Γονείς, χαλαρώστε!

Χαλαρούς και καθόλου υπερπροστατευτικούς
μπαμπάδες και μαμάδες θέλει η νέα τάση

Η εποχή που αγχωμένοι και υπερπροστατευτικοί γονείς υποχρέωναν τα παιδιά τους να ακούνε Μπετόβεν πριν καν γεννηθούν, να αρχίζουν ξένες γλώσσες στα 3 τους και να προετοιμάζονται για την είσοδό τους σε ένα καλό πανεπιστήμιο από το νηπιαγωγείο, φτάνει στο τέλος της. Αν η νέα τάση είχε ένα σύνθημα, αυτό θα ήταν «γονείς χαλαρώστε».


Υπάρχουν πολλοί γονείς που αισθάνονται υποχρεωμένοι να διαχειρίζονται με κάθε λεπτομέρεια το μέλλον των βλασταριών τους, αναφέρει η εφημερίδα «Νιου Γιορκ Τάιμς».


Μια κατηγορία είναι οι «πεφωτισμένοι» που θυσιάζουν τις προσωπικές τους ανάγκες για να δώσουν στα παιδιά τους όλα τα διανοητικά, αισθηματικά και υλικά προνόμια.
Μια άλλη, είναι οι «ψαρωμένοι» που προσπαθούν να κάνουν το καλύτερο για τα παιδιά τους σε έναν κόσμο που αλλάζει.
Και μια τρίτη, περιλαμβάνει τους «νάρκισσους» που βλέπουν τα παιδιά τους σαν να είναι το κέντρο του σύμπαντος και προέκταση των ίδιων.


Όμως, όπως και να χαρακτηρίσουμε τους εν λόγω γονείς, οι μέρες τους είναι μετρημένες, αφού ένα νέο... κύμα από μαμάδες και μπαμπάδες αρνείται να γνωρίσει στο έμβρυο τις συνθέσεις του Μπετόβεν, να προσλάβει δασκάλους ξένων γλωσσών στο νηπιαγωγείο ή να μετακομίσει κοντά στο πανεπιστήμιο για να μη λείψουν από το «μωρό τους» τα αγαπημένα του φαγητά.
Ενδεχομένως να το έκαναν κάποιοι και στο παρελθόν - πιθανότατα, όμως, αισθάνονταν ότι δεν ήταν και πολύ καλοί γονείς.


Μέσω του Ίντερνετ

Αντίθετα, οι γονείς της νέας τάσης είναι απενοχοποιημένοι και κυρίως χαλαροί, ενώ μπόρεσαν να πετάξουν στα σκουπίδια περισσότερα από πενήντα χρόνια «παιδοκεντρικών» θεωριών.


Το πρώτο σημάδι της αλλαγής εμφανίστηκε στο Διαδίκτυο. Ιστοσελίδες όπως η truumomconfessions. com και η δημοφιλέστατη dooce. com δίνουν βήμα σε γονείς που αισθάνονται χαρούμενοι επειδή δεν είναι τέλειοι, σαν την Έιγελετ Ουόλντμαν, συγγραφέα του μπεστ σέλερ «Κακή Μητέρα», που δηλώνει ευθαρσώς ότι αγαπάει περισσότερο τον σύζυγό της από τα παιδιά της και ότι χρησιμοποιεί πάνες μιας χρήσης (ένα ταμπού στην Αμερική των σούπερ μαμάδων).


Τους τελευταίους μήνες οι χαλαροί γονείς οργανώθηκαν σε κίνημα. Ο δικός τους γκουρού είναι ο Καρλ Ονορέ, που μέσα από τις σελίδες του βιβλίου του « Υπό πίεση:Σώζοντας τα παιδιά μας από την κουλτούρα της υπερκηδεμονίας », προτείνει πιο χαλαρές και αυθόρμητες μεθόδους ανατροφής και εκπαίδευσης των παιδιών, υπενθυμίζοντας ότι δεν υπάρχει λόγος να σέρνουν οι γονείς τα βλαστάρια τους από ιδιαίτερο σε ιδιαίτερο.


Οι χαλαροί γονείς υποκλίνονται και στη Λίνορ Σκενάζι, τη δημοσιογράφο και συγγραφέα που άρχισε εκστρατεία προκειμένου να πείσει τους γονείς ότι τα παιδιά τους δεν κινδυνεύουν να πέσουν θύματα απαγωγής και βιασμού αν βγουν μόνα τους μια βόλτα με το ποδήλατο.


Ο ρόλος της οικονομικής κρίσης

Για πολλούς γονείς οι απόψεις αυτές μπορεί να αποτελούν κάτι σαν πολιτισμικό σοκ. Από το 1946, οπότε κυκλοφόρησε στις Ηνωμένες Πολιτείες η... Βίβλος της ανατροφής «Πώς μεγαλώνουμε και φροντίζουμε ένα παιδί», όλοι οι ειδικοί πρότειναν ακριβώς τα αντίθετα από τους γκουρού των χαλαρών γονέων.
Από τον Τ. Μπέρι Μπράτζελτον («Η γέννηση μιας οικογένειας») μέχρι τον Τζον Ρόουζμοντ («Καλοί γονείς, ευτυχισμένα παιδιά»), 
η μητρότητα και η πατρότητα θεωρείτο ένα κανονικό και πλήρες επάγγελμα, σκοπός του οποίου ήταν η δημιουργία του τέλειου παιδιού.


Σε αυτή την αλλαγή, η οικονομική κρίση έπαιξε ασφαλώς τον ρόλο της. Όταν δεν μπορείς να πληρώσεις τα μαθήματα βιολιού και την μπέιμπι σίτερ που θα βγάλει το παιδί σου βόλτα στο πάρκο, είναι πιο εύκολο να ανατρέψεις το αίσθημα ενοχής μετατρέποντάς το σε μια νέα φιλοσοφία ανατροφής.
Η τάση των «χαλαρών γονέων» θα οδηγήσει σε μια πραγματική επανάσταση; Η απάντηση δεν είναι εύκολη. Το μόνο βέβαιο είναι ότι η τελευταία λέξη για το... επάγγελμα του γονέα δεν έχει γραφτεί ακόμη.

 πηγή

Οι τρεις συμβουλές — Παραδοσιακό παραμύθι από την Πάνδροσο Ροδόπης

Όπως ακριβώς το κατέγραψε η κ. Ρούλα Κοντοπούλου, πρόεδρος του τοπικού Πολιτιστικού Συλλόγου και δημοσιεύθηκε στο βιβλίο "Ερανίσματα από την Πάνδροσο", στο οποίο είμαι ευτυχής που είχα την επιμέλεια...

Οι τρεις συμβουλές

Ένα καιρό κι ένα ζαμάν, ήταν ένα αντρόγυνο που ήταν πολύ φτωχοί. Η γυναίκα κάποτε έμεινε έγκυος και ο άντρας της, της λέει:

— Γυναίκα είμαστε πολύ φτωχοί. Θα πάω στα ξένα να καζαντίσω.

Πήρε το δρόμο και πήγε πολύ μακριά. Για χρόνια πολλά, δε μπορούσε να γυρίσ΄ πίσω να διεί τη γυναίκα τ΄. Η γυναίκα τ΄ στο μεταξύ, γέννση μοναχιά τς.

Μετά από είκοσι χρόνια, λέει στ΄ αφεντικό τ΄:

— Αφεντικό να με πληρώσεις το δίκιο μ΄, να πάω στο σπίτ μου.

Το αφεντικό τον πλήρωσε αλλά κράτησε τρεις λίρες.

— Αφεντικό, γιατί κρατάς τις τρεις λίρες, ρουτάει.

— Αυτές οι τρεις λίρες που κρατάω, είναι γιατί θα σε δώσω τρεις συμβουλές, που είνι πολύτιμες, λέει αυτός.

— Άμα είναι έτσι, πές μου να τις ακούσω.

Κι του λέει τ΄ αφεντικό τ΄:

— Η μια είναι, στο δρόμο που πηγαίνς, να μην είσι περίεργος. 
 Η άλλ΄ είνι στο δρόμο που πηγαίνς να μη φεύγεις από αυτόν και να τραβάς ίσα. 
Και η άλλ΄ είναι όταν θυμώνς το βράδυ, να κρατάς το θυμό σ΄ για την άλλη μέρα.

Άκσε καλά τις συμβουλές απ΄ τ΄ αφεντικό τ΄, και ξεκίνησε για το σπίτι τ΄. Στο δρόμο, βλέπ΄ μια γναίκα, άγρια, σ΄ ένα δρόμο. Μπροστά τα, είχε κάτ μαντολόγια, τα κρεμνούσε, τα ξεκρεμνούσε και παν σ΄ ένα δέντρο είχι ένα όπλο. Όποιος τη ρωτούσι τι κάν΄, με τα΄ όπλο τον σκότωνε.  
Αυτός θυμήθκε την πρώτη συμβουλή, να μην είσι περίεργος, και δεν τη ρώτση.

Η γναίκα τον φωνάζ και του λέει:

— Όποιος περνάει από δω με ρωτάει τι κάνω με αυτά τα μαντολόγια. Εσύ δεν με ρώτσες κι γλύτωσες τη ζωή σ΄. Πήγαινε λοιπόν στον δρόμο σ΄.

Στο δρόμο, κουράστκε και ξάπλωσε. Ήρθαν τρεις κλέφτες με μουλάρια φουρτουμένα τσουβάλια λίρες. Τον ρώτσαν:

— Τι κάνς εδώ;

— Ξεκουράζομαι, τους λέει αυτός.

— Δεν έρχισαι μαζί μας, να πάμ΄ στουν καφενέ να πιουμ΄ ένα καφέ;

Αυτός θυμήθκε τη δεύτερη συμβουλή και δεν πήγε.  
Του λεν τότες οι κλέφτες:

— Αν δεν έρθουμ΄ μέχρι να φέξ΄, τα λεφτά είν΄δκά σ΄.

Έφεξ΄ ο Θεός τη μέρα, οι κλέφτες δεν φάνκαν, φόρτωσ΄ αυτός τις λίρες και τράβηξ΄ για το σπίτι τ΄.

Όταν έφτασε, χτύπησ΄ την πόρτα του σπιτιού τ΄, αλλά η γναίκα τ΄ δεν τουν γνώρσε!

— Φεύγα του λέει, συ δεν εισι άντρας μου. Ο άντρας μ΄ είν΄ στα ξένα.

Τον λυπήθκε όμως και τον έστειλε να κοιμηθεί στον αχυρώνα. Πήγε αυτός να κοιμηθεί εκεί, αλλά ύπνος δεν τον έπιανε.

Κοιτούσε απ΄ το παραθύρ΄ την πόρτα του σπιτιού τ΄ και βλέπ΄ να μπαίν΄ μέσα ένας λεβέντης. Αυτός, μόλις είδε τη σκηνή, παίρνει αμέσως το όπλο του και λέει:

— Αχ η γναίκα μ΄μαζών΄ αλλουνούς. Θα τους σκοτώσω και τους δυό.

Θμήθκε όμως και την τρίτ συμβουλή, να κρατήσ΄το θμό τ΄ για το πρωί και περίμενε το λεβέντη να φύγει.

Όταν το πρωί έφευγε το παλληκάρι, άκουσε να λεει στη γναίκα τ΄:

— Μάνα, τι να φέρω το μεσημέρ΄ να φάμε;

Και άκουσε τη γναίκα τ΄ να δίνει την ευχή τς στο λεβέντη.

— Αχ, αυτό είναι το παιδί μ΄και δεν το γνώρσα, λέει τότες αυτός, και όλο χαρά, τρέχει και τους αγκαλιάζ΄ και τους δυό, τους λέει και τις συμβουλές απ΄ τ΄ αφεντικό τ΄.

Κι έζησαν αυτοί καλά και μεις καλύτερα.

Φάγαν και τις λίρες απ΄ τους ληστές.

Αναρτήθηκε από την ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ

Όταν ένα παιδάκι χτυπάει τα άλλα

Ερώτηση: Στην τάξη της μικρής μου, στο προνήπιο, υπάρχει ένα παιδάκι πολύ βίαιο που κτυπάει όλα τα παιδάκια. Έχω μιλήσει στη δασκάλα, η οποία το είχε ήδη εντοπίσει, και έχει μιλήσει πολλές φορές με τη μαμά αλλά και τον μπαμπά του παιδιού.

Ο μπαμπάς όμως είναι μάλλον από τους τύπους που καμαρώνουν με τη μαγκιά του γιου τους και είμαι σίγουρη ότι ενώ η μαμά του προσπαθεί να τον αλλάξει ο μπαμπάς του παιδιού κάνει το αντίθετο.

Έτσι συνεχίζεται αυτή η ιστορία με τη δασκάλα να τον επιπλήττει και να τον τιμωρεί αλλά και την κόρη μου να έρχεται με γρατζουνιές στο σπίτι… τι πρέπει να κάνω;

Ευχαριστώ

Γεωργία

Απάντηση: Σας ευχαριστούμε για την ερώτηση που απευθύνατε στο infokids.gr. Παρ΄όλο που δεν θέλω να βάλω ταμπέλα στη συμπεριφορά του παιδιού που χτυπά, ίσως έχουμε να κάνουμε με το φαινόμενο του bulling (σχολικός εκφοβισμός).

Αυτό το φαινόμενο αρχίζει και είναι ορατό και στη χώρα μας. Ξεκινά από το νηπιαγωγείο και όσο προχωρά η ηλικία του παιδιού, αν μείνει χωρίς ειδική φροντίδα κλιμακώνεται.

Πάντως είτε έχουμε έχουμε να κάνουμε με ένα παιδί το οποίο ενθαρρύνεται (όπως περιγράφετε) να χρησιμοποιεί τη βία ή με ένα παιδί το οποίο δεν ξέρει να διαχειριστεί το θυμό του, να μερικά πράγματα που ίσως σας φανούν χρήσιμα, για το δικό σας παιδί.

Τι να κάνετε

• Πείτε στο παιδί να μένει πάντα παρέα με άλλα παιδάκια. Τα παιδιά που είναι απομονωμένα γίνονται συχνότερα θύματα επιθέσεων.
• Η αποφυγή είναι η καλύτερη στρατηγική. Παροτρύνετε το παιδί να παίζει σε διαφορετικό σημείο απ΄ό,τι ότι το άλλο παιδί. Ζητήστε να βρίσκεται κοντά στη δασκάλα.
• Αν το παιδί σας βρεθεί αντιμέτωπο με το παιδί που το γρατζουνά, πείτε του να σηκωθεί όρθιο και να πει δυνατά: «Σταμάτα δεν σου επιτρέπω να με χτυπάς». Αμέσως μετά πείτε του να φωνάξει τη δασκάλα.
• Κάντε μαζί το παιδί ένα παιχνίδι ρόλων. Υποκριθείτε ότι εσείς είστε το παιδί που χτυπά και βάλτε το δικό σας παιδί να σας δείξει τι θα κάνει σε αυτήν την περίπτωση.
• Ενθαρρύνετε το παιδί σας να συνεχίσει να σας μιλά για αυτά που του συμβαίνουν στο σχολείο. Πείτε του ότι εκτιμάτε το θάρρος του.
• Μην αντιδράσετε υπερβολικά μπροστά στο παιδί. Αν το παιδί σας, σας ακούσει να λέτε: «Αχ δεν θα το πιάσω στα χέρια μου ή θα γίνει χαμός αύριο στο σχολείο», τότε μπορεί να βρεθεί στη θέση να θέλει να σας προστατεύσει, μη λέγοντας σας τίποτε.
• Μην παροτρύνετε το παιδί να χρησιμοποιήσει βία.
• Να είστε σε επαφή με τη δασκάλα και την υπεύθυνη του νηπιαγωγείου. Το μήνυμα που θα πρέπει να μεταδίδετε (και όσο το γρηγορότερο τόσο καλύτερα) είναι ότι η βία δεν είναι αποδεκτή και ότι υπάρχουν τρόποι να διαχειριστούμε το θυμό μας, δημιουργικά.

Καλή επιτυχία και μπράβο σας που δεν αποσιωπάτε το θέμα.

Νάνσυ Ψημενάτου
Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας