Η ενδοοικογενειακή βία «φωλιάζει» ακόμα και στο διπλανό διαμέρισμα. Τα στατιστικά στοιχεία που συγκέντρωσε η ΜΚΟ της Εκκλησίας της Ελλάδος «Αλληλεγγύη», από τις φιλοξενούμενες στον ξενώνα για γυναίκες θύματα βίας ή εμπορίας ανθρώπων, το διάστημα μεταξύ Μαΐου του 2008 και Σεπτεμβρίου του 2009, καταδεικνύουν ότι η πλειονότητα των γυναικών που έπεσαν θύματα κακοποίησης είναι Ελληνίδες ή προερχόμενες από τις γειτονικές μας βαλκανικές χώρες.
Συγκεκριμένα, στο διάστημα αυτό φιλοξενήθηκαν στον ξενώνα της ΜΚΟ «Αλληλεγγύη» 81 άτομα, γυναίκες με τα παιδιά τους. Από αυτές 19 αφορούσαν περιπτώσεις εμπορίας ανθρώπων και 26 περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας. Ταυτόχρονα, ο ξενώνας πρόσφερε φιλοξενία και στήριξη σε 36 παιδιά, από νεογέννητα έως 14 ετών.
Ο ξενώνας ξεκίνησε τη λειτουργία του τον Ιανουάριο του 2006 και συνολικά ως σήμερα έχει φιλοξενήσει 106 γυναίκες και 77 παιδιά. Κάθε μία γυναίκα και μία διαφορετική ιστορία βίας και φόβου...
Η διαμονή των κακοποιημένων γυναικών δεν είναι απλώς μία στέγη και ένα πιάτο φαγητό. Η ψυχολόγος και η κοινωνιολόγος του ξενώνα προσπαθούν να απαλύνουν τα ψυχικά τραύματα των γυναικών που ξυλοφορτώθηκαν, εκβιάστηκαν, βιάστηκαν, έζησαν στη σκιά του τρόμου και ενίοτε πουλήθηκαν σαν ένα άψυχο αντικείμενο.
«Ο τυπικός χρόνος παραμονής στον ξενώνα είναι τρεις μήνες, αλλά σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις αυτός παρατείνεται γιατί η ανάγκη ψυχολογικής βοήθειας είναι μεγάλη» σημειώνει η κ. Σοφία Λέκκα, ψυχολόγος που εργάζεται στον ξενώνα και από κοινού με την κοινωνιολόγο κ. Ρίτα Μορδώχ προσπαθούν να στηρίξουν ψυχοκοινωνικά τα θύματα. Κοινή διαπίστωση των φιλοξενουμένων και των εργαζομένων είναι ότι απαιτείται επέκταση του ξενώνα γιατί τα δωμάτια αποδεικνύονται λιγοστά για να φιλοξενήσουν τα περιστατικά που απευθύνονται μέσω διαφόρων φορέων στην «Αλληλεγγύη».
Τrafficking
Τα θύματα trafficking κατευθύνονται στον ξενώνα μέσω της ΓΑΔΑ, ενώ οι κακοποιημένες γυναίκες μαθαίνουν για την ύπαρξη του ξενώνα είτε από τις κοινωνικές και δικαστικές υπηρεσίες είτε από φίλους και συγγενείς, είτε και από την Εκκλησία.
Δωρεάν κλήσεις μπορούν να κάνουν και προς τη γραμμή «Στήριξης και Παρέμβασης στην Κρίση» 8001137777.
«Τα στοιχεία είναι απλώς ενδεικτικά» σημειώνει η κ. Λέκκα. «Πολλές Ελληνίδες που πέφτουν θύματα κακοποίησης δεν απευθύνονται σε οργανωμένες δομές, αλλά βρίσκουν καταφύγιο σε συγγενείς. Οι αλλοδαπές συνήθως είναι περισσότερες στον ξενώνα, αφού δεν έχουν κανέναν στην Ελλάδα να τις περιθάλψει και να τις βοηθήσει».
Όπως εξομολογείται, η πιο συγκλονιστική στιγμή που η ίδια η ψυχολόγος βίωσε, ήταν η υποδοχή μιας γυναίκας που είχε χτυπηθεί με τσεκούρι.
Για τα παρακάτω,
- Μ.Β., ΘΥΜΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗΣ, Βίωνε καθημερινά ξυλοδαρμούς και απειλές
- «ΟΛΓΑ», ΘΥΜΑ ΜΑΣΤΡΟΠΩΝ, «Αν θες να αλλάξεις τη ζωή σου, μπορείς»
εδώ
