Λιμοκτονούν οι Αβορίγινες στη Νότια Αυστραλία ABORIGINES in South Australia are starving

Λιμοκτονούν οι Αβορίγινες της Νότιας Αυστραλίας, σύμφωνα με έρευνα που ήρθε τώρα στη δημοσιότητα, αν και είχε ολοκληρωθεί από τον Ιούλιο.

Τα παιδιά να μένουν νηστικά για μέρες

Aboriginal children 'starving'

Όπως μάλιστα επισημαίνεται στην έρευνα, αυτό συμβαίνει σε περίοδο που η αυστραλιανή οικονομία βρίσκεται σε τροχιά δυναμικής ανάπτυξης και οφείλεται στην αδιαφορία, την αδράνεια και την εκμετάλλευσης των υπευθύνων.

Την ίδια στιγμή, ο Ερυθρός Σταυρός μοίρασε δέματα τροφίμων σε Αβορίγινες, που πεινούσαν.

Η διευθύντρια του Ερυθρού Σταυρού, Κέρι Σάϊμονς, δήλωσε ότι «μέλη από την κοινότητα των Αβοριγίνων του Φρέγκον ήρθαν και μας ζήτησαν βοήθεια, λέγοντας ότι πολλοί, κυρίως παιδιά, πεινούν. Πιστεύω ότι επιβάλλεται να γίνει μία ουσιαστική συζήτηση, χωρίς αναβολή, σε πολλά επείγοντα θέματα και να παρθούν αποφάσεις».

Από την έρευνα αποκαλύπτεται ότι υπάρχουν καταστήματα με τρόφιμα στις κοινότητες των Αβοριγίνων, οι άνθρωποι όμως λιμοκτονούν, γιατί τα προϊόντα τους είναι πανάκριβα, λόγω της απόστασης, και δεν υπάρχουν χρήματα για να τα αγοράσουν, με αποτέλεσμα παιδιά να μένουν νηστικά για μέρες.

Σε έρευνα, που διενήργησε πέρσι ο οργανισμός Uniting Care Wesley, διαπιστώθηκε ότι οι τιμές βασικών τροφίμων στις κοινότητες των Αβοριγίνων ήταν οι διπλάσιες και πλέον από εκείνες στην Αδελαΐδα.

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

ABORIGINES in South Australia are starving because they cannot afford to buy food, store managers in remote communities have warned.

ΑΠΟ ΠΟΥ ΠΑΝΕ ΓΙΑ ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ Σχολείο;

ΜΕΡΟΣ Α!

Και θα πάμε Α’ Δημοτικού!!
……………………………………….. (παύση)

Δεν είναι περίεργο που όλοι οι γονείς χρησιμοποιούμε Α’ πληθυντικό για ό,τι κάνει, περνάει, παθαίνει, ζει, σκέφτεται κλπ κλπ το παιδί;

«Είμαστε χαρούμενοι! Περπατήσαμε! Μιλήσαμε!
Βγάλαμε δόντια! Θα πάμε παιδικό σταθμό!
Θα πάμε στίβο! Θα πάμε Δημοτικό!»

Όλα μαζί τα κάνουμε.  Ξαφνικά από την ώρα που γεννιέται το παιδί, ζεις την δική σου ύπαρξη, αλλά και του παιδιού σου.  Kαμμιά φορά  μάλιστα, προηγείται η ανάσα του παιδιού σου και μετά η δική σου! Και δεν είναι υπερβολική χρήση έκφρασης. Αφού ολα μαζί τα βιώνουμε. Χαίρεται, χαιρόμαστε.  Πονάει, πονάμε!  Πάει νηπιαγωγείο, το ζούμε μαζί .  Ετοιμάζεται να πάει Δημοτικό…τρώμε την φρίκη μόνοι μας!!! H φρίκη πάντα είναι δική μας! (Ευτυχώς!)
Μα…έχουμε τρελλαθεί!  Δημοτικό θα πάει.  Δεν ετοιμάζεται να πάει στον πόλεμο!
Ως μαμά με θεωρώ ψύχραιμη χωρίς υπερβολές.  Κάθε χρόνο άκουγα φίλους και συγγενείς με παιδιά μεγαλύτερα από το δικό μου, που ετοιμαζόντουσαν για την Α’ Δημοτικού και η αίσθηση που μου δημιουργούνταν είναι ότι …τέλος! Ό,τι έζησες, έζησες.  Από την ώρα που πάει Δημοτικό, θα ξαναηρεμήσεις….ποτέ! Και σκέφτομαι ότι από την ώρα που παντρευτήκαμε, άκουγα, “Τώρα που είστε οι δυό σας…καλά είστε. Κάτσε να μείνεις έγκυος!” Έμεινα έγκυος: “Τώρα που είσαι έγκυος… καλά είσαι! Κάτσε να γεννηθεί!”.  Γεννήθηκε: “Τώρα που είναι στην κούνια καλά είναι. Κάτσε να περπατήσει”.  Περπάτησε: ‘Τώρα που περπατάει καλά είναι! Κάτσε να αρχίσει να τρέχει!” κλπ κλπ   Σε όλες τις μέχρι τώρα φάσεις άκουγα κάτι σχετικό. Δεν λέω ότι είναι εύκολο να μεγαλώνεις ένα παιδί, αλλά δεν είναι και τιμωρία! Και από την μέχρι τώρα εμπειρία μου, στα περισσότερα πράγματα που ζούμε ως γονείς, δεν έχει να κάνει με το παιδί,  αλλά με εμάς. Είναι το άγχος μας για το άγνωστο. Το άγνωστο στο οποίο χωρίς να είμαστε εκπαιδευμένοι (εντελώς καθόλου-ντιπ κατά ντίπ στα πρωτότοκα)  θέλουμε να είμαστε όσο το δυνατόν άψογοι (βέβαια, με ποιό κριτήριο ????) και να προσφέρουμε το δυνατόν καλύτερο στο παιδί μας.
Χμ!!! Καλύτερο για ποιόν; Για εκείνο; Για εμάς; Και ποιο είναι το καλύτερο; Αυτό που επιβάλλει η κοινωνία, το σύστημα; Αυτό που θέλουμε εμείς;  Αυτό που θέλει το παιδί; Και πού ξέρει το παιδί; Και που ξέρει το σύστημα;  Και πού ξέρουμε εμείς;…. Εμείς κατά βάθος ξέρουμε!
Ξέρουμε ότι αυτό που είναι καλό για το παιδί, είναι αυτό που θα το κάνει ευτυχισμένο όχι μόνο την συγκεκριμένη στιγμή-φάση που ζει, αλλά στην συνέχεια. Κι ευτυχισμένο είναι ένα παιδί,  που αγαπιέται, είναι ήρεμο, ισορροπημένο, ανέμελο, ζει την ηλικία του.
Το “μοντέλο” (γιατί μόνο έτσι μπορώ να το ονομάσω) παιδιού του σήμερα που απαιτεί το σύστημα , είναι ένα παιδί που προετοιμάζεται από νωρίς να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του αύριο. Ένα αύριο που από σήμερα θέλει παιδιά που μαθαίνουν να γράφουν από το νηπιαγωγείο,να μαθαίνουν 2 γλώσσες από το δημοτικό,  χρήση υπολογιστών, με αθλητικές δραστηριότητες, μουσικές γνώσεις κλπ για να μπορέσει να ακολουθήσει το ανταγωνιστικο μέλλον του….Μα…αυτό το παιδί πότε θα τα προλάβει όλα; Πότε θα παίξει; Πότε θα χαζολογήσει; Πότε θα ξεκουραστεί;  Πότε θα είναι παιδί;
Την ίδια ώρα και ενώ έχεις συζητήσει και με εκπαιδευτικούς, σκέφτεσαι,  “να το αφήσω και να μην το φορτώσω με όλα αυτά; Να κάνει μόνο τα βασικά;”.  Και σου λένε, ότι “αν δεν συμμετέχει, δεν θα μπορέσει να ακολουθήσει την υπόλοιπη τάξη και θα περιθωριοποηθεί. Και θα αποκτήσει συμπλέγματα. Και θα είναι άσχημα για το παιδί”. Και προβληματίζεσαι…
Και δεν είναι ότι θα τα αφήσεις και όλα ελεύθερα, κόντρα στο κατεστημένο και θα ζειτε οικογενειακώς ως τα “παιδιά των λουλουδιών”, αλλά….
……………………………………………………………………………………………………………………………………(ξανά-ματά παύση).
Δεν ξέρω τί πρέπει να κάνω. Δε νομίζω ότι θέλω να μου πει κανείς τί πρέπει, γιατί πιστεύω ότι κανείς δεν ξέρει στην πραγματικότητα.
Αυτό που θέλω είναι, να πάμε οικογενειακώς στον πρώτο αγιασμό ήρεμοι. Χαμογελαστοί. Χαρούμενοι.
Και θα κάνουμε ένα βηματάκι την φορά! Σιγά-σιγά!
Αν είμαστε αγαπημένοι και ήρεμοι μεταξύ μας, θα την βρούμε την άκρη.
Η ουσία είναι,  ότι θα πάμε Α’ Δημοτικού και είμαστε  ευτυχισμένοι!!
Ω! ΝΑΙ!

ΜΕΡΟΣ Β!

Και είσαι μόλις λίγες μέρες πριν τον αγιασμό στο δημοτικό σχολείο!……
Ναι!…
Και σε πιάνουν όλες οι γνωστές ανησυχίες της πρώτης φοράς.  
Ξέρεις, μωρέ! Αυτό που όταν γεννήθηκε το πρωτότοκο παιδί πήγες και αγόρασες θερμόμετρο μπάνιου διαστημικών προδιαγραφών εγκεκριμένο από τη ΝASA για να είσαι σίγουρος για την θερμοκρασία του νερού (γιατί, Ω!, μπορεί στιγμιαία το χέρι σου να κάνει λάθος και να κάψεις-αν είναι δυνατόν- το μωρό), που πήρες το super dooper ηλεκτρονικό θερμόμετρο σώματος, που κάνει τα πάντα (μόνο αυτόματο προγραμματισμό για να δίνει στο παιδί αντιπυρετικό δεν έχει, όταν ανεβαίνει η θερμοκρασία), που όταν πήγε πρώτη φορά στον σταθμό, του πήρες την super dooper  τσάντα για τις πάνες βρακάκι (λες και την κουβαλούσε το παιδί…) που…που…που……..για κάθε πρώτη φορά χάνεσαι με τις ώρες στην αναζήτηση στο google, στο yahoo, στα βιβλία, στα ειδικά περιοδικά, στους γνωστούς, στους άγνωστους (έλα, τώρα, που δεν έχεις συζητήσει στην παιδική χαρά με την κυρία με τα δίδυμα-που δεν ξαναείδες ποτέ- για τον τρόπο που κόψατε την πιπίλα…) κλπ κλπ κλπ
Και καλά κάνεις.  Αν και…τώρα που ανατρέχεις σε όλες τις πρώτες φορές,  θα έλεγα ότι θα μπορούσες να ήσουν λίιιιιγο πιο ήρεμη και όχι τόοοοοσο υπερβολική.  Ναι, εντάξει! Καταλάβατε!…. Τα λέω στη νύφη, για να τα ακούσει η πεθερά!  Σε μουά!
Φτάνουν, λοιπόν, αυτές οι μέρες για την πρώτη φορά στο Δημοτικό και πιάνω τον εαυτό μου να έχει αρχίσει μία τρελή έρευνα αγοράς για την σχολική τσάντα, τα γραφικά είδη, το παγουρίνο που θα πίνει νερό  και λέω…. ΩΠΑ! Ηρέμησε, κούκλα μου (φτου μου)! Πάρε ανάσες!  Μια τσάντα είναι!  ΜΙΑ ΣΧΟΛΙΚΗ ΤΣΑΝΤΑ!  Για την οποία έχω ψάξει κι  έχω διαβάσει μέχρι προτάσεις από εκπαιδευτικούς, ορθοπεδικούς, παιδίατρους, μία αστρολόγο (…ε…τί με κοιτάτε; Πρότεινε την ιδανική σχολική τσάντα για το κάθε ζώδιο. Να μην ρίξω μία ματιά;…..) Που έχω “κατεβάσει” όλους τους οδηγούς αγοράς και κάνω έρευνα λες και ετοιμάζω την δεξίωση του γάμου της ….!!! Που, βέβαια,  τότε  θα τα κανονίσει μόνη της! Ναι, ναι! Το υπόσχομαι. (cross fingers κρυφά)
Ξεκινώντας, λοιπόν, από την επιλογή της σχολικής τσάντας, (προσέξτε με, προσέξτε με! Κάνω δήλωση-δέσμευση!!) θα κάνω πράξη αυτό που υποστηρίζω ότι πρέπει να κάνουμε όλοι οι γονείς! Όχι υπερβολές!
Σαφέστατα θεωρώ υποχρέωσή μου να ψάξω για την καλύτερη επιλογή για το παιδί μου, αλλά χωρίς να τρελαίνομαι! (Γιατί θα το τρελάνω!) Ψάχνουμε! Παίρνουμε ανάσες! Ψάχνουμε, σκεφτόμαστε! Παίρνουμε ανάσες! Ωραίιιααααα!
Και τί τσάντα θα πάρουμε, είπαμε;….
Μήπως το κόκκινο χρώμα προκαλεί υπερδιέγερση και δεν αφήνει το παιδί να συγκεντρώνεται στο μάθημα, οπότε……(γκουχ! γκουχ!)
Ανάσες! Σκεφτόμαστε! Ανάσες! Σκεφτόμαστε! ….:P

MΕΡΟΣ Γ!

Οι μέρες πριν τον πρώτο αγιασμό είναι λιγοστές!

Κι έχεις αρχίσει κι ανησυχείς! Όχι, όχι τόσο για το αν θα μάθει γράμματα ή αν θα είναι καλός μαθητής/καλή μαθήτρια.
Έχεις αρχίσει και αγχώνεσαι γιατί σε αυτό το σχολείο δεν είναι πια μωρό! Ούτε τόσο δα!!!
Οι δασκάλες και οι δάσκαλοι σαφέστατα προσέχουν τα παιδιά, αλλά …δεν είναι πια σε βρεφονηπιακό σταθμό!!
Σε αυτό το σχολείο το παιδί  είναι παιδί (ξέρω! Έκανα μεγάλη ανακάλυψη!), που πρέπει να μάθει σε όχι τόσο ελαστικούς πια κανόνες  και σε περισσότερες ευθύνες.
Και σκέφτεσαι τα απλά (….και ψιλο-τρελλαίνεσαι…πάλι!!!)!
*Αν διψάσει, θα έχει το παγουρίνο του μαζί!
Nαι! ……..Κι αν τελειώσει το καθαρό νερό από το σπίτι; Θα το γεμίσει με καθαρό νερό;…..!!!!??????? (Aνάσες! Ανάσες! Ανάσες!)
Μήπως κι όταν πάει στην παιδική χαρά το παγουρίνο του είναι πεντακάθαρο; Όλο φωνάζεις ότι θα βγάλει σπυράκια από τις βρωμιές και τελικά βγάζει σπυράκια από τις φωνές σου!! Άρα, cool!!
* Θα του έχω ένα κολλατσιό μαζί του!
Ναι!…..Kι αν το φάει πριν από την ώρα που πραγματικά το έχει ανάγκη  και μετά πεινάει;……!!!!!!??????(Aνάσες! Ανάσες! Ανάσες!)
Γιατί όταν είστε στο σπίτι μαζί, είναι λίγες οι  φορές που έχει φάει άτσαλα; Έπαθε κάτι;  (Tσου!) Δεν θα λιμοκτονήσει κιόλας! Άρα, cool!!
* Έχει μάθει να πηγαίνει τουαλέτα μόνο του!
Ναι!…..Κι αν ντραπεί τις πρώτες μέρες και δεν το πει στην δασκάλα του/στον δάσκαλό του και τελικά έχει κανένα “ατυχημα” μπροστά στους συμμαθητές του και “τραυματιστεί”ψυχολογικά ;……………!!!!!!!???????  (Aνάσες! Ανάσες! Ανάσες!)
Μα, όλα τα παιδάκια είναι στην ίδια ηλικία! Του έχω πει ήδη πολλές φορές ότι θα πρέπει να λέει στην δασκάλα του ό,τι χρειάζεται. Ε..κι αν είμαστε άτυχοι και τα άλλα παιδιά είναι “σκληρά”…θα το αντιμετωπίσουμε! This is real life! Αρα, cool!!
Ναι!…..Κι αν πάει στις τουαλέτες μόνο του και είναι βρώμικα και δεν προσέξει που θα ακουμπήσει (αν είναι και κορίτσι…το ’χεις πιο άγχος);…..!!!!!!??????? (Ανάσες! Ανάσες! Ανάσες!)
Ε..εντάξει! Του έχω πει τα βασικά που πρέπει να προσέχει! Το έχω εφοδιάσει με χαρτομαντηλάκια (ή και υγρά μαντηλάκια) και…ο Θεός μαζί μας! Άρα, (δεν έχεις κι άλλη επιλογή, μεταξύ μας..)cool!!
Αγχώνεσαι, αλλά την ίδια ώρα σκέφτεσαι ότι είναι το επόμενο βήμα για το ίδιο το παιδί (και για τους γονείς). Πρέπει να μάθει να αντιμετωπίζει κάποια πράγματα και σε αυτήν την μικρή κοινωνία. Ευχάριστα και δυσάρεστα!
Εντάξει, δεν θα σας πω ψέμματα. Το άγχος του να μην αρρωστήσει και συνδυαστικά η  υγιεινή του…με κατατρέχει όσο και να ξεφυσσάω! Πεπεισμένη 100% δεν με λες! Το παλεύω όμως!
Αυτό που ξέρω είναι ότι ο μπαμπάς κι  εγώ ΠΡΕΠΕΙ να συζητάμε με την κόρη μας κα-θη-με-ρι-να για να μπορούμε έμμεσα να διερευνούμε αν υπάρχει κάποιο πρόβλημα είτε “τεχνικής” φύσεως ή και συναισθηματικής! Όχι φορτικά! Φιλεναδίστικα (ξέρω…δεν πάει για τον μπαμπά, αλλά μ’αρέσει ως επίρρημα! :p)!
E…
* Ρούχα καθαρά θα φοράει!
Ναι!…Κι αν λερωθεί;…!!!????
Θα βάλει μπουγάδα στο διάλειμμα!!!
Έλεος!!


 KidsCloud

Γιατί πιστεύω στο Θεό!

Εἶµαι ἐπιστήµονας και πιστός, και δὲν βρίσκω καµία σύγκρουση µεταξύ αὐτῶν τῶν δύο.
I am a scientist and a believer, and I find no
conflict between those world views.

Μιὰ δήλωση τοῦ Francis Collins,
Δ/ντοῦ Προγράμματος Ἀνθρωπίνου Γονιδιώματος, στὸ CNN

Γράφει ὁ Βασ. Πετρουλέας, Δρ. Φυσικός, Ε.ΚΕ.Φ.Ε. «Δημόκριτος»

Εἶµαι ἐπιστήµονας και πιστός, και δὲν βρίσκω καµία σύγκρουση µεταξύ αὐτῶν τῶν δύο. Ὡς διευθυντής τοῦ Προγράµµατος Ἀνθρώπινου Γονιδιώµατος, ἔχω ἡγηθεῖ συνεργασίας ἐπιστηµόνων γιὰ νὰ διαβάσουµε τὰ 3,1 δισεκατοµµύρια γράµµατα τοῦ ἀνθρωπίνου γονιδιώµατος, τοῦ βιβλίου ἐντολῶν τοῦ DNA µας.

Ὡς Χριστιανὸς βλέπω τὸ DNA, κέντρο πληροφοριῶν ὅλων τῶν ζώντων ὀργανισµῶν, σὰν τὴν γλῶσσα τοῦ Θεοῦ, καὶ τὴν κοµψότητα καὶ τὴν πολυπλοκότητα τῶν ἴδιων τῶν σωµάτων μας καὶ τῆς ὑπόλοιπης φύσης, ὡς ἀντανάκλαση τοῦ σχεδίου τοῦ Θεοῦ.

Ὡς µεταπτυχιακὸς φοιτητὴς στὴν φυσικοχηµεία τὴν δεκαετία τοῦ 1970, ἤµουν ἄθεος, µἢ βρίσκοντας λόγο να ὑποθέσω τὴν ὕπαρξη ὁποιασδήποτε ἀλήθειας ἔξω ἀπὸ τὰ Μαθηµατικά, τὴν Φυσικὴ καὶ τὴν Χηµεία. Στὴν συνέχεια, ὅµως, πῆγα στὴν Ἰατρικὴ Σχολὴ καὶ ἐκεῖ ἀντιµετώπισα θέµατα ζωῆς καὶ θανάτου στὸ προσκέφαλο τῶν ἀσθενῶν µου. Κάποτε, µία ἀσθενής µου µὲ ρώτησε: «Ἐσεῖς σὲ τί πιστεύετε, γιατρέ;». Αὐτὸ μὲ προβληµάτισε καὶ ἄρχισα νὰ ψάχνω γιὰ ἀπαντήσεις.

Ἀναγκάστηκα νὰ παραδεχτῶ ὅτι ἡ ἐπιστήµη, ποὺ ἀγαποῦσα τόσο πολύ, ἦταν ἀνίκανη νὰ ἀπαντήσει σὲ ἐρωτήµατα, ὅπως «Ποιό εἶναι τὸ νόηµα τῆς ζωῆς;» «Γιατί εἶµαι ἐδῶ;» «Γιατί τὰ µαθηµατικὰ λειτουργοῦν, ἔτσι κι ἀλλιῶς;» «Ἂν τὸ Σύµπαν ἔχει ἀρχή, ποιός τὸ δηµιούργησε;» «Γιατί οἱ φυσικὲς σταθερὲς στὸ Σύµπαν εἶναι τόσο λεπτὰ ρυθµισµένες, ὥστε νὰ ἐπιτρέπουν τὴν δυνατότητα τῶν σύνθετων µορφῶν ζωῆς;» «Γιατί οἱ ἄνθρωποι ἔχουν τὴν αἴσθηση τῆς ἠθικῆς;» «Τί συµβαίνει ὅταν πεθαίνουµε;». Εἶχα ὑποθέσει ὅτι ἡ πίστη βασίζεται µόνο σὲ συναισθηµατικὰ καὶ παράλογα ἐπιχειρήµατα, καὶ ἔµεινα ἔκπληκτος ὅταν ἀνακάλυψα, ὅτι µπορεῖ κάποιος νὰ ἀναπτύξει πολὺ ἰσχυρὰ ἐπιχειρήµατα γιὰ τὴν πιθανότητα ὑπάρξεως τοῦ Θεοῦ πάνω σὲ ἕνα ἀποκλειστικὰ λογικὸ ὑπόβαθρο. Ἡ ἀρχικὴ ἀθεϊστική µου βεβαιότητα, πὼς «ξέρω ὅτι δὲν ὑπάρχει θεός», ἀναδύθηκε τότε ὡς ἡ πιὸ ἀβάσιµη ἐκδοχή. Καθὼς εὔστοχα ἔχει παρατηρήσει ὁ Ἄγγλος συγγραφέας G.K Chesterton, «ὁἀθεϊσµὸς εἶναι τὸ πιὸ τολµηρὸ δόγµα, γιατί εἶναι ἡ ὑποστήριξη µιᾶς καθολικῆς ἄρνησης».

Ἀλλὰ ἡ λογικὴ ἀπὸ µόνη της δὲν µπορεῖ νὰ ἀποδείξει τὴν ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ. Ἡ Πίστη εἶναι λογικὴ σὺν ἀποκάλυψη, καὶ αὐτὴ ἡ ἀποκάλυψη ἀπαιτεῖ σκέψη τόσο μὲ τὸ πνεῦµα ὅσο καὶ μὲ τὸ µυαλό. Πρέπει νὰ ἀκούσει κανεὶς τὴν µουσική, δὲν φτάνει νὰ διαβάσει µόνο τὶς νότες στὸ πεντάγραµµο. Τελικά, ἕνα ἅλµα πίστεως εἶναι ἀπαραίτητο.

Γιὰ µένα, αὐτὸ τὸ ἄλµα ἦρθε στὸ 27ο ἔτος τῆς ἡλικίας µου, ὅταν ἡ ἀναζήτηση γιὰ νὰ µάθω περισσότερα γιὰ τὸν Θεὸ μὲ ὁδήγησε στὸν Ἰησοῦ Χριστό. Ἐδῶ παρουσιαζόταν ἕνα πρόσωπο μὲ ἰσχυρότατες ἱστορικὲς µαρτυρίες γιὰ τὴν ζωή του, τὸ ὁποῖο ἔκανε ἐκπληκτικὲς δηλώσεις σχετικὰ μὲ τὴν ἀγάπη πρὸς τὸν πλησίον, οἱ δὲ ἰσχυρισµοί Του, ὅτι ἦταν γιὸς τοῦ Θεοῦ, ἀπαιτοῦσαν νὰ πάρω µία ἀπόφαση, γιὰ τὸ ἂν ἦταν πλανεµένος ἢ ἦταν ὄντως ὁ γιὸς τοῦ Θεοῦ. Μετὰ ἀπὸ ἀντίσταση σχεδὸν δυὸ χρόνων, ἔγινα ἀκόλουθος τοῦ Ἰησοῦ.

Ὁρισµένοι μὲ ρώτησαν: Δὲν ἔχει ἐκραγεῖ τὸ µυαλό σου; Μπορεῖς νὰ ἀναζητεῖς τὸ πῶς λειτουργεῖ ἡ ζωή, χρησιµοποιώντας τὰ ἐργαλεῖα τῆς γενετικῆς καὶ τῆς µοριακῆς βιολογίας, καὶ συγχρόνως νὰ λατρεύεις ἕνα δηµιουργὸ Θεό; Δὲν εἶναι ἡ ἐξέλιξη καὶ ἡ πίστη στὸν Θεὸ ἀσυµβίβαστες; Μπορεῖ ἕνας ἐπιστήµονας νὰ πιστεύει σὲ θαύµατα ὅπως ἡ ἀνάσταση;

Στὴν πραγµατικότητα, δὲν βρίσκω καµία σύγκρουση σ᾽ αὐτά, καὶ τὸ ἴδιο συµβαίνει μὲ τὸ 40% τῶν ἐνεργῶν ἐπιστηµόνων ποὺ δηλώνουν ὅτι εἶναι πιστοί. … Ἀλλὰ γιατί δὲν θὰ µποροῦσε ἡἐξέλιξη νὰ εἶναι τὸ σχέδιο τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴν δηµιουργία; Εἶναι ἀλήθεια, ὅτι αὐτὸ εἶναι ἀσυµβίβαστο μὲ µία κατὰ γράµµα ἑρµηνεια τῆς Γενέσεως, ἀλλὰ ἀκόµη καὶ ὁ Ἱερὸς Αὐγουστῖνος δὲν ἦταν σίγουρος γιὰ τὴν ἀκριβῆ ἑρµηνεία τῆς καταπληκτικῆς αὐτῆς ἱστορίας τῆς δηµιουργίας. Τὸ νὰ προσκολληθεῖ κανεὶς σὲ κατὰ γράµµα ἑρµηνεῖες … δὲν εἶναι σοφὸ οὔτε ἀναγκαῖο.

Ἐντυπωσιακὴ ἡ ὁµολογία τοῦ Collins. Ἀκόµη καὶ µέσα ἀπ᾽ τὰ ἐπιστηµονικὰ ὀχυρὰ τῆς ἀθεΐας, ἀναδεικνύει ἡ ἀγαθότητα τοῦ Θεοῦ ἐπιστήµονες, οἱ ὁποῖοι διακηρύττουν περίτρανα τὴν πίστη τους!

****************************************

Θὰ ἦταν ἴσως χρήσιµο νὰ γίνουν δυὸ σχόλια.

Α. Ὁ Collins, ὅπως φαίνεται καὶ στὸ βιβλίο του «Ἡ γλῶσσα τοῦ Θεοῦ … »[1] ἀποδέχεται πλήρως τὴν θεωρία τῆς ἐξελίξεως[2]. Ἀκριβῶς λόγῳ τῆς τοποθετήσεώς του αὐτῆς, ἡ ὁµολογία τοῦ κορυφαίου γενετιστοῦ ἐκθέτει ἀνεπανόρθωτα ὅσους χρησιµοποιοῦν τὴν θεωρία τῆς ἐξελίξεως σὰν ἐπιχείρηµα ἐναντίον τῆς πίστεως.

Β. Τ ὸ βιβλίο τῆς Γενέσεως περιγράφει γεγονότα, τὰ ὁποῖα, σύµφωνα μὲ τὶς σύγχρονες κοσµολογικὲς ἀντιλήψεις, συνέβησαν σὲ διάστηµα 14 δισεκατοµµυρίων ἐτῶν. Τὸ ἱερὸ κείµενο ἀφιερώνει λίγες µόνο σελίδες γιὰ τὰ γεγονότα αὐτὰ καὶ ἡ ἀφήγηση ἀπευθύνεται σὲ ἀνθρώπους κάθε ἐποχῆς, µορφώσεως καὶ ἡλικίας. Καὶ ἐνῶ τὸ βιβλίο εἶναι θεόπνευστο καὶ ἡ κάθε του λέξη ἔχει σηµασία, δὲν ἀποτελεῖ ἐπιστηµονικὸ ἐγχειρίδιο, παρ᾽ ὅτι περιέχει ἐντυπωσιακὲς ἐπιστηµονικὲς ἀλήθειες[3]. Ἡ ἄπειρη Σοφία τοῦ Θεοῦ δὲν µᾶς ἔδωσε ἕτοιµες ἐπιστηµονικὲς ἀπαντήσεις, µᾶς ἔδωσε ὅµως τὴν ἱκανότητα καὶ τὶς ἀφορµὲς γιὰ ἐπιστηµονικὴ διερεύνηση: « … πολλὰ ἀπεσιώπησεν, τὸν ἡµέτερον νοῦν γυµνάζουσα πρὸς ἐντρέχειαν (εὐστροφία), ἐξ ὀλίγων ἀφορµὴν παρεχοµένη ἐπιλογίζεσθαι (ἀπὸ λίγες ἀφορµὲς νὰ συµπεράνουµε τὰ ὑπόλοιπα) … », γράφει ὁ Μ. Βασίλειος, (ΕΠΕ 4, 72/4). Τὸ µέλλον, θὰ δείξει τί ὁδὸ ἀκολούθησε ἡ Πανσοφία τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴν δηµιουργία τῆς ζωῆς καὶ τοῦ ἀνθρώπου. Ἕνα εἶναι σίγουρο. Ὁ Θεὸς δὲν ἀπειλεῖται ἀπ᾽ τὶς ἐπιστηµονικὲς ἀνακαλύψεις! «οὐ γὰρ ἐλαττοῦται ἡ ἐπὶ τοῖς µεγίστοις ἔκπληξις ἐπειδὰν ὁ τρόπος καθ᾽ ὃν γίνεταί τι τῶν παραδόξων ἐξευρεθῇ» (δὲν µειώνεται ὁ θαυµασµός µας γιὰ τὰ µεγαλεῖα τῆς δηµιουργίας, ὅταν ἀνακαλυφθεῖ ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖο ἔγιναν), λέγει ὁ Μ. Βασίλειος, (Εἰς τὴν Ἑξαήµερον, ὁµιλία Α´, 10).

Αὐτὸ ποὺ δοκιµάζεται, εἶναι οἱ ἁπλουστευµένες καὶ ἀνθρωποµορφικὲς ἀντιλήψεις µας περὶ τῶν ἐνεργειῶν τοῦ Θεοῦ. Κάθε νέα ἀνακάλυψη ἀποτελεῖ καὶ ἀποκάλυψη µιᾶς νέας πτυχῆς τῆς ἀπρόσιτης Σοφίας τοῦ Δηµιουργοῦ καὶ αὐτὸ θὰ πρέπει νὰ µᾶς ὁδηγεῖ σὲ θαυµασµὸ καὶ δοξολογία [4]

«… Ἔχω βρεῖ ὅτι ὑπάρχει µία θαυµάσια ἁρµονία στὶς συµπληρωµατικὲς ἀλήθειες τῆς ἐπιστήµης καὶ τῆς πίστεως. Ὁ Θεὸς τῆς Βίβλου εἶναι ἐπίσης ὁ Θεὸς τοῦ γονιδιώµατος. Ὁ Θεὸς µπορεί νὰ βρεθεῖ στὸν καθεδρικὸ ναὸ ἢ στὸ ἐργαστήριο.Ἐρευνώντας τὰ µεγαλειώδη καὶ θαυµάσια δηµιουργήµατα τοῦ Θεοῦ, ἡ ἐπιστήµη µπορεί νὰ γίνει ἕνα µέσο λατρείας», καταλήγει ὁ Collins.
—————————————–
[1] Ἡ συνέντευξη δόθηκε τὸν Ἀπρίλιο τοῦ 2007. Χάρις στὸν Collins τὰ ἀποτελέσµατα τῆς µνηµειώδους ἔρευνας στὸ ἀνθρώπινο γονιδίωµα διατέθηκαν ἐλεύθερα στὴν διεθνῆ κοινότητα. Ὁ Collins (60 ἐτῶν σήµερα καὶ πολυβραβευµένος) εἶναι διευθυντὴς τοῦ Ἐθνικου Ἰνστιτούτου Ὑγείας (ΝΙΗ) τῶν Η.Π.Α . Στὸ βιβλίο του «Ἡ γλῶσσα τοῦ Θεοῦ - Ἕνας ἐπιστήµονας δίνει µαρτυρία γιὰ τὴν πίστη» (Ἑλληνικὴ ἔκδοση Παπαζήση) κάνει ἐκτενέστατη ὁµολογία πίστεως.

[2] Ο ἱ τοποθετήσεις τῶν πιστῶν ἐπιστηµόνων στὸ θέµα αὐτὸ ποικίλλουν. Μερικοὶ ὑποστηρίζουν κατὰ γράµµα ἑρµηνεία τῆς Γενέσεως (δηµιουργιστές), ἄλλοι δέχονται περιορισµένη ἰσχὺ τῆς ἐξελίξεως καὶ ἐπέµβαση τοῦ Θεοῦ σὲ διάφορα στάδια τῆς ζωῆς (εὐφυὴς σχεδιασµὸς) καὶ ἄλλοι, ὅπως ὁ Collins, πιστεύουν, ὅτι ὁ Θεὸς προίκισε ἐξ (ἀρχῆς τὴν Δηµιουργία μὲ ὅλες τὶς δυνάµεις γιὰ τὴν γένεση καὶ ἐξέλιξη τῆς ζωῆς.Ὑπάρχουν φυσικὰ καὶ ἐνδιάµεσες ἀπόψεις. Στὸ βαθµὸ ποὺ οἱ τοποθετήσεις αὐτὲς εἶναι ἐπιστηµονικὲς ὑποθέσεις ἐργασίας, εἶναι θεµιτὲς καὶ σεβαστές.

[3] Ὁ Arno Α. Penzias (βραβεῖο Νόµπελ 1978) εἶχε δηλώσει στοὺς New York Times: «Τὰ καλύτερα στοιχεῖα ποὺ ἔχουµε [γιὰ τὴν µεγάλη ἔκρηξη] εἶναι ἀκριβῶς ἴδια μὲ αὐτὰ ποὺ θὰ εἶχα προβλέψει, ἐὰν δὲν εἶχα τίποτε ἄλλο στὴν διάθεσή µου παρὰ µόνο τὰ βιβλία τοῦ Μωυσῆ, τοὺς Ψαλµούς, τὴν Βίβλο στὸ σύνολό της».

[4] « Ὅταν π.χ …. νόµιζα ὅτι ὁ ἥλιος γυρίζει γύρω ἀπὸ τὴν γῆ, πίστευα ὅτι ἔτσι εἶχε τάξει ὁ Δηµιουργὸς … Τώρα ποὺ ἔµαθα τὸ σωστό, χάρηκα περισσότερο καὶ Τὸν δοξάζω γιὰ τὴν καινούργια καὶ πιὸ σωστὴ γνώση µου. Τὸ ἐπιστηµονικὸ λάθος µου δὲν μὲ ἐµπόδιζε νὰ πιστεύω στὸν Δηµιουργό. Ἡ διόρθωσή του δὲν μὲ ἐξωθεῖ νὰ Τὸν ἀρνηθῶ. Ἀντίθετα, ψηλαφῶ τώρα πιὸ πολὺ καὶ πιὸ καλὰ τὰ ἴχνη Του πάνω στὴν Δηµιουργία … », Ἱεροµονάχου Λουκᾶ Γρηγοριάτου, «Πνευµατικὲς προϋποθέσεις γιὰ τὴν προσέγγιση τῆς θεωρίας τῆς ἐξελίξεως», 26 Ἰουλίου 2009. Τὸ κείµενο µπορεί νὰ ἀναζητηθεῖ στὸ http://www.tideon.org/.

*******************************

Collins: Why this scientist believes in God


April 03, 2007|By Dr. Francis Collins Special to CNN


I am a scientist and a believer, and I find no conflict between those world views.
As the director of the Human Genome Project, I have led a consortium of scientists to read out the 3.1 billion letters of the human genome, our own DNA instruction book. As a believer, I see DNA, the information molecule of all living things, as God's language, and the elegance and complexity of our own bodies and the rest of nature as a reflection of God's plan.

I did not always embrace these perspectives. As a graduate student in physical chemistry in the 1970s, I was an atheist, finding no reason to postulate the existence of any truths outside of mathematics, physics and chemistry. But then I went to medical school, and encountered life and death issues at the bedsides of my patients. Challenged by one of those patients, who asked "What do you believe, doctor?", I began searching for answers.

I had to admit that the science I loved so much was powerless to answer questions such as "What is the meaning of life?" "Why am I here?" "Why does mathematics work, anyway?" "If the universe had a beginning, who created it?" "Why are the physical constants in the universe so finely tuned to allow the possibility of complex life forms?" "Why do humans have a moral sense?" "What happens after we die?"

I had always assumed that faith was based on purely emotional and irrational arguments, and was astounded to discover, initially in the writings of the Oxford scholar C.S. Lewis and subsequently from many other sources, that one could build a very strong case for the plausibility of the existence of God on purely rational grounds. My earlier atheist's assertion that "I know there is no God" emerged as the least defensible. As the British writer G.K. Chesterton famously remarked, "Atheism is the most daring of all dogmas, for it is the assertion of a universal negative."

But reason alone cannot prove the existence of God. Faith is reason plus revelation, and the revelation part requires one to think with the spirit as well as with the mind. You have to hear the music, not just read the notes on the page. Ultimately, a leap of faith is required.

CNN U.S.