Μανώλης Ρασούλης - Φίλε... Καληνύχτα σας...

Αναπαύσου εν Ειρήνη... Φίλε... 

Μαθητές γίνονται ειρηνοποιοί της σχολικής αυλής. Είναι η οµάδα φιλίας του 2ου Γυµνασίου Ασπροπύργου.

Οι µαθητές παρεμβαίνουν, ακούν, συµφιλιώνουν

 
Κάποιοι υπήρξαν θύτες. Άλλοι θύματα ή παρατηρητές. Πλέον παρεμβαίνουν, ακούν, συµφιλιώνουν. Είναι η οµάδα φιλίας του 2ου Γυμνασίου Ασπροπύργου. Παιδιά που µαθαίνουν και διδάσκουν τον σεβασμό µε δικούς τους όρους, χωρίς τη µεσολάβηση και τις τιµωρίες των µεγάλων.

Η παρεξήγηση έγινε για ένα σκίρτημα. Την ώρα του µαθήµατος άφησε το θρανίο του, µπήκε στο διπλανό τµήµα και χτύπησε ένα παιδί. Αδύναμος να ελέγξει τον θυμό του. Μεγαλωμένος στη βία. Σε µια γειτονιά όπου αρκετοί πατεράδες συµβουλεύουν τους γιους να απαντούν στην πρόκληση µε γροθιές. Τους χώρισαν. Τον ηρέμησαν. ∆εν τον απέβαλαν.

Έχουν περάσει αρκετές εβδομάδες από εκείνο τον καβγά. Ο έφηβος µε τις µαύρες φόρμες και τα δύο σκουλαρίκια στο αριστερό αυτί κάθεται σε έναν κύκλο είκοσι ανθρώπων. Άγουρα πρόσωπα. Αγόρια αµούστακα. Κορίτσια που κοκκινίζουν όταν µιλούν. Αποκαλούνται οµότιµοι διαµεσολαβητές. Είναι µαθητές του 2ου Γυμνασίου Ασπροπύργου, µέλη µιας οµάδας φιλίας που επιλύει συγκρούσεις και προλαμβάνει τη βία µεταξύ των συµµαθητών, πριν χρειαστεί να επέμβουν οι καθηγητές.

Το έργο τους δεν είναι πάντα εύκολο. Σε µία από τις πρώτες τους αποστολές ένα παιδί είχε βάλει κάποιον εξωσχολικό να σπάσει τη µύτη ενός συµµαθητή του. Από το νοσοκομείο, εκείνος απειλούσε ότι θα έστελνε φίλους του και ο καβγάς θα συνεχιζόταν πέρα από τα κάγκελα του γυμνασίου. Σε ένα άλλο περιστατικό µια καθηγήτρια έσπασε το πόδι της προσπαθώντας να χωρίσει δύο αγόρια.

Χρειάστηκαν τέσσερις ώρες διαλόγου, η παρέμβαση τεσσάρων συµµαθητών τους και µιας ψυχολόγου (από τον Δεκέμβριο έχει σταµατήσει τις επισκέψεις στο σχολείο αφού έληξε η σύμβασή της µε τον δήμο) για να δεσμευτούν τα δύο παιδιά ότι δεν θα χτυπηθούν ξανά. Έκτοτε, τήρησαν τον λόγο τους. «Κάποια παιδιά προσπαθούν να επιβληθούν στους άλλους επειδή καταπιέζονται στη ζωή τους. Μέσα από εµάς όμως µαθαίνουν την ισότητα», λέει ο Θανάσης Τουρκοδημήτρης, µέλος της οµάδας.

Οι διαµεσολαβητές δεν είναι πάντα οι πιο σκληροτράχηλοι του σχολείου. Πρώην νταήδες που έχουν κερδίσει την προσοχή των συµµαθητών τους εµπνέοντας φόβο. Ανάµεσά τους βρίσκονται και παιδιά λιγομίλητα, µαζεµένα. Κάποιοι έχουν χαµηλούς βαθμούς. Άλλοι υψηλές επιδόσεις. Παιδιά Ελλήνων και µεταναστών. Στην πλειονότητά τους από οικονομικά ασθενέστερες οικογένειες. Τα περισσότερα µένουν στα Νεόκτιστα, µια συνοικία στην πλάτη των διυλιστηρίων των Ελληνικών Πετρελαίων. Ξυπνούν µε θέα τα φουγάρα. Μυρίζουν την ανάσα τους. Ζουν σε σπίτια που στις αυλές τους βυθίζονται τα πόδια πυλώνων της ∆ΕΗ. Μεγαλώνουν σε ένα µέρος όπου, όπως έχουν πει στους καθηγητές τους, το βράδυ είναι «απαγορευμένη ζώνη».

«Η βία είναι στη ζωή τους. Αλλά µέσα από τη λειτουργία της οµάδας µαθαίνουν την αυτοσυγκράτηση», λέει η διευθύντρια του σχολείου Αγγελική Γιαννάτου. Διδάσκει εκεί από το 1983. Φοράει γυαλιά, έχει κοντά µαλλιά και γλυκιά φωνή µε διδακτική χροιά. Με δική της πρωτοβουλία, πριν από έξι χρόνια, άρχισε να λειτουργεί η οµάδα των διαµεσολαβητών στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού προγράμματος Comenius, σε συνεργασία µε σχολεία του εξωτερικού όπου εφαρμοζόταν ήδη. Σήμερα, το πρόγραμμα αγωγής υγείας έχει ολοκληρώσει τον κύκλο του.

Οι «διαµεσολαβητές» προλαμβάνουν
τη βία µεταξύ των µαθητών
πριν επέμβουν οι καθηγητές

Η ΟΜΑΔΑ ΦΙΛΙΑΣ όμως συνεχίζει τη δράση της. «Έχουν σταµατήσει οι καβγάδες εκτός σχολείου. Τα παιδιά αποδεικνύονται πολύ ώριμα αν τα εµπιστευτείς», υποστηρίζει η Αγγελική Γιαννάτου. Ο Βίκτορας Μάνεβ, ένα από τα µέλη των διαµεσολαβητών, επιβεβαιώνει τα λόγια της. Την ώρα της γυμναστικής ιδρώνει στην τσιμεντένια αυλή. Ψηλός, µε ανάκατα µαλλιά, ουρίτσα στον σβέρκο και λόγια µετρηµένα. «Έχω µάθει να συγκρατώ τα νεύρα µου», λέει και εκτονώνει την ενέργειά του κλοτσώντας την µπάλα στο τέρμα.

Η διαµεσολάβηση γίνεται στη βιβλιοθήκη του σχολείου. Σε δύο αντικριστά θρανία κάθονται τα παιδιά που έχουν τσακωθεί και οι συµφιλιωτές τους. Στην αίθουσα δεν υπάρχει µεγάλος. Αφού κάθε πλευρά µιλήσει για το περιστατικό, αναζητούν κοινή λύση. Αποφασίζουν να δώσουν τέλος στην παρεξήγηση και υπογράφουν έπειτα µια συµφωνία που πρέπει να τηρήσουν. «Με την τιµωρία το πρόβλημα θα συνέχιζε εκτός σχολείου. Η υπογραφή τούς δεσμεύει απέναντι στους συνομηλίκους τους. Δίνουν τον λόγο τους», λέει η γυμνάστρια Μαρία Αθανασοπούλου, µία από τους τέσσερις εκπαιδευτικούς που επιβλέπουν το πρόγραμμα. Πέρσι η οµάδα παρενέβη σε 18 περιστατικά. Φέτος σε έξι.

Στα πρώτα στάδια εφαρμογής οι διαµεσολαβητές αντιμετωπίστηκαν µε δυσπιστία. «Στην αρχή δεν µας έπαιρναν στα σοβαρά τα παιδιά. “Εσείς θα αλλάξετε το σχολείο;” µας έλεγαν», θυμάται η Μαρία Πετρίδη, ένα από τα πρώτα µέλη των διαµεσολαβητών πριν από έξι χρόνια, η οποία σήμερα σπουδάζει στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Δύσπιστοι όμως παραμένουν ακόμη και ορισμένοι καθηγητές. ∆εν ικανοποιούνται αν δεν επιβληθεί τιµωρία. Θεωρούν ότι ακυρώνεται ο παιδαγωγικός τους ρόλος. Ότι η οµάδα τούς παρακάμπτει. Ο 14χρονος Αλέξανδρος Χάσα διαφωνεί. Μπήκε στην οµάδα για να σταµατήσει ο κύκλος ενός τσακωμού, ο οποίος διαρκούσε τέσσερις µέρες έξω από το σχολείο.

Τα κατάφερε. 

Τώρα θέλει να συµφιλιώσει και άλλους. «Εµείς προσεγγίζουμε αλλιώς τα παιδιά. Μαθαίνουμε να τους ακούμε. Και στο τέλος οι χειρότεροι εχθροί γίνονται φίλοι», λέει.
 
63% των µαθητών Δηµοτικού, 51% των µαθητών Γυμνασίου και 36% των µαθητών Λυκείου στην Ελλάδα δηλώνουν ότι υπάρχουν συµµαθητές που τους συµπεριφέρονται άσχημα.

89% των διαπληκτισμών στο προαύλιο αφορούν ύβρεις και 47,7% ταπείνωση του άλλου. Πιο συχνά είναι τα βίαια περιστατικά ανάµεσα στους µαθητές του Γυμνασίου από τους µαθητές του Λυκείου.

55% των παιδιών στο Δηµοτικό αναφέρουν ότι κάποιος συµµαθητής τους τα έχει κοροϊδέψει ή βρίσει ενώ 37% δηλώνουν ότι έχουν χτυπηθεί από άλλα παιδιά.

ΠΗΓΗ: Ειδική Επιτροπή Μελέτης των οµάδων Ενδοσχολικής Βίας της Εθνικής Επιτροπής Δικαιωμάτων του ανθρώπου

LINKS: Συνήγορος του Παιδιού: http://www.0-18.gr/ 

Εταιρεία Ψυχοκοινωνικής υγείας του Παιδιού και του Εφήβου: http://www.epsype.gr 

ΧΡΉΣΙΜΑ ΤΗΛΕΦΩΝΑ:

Γραμμή στήριξης παιδιών και εφήβων: 116-111 

Γραμμή για παιδιά στον Συνήγορο του Παιδιού: 800-11-32000

Τα Νέα ΡΕΠΟΡΤΆΖ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ 
inital 

Ο ρόλος της οικογένειας στην ανάπτυξη του παιδιού Parents Role in Child Development

Ο ρόλος της οικογένειας στην ανάπτυξη του παιδιού 

Η διαμόρφωση και η διαπαιδαγώγηση του χαρακτήρα - και συγκεκριμένα ενός παιδιού - είναι αρκετά σοβαρή αλλά και δύσκολη υπόθεση. Κυρίως είναι κάτι για το οποίο δεν υπάρχουν πρότυπα ν' ακολουθήσουν οι γονείς ούτε κάποιες ρητές συμβουλές να εφαρμόσουν. 

Parents Role in Child Development

Για τον κάθε γονιό η στάση που θα ακολουθήσει για να διαπαιδαγωγήσει όσο το δυνατόν καλύτερα τα παιδιά του, εξαρτάται από τις ηθικές αρχές με τις όποιες έχει μεγαλώσει και από τις ιδιαιτερότητες του χαρακτήρα του και η στάση αυτή πρέπει να ελίσσεται και να εναλλάσσεται ανάλογα με την προσωπικότητα του κάθε παιδιού καθώς και με τις ανάγκες της ηλικίας του

Οι γονείς πρέπει να συνειδητοποιήσουν από τη στιγμή της γέννησης των παιδιών τους ότι ο ρόλος τους στην αγωγή τους είναι πολύ σημαντικός για την μετέπειτα νοητική, συναισθηματική, ηθική και ψυχολογική ανάπτυξη των παιδιών.

Αυτό σημαίνει ότι οι γονείς πρέπει με υπευθυνότητα και σύνεση να αντιμετωπίζουν τα προβλήματα αγωγής που παρουσιάζονται στις διάφορες περιόδους ανάπτυξης του παιδιού, εφαρμόζοντας κοινή πορεία διαπαιδαγώγησης μετά από ουσιαστικό διάλογο.

Αυτή η κοινή πορεία διαπαιδαγώγησης θα  'ρθει όταν ανάμεσα στους γονείς υπάρχει ισοτιμία και ισοδυναμία ρόλων, όταν και οι δύο γονείς θεωρούν ισάξιους του εαυτούς τους ως προς την ανατροφή των παιδιών τους, όταν τα καθήκοντα μοιράζονται εξίσου στον πατέρα αλλά και στην μητέρα, χωρίς να υπάρχουν στερεότυπα ότι η μητέρα π.χ. είναι υπεύθυνη για την αγωγή των παιδιών ή ότι ο πατέρας είναι αυτός που θα φροντίσει την παροχή υλικών αγαθών στην οικογένεια.

Και οι δύο γονείς πρέπει να είναι παρόντες σ' όλες τις φάσεις ανάπτυξης των παιδιών τους, προσφέροντας σημαντική καθοδήγηση και αγωγή, η οποία διέπεται από δημοκρατισμό, φιλελευθερισμό και διάλογο, χωρίς να υπάρχει αυταρχισμός και έλλειψη ελευθερίας στην έκφραση του παιδιού.

Από όλα αυτά βγαίνει το συμπέρασμα ότι οι σημερινοί γονείς έχουν πολλές υποχρεώσεις κι ευθύνες έναντι των παιδιών τους. Η όσο γίνεται σωστή ανατροφή τους είναι πολύ δύσκολη και απαιτεί σωστούς χειρισμούς και ιδιαίτερη στάση απέναντι στα προβλήματα των παιδιών.

Ο γονιός παρέχει φροντίδα και αγάπη αλλά το παιδί χρειάζεται πολύ περισσότερα από αυτά. Χρειάζεται μια καλή βάση για την ανάπτυξή του, και ένα καλό στήριγμα για τα όσα προβλήματά του και την ομαλή ένταξή του στην κοινωνία.

paroutsas

Η σωματική βία στα παιδιά δημιουργεί προβληματικούς ενήλικες - Physical Abuse of Children

Είναι γνωστό πλέον σε όλους μας πόσο η σύγχρονη παιδοψυχιατρική δε συμφωνεί με την τιμωρία και, ιδιαιτέρως, με τη σωματική! 

Physical Abuse of Children

Το χτύπημα με τη βέργα στα χέρια, τα χαστούκια, οι ξυλιές και οι λοιπές μεθόδοι, που χρησιμοποιήθηκαν κατά κόρον στο παρελθόν, τώρα έχουν επισήμως αφοριστεί, μια και οι ειδικοί λένε ότι η σωματική βία στα παιδιά, όχι μόνο δεν τα πειθαρχεί, αλλά μακροπρόθεσμα έχει πολύ αρνητικές επιπτώσεις στην ανάπτυξη της ψυχικής τους υγείας.

Σύμφωνα, λοιπόν, με όσα υποστηρίζουν οι παιδοψυχολόγοι, οι ενήλικες, που χρησιμοποιούν σωματική βία, για να συνετίσουν τα παιδιά τους, τα οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε παραβατικές συμπεριφορές, αφού:

1. τα παιδιά μαθαίνουν ότι οι μεγάλοι είθισται να χτυπάνε τους μικρότερους

2. το ξύλο εκλαμβάνεται ως μορφή επιβολής των απόψεων και των επιθυμιών του θύτη προς το θύμα του

3. όταν χτυπάμε, μας φοβούνται και έτσι δημιουργείται ένα αίσθημα απόλυτης κυριαρχίας και εξουσίας σε αυτόν που χτυπά!

4. στην προσπάθειά τους να ξεφύγουν και να κάνουν τελικά αυτό που θέλουν, τα παιδιά μαθαίνουν να δρουν κρυφά και παρασκηνιακά, λέγοντας ψέματα

Οι ειδικοί κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου και τονίζουν ότι τα παιδιά, που δέχονται σωματική βία είναι πολύ πιθανό να αναπτύξουν ως ενήλικες ροπή προς το έγκλημα!

Επιπλέον, σε έρευνα, που έγινε στο Οντάριο, βρέθηκε πως ενήλικες, που, ως παιδιά, θυμούνται να έχουν τιμωρηθεί σωματικά, είναι δύο φορές πιο πιθανό να αντιμετωπίζουν προβλήματα έκφρασης των αναγκών και των συναισθημάτων τους, κατάχρησης αλκοόλ και εξάρτησης από ό,τι οι ενήλικες, που δεν έχουν κάτι ανάλογο να θυμούνται.

Χριστίνα Αμερικάνου

Αγία Σοφία και Ελλάδα

Επειδή πολλοί λένε ότι το Βυζάντιο δεν είναι Ελλάδα, σκέφτηκα το εξής:

Υπάρχει έστω και ένας στον κόσμο, που να πιστεύει ότι η Αγιά Σοφία δεν είναι Ελληνική;

Δεν είναι μέσα μέσα βαθειά στον πηγαίο κώδικα όλων των Ελλήνων;

Υπάρχει μεγαλύτερο τεκμήριο ελληνικότητας του Βυζαντίου;

Είναι μέσα βαθειά στις ρίζες μας, καταγεγραμμένο στα γονίδια μας.

Ούτε ένας δεν πιστεύει το αντίθετο, ούτε κι αυτοί που πολεμούν την ελληνικότητα του Βυζαντίου, δεν μπορούν να αντισταθούν σ' αυτή την σκέψη

Η Αγία Σοφία.

και δέστε τι αντιπροσωπεύει η Ελληνική Αγία Σοφία

Αντιπροσωπεύει Το κέντρο της Ορθοδοξίας.

Χτίστηκε πριν γίνει επίσημη γλώσσα η ελληνική σε όλο το Βυζάντιο και τον πέμπτο-έκτο αιώνα οι Ανθέμιος και Ισίδωρος ξαναχτίζουν την Αγία Σοφία όπως την ξέρουμε σήμερα.

Έλληνες έπρεπε να την χτίσουν.

Και σήμερα είναι Η Κυριακή Της Ορθοδοξίας γιορτάζει η Θρησκεία μας και αυτό που με συγκλονίζει είναι ότι ο πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας πηγαίνει στην Μητρόπολη κάθε τέτοια ημέρα και απαγγέλλει το Σύμβολο της Πίστης μας, σε συνέχεια του Αυτοκράτορα του Βυζαντίου.

Του Ελληνικού Βυζαντίου.