Δωρήστε ένα οικόσιτο ζώο σε οικογένειες του τρίτου κόσμου Offrir un animal

Offrir un animal

Η Μη Κυβερνητική Οργάνωση «Elevages sans frontières» στηρίζει τις αγροτικές οικογένειες των υπό ανάπτυξη χωρών δωρίζοντας μια κατσίκα, ένα κουνέλι, μία κότα ή ένα γουρούνι, προκειμένου να αποκτήσουν μία έστω και περιορισμένη αυτονομία χάρη στην ανατροφή οικόσιτων ζώων.

Η αποστολή μας είναι να βοηθήσουμε τις οικογένειες να βελτιώσουν τη διατροφή τους και να γίνουν κατά ένα τρόπο αυτόνομες μέσω της αναπαραγωγής και της ανατροφής οικόσιτων ζώων",  δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων η Κριστίν Σαν-Μαρί της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης "Solidarité Ιnternationale" και πρόσθεσε πως "μία οικογένεια που λαμβάνει για παράδειγμα τρεις κατσίκες έχει την υποχρέωση στη συνέχεια να δώσει τρία κατσικάκια από αυτά που θα γεννηθούν σε άλλες οικογένειες".

 

"Δίνουμε στις οικογένειες οικόσιτα ζώα, αλλά ταυτόχρονα παρέχουμε και την υλική υποδομή και την απαιτούμενη εκπαίδευση για την αναπαραγωγή αλλά στη συνέχεια και στην παραγωγή και εκμετάλλευση των προϊόντων που προκύπτουν, όπως το γάλα και το τυρί"   σημείωσε.

Μέχρι στιγμής από αυτήν την πρωτοβουλία έχουν επωφεληθεί οικογένειες στο Τόγκο, στο Μπενίν, στο Μαρόκο, στη Σενεγάλη, στην Μπουρκίνα Φάσο, στο Κοσσυφοπέδιο, στην Αλβανία, στην Αρμενία και στην Αϊτή. 

enet

Η αξία της γνώσης του ιστορικού παρελθόντος

Γνωρίζοντας ότι το παρόν, και κάθε παρόν, δεν είναι τίποτε άλλο παρά η φυσική κατάληξη ενός παρελθόντος, και ότι παρόν χωρίς παρελθόν δεν μπορεί να υπάρξει, εύκολα διαπιστώνει κάποιος τη σημασία του ιστορικού παρελθόντος για τον άνθρωπο.

Για  να  μιλήσει   όμως  κάποιος  για  την  αξία  της  ιστορίας, θα  πρέπει  κιόλας   να  τη  γνωρίζει.   Εδώ  όμως  υπάρχει   μια  δυσκολία:  το  γεγονός  δηλαδή,   ότι  η  γνώση  του  ιστορικού   παρελθόντος  είναι  μια  υπόθεση  εξαιρετικά  δύσκολη. 

Πάντως  είναι  από  όλους  γενικά   παραδεκτό  πως,  όσο  καλύτερα  γνωρίζει   κάποιος  το  παρελθόν,   τόσο  καλύτερα  βλέπει   το  μέλλον.

Η  ιστορία  είναι  η  επιστήμη   του  παρελθόντος,  είναι  η  συνειδητή   προσπάθεια  να  διασωθούν   τα  γεγονότα  και  οι  αξίες  αυτού  του  παρελθόντος  και  να  μεταδοθούν  στις  επερχόμενες  γενιές.

     Σημασία  ιστορικού   παρελθόντος:  

        α)  Η  ιστορία   υπενθυμίζει  πως  τον  πολιτισμό  τον  δημιουργεί  ο  άνθρωπος.  Όμως  εδώ  μπαίνει   το  ερώτημα,  αν  τον  δημιουργεί  σαν  ξεχωριστό  άτομο  ή  με  την  ιδιότητα   του  απρόσωπου  κοινωνικού  συνόλου.   

 Και  ξαναεπιστρέφουμε  στην  ιστορία,  η  οποία  διδάσκει   πως  δεν  πρέπει   να  ξεχωρίζουμε  πράγματα   που  από  τη  φύση  τους  είναι  αδιαχώριστα.  Δηλαδή   διδάσκει  πως  δεν  υπάρχει  ούτε  ένα  παράδειγμα  που  το  απρόσωπο   σύνολο  να  δημιούργησε  κάτι,  χωρίς  τη  συμμετοχή  μιας  ξεχωριστής  προσωπικότητας.  Αλλά  από  την  άλλη,  διαψεύδει   και  εκείνους  που  υποστηρίζουν  πως  ο  πολιτισμός  είναι  δημιούργημα  ενός  μόνο  ξεχωριστού  και  χαρισματικού  ατόμου.   Χρειάζεται  η  συνεργασία  των  δύο  αυτών  παραγόντων  για  τη  δημιουργία.  Ας  μην  ξεχνάμε   άλλωστε,  πως  ο  «ένας»  όσο  σπουδαίος  και  αν  είναι,  δεν  μπορεί   να  υπάρξει  μακριά   από  την  κοινωνία.

        β)   Το  ιστορικό   παρελθόν  είναι  μια  αστείρευτη  πηγή  γνώσεων  και  εμπειριών,  για  αυτό  αποτελεί   πολύτιμο σύμβουλο  στο  πλευρό   του  ανθρώπου,  ώστε  να  στηρίξει   και  να  θεμελιώσει  σε  αυτό  το  παρόν  του  αλλά  και  το  μέλλον   του.   

Χάρη  στη  γνώση  του  ιστορικού  παρελθόντος,  παραδειγματίζεται  από  τις  επιτυχίες   και  αγωνίζεται  για  να  τις  επαναλάβει.  Αλλά  και  το  αντίστροφο  συμβαίνει.   Δηλαδή,  βλέποντας  τα  σφάλματα  του  παρελθόντος,  προσπαθεί   να  τα  αποφύγει.   Με  άλλα  λόγια,  του  προσφέρει   συνεχώς  πρότυπα  για  μίμηση  και παραδείγματα  προς  αποφυγή.

        γ) Η  ιστορική γνώση διατηρεί ανεξίτηλες  στη  μνήμη ενός  λαού,  τόσο  την  ιδιαίτερη   ιδιοσυγκρασία  του  όσο  και  την  εθνική  του  ταυτότητα.  

Αυτή  η  γνώση  διατήρησε  ανέπαφη   την  ελληνική  γλώσσα,   αλλά  και  την  ελληνική - ορθόδοξη  ταυτότητα  στη  μακραίωνη  δουλεία   του  έθνους  μας  κατά  την  Τουρκοκρατία.  

Η  γνώση  του  ιστορικού  παρελθόντος  είναι  ένα  όπλο  για  την  εθνική  αναγέννηση  ή  την  εθνική   ανεξαρτησία.  Άλλωστε,  όπως  έχει  υποστηριχθεί,  λαοί  χωρίς  ιστορική   μνήμη  εξαφανίστηκαν  από  το  προσκήνιο   της  ιστορίας.

        δ)   Η  ιστορική   παράδοση  κάνει  γνωστά   τα  μεγάλα  επιτεύγματα,  αλλά  και  τα  προβλήματα  του  παρελθόντος.   

Από  αυτή  τη  γνώση  όμως,  προκύπτει  και  ένα  ηθικό  δίδαγμα.  Η  ανάγκη  συνεργασίας  ανάμεσα   στα  μέλη  μιας  κοινωνίας,  για  να  επιτευχθεί  κοινωνική - πνευματική - πολιτιστική  πρόοδος,  αλλά  και  συνεργασία  και  κατανόηση  ανάμεσα   στους  λαούς  για  την  παγκόσμια   ευημερία  και  τη  διατήρηση - διαφύλαξη  της  ειρήνης.    

Η  ανθρωπότητα  μόνο  ενωμένη  μεγαλουργεί.

    Ενότητα  για  την  εποχή  μας:   Πάνω  από  όλα  πρέπει   να  τονιστεί  η  μεγάλη  ηθική  ευθύνη  των  ιστορικών  απέναντι   στην  ιστορία.  Σκοπός  και  στόχος   του  ιστορικού  πρέπει   να  είναι  η  διερεύνηση,  η  ανακάλυψη  και  η  διατύπωση   της  πραγματικής,  της  αντικειμενικής  αλήθειας,   για  να  παραδοθεί   στις  επόμενες  γενιές   και  να  γίνει  οδηγός  τους.  Ποτέ  ένας  ιστορικός  δε  θα  πρέπει   να  είναι  στρατευμένος  στο  πλευρό  πολιτικών   σκοπιμοτήτων,  ούτε  να  είναι  προκατειλημμένος. Ποτέ  ένας  ιστορικός  δεν  πρέπει  να  αναλύει  τα  γεγονότα  επηρεασμένος  από  την  πολιτική   του  τοποθέτηση.  Γιατί  τότε,  μόνο  σύγχυση  θα  προκαλέσει  και  αποπροσανατολισμό  των  αναγνωστών.  Σήμερα   δυστυχώς,  αυτό  είναι  συχνό  φαινόμενο   και  φτάνουμε  τότε  στο  δυσάρεστο   συμπέρασμα  ότι  δυστυχώς   οι  άνθρωποι  δεν  διδάσκονται  από  την  ιστορία.

        Υπάρχει  όμως  κι  άλλο  ένα  κρίσιμο   σημείο  στην  αντιμετώπιση  του  παρελθόντος.  Είναι  η  διάκριση   ανάμεσα  σε  ό,τι  πρέπει  να  κρατήσουμε  από  αυτό  και  σε  ό,τι  δεν  είναι  πια  ζωντανό   και  απαραίτητο.  Το  πιο  ασφαλές   κριτήριο  για  τη  στάση  μας  πρέπει  να  είναι  η  λειτουργικότητα,  δηλαδή   κατά  πόσο  αυτό  που  θα  δεχτούμε  τελικά   μπορεί  να  εξυπηρετήσει  και  τη  δική  μας  ζωή  και  πραγματικότητα.  

 Για  να  μπορέσουμε  όμως  να  εξακριβώσουμε  αυτό  το  στοιχείο,   είναι  απαραίτητη  η  βαθιά  γνώση  και  μελέτη   του  παρελθόντος  και  η  κριτική   αντιμετώπισή  τους.  Δεν  είναι  σωστό  να  δεχθούμε   τα  πάντα  παθητικά   και  χωρίς  κριτική   ή  αμφισβήτηση.  Ό,τι  θα  υιοθετήσουμε  θα  πρέπει  να  το  αφομοιώσουμε  για  να  μας  χρησιμεύσει.  Όμως,  με  τον  τρόπο  που  διδάσκεται  σήμερα   η  ιστορία  στις  νεότερες  γενιές,   με  τον  παπαγαλισμό  και  την  απομνημόνευση,  σίγουρα   απέχουμε  πολύ  από  την  ουσιαστική  γνώση  της.

πηγή

Μαθήματα ζωής από τους τσιγγάνους

Οι τσιγγάνοι στην εκπομπή "Πρωταγωνιστές" 

μας έμαθαν τι σημαίνει ζωή...

Η αλήθεια είναι ότι δεν παρακολούθησα την εκπομπή παρά μόνο μερικά λεπτά. Αυτά ήταν αρκετά για να ακούσω σημαντικές φράσεις από "πραγματικούς" ανθρώπους.

Πιτσιρικάς 11-12 ετών: Όταν μεγαλώσω θα δουλεύω στα "σίδερα". Θα έχω το αυτοκίνητό μου, την γυναίκα μου τα παιδιά μου και θα δουλεύω, αν και δύσκολη δουλειά!

Την μάθημα της βραδιάς όμως μας το έδωσε μία γυναίκα.
Σε ερώτηση για το εάν οι περισσότερες στιγμές στη ζωή της είναι χαρούμενες ή άσχημες η απάντηση ήταν κατηγορηματική...
Χαρούμενες!
Δεν θέλουμε τίποτα περισσότερο από το σπίτι μας, το νερό και το φως.
Η ειλικρίνεια των λέξεων της, φαινόταν καθαρά στο πρόσωπό της.
Χωρίς όνειρα για υλικά αγαθά και πλούτη. Χωρίς έγνοιες για την Οικονομία και την Πολιτική....

Αυτοί είναι οι πραγματικά χαρούμενοι άνθρωποι.

Μαθήματα ζωής...

από mpalakia

Ένα δισεκατομμύριο συνάνθρωποί μας πεινούν 'A billion people' go hungry in 2010

Ανησυχητικές διαστάσεις έχει προσλάβει η πείνα σε περίπου 30 χώρες πλήττοντας 1 δισεκατομμύριο ανθρώπους στον κόσμο, εξαιτίας της φτώχειας, των συγκρούσεων και της πολιτικής αστάθειας, σύμφωνα με έκθεση που δόθηκε την Δευτέρα  στη δημοσιότητα.

AFP - Poverty, conflict and political instability mean some one billion people went hungry this year, many of them children in Africa and Asia, according to the Global Hunger Index report released on Monday. more...

Σε σύνολο 122 αναπτυσσόμενων χωρών που μελετήθηκαν, η πείνα αγγίζει επίπεδα «συναγερμού» σε 25 χώρες και άκρως ανησυχητικά επίπεδα σε τέσσερις χώρες της υποσαχάρειας Αφρικής, όπως η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, Μπουρούντι, Τσαντ και Ερυθραία, τονίζεται στην ετήσια έκθεση με τίτλο «Ο δείκτης της πείνας στον κόσμο για το 2010» του διεθνούς Ινστιτούτου έρευνας της διατροφικής πολιτικής.

Η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό είναι η χώρα με τη μεγαλύτερη επιδείνωση σε ό,τι αφορά το πρόβλημα της πείνας. Είναι η χώρα με τη μεγαλύτερη παιδική θνησιμότητα στον κόσμο.

Με εξαίρεση την Αϊτή και την Υεμένη, όλες οι χώρες στις οποίες ο δείκτης πείνας άγγιξε το επίπεδο «συναγερμού» βρίσκονται στην υποσαχάρεια Αφρική και στη νότια Ασία.

Ο δείκτης της πείνας στον κόσμο υπολογίζεται με βάση την αναλογία του υποσιτιζόμενου πληθυσμού, το ποσοστό των ελλιποβαρών παιδιών και το ποσοστό της παιδικής θνησιμότητας.

Ο υποσιτισμός των παιδιών ηλικίας κάτω των δυο ετών, αποτελεί ένα από τα κύρια εμπόδια στη μείωση της πείνας στον κόσμο, αναφέρει η έκθεση.

«Οι συγκρούσεις που μαίνονται από τα τέλη της δεκαετίας του 1990 προκάλεσαν κατάρρευση της οικονομίας, μαζικούς εκτοπισμούς πληθυσμού και μια χρόνια ανεπάρκεια τροφίμων στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό», τονίζεται στην έκθεση.

«Η πρόσβαση σε τρόφιμα και η διαθεσιμότητά τους επιδεινώθηκαν μετά την πτώση της αγροτικής παραγωγής και οι απομακρυσμένες περιοχές απομονώνονται ακόμα περισσότερο εξαιτίας των πτωχών υποδομών», προστίθεται στην έκθεση.

Ο δείκτης πείνας κατατάσσει τις χώρες σε μια κλίμακα από το μηδέν ως το 100. Το μηδέν αντιπροσωπεύει τις καλύτερες επιδόσεις και το 100 τις χειρότερες. 

Πρακτικά καμία χώρα δε βρίσκεται στο μηδέν ή το 100. 

έθνος