Σελίδες

Monday, 23 November 2009

Επιτέλους στο σκαμνί, δύο χρόνια μετά, οι παιδεραστές στο Ίλιον

Αντιμέτωποι με τη δαμόκλειο σπάθη της Δικαιοσύνης, αλλά και με τα παιδικά προσωπάκια των τριών ανηλίκων που -σύμφωνα με το κατηγορητήριο- βίαζαν και κακοποιούσαν για πολλά χρόνια, θα βρεθούν αύριο οι τέσσερις «παιδεραστές» του Ιλίου. 
Σχεδόν δυο χρόνια από το Δεκέμβριο του 2007, όταν το πανελλήνιο συγκλονίστηκε στο άκουσμα της είδησης ότι μια 35χρονη μητέρα έπαιρνε την κόρη της αλλά και τα δυο παιδάκια που φιλοξενούσε και τα «πάσαρε», έναντι αμοιβής 50 ευρώ, σε ηλικιωμένους άντρες, η μάνα – μαστροπός, Ειρήνη Τσονοπούλου, ο φίλος της, Σπύρος Σουχλέρης, ο ιερέας, Σωτήρης Παπαδόπουλος, και ο συνταξιούχος της ΔΕΗ, Αθανάσιος Κανάκης, θα κάτσουν στο εδώλιο του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων.  
Επί 20 και πλέον μήνες, οι τέσσερις κατηγορούμενοι, βρίσκοντας διάφορα δικονομικά «πατήματα», κατάφερναν να αποφύγουν να δικαστούν.  
Είναι χαρακτηριστικό ότι, μέχρι σήμερα, η διεξαγωγή της ακροαματικής διαδικασίας έχει αναβληθεί τέσσερις φορές, ενώ από τον περασμένο Ιούνιο οι φερόμενοι ως παιδεραστές είναι ελεύθεροι μετά την παρέλευση της 18μηνης προσωρινής τους κράτησης!  
Χθες, πάντως, για ακόμα μια φορά, η πλευρά της υπεράσπισης «έπαιξε» το τελευταίο της χαρτί, προκειμένου να αναβληθεί εκ νέου η υπόθεση.  
Κατέθεσε ένσταση, υποστηρίζοντας πως η σύντμηση εκδίκασης της υπόθεσης (αρχικά είxε προσδιορισθεί για τις 10 Μαΐου του 2010) παραβιάζει τα δικαιώματα των κατηγορουμένων, ενώ με άλλο αίτημα που υπέβαλε στο δικαστήριο, ζήτησε να μην πραγματοποιηθεί η έναρξη της ακροαματικής διαδικασίας καθώς, όπως είπαν, δυο εκ των κατηγορουμένων (η Ειρήνη Τσονοπούλου αλλά και ο Σπύρος Σουχλέρης) δεν μπόρεσαν να παραστούν λόγω προβλημάτων υγείας, που φέρονται να αντιμετωπίζουν.

Μόνο ως οξύμωρο μπορεί, βέβαια, να χαρακτηριστεί το γεγονός ότι ο κ. Σουχλέρης έδωσε κανονικά το παρών το πρωί στο δικαστήριο, αλλά ένοιωσε αιφνίδια αδιαθεσία και αποχώρησε από το Εφετείο, όταν αντίκρισε ένα από τα παιδιά που φέρεται να έχει κακοποιήσει σεξουαλικά.


Πάντως, η έδρα του δικαστηρίου, ύστερα και από σχετική πρόταση του εισαγγελέα, απέρριψε και τα δυο αιτήματα, με αποτέλεσμα η πολύκροτη δίκη, κατά τη διάρκεια της οποίας θα διαλευκανθούν άγνωστες πτυχές της δυσώδους υπόθεσης, να αρχίσει αύριο.


Όπως ήταν φυσικό, η συγκεκριμένη εξέλιξη που θα φέρει τους τέσσερις κατηγορούμενους ενώπιον των φυσικών τους δικαστών, ικανοποίησε την πλευρά της πολιτικής αγωγής με την Κατερίνα Ζαγγανά, μία εκ των δικηγόρων των παιδιών-θυμάτων να δηλώνει στη zougla.gr: «Μετά από πολλές αναβολές και λίγο πριν συμπληρωθεί η διετία, βρέθηκε επιτέλους ένα τολμηρό δικαστήριο, το οποίο να δικάσει αυτή την υπόθεση. Στο ακροατήριο θα αποκαλυφθούν πράγματα που θα συγκλονίσουν και ίσως ασκηθούν διώξεις και για άλλα πρόσωπα, τα οποία δεν κατηγορούνται σήμερα».

Το κατηγορητήριο της… αμαρτίας!
 

Τα όσα περιγράφονται αναλυτικά στο βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών, βάσει του οποίου παραπέμπονται τα τέσσερα πρόσωπα της φρίκης, προκαλούν σοκ. Πρωταγωνιστικό ρόλο στην ιστορία –η οποία αποκαλύφθηκε το μεσημέρι της 6ης Δεκεμβρίου 2007- φέρεται να είχε η 35χρονη μητέρα, Ειρήνη Τσονοπούλου. Η αδίστακτη –κατά το κατηγορητήριο- γυναίκα εμφανίζεται να έπαιρνε από το… χέρι την ανήλικη κόρη της, αλλά και τα δυο παιδάκια (ένα αγόρι και ένα κορίτσι) μιας οικογενείας που φιλοξενούσε και τα «σερβίριζε στο πιάτο» των άλλων κατηγορούμενων έναντι αμοιβής.
Η αρχή έγινε το 2002. Η κόρη της είχε ηλικία έξι ετών, όταν η Τσονοπούλου την πάσαρε στο συνταξιούχο Αθανάσιο Κανάκη. Για την ακρίβεια, τη μετέφεραν στην περιοχή Προφήτης Ηλίας του Καματερού, της αφαίρεσαν τα ρούχα και ο συνταξιούχος τη βίασε, δίνοντας στη μητέρα της πουρμπουάρ 50 ευρώ…!

Αυτή ήταν, όμως, η αρχή. Το προσεχές διάστημα, σύμφωνα πάντα με τα όσα αναφέρονται στο παραπεμπτικό βούλευμα, η 35χρονη κατηγορούμενη φέρεται να πήγαινε την κόρη της δυο φορές την εβδομάδα στο σπίτι του Κανάκη, στα Λιόσια. Εκεί υποχρέωναν το μικρό κοριτσάκι να «αφαιρεί τα ενδύματά του και να ανέχεται τις θωπείες του Κανάκη στα γεννητικά του όργανα αλλά και σε παρά φύσιν ασέλγεια».
 

Επίσης, οι κατηγορούμενοι «την ανάγκαζαν να λαμβάνει γυμνή διάφορες προκλητικές στάσεις, τις οποίες απαθανάτιζε η μητέρα της…».  
Το εξάχρονο κοριτσάκι φέρεται όμως να βίαζε, την τριετία 2002-2005, και ο ιερέας Σωτήρης Παπαδόπουλος. Βάσει του βουλεύματος, η μικρή μεταφερόταν και πάλι από τη μητέρα της στην εκκλησία της Αγίας Παρασκευής στο Ίλιον, όπου έναντι της ταρίφας των 50 ευρώ ο κληρικός εμφανίζεται να την κακοποιούσε σεξουαλικά.  
Ωστόσο, από τις αρρωστημένες σεξουαλικές ορέξεις των κατηγορούμενων φέρονται να μη γλίτωσαν ούτε τα δυο ανήλικα παιδιά της Πωλίνας Αμιλήτου, που από το Μάρτιο του 2006 έως και τον Ιούνιο του 2007, φιλοξενούνταν στο σπίτι της Τσονοπούλου, καθώς η 35χρονη κατηγορούμενη εμφανίζεται να τα είχε οδηγήσει και εκείνα στο σπίτι του Αθανάσιου Κανάκη!  
Σε ό, τι αφορά τις ακριβείς κατηγορίες που θα κληθούν οι τέσσερις «παιδεραστές» να αντικρούσουν αύριο στο δικαστήριο είναι:  
α) Σωτήρης Παπαδόπουλος: βιασμός κατ’ εξακολούθηση, αποπλάνηση παιδιού μη συμπληρώσαντος το 10ο έτος της ηλικίας του
β) Αθανάσιος Κανάκης:
βιασμός κατά μόνας και κατά συναυτουργία, ασέλγεια με ανήλικο έναντι αμοιβής, απόπειρα αρπαγής ανηλίκου, αποπλάνηση παιδιού

γ) Ειρήνη Τσονοπούλου:
βιασμός κατά συναυτουργία, πορνογραφία ανηλίκων, μαστροπεία εναντίον προσώπου νεότερου από 15 ετών

δ) Σπύρος Σουχλέρης:
βιασμός τετελεσμένου και εν απόπειρα κατ΄ εξακολούθηση, ενδοοικογενειακή σωματική βλάβη σε βάρος ανηλίκου, απόπειρα αρπαγής ανηλίκου, κ.α.


Τελευταία ενημέρωση: Δευτέρα, 23 Νοεμβρίου 2009, 21:12

«Διέσπειραν αθλιότητες για το παιδί μου» λέει η μητέρα
του Αλέξανδρου

«Αρνούμαι να ανοίξω τηλεόραση και εφημερίδες. Δεν θέλω να δω τα πρόσωπα των δολοφόνων του παιδιού μου. Δεν θέλω να συγκεκριμενοποιήσω την όψη του δολοφόνου που σκότωσε τον γιο μου», είναι τα λόγια της μητέρας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου που εκμυστηρεύθηκε σε πρόσωπο του στενού οικογενειακού της περιβάλλοντος, με το οποίο συνομίλησε το «Εθνος της Κυριακής».



Η Τζίνα Τσαλικιάν εκφράζει την πικρία της για το ότι η μεταφορά της έδρας της δίκης στην Αμφισσα αποδυναμώνει το δικαίωμα να υπερασπιστούν τη μνήμη του Αλέξανδρου και φοβάται ότι η απόσταση θα στερήσει από τους μάρτυρες τη δυνατότητα να παραστούν στη δίκη.
«Το παιδί μου υπήρξε θύμα μιας πρωτοφανούς εκστρατείας κατασυκοφάντησης από τους δράστες και τους συνηγόρους τους. Με ενδιαφέρει πρωτίστως η αποκατάσταση της μνήμης του γιου μου, όπως ακριβώς ήταν. Τον κ. Κούγια όλοι τον γνωρίζουν ποιος είναι. Κι όμως συνεχίζουν να του δίνουν βήμα να μιλάει. Η τηλεόραση αυτού του είδους μοιάζει με ρωμαϊκή αρένα. Γι’ αυτό και αρνούμαι να βγω. Η δική μου οδύνη δεν θα αφήσω να γίνει δημόσιο θέαμα», προσθέτει.
Η μητέρα του Αλέξανδρου θεωρεί ότι η μνήμη του παιδιού της σπιλώθηκε βάναυσα από την πλευρά του θύτη και το κυριότερο που ζητά από αυτήν τη δίκη είναι η αποκατάσταση της αλήθειας: «Διέσπειραν αθλιότητες για το παιδί μου. Μια μάνα που χάνει το παιδί της, δεν βγαίνει σε αντιπαράθεση με τον κ. Κούγια. Δεν με ενδιαφέρει τόσο η τιμωρία όσο το να ειπωθεί η αλήθεια για την προσωπικότητα του γιου μου όπως ήταν και όχι όπως θέλησαν να τον παρουσιάσουν. Κάποιος που σέβεται τον εαυτό του δεν μπορεί να δίνει βήμα στον άνθρωπο που σπίλωσε τη μνήμη ενός 15χρονου παιδιού».

«Δεν ελπίζω ότι η ζωή μου θα γίνει καλύτερη με την τιμωρία των ενόχων. Θέλω όμως να μην πάει χαμένος ο θάνατος του παιδιού μου. Αυτό με βασανίζει... Ο θάνατός του, να βγάλει κάτι καλό. Θα είναι παρηγοριά για μένα. Να κάνει περισσότερο ευαίσθητους τους ανθρώπους που κατέχουν την εξουσία και να γίνει κάτι καλό για τη νεολαία. Οι γονείς ίσως τώρα να αφιερώνουν πιο πολύ χρόνο στα παιδιά τους, γιατί δεν είναι δεδομένο ότι τα παιδιά τους θα τα δουν το βράδυ επιστρέφοντας στο σπίτι τους να είναι εκεί...», καταλήγει.


από Ομάδα TVXS
Πηγή: Έθνος/ Βίβιαν Μπενέκου

Αυτοκτόνησε λόγω της φωτογραφίας που τράβηξε...

Ο Kevin Carter κέρδισε το βραβείο Pulitzer για τη φωτογραφία που τράβηξε στο Σουδάν το 1993 και η οποία δημοσιεύτηκε στους New York Times στις 26 Μαρτίου της ίδιας χρονιάς. Το βραβείο έμαθε ότι το κέρδισε στις 12 Απριλίου του 1994. Το παρέλαβε στις 14 Μαΐου και μετά δύο μήνες, στις 27 Ιουλίου, αυτοκτόνησε.



Όταν ο Κevin έβγαλε την φωτογραφία δεν δούλευε για λογαριασμό κανενός περιοδικού και με τις φωτογραφίες του ήθελε να δείξει την πείνα που υπήρχε στο Σουδάν και στην Αφρική γενικά.
Η φωτογραφία απεικονίζει ένα υποσιτισμένο κοριτσάκι που σέρνεται για να φτάσει σε κέντρο διανομής τροφής ενώ παρακολουθείται από ένα όρνιο το οποίο περιμένει το θάνατο της για να μπορέσει να ζήσει αυτό.
Δέκα λεπτά περίμενε το... όρνιο, δέκα λεπτά περίμενε ο Kevin μετά κάθισε κάτω από ένα δέντρο και έκλαιγε, γιατί απαγορευόταν να βοηθήσει το παιδάκι να ζήσει. Όλο το περιστατικό κράτησε μισή ώρα μέχρι που έφυγε με το ελικόπτερο της επισιτιστικής βοήθειας. 
Ήταν ένα τυχαίο επεισόδιο, μισής ώρας στη ζωή του. Τόσο χρειάσθηκε για να πάρει το βραβείο, να μείνει στην αιωνιότητα και να πεθάνει από αυτό δυο μήνες μετά.
Ο Carter δέχτηκε πολύ αυστηρή κριτική για το ότι πέρασε 10 λεπτά για να στήσει την κάμερα και να βγάλει την φωτογραφία αντί να βοηθήσει το παιδί.
Πηγή: sofoscrete