιο για την αντιμετώπιση της παγκόσμιας πρόκλησης, η μέση ηλικία τους κυμαίνεται γύρω στα 55 έτη.

Αν κανείς κρατήσει αποστάσεις από λόγια εντυπωσιασμού και ακούσει τα απλά αλλά ουσιαστικά λόγια ενός παιδιού, τότε δεν θα του είναι καθόλου δύσκολο να αντιληφθεί το πόσο σημαντικό είναι να βρεθεί μια ουσιαστική λύση άμεσα. Όπως ένα παιδί έχει γράψει:

"Αν η Γη δεν επιβιώσει, τότε ποιος άλλος θα επιβιώσει;"

Κανένας απ΄ όσους παρακολούθησαν την ομιλία της 12χρονης Severn Suzuki στη Συνάντηση Κορυφής της Γης των Ηνωμένων Εθνών στη Βραζιλία το 1992 δεν πρόκειται να την ξεχάσει. Η Καναδή μαθήτρια με τη σύντομη ομιλία της τόνισε ότι η απάθεια και η απληστία των ανθρώπων τείνει να καταστρέψει το περιβάλλον και να θέσει σε κίνδυνο το μέλλον του πλανήτη. 

Το ακροατήριό της, αν και είχε ήδη ακούσει τις ίδιες πληροφορίες ξανά και ξανά, γοητεύτηκε από τη διορατικότητα, την αμεσότητα και την ειλικρίνεια της.

 «Αν δεν ξέρετε πώς να το διορθώσετε,  σταματήστε να το χαλάτε», 

τους παρακάλεσε. Και δυστυχώς ήταν το πιο λογικό από όλα όσα ακούστηκαν εκείνη τη βραδιά.

Σήμερα, 17 χρόνια μετά από εκείνη τη Σύνοδο Κορυφής ορόσημο, υπάρχουν στον κόσμο εκατομμύρια παιδιά, που όπως η Suzuki, ενδιαφέρονται με πάθος για το περιβάλλον. Από νεαρή ηλικία βομβαρδίζονται με ειδήσεις και εικόνες που προβάλλουν τις απειλές και τους κινδύνους που προκύπτουν από την υπερθέρμανση του πλανήτη. 

Ανησυχούν για το λιώσιμο των πάγων, την εξαφάνιση των πολικών αρκούδων και των άγριων ζώων, την καταστροφή των τροπικών δασών καθώς και για τις ξηρασίες και τις πλημμύρες.

Έχουν μεγαλώσει γνωρίζοντας ότι οι πόροι της γης εξαντλούνται κι ότι η βιώσιμη χρήση τους έχει εκτεταμένες περιβαλλοντικές, οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις. Βέβαια εξαιτίας των κλιματικών αλλαγών έχει παγιωθεί πια στα Εθνικά Προγράμματα Σπουδών η μελέτη του περιβάλλοντος και τα παιδιά πια είναι πολύ πιο ευαισθητοποιημένα από τους γονείς. Έτσι έχετε πολλές περισσότερες πιθανότητες να πάρετε πληροφορίες από μια τάξη 14χρονων για το διοξείδιο του άνθρακα, παρά από τους συνομήλικους φίλους σας.

Την ίδια στιγμή οι εκπομπές του διοξειδίου του άνθρακα που προέρχονται από τον τρόπο που ζουν και εργάζονται οι γονείς έχει γίνει στόχος για τους ακτιβιστές απόγονους τους. Στο σπίτι, τα παιδιά αποτελούν την κινητήρια δύναμη για τη στροφή σε έναν πιο φιλικό, για το περιβάλλον τρόπο ζωής, που εμπεριέχει κινήσεις όπως την πιο συντηρητική χρήση του αυτοκινήτου, τη λογική χρήση του νερού, την απενεργοποίηση των ηλεκτρικών συσκευών όταν βρίσκονται σε φάση αναμονής και την ανακύκλωση των οικιακών απορριμμάτων.

Έτσι όταν 192 χώρες θα συγκεντρωθούν στην Κοπεγχάγη στις αρχές του Δεκέμβρη για την τελευταία μιας σειράς συνόδων κορυφής των Ηνωμένων Εθνών για την αλλαγή του κλίματος, οι νέοι όλου του κόσμου θα έχουν πολλά να πουν- εάν φυσικά τους δοθεί η ευκαιρία να μιλήσουν. 

Σκεφτείτε μας

Η Πράσινη Εβδομάδα των Ηνωμένων Εθνών για το Περιβάλλον, στο Κέιπ Τάουν (UNEP) Finance Initiative Roundtable (www.unepfi.org) που έχει ως θέμα τη βιώσιμη χρηματοδότηση, έδωσε στα παιδιά βήμα για να μπορέσουν να εκφραστούν σχετικά με τον καθορισμό του μέλλοντός τους. 

Νέοι ηλικίας μεταξύ 6 και 18 κλήθηκαν να εξηγήσουν, σε 20 λέξεις, γιατί οι ηγέτες του κόσμου θα πρέπει να τους λάβουν σοβαρά υπ΄ όψιν τους, κατά την υπογραφή συμφωνιών για την κλιματική αλλαγή, τι είναι σημαντικό για τον κόσμο μας και γιατί αξίζει τον κόπο να γίνει προσπάθεια αναστροφής.

Αυτά τα μηνύματα δημοσιεύτηκαν, στη συνέχεια, σε ειδικό δικτυακό τόπο, ως η φωνή της γενιάς που

έχει τα περισσότερα να χάσει. Το αποτέλεσμα αυτής της πρωτοβουλίας είναι η οργάνωση «Σκεφτείτε μας» (Consider Us). Είναι μια υπενθύμιση για τους ενήλικες για το τι ακριβώς διαπράττουν.

Κάποια από τα μηνύματα θα πρέπει να δημοσιοποιηθούν στην Κοπεγχάγη, για να συνοδεύσουν τις πιο μετριοπαθείς δηλώσεις των πολιτικών και των διπλωματών.

Η διάσκεψη της Κοπεγχάγης

Η διάσκεψη της Κοπεγχάγης θα έχει επιτυχία μόνο αν γίνει Hopenhagen , (Hope – Ελπίδα ) εκεί που ο προκάτοχός της, το Κιότο, υπολείπονταν. Για αυτό, οι ηγέτες του κόσμου πρέπει να καταφτάσουν στις 7 Δεκεμβρίου με την υπογραφή ενός σχεδίου που να αναφέρει περισσότερες πράξεις και όχι μόνο μεγάλα λόγια. 

Αξιοποιώντας το πάθος και η δέσμευση των παιδιών μας και υπενθυμίζοντας στους ισχυρούς ποιών το μέλλον κρατούν στα χέρια τους θα μπορέσει ο καθένας από εμάς να επηρεάσει αυτό το μέλλον και να συμβάλει σε κάποια θετική για το περιβάλλον αλλαγή.

Για πληροφορίες πως μπορούν να συμμετάσχουν τα παιδιά και να στείλουν το δικό τους μήνυμα επισκεφτείτε τo site http://www.considerus.org.

Επίσης στο site http://www.hopenhagen.org μπορείτε να συμμετάσχετε και να στείλετε το δικό σας μήνυμα... (Στην αγγλική γλώσσα)

Πηγή: Telegraph.co.uk, Παιδόραμα

Η δωδεκάχρονη Severn Suzuki μιλάει στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ για το Περιβάλλον και την Ανάπτυξη το 1992, στο Ρίο της Βραζιλίας. Την άκουσε κανείς?

Είμαι εδώ για να μιλήσω εκ μέρους των γενεών που θα έρθουν. Είμαι εδώ για να μιλήσω εκ μέρους των παιδιών που πεινούν και το φωνάζουν, αλλά δεν ακούει κανείς. Είμαι εδώ για να μιλήσω για τ’αμέτρητα ζώα που χάνονται, γιατί δεν έχουν πού να κρυφτούν.

Φοβάμαι να βγώ στον ήλιο, γιατί το όζον δεν μας προστατεύει πια. 

Φοβάμαι ν’ αναπνεύσω, γιατί δεν ξέρω τί χημικά υπάρχουν στον αέρα. 

Κάποτε πήγαινα για ψάρεμα στην πατρίδα μου, το Βανκούβερ, ώσπου πριν από λίγα χρόνια έπιασα ψάρια γεμάτα καρκίνο. 

Καθημερινά μαθαίνω ότι ζώα και φυτά εξαφανίζονται για πάντα. 

Έχω ονειρευτεί να δω παράξενα είδη ζώων και πουλιών, αλλά αναρωτιέμαι αν θα υπάρχουν για να τα δουν και τα παιδιά μου. 

Εσείς αναρωτηθήκατε το ίδιο όταν ήσασταν παιδιά; Όλ’αυτά γίνονται μπροστά στα μάτια μας, ενώ εμείς κάνουμε σαν να έχουμε όσο χρόνο θέλουμε ή σαν να έχουμε όλες τις λύσεις έτοιμες στα χέρια μας.

Εγώ είμαι παιδί - δεν έχω λύσεις. Εσείς δεν μπορείτε να κάνετε το όζον όπως ήταν παλιά. Δεν ξέρετε πώς να φέρετε πίσω τα ζώα που εξαφανίζονται - το σολωμό σ’ένα μολυσμένο ποτάμι... Δεν μπορείτε να φέρετε πίσω τα δάση που κάποτε μεγάλωναν, ενώ τώρα έχουν γίνει έρημοι... Αφού δεν γνωρίζετε λοιπόν πώς να θεραπεύσετε τη φύση, τότε γιατί την καταστρέφετε;

Εδώ, ίσως είστε αντιπρόσωποι κρατών, επιχειρηματίες, διοργανωτές και πολιτικοί. Όμως εσείς οι ίδιοι, οι οικογένειές σας, οι γονείς και οι πρόγονοί σας είναι κάποιων τα παιδιά. Είμαι παιδί, αλλά γνωρίζω ότι είμαι μέλος μιας μεγάλης οικογένειας, με 5 δισεκατομύρια μέλη, με 30 δισεκατομύρια διαφορετικά είδη, και κανένα σύνορο ούτε καμιά κυβέρνηση μπορεί να το αλλάξει αυτό. Εύχομαι μόνο να είμασταν ενωμένοι προς έναν κοινό σκοπό...

Δεν με τυφλώνει ο θυμός, ούτε διστάζω από φόβο να πω σ’όλο τον κόσμο πώς αισθάνομαι. Στη χώρα μου παράγουμε τόσα σκουπίδια! Αγοράζουμε και πετάμε, αγοράζουμε και πετάμε! Εμείς, οι χώρες του Βορρά, αρνούμαστε να μοιραστόυμε με τους φτωχότερους, ακόμη κι όταν έχουμε πάρα πολλά, αρνούμαστε να δώσουμε λίγα από τα πλούτη μας.  

Στον Καναδά είμαστε προνομιούχοι, με στέγη, πολύ φαγητό και νερό, ποδήλατα, ρολόγια, υπολογιστές και τηλεοράσεις. Θα χρειαζόμουν 2 μέρες για να σας διαβάσω τη λίστα των αγαθών μας. 

Μόλις προχθές όμως, εδώ στη Βραζιλία, σοκαριστήκαμε όταν χρειάστηκε να περάσουμε λίγο χρόνο με τα παιδιά που ζουν στο δρόμο. Να τί μας είπε ένα: «Αν ήμουν πλούσιος, θα έδινα σ’όλα τα παιδιά του δρόμου φαγητό, στέγη, αγάπη και στοργή». Αν ένα παιδί του δρόμου, που δεν έχει τίποτε, είναι πρόθυμο να μοιραστεί, τότε γιατί εμείς, που έχουμε τα πάντα, είμαστε ακόμη τόσο αχόρταγοι; Δεν μπορώ να πάψω να σκέφτομαι ότι κι αυτά είναι παιδιά, σαν κι εμένα. 

Και έχει σημασία πού γεννιέσαι, γιατί θα μπορούσα κι εγώ να ζω στις φαβέλες του Ρίο ή να πεθαίνω από πείνα στη Σομαλία ή από σφαίρα στη Μ. Ανατολή, ή να ζητιανεύω στην Ινδία.

Εγώ είμαι παιδί, κι όμως γνωρίζω πως, αν όλα τα χρήματα που δίνονται σ’έναν πόλεμο δίνονταν για να βρούμε τις λύσεις για τα προβλήματα του περιβάλλοντος ή για να σταματήσει η φτώχεια, ο κόσμος αυτός θα ήταν πολύ όμορφος!

Από το Νηπιαγωγείο μας μαθαίνετε πώς να συμπεριφερόμαστε - να μη μαλώνουμε, να προσπαθούμε να βρίσκουμε λύσεις, να σεβόμαστε τους άλλους, να διατηρούμε το χώρο μας καθαρό, να μήν πληγώνουμε άλλα πλάσματα, να μην είμαστε άπληστοι. Όμως εσείς, γιατί τα κάνετε όλ’αυτά;

Μην ξεχνάτε γιατί παίρνετε μέρος στα συνέδρια αυτά, για ποιούς τα κάνετε ολ’αυτά - τα κάνετε για τα παιδιά σας. Εσείς αποφασίζετε σε τί κόσμο θα μεγαλώσουμε. Οι γονείς θα πρέπει να παρηγορούν τα παιδιά τους λέγοντάς τους: « Μην ανησυχείς-όλα θα πάνε καλά... Δεν είναι το τέλος του κόσμου... κάνουμε ό,τι μπορούμε...». Όμως φοβάμαι ότι δεν μπορούν.

Άραγε, είμαστε μέσα στις προτεραιότητές σας; Ο μπαμπάς μου μου λέει πάντα: « Είσαι ό,τι κάνεις, όχι ό,τι λές». Ε λοιπόν, αυτά που κάνετε με κάνουν και κλαίω τις νύχτες. Εσείς οι μεγάλοι λέτε ότι μας αγαπάτε όμως, σας προκαλώ, κάντε τα λόγια σας πράξη!

Αναρτήθηκε από OIKO.ΠΟΛΙ.Σ. Χαϊδαρίου στις Τετάρτη, Δεκέμβριος 17, 2008

Στον εισαγγελέα τρία άτομα για βιασμό ανηλίκου με νοητική στέρηση

Δικογραφία για βιασμό ανηλίκου και κατάχρηση σε ασέλγεια σχηματίστηκε από την υποδιεύθυνση προστασίας ανηλίκων της Ασφάλειας Αττικής, σε βάρος 68χρονου ημεδαπού, ενός 15χρονου Αλβανού και ενός ακόμα ημεδαπού αγνώστων στοιχείων.

Όπως ανακοινώθηκε από την αστυνομία, οι τρεις κατηγορούμενοι βίαζαν και ασελγούσαν σε βάρος 17χρονου υπηκόου Αλβανίας, ο οποίος πάσχει από νοητική στέρηση.

Η δικογραφία υποβλήθηκε σήμερα στον Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Αθηνών. 

enet