«Ιστορία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας»

Το αληθινό Βυζάντιο

Το έργο - σταθμό του Κάρολου Ντιλ για την ιστορία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας προσέφερε από την Κυριακή 21 Φεβρουαρίου 2010 και για πέντε Κυριακές η «Κ.Ε.»

«Η σύχρονη Ελλάδα οφείλει πολύ περισσότερα στο χριστιανικό Βυζάντιο παρά στην Αθήνα του Περικλή και του Φειδία», έγραφε στις αρχές του 20ού αιώνα ο Γάλλος ιστορικός και ακαδημαϊκός Κάρολος Ντιλ (1859-1944), ένας από τους διαπρεπέστερους βυζαντινολόγους της εποχής του, καθηγητής στα πανεπιστήμια του Νανσί, του Παρισιού και του Χάρβαρντ που, με βιβλία και τη διδασκαλία του, άνοιξε νέους δρόμους στη μελέτη του βυζαντινού πολιτισμού. 

 Σ' αυτόν χρωστάμε την κλασική πλέον «Ιστορία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας», έργο-αναφοράς πολύτιμο για την εθνική μας αυτογνωσία, το οποίο προσέφερε σε πέντε τόμους η «Κ.Ε.» αρχής γενομένης από την Κυριακή 21 Φεβρουαρίου 2010.

«Δεν πρέπει να φανταζόμαστε ότι στα χίλια χρόνια που επέζησε, μετά την πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, το Βυζάντιο ακολούθησε μια συνεχή πορεία προς την καταστροφή. Τις κρίσεις στις οποίες παραλίγο να υποκύψει, ακολούθησαν πολλές φορές περίοδοι ασύγκριτης λάμψης», διευκρινίζει ο Ντιλ στις εισαγωγικές σελίδες της «Ιστορίας...» του. Κι ευθύς εξαρχής επισημαίνει τη σωτήρια για την Ευρώπη στρατιωτική αξία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, την άνθιση στους κόλπους της του «πιο εκλεπτυσμένου πολιτισμού του Μεσαίωνα» και την «παντοδύναμη» πνευματική επιρροή της τόσο στη Δύση όσο και στην σλαβική και ασιατική Ανατολή.

Πλούσια εικονογράφηση 

Όπως παραδέχεται ο Γάλλος ιστορικός, «Θα 'ταν παιδιάστικο ν' αποκρύψουμε τα ελαττώματα αυτού του κράτους. Γνώρισε πολύ συχνά επαναστάσεις των ανακτόρων και στρατιωτικές στάσεις. Αγάπησε με πάθος τα παιχνίδια του ιπποδρόμου και ακόμη περισσότερο τις θεολογικές έριδες. Παρά την κομψότητα του πολιτισμού του, τα ήθη του ήταν συχνά σκληρά και βάρβαρα, και παρήγαγε σε μεγάλη αφθονία μέτριους χαρακτήρες και κακές ψυχές. Αλλά ό,τι κι αν ήταν, αυτό το κράτος υπήρξε μεγάλο... Κι όσο μακρινή κι αν φαίνεται η ιστορία του, δεν είναι καθόλου μια ιστορία νεκρή που πρέπει να ξεχαστεί».

Ο πρώτος τόμος του έργου δίνει μια συνοπτική εικόνα της εξέλιξης του Βυζαντίου, από την ίδρυση της Κωνσταντινούπολης το 330 έως την πτώση της το 1453. Πλούσια εικονογραφημένος με χάρτες, βυζαντινές εικόνες, νομίσματα και ψηφιδωτά -όπως και οι υπόλοιποι άλλωστε- είναι χωρισμένος σε οχτώ μεγάλα κεφάλαια που δίνουν το στίγμα της πολιτικής και των κρίσεων που αντιμετώπισαν από τον Κωνσταντίνο, τον Ιουστινιανό και τον Ηράκλειο, έως τους Ισαύρους, τους Κομνηνούς και τους Παλαιολόγους.

Στον δεύτερο τόμο, ο Ντιλ αναλύει σε βάθος τα αίτια του μεγαλείου αλλά και της παρακμής της αυτοκρατορίας στη μακρόχρονη πορεία της, εστιάζοντας στον χαρακτήρα της αυτοκρατορικής εξουσίας, στην οργάνωση και τα επιτεύγματα του στρατού, στην κοινωνική και πολιτική διαφθορά, στις συνέπειες του βυζαντινού ιμπεριαλισμού κ.ά. 

Η κίνηση των ιδεών και τα καλλιτεχνικά επιτεύγματα εξετάζονται και στον τρίτο τόμο, όπου αποτυπώνεται η θέση του Βυζαντίου στον Μεσαίωνα κι αναδεικνύονται τα προβλήματα της αυτοκρατορίας σε πολιτικό, θρησκευτικό, στρατιωτικό, οικονομικό και διοικητικό επίπεδο. Ενώ στους δύο τόμους που ακολουθούν, ο Κάρολος Ντιλ ανιχνεύει τους καρπούς των επαφών που αναπτύχθηκαν από τον 10ο αιώνα έως και τα μέσα του 15ου μεταξύ Ελλήνων και Λατίνων, δίνοντας μια σειρά από γλαφυρά πορτρέτα γυναικείων, κυρίως, βυζαντινών μορφών.

Στην πινακοθήκη που φιλοτεχνεί ο Ντιλ, θα συναντήσουμε γυναίκες έντιμες και λιγότερο έντιμες, ευλαβικές ή φιλόδοξες, γυναίκες ωραίες σαν κι αυτές που «έσερνε πίσω του ο βυζαντινός Δον Ζουάν Ανδρόνικος Κομνηνός», υπάρξεις μοιραίες όπως η «Μεγάλη αμαρτωλή» Θεοφανώ. Κι ακόμα, βυζαντινές πριγκίπισσες που έφυγαν από την πρωτεύουσα του Βοσπόρου για ν' ανεβούν σε δυτικούς θρόνους, αλλά και πριγκίπισσες της Γαλλίας, της Γερμανίας ή της Ιταλίας που «μεταφυτεύτηκαν» στην Ανατολή, βιώνοντας στο πετσί τους την «έλλειψη συνεννόησης που χώριζε πάντα αυτούς τους δύο εχθρικούς κόσμους, παρά τις προσπάθειές τους να πλησιάσουν και να καταλάβουν ο ένας τον άλλον», όπως σημειώνει ο γάλλος ιστορικός. *

Της ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΣ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ (spapa@enet.gr)

Προς τους «φίλους» ευρωπαίους

Γερμανική υποκρισία και αυθάδεια

Ντρέπομαι για τους απατεώνες πολιτικούς μου, ντρέπομαι για το ελάχιστο των ελλήνων ταγών, αλλά θυμώνω απίστευτα όταν με κρίνουν με κλεμμένα από μένα αγάλματα.

Με ποια εταιρεία, σύμμαχοι εταίροι γερμανοί, κάναμε τις απατεωνιές μας; Μήπως δεν ήταν η Siemens που έκανε τις δοσοληψίες διαπλοκής και διαφθοράς με τους συμπατριώτες μου και όχι μόνο;

Ο δικός σας υπάλληλος δεν παραδέχτηκε επίσημα ότι δωροδόκησε έλληνες πολιτικούς και ελληνικά κόμματα; 

Και γιατί η γερμανική δικαιοσύνη με τέτοια ομολογία δεν δίκασε, παρά μόνο προστάτευσε την δική της εταιρεία; 

Αλλά, όταν πουλάτε, είναι καλά, όταν είναι να πληρώσετε, μας λοιδορείτε με κλεμμένα ελληνικά αγάλματα. 

Η Πέργαμος του... Βερολίνου!!

Και μη μου πείτε ότι στη Γαλλία είναι η Αφροδίτη, διότι αν αξίζει κάτι στο Βερολίνο είναι η Πέργαμος, όλη η πόλη της Ελληνικής Περγάμου κοσμεί το Βερολίνο. Το Βερολίνο που μας αιματοκύλισε με την ηγεμονία ενός τρελού και την εγκληματική ανοχή του λαού σας. Γιατί δεν μας αποζημιώνετε για την καταστροφή που μας κάνατε;
76 (εβδομηνταέξι) δις μας χρωστάτε, το λιγότερο...
Μας ρωτάτε μέχρι πότε θα απολαμβάνουμε ασυλία εν ονόματι των προγόνων μας; 
Έεε λοιπόν, σας απαντάμε: όταν θα σταματήσετε να λυμαίνεστε την Ελλάδα. Πάντα το κάνατε αυτό και ποτέ δεν σταματήσατε, όλοι σας, οι ευρωπαίοι... και καλά... 

Ο ένας μας παίρνει τα μάρμαρα του Παρθενώνα, οι άλλοι μας διορίζουν βασιλιά ή αντιβασιλείς για να μας δυναστεύουν. Ο άλλος ρυθμίζει που θα είναι τα σύνορά μας χωρίς να τα προστατεύει, κι ας είμαστε σε όλους τους συμμαχικούς οργανισμούς που υπήρξαν ποτέ.

Η Γερμανία δεν είναι που πήρε τα περισσότερα λεφτά από την ευρωπαϊκή ένωση για να απορροφήσει την Ανατολική Γερμανία; Ο καγκελάριος Κολ δεν είναι που είχε κάνει τις μεγαλύτερες λοβιτούρες;

Στις δικές σας τράπεζες αγαπητές χώρες της Ευρώπης κατέληξαν τα φράγκα από τα δικά μας ομόλογα, επειδή μερικοί διεφθαρμένοι με τις δικές σας πλάτες ταλανίζουν τον ελληνικό λαό χρόνια τώρα.

Πήγα χτες στο μουσείο της Ακρόπολης και έκλαιγα μπροστά στις Καρυάτιδες. Να μας τις φέρετε πίσω βρε, όλοι σας, να μας φέρετε πίσω, όλοι σας, ό,τι μας χρωστάτε και να μας αφήσετε ήσυχους.  

Λες και δεν ξέρατε μέχρι τώρα για τις επιστημονικές λογιστικές μας και τα κόλπα που κάναμε, αλλά όταν καρπώνεστε τις δικές μας ανοησίες δεν μιλάτε, όταν είναι να πληρώσετε τα χρωστούμενα τότε χλευάζετε.

Ντρεπόμουν για τις λαμογιές μας, αλλά θεωρώ μέγιστη ασέβεια να ιεροσυλείτε με την Αφροδίτη της Μήλου και με τσατίζετε απίστευτα. Εμείς, κι οι πιο απατεώνες από μας, στεκόμαστε με ευλάβεια μπροστά στα αγάλματα μας και κλαίμε στις άδειες θέσεις τους.

Βοηθείστε μας, όπως έχετε υποχρέωση, ή αφήστε μας ήσυχους, φτάνει πια. 

Άντεεεεεε

Δεκάδες άμαχοι νεκροί στη διάρκεια επιδρομής του NATO στο Afghanistan

Sorry, γράψτε λάθος!!

παράπλευρη απώλεια... με ένα sorry καθαρίζουν!!

Γυναίκες και παιδιά ήταν τα θύματα αεροπορικής επιδρομής που πραγματοποίησαν δυνάμεις του ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν, θεωρώντας ότι στόχους τους ήταν ένοπλοι αντάρτες.

Οι αφγανικές αρχές κάνουν λόγο για τουλάχιστον 19 (καμιά 40αριά είπαν πριν από λίγο) νεκρούς, ενώ έρευνα για το περιστατικό διέταξαν η κυβέρνηση της χώρας και η Συμμαχία.

Το ΝΑΤΟ επιβεβαίωσε ότι εξαπέλυσε επίθεση κατά τριών μικρών λεωφορείων στην επαρχία Ουρουζγκάν, καθώς υπήρχαν πληροφορίες ότι στα οχήματα επέβαιναν αντάρτες.

Τελικά, διαπιστώθηκε πως επιβάτες ήταν 42 άμαχοι, μεταξύ των οποίων πολλές γυναίκες και παιδιά.

Η Συμμαχία δεν ανέφερε τον ακριβή αριθμό των θυμάτων, αλλά οι αρχές της επαρχίας Ουρουζγκάν κάνουν λόγο τουλάχιστον 19 νεκρούς.

Από την πλευρά του, ο εκπρόσωπος του υπουργείο Εσωτερικών είπε πως υπάρχουν πληροφορίες για 27 νεκρούς.

Τη διενέργεια έρευνας για το περιστατικό αποφάσισαν η κυβέρνηση και η Συμμαχία.

Σύμφωνα με το BBC, ο διοικητής των δυνάμεων στην περιοχή, στρατηγός Στάνλεϊ ΜακΚρίσταλ επικοινώνησε με τον πρόεδρο του Αφγανιστάν Χαμίντ Καρζάι για να του ζητήσει συγγνώμη.

«Λυπούμαστε βαθιά για την τραγική απώλεια αθώων ανθρώπων. Έχω πει επανειλημμένως προς τις δυνάμεις μας πως είμαστε εδώ για να προστατέψουμε τον λαό του Αφγανιστάν. Η απώλεια ή ο τραυματισμός αμάχων εξαιτίας λάθους, υπονομεύει την εμπιστοσύνη στην αποστολή μας» ανέφερε σε γραπτή δήλωσή του ο ΜακΚρίσταλ και δεσμεύτηκε πως «θα διπλασιάσουμε τις προσπάθειές μας για να κερδίσουμε και πάλι την εμπιστοσύνη» των Αφγανών.

Τα Νέα