Οι ενήλικες έχουν την ευθύνη για τα παιδιά και τους εφήβους. Αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε. Το νου μας λοιπόν στα παιδιά.
|
Αυτοκαταστροφικές τάσεις παιδιών και εφήβων στην εποχή μας | |
Στοιχεία Η αυτοκτονία, σύμφωνα με διεθνείς στατιστικές, είναι η τρίτη αιτία θανάτου για εφήβους 14-18 ετών, στην Ευρώπη και στη Βόρειο Αμερική. Επίσης, υπάρχει αύξηση της συχνότητας της αυτοκτονίας και για παιδιά κάτω από 14ων ετών. Υπολογίζεται ότι για κάθε θάνατο από αυτοκτονία υπάρχουν τουλάχιστον δέκα απόπειρες. Έρευνα για τις αιτίες έχει δείξει, ότι οι κυριότεροι παράγοντες είναι ψυχοκοινωνικοί, και συνδέονται με στρες στο σχολείο, στην κοινότητα και στην οικογένεια. Στη συγκεκριμένη περίπτωση αυτού του παιδιού, θα πρέπει να δώσουμε την προσοχή μας στη διαμόρφωση της προσωπικότητας, σε σχέση με τις νέες συνθήκες ζωής, μέσα στο σχολείο, την κοινότητα, την οικογένεια. Προφίλ Τα άτομα με αυτοκαταστροφικές τάσεις στρέφουν την επιθετικότητα, είτε αυτή είναι ενδοψυχική, είτε οφείλεται σε εξωτερικούς παράγοντες, ενάντια στον εαυτό τους. Κύριο χαρακτηριστικό τους είναι η παρορμητικότητα των πράξεών τους. Αυτές οι πράξεις, αυτοκαταστροφικού χαρακτήρα, ουσιαστικά αφορούν μια προσπάθεια να ελέγξουν μια κατάσταση που αναμένεται οδυνηρή, ακόμα και όταν τα ίδια την προκαλούν. Πολλές φορές αυτό γίνεται χωρίς το άτομο να το κατανοεί. Αυτό που κυριαρχεί είναι η αίσθηση παντοδυναμίας αλλά ταυτόχρονα και η άρνηση του σώματος.και οι άλλοι είναι δυστυχισμένοι. Έχουν επίσης την τάση να δημιουργούν σχέσεις, στις οποίες εισπράττουν την έλλειψη ευαισθησίας και τη επιθετικότητα των άλλων. Συνήθως παρουσιάζουν τον εαυτό τους ως άτομα ανάξια, ένοχα, που τους αξίζει να τιμωρηθούν, και ότι τελικά είναι καταδικασμένα να τα παρεξηγούν, να μην τα εκτιμούν και να τους συμπεριφέρονται άσχημα. Ως αντιστάθμισμα, πολλές φορές, φαίνονται επιβλητικά και περιφρονητικά, εξυμνούν την ψυχική τους οδύνη, και περιφρονούν τους υπόλοιπους που δεν μπορούν να υπομένουν τα βάσανά τους με την ίδια γενναιότητα και αξιοπρέπεια. Συνυπάρχει η ελπίδα, ότι αν ταλαιπωρηθούν τώρα που είναι μικροί, θα απολαμβάνουν αργότερα. Όμως η πραγματικότητα είναι, πως εκείνοι που υποφέρουν περισσότερο στην παιδική ηλικία, συνήθως υποφέρουν περισσότερο και στην ενήλικη ζωή τους. Η απάντηση αυτή στο στρες γίνεται συνήθεια. Αίτια · Η ανάγκη του ενήλικα, να πιστεύει στην ελπίδα και την υπόσχεση της παιδικής – εφηβικής ηλικίας, τον εμποδίζει συχνά να αποδεχτεί σημάδια απελπισίας, κατάθλιψης και την ανάγκη ταλαιπωρίας στα συγκεκριμένα παιδιά. · Στη σημερινή εποχή οι άνθρωποι είναι περισσότερο απομονωμένοι και αποξενωμένοι ο ένας από τον άλλον. Αυτό οδηγεί τους πιο ευάλωτους ανθρώπους, όπως είναι τα παιδιά, σε παρανοειδείς στάσεις, έντονο κοινωνικό μίσος, όπου κατηγορούν τους άλλους ότι φταίνε για τη δυστυχία τους. Οδηγούν σε έντονες συναισθηματικές καταστάσεις με καταθλίψεις ή ευφορίες και μοναξιά. Άλλες πάλι φορές σε παθητικότητα, αντίσταση στην αλλαγή, επιθετικότητα, σύγχυση ταυτότητας και κρίσεις ψυχικού πόνου, δυστυχίας, απελπισίας, αυτοκαταστροφικότητας, που οδηγούν στην ανάγκη για άμεση ικανοποίηση. · Ο αγώνας των γονιών για οικονομική ευμάρεια ή ακόμα και για την επιβίωση, αφήνει στην άκρη τον συναισθηματικό πλούτο και τη βοήθεια των παιδιών στη διαχείριση του. Φτωχές οικογένειες με ψυχική ισορροπία μεγάλωσαν παιδιά ευτυχισμένα με «ισχυρή» προσωπικότητα, όταν εξασφάλιζαν σε αυτά την ασφάλεια, τη φροντίδα και τη σαφή και ώριμη οριοθέτηση. · Πολλά άτομα με αυτοκαταστροφική – μαζοχιστική προσωπικότητα, έχουν δεχτεί από το περιβάλλον τους, ότι πρέπει να υπομένουν τα βάσανά τους με γενναιότητα, και όταν αυτό γινόταν εισέπρατταν την επιβράβευση. · Άλλο αίτιο είναι κάποια τραυματική εμπειρία ή στέρηση, σε σημείο όμως που έμεινε αναλλοίωτη και η ελπίδα και η αγάπη. · Επίσης, η κατάχρηση τοξικών ουσιών, ως απάντηση στο στρες που υπάρχει στη ζωή, και την οποία νιώθουν πολύπλοκη, συγχιτική και επιθετική. · Οι συνθήκες στη σημερινή εποχή έχουν αλλάξει. Η νέα τεχνολογία, όπως το internet, που από τη μία είναι μέσον πληροφόρησης και επικοινωνίας, έφερε μαζί του θετικές, αλλά και αρνητικές επιπτώσεις · Η ανάγκη να εργαστούν και οι δύο γονείς, με αποτέλεσμα να μην έχουν χρόνο για τα παιδιά τους. · Οι μεταναστεύσεις, εσωτερικές ή όχι. · Οι αλλαγές στις αξίες και στις κοινωνικές στάσεις · Το εκπαιδευτικό σύστημα, ξεκάθαρα ανταγωνιστικό, περίπλοκο, που δημιουργεί μεγάλο άγχος στα παιδιά και το οποίο εισπράττουν από τους δασκάλους, τους γονείς, τους συμμαθητές, την πολιτεία. Θεραπευτικές παρεμβάσεις · Να κατανοήσουν οι θεραπευτές ότι... |
