Όταν οι πιο «απίθανοι» άνθρωποι του κοινωνικού περίγυρου αναλαμβάνουν να δίνουν συμβουλές, οδηγίες και προβλέψεις
Δεν κρύβεται πια, και να το ήθελα. Η τεράστια κοιλιά συστήνεται πολύ πιο πριν από το υπόλοιπό μου σώμα όπου και να πάω, ό, τι και να κάνω. «Ηρθε η έγκυος!» και σχεδόν κλάσματα δευτερολέπτων μετά: «Εχεις δοκιμάσει μελομακάρονα φέτος;». Η συνέχεια αυτής της φράσης μπορεί να πάρει δύο κατευθύνσεις. Η μία ακούγεται κάπως έτσι: «Γιατί σπιτικά είμαι σίγουρη πως δεν έχεις φάει.
Πάρε κορίτσι μου πέντε-έξι για να γλυκαθεί το μωρό!».
Κι ας προσπαθείς με νύχια και με δόντια να μειώσεις τη ζάχαρη, στρέφοντας αναγκαστικά το ενδιαφέρον προς τροφές πλούσιες σε Ωμέγα 3... Υπάρχει βέβαια και η άλλη περίπτωση, που θέλει την έγκυο να κοιτάει με λιγούρα τα απαγορευμένα μελωμένα μπισκοτάκια, καθώς η οικοδέσποινα τα κρύβει γρήγορα γρήγορα, προσφέροντας με γενναιοδωρία την εξής συμβουλή: «Καλύτερα να μην τα φας. Κρατήσου λίγο ακόμη. Λίγες εβδομάδες έχουν μείνει... Κρίμα είναι».
Αδιακρισίες...
Όποια έγκυο και να ρωτήσετε, το ίδιο θα σας πει. Με το που πετάγεται η κοιλιά προς τα έξω, όλοι νιώθουν την ανάγκη να σου εκφράσουν τις απόψεις τους περί εγκυμοσύνης. Είτε είναι της σχολής που θέλει τις έγκυες «όπα-όπα» είτε της σχολής της διάδοσης της πειθαρχίας και των άγραφων κανόνων. Και επειδή εδώ η δέκτης των απόψεων είναι η ίδια η έγκυος, το θέμα γίνεται πιο προσωπικό, πιο αδιάκριτο. Παρόλο που κατά 99,9%, και το αναγνωρίζουμε απόλυτα αυτό, όλη αυτή η γενναιόδωρη πλημμύρα συμβουλών και παρακινήσεων προέρχεται μόνο από καλοσύνη. Αλλά όταν τα πόδια σου πρήζονται πριν καν τελειώσεις τη φράση «τα πόδια μου πρήζονται» και όταν έχεις πια συμφιλιωθεί με το γεγονός ότι ο καλός ύπνος είναι πολυτέλεια του παρελθόντος, το τελευταίο πράγμα που θέλεις είναι να σε ρωτάει ο κάθε άσχετος πόσα κιλά έχεις πάρει.
Και αν για τον κάθε μήνα της μοναδικής αυτής γυναικείας εμπειρίας σημειώσουμε και ένα τέτοιο περιστατικό, τότε καταλήγουμε στην παρακάτω λίστα: εκνευριστική αλλά και αστεία, περιλαμβάνει όλες εκείνες τις κοινωνικές συναναστροφές στις οποίες αν δεν υπήρχε μια κοιλάρα παρούσα, κανένας σοβαρός άνθρωπος δεν θα αισθανόταν την άνεση να συμμετάσχει. Φαίνεται όμως ότι μια ολοστρόγγυλη κοιλιά λύνει τη γλώσσα και του πιο συγκρατημένου...
1. Σύγκριση βάρους. Ποτέ δεν ρωτάνε μια κυρία πόσα κιλά είναι. Αυτός ο άγραφος κανόνας ευγένειας όμως δεν ισχύει όταν είσαι έγκυος. Από τη μεσήλικη μαμά της καλύτερης φίλης έως τον εικοσιπεντάχρονο γνωστό της οικογένειας, για κάποιο λόγο, αυτή η ερώτηση είναι από τις αγαπημένες. «Πέντε; Και είσαι ακόμη στον τέταρτο; Η ξαδέλφη μου είχε πάρει συνολικά επτά κιλά». Και τότε είναι που νιώθεις ικανή να καταπιείς έως κι εκείνη την ξαδέλφη...
2. Μισή ώρα την ημέρα. Ο λόγος για τη γυμναστική. «Μην τρέχεις, μην σκύβεις, μην κουράζεσαι» ή η εμμονή με τη γυμναστική για χάρη μιας ταχύτερης (αισθητικά) ανάκαμψης μετά τη γέννα. Το δεύτερο, σίγουρα, μόνο καλό κάνει, αλλά όταν δουλεύεις ακόμη κανονικά είναι συνήθως δύσκολο να βρεις τον χρόνο και το κουράγιο να εμφανιστείς και στο μοδάτο μάθημα γιόγκα για έγκυες...
3. Τρόμος της ταραμοσαλάτας. Η προσεκτική διατροφή είναι θέμα υγείας, ειδικά στην εγκυμοσύνη. Η ταραμοσαλάτα, άραγε, σε ποια κατηγορία ανήκει; Στα απαγορευμένα ωμά ή στα πολύτιμα θαλασσινά; Οι απόψεις διίστανται και ως εκ τούτου, ανάλογα με την εκάστοτε παρέα της ταβέρνας, εξαρτάται και αν θα γευτούμε το αγαπημένο ντιπ. Κορόνα - γράμματα.
4. Νερό στο κρασί. Όσο για το αλκοόλ, το γεγονός ότι οι μαμάδες μας πίνανε ένα ποτήρι κρασί την ημέρα, με εμάς στην κοιλιά, δεν σημαίνει πολλά σήμερα. Αναγνωρίζουμε ότι οι έρευνες και οι γιατροί προτρέπουν τις έγκυες να πίνουν λιγότερο - και από αυτούς η συμβουλή είναι ευπρόσδεκτη. Τώρα όμως, έως και ο σερβιτόρος σε κοιτάει περίεργα πριν αφήσει το ποτήρι με το κρασί μπροστά σου. Τα βέρτζιν μοχίτο είναι άλλωστε της μόδας όσο και η γιόγκα...
5. Συμβουλή του ταμείου. Και δεν είναι μόνο ο σερβιτόρος. Οι διάφορες προσωπικές απόψεις περί εγκυμοσύνης είναι ανθρωπολογικά τουλάχιστον ενδιαφέρουσες. Ειδικά όταν ο ταμίας του αγαπημένου σου ντελικατέσεν σού αρπάζει το πολύσπορο ψωμί από το χέρι, επιμένοντας να πάρεις το άσπρο, το οποίο σου προσφέρει στο τέλος δωρεάν: «Μπορεί το έμβρυο να είναι αλλεργικό στους σπόρους»...
6. Για ένα καλύτερο δέρμα. Ο πόλεμος ενάντια στη ραγάδα είναι κάτι προσωπικό. Κάτι που καμία γυναίκα δεν ενδιαφέρεται να διαφημίσει παραέξω. Ώσπου, με το που ανακοινώνεις την εγκυμοσύνη στον τρίτο κιόλας μήνα, έρχονται οι ερωτήσεις του τύπου: «Βάζεις τουλάχιστον δύο φορές την ημέρα κρέμα στην κοιλιά; Πρέπει να το προσέξεις αυτό, γιατί μετά δεν φεύγουν»...
7. Το βαλιτσάκι. Το ξαφνικό ενδιαφέρον βέβαια των άλλων για την ελαστικότητα του δικού σου δέρματος δεν είναι τίποτα μπροστά σε ερωτήσεις όπως: «Το βαλιτσάκι για το μαιευτήριο είναι έτοιμο; Το δωμάτιο του μωρού;». Από την άλλη, έχεις και τους προκατειλημμένους που σε κοιτάνε περίεργα αν έχεις αγοράσει έστω και ένα ολόσωμο για το μωρό. «Εγώ έστειλα να τα πάρουν όλα αφού γέννησα»... Προς τι οι μαύρες σκέψεις τώρα;
8. Θηλασμός και πάλι θηλασμός. Οι συζητήσεις περί θηλασμού μπορεί να είναι ατελείωτες. Από το «εγώ δεν σε θήλασα και μια χαρά βγήκες» της μαμάς, στις νιου έιτζ απόψεις νεότερων γυναικών, που ορκίζονται στον θηλασμό, ρωτώντας με έναν ιδιαίτερο τόνο που ζητάει εμφανώς καταφατική απάντηση: «Εσύ θα θηλάσεις, έτσι;»... Αν πεις «όχι», ακολουθεί μια τεράστια λίστα με τα υπέρ του θηλασμου. Αν πεις «ναι», ακολουθεί μια εξίσου τεράστια λίστα με παραδείγματα κακής διαχείρισης του νεογέννητου στα μαιευτήρια και την αδιαφορία τους για την επιλογή σου.
Προγνώσεις
9. Προγνωστικά. Τα προγνωστικά από άνδρες και γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας είναι και τα πιο διασκεδαστικά. Από το «είναι σίγουρα αγοράκι - είναι μυτερή η κοιλιά σου» στο «θα γεννήσεις σύντομα, το βλέπω στο πρόσωπό σου», κάθε μέρα και κάθε κοινωνική συναναστροφή κρύβει άλλη μία προφητεία.
Το σίγουρο είναι ότι η εγκυμοσύνη μάς φέρνει όλους πιο κοντά. Όλοι θα σου μιλήσουν, όλοι θα σου ακουμπήσουν την κοιλιά, θέλεις - δεν θέλεις. Με καλοσύνη πάντα. Φέρνει καλή τύχη, μου έχουν πει. «Καλή λευτεριά» λοιπόν, «Με έναν πόνο». ΄Η όπως πρόσφατα μου ευχήθηκαν, «Σαν την κότα με το αυγό»...
πηγή...
Όταν η μόνη λύση ήταν η μετανάστευση αναγκάστηκαν πολλές μητέρες να αφήσουν τα παιδιά τους σε γιαγιά και παππού και να φύγουν σε άλλους τόπους.
