Πρόταση SecNews - Η παιδική πορνογραφία αφορά όλους μας

Μετά τον σάλο που έχει ξεσπάσει με την δραστηριότητα ενός νοσηρού νου, του παιδεραστή καθηγητή Γυμναστικής  Νικόλαου Σειραγάκη στο Ρέθυμνο, κατανοούμε όλοι ότι το ζήτημα της προστασίας των παιδιών είναι ένα φλέγον θέμα που αφορά όλους μας. 

Ο καθένας μας οφείλει να συνεισφέρει με τον τρόπο
που μπορεί και από την θέση που κατέχει,
ώστε να αποφευχθούν αντίστοιχα περιστατικά στο μέλλον.

Μετά την πρωτοφανή  για τα ελληνικά χρονικά (αλλά άκρως σημαντική, θεωρούμε, για το κοινωνικό σύνολο) κοινοποίηση δεδομένων,στοιχείων και φωτογραφικού υλικού από το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη και την Ελληνική Αστυνομία, ευελπιστούμε ότι αντίστοιχες κινήσεις  θα πράξει η Ελληνική Αστυνομία στο μέλλον για το σύνολο των περιπτώσεων σεξουαλικής  κακοποίησης ανηλίκων.  Η εγκληματικότητα εναντίον των παιδιών έχει πρόσωπο και απαιτούμε όλοι να γνωρίζουμε.

Προτείνουμε μάλιστα να αρθούν όλες οι σχετικές διατάξεις περί προστασίας προσωπικών δεδομένων σε περίπτωση δημοσιοποίησης δεδομένων ατόμων που εμπλέκονται στην τέλεση αδικημάτων σχετιζόμενα με σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκων. Σημαντικός αριθμός παιδόφιλων χρησιμοποιούν τις διατάξεις περί προστασίας προσωπικών δεδομένων  προς όφελός  τους ώστε να συνεχίσουν ανενόχλητοι το έργο τους.

Έχει αποδειχτεί από μελέτες ψυχολόγων στις Η.Π.Α αλλά και στην Ευρωπαϊκή ένωση, ότι οι παιδόφιλοι παραμένουν επικίνδυνοι ακόμα και μετά την σύλληψη ή καταδίκη και αποφυλάκισή τους, επανερχόμενοι πάντα στον «τόπο του εγκλήματος», στις αθώες παιδικές ψυχές.

Το SecNews προτείνει και είναι σε θέση να συνεισφέρει εθελοντικά τεχνικά εφόσον του ζητηθεί, στην δημιουργία βάσεως δεδομένων με προσωπικά δεδομένα εμπλεκομένων σε σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκων (αντίστοιχο του The National Sex Offender Public Website). Με χρήση των δεδομένων αυτών, θα μπορούν οι γονείς μέσω εφαρμογών κινητής τηλεφωνίας( smart phone applications), ιστοσελίδας κατάλληλα προσαρμοσμένης αλλά και geo-location υπηρεσιών να εντοπίζουν ΑΜΕΣΑ και με ευκολία παιδόφιλους που πιθανόν να βλάψουν τα παιδιά της οικογένειας τους.

Αντίστοιχες εφαρμογές είναι εξαιρετικά διαδεδομένες στο εξωτερικό και χρησιμοποιούνται από γονείς κατά την επιλογή σχολείου, οικίας κλπ αλλά και από τις κυβερνητικές υπηρεσίες για τον ακριβή προσδιορισμό και παρακολούθηση της δραστηριότητας εμπλεκομένων σε σεξουαλικές επιθέσεις εναντίον ανηλίκων.

Ίσως κάποια στιγμή πρέπει η Αρχή Προστασίας Δεδομένων ενός  κράτους όπως η Ελλάδα που επιθυμεί να ονομάζεται «ευνομούμενο»  και «πολιτισμένο», να ακούσει τις επιταγές του σήμερα και της κοινωνίας ή έστω κάποιοι νομοθέτες/δικαστικοί λειτουργοί να αντιληφθούν ΑΜΕΣΑ  την ανάγκη και σημαντικότητα της δημοσιοποίησης των στοιχείων τέτοιων αρρωστημένων μυαλών. Το γράμμα του νόμου και η γραφειοκρατεία πρέπει να σταματήσει, ώστε να πάψει να αποτελεί δικαιολογία και μέσο κάλυψης τέτοιων εγκλημάτων. Σε αντίθετη περίπτωση όλοι είμαστε συνένοχοι,μιας και όλοι φέρουμε ευθύνη και όλοι από κοινού οφείλουμε να λάβουμε μέτρα.

Θεωρούμε ότι με την έξαρση και τις διαστάσεις του φαινομένου δεν είναι μακριά ο καιρός που θα φτάσουμε σε περιπτώσεις αυτοδικίας, κάτι που φυσικά όλοι απεύχομαστε.

Συντακτική Ομάδα SecNews

«Το παιδί μου δεν είχε φάει 2 ημέρες»

«Κανένα παιδί χωρίς φαγητό, μόρφωση και ιατρική-φαρμακευτική φροντίδα»!

Ο υποσιτισμός παιδιών είναι συνώνυμο της
βαρβαρότητας, όπου η ανθρώπινη αξιοπρέπεια
καταπατείται μπροστά στη δίψα για κέρδος.

Η λιποθυμία του μαθητή αποκαλύπτει την έκταση του φαινομένου.

Το τραγικό περιστατικό, με ένα 12χρονο παιδάκι να λιποθυμά στην αυλή του σχολείου του στις δυτικές συνοικίες του Ηρακλείου, εξαιτίας της ασιτίας, δεν είναι ούτε το πρώτο ούτε το δεύτερο. Δεκάδες είναι τα ανάλογα περιστατικά στα σχολεία της πόλης μας, που ωστόσο μέχρι τώρα αντιμετωπιζόταν «εσωτερικά», με προσπάθειες των οικείων συλλόγων γονέων, δίχως να δίνεται δημοσιότητα. Είναι άλλωστε δεδομένες οι ιδιαιτερότητες της ηρακλειώτικης κοινωνίας. Ωστόσο τώρα τα πράγματα φαίνεται να ξεφεύγουν από τον έλεγχο και υπάρχει ανάγκη να αφυπνιστεί η κοινωνία, καθώς όσο περνά ο καιρός τα περιστατικά θα πληθαίνουν, καθώς πληθαίνουν και εκείνοι οι συμπολίτες μας που δε διαθέτουν αρκετά ούτε για τα στοιχειώδη. Και η πρώτη ανταπόκριση στην περίπτωση του 12χρονου είναι συγκινητική και δείχνει ότι τα κοινωνικά αντανακλαστικά δεν έχουν εξαφανιστεί, απλώς είναι λίγο «μουδιασμένα» και χρειάζονται αφορμές και κίνητρα για να εκδηλωθούν.

Η περίπτωση του 12χρονου είναι ιδιάζουσα, αλλά όχι και μοναδική: παιδί μιας πολυμελούς οικογένειας – τέσσερα παιδιά έχει η μητέρα του – που δεν έχει πατέρα, αφού αυτός εγκατέλειψε τη συζυγική στέγη εδώ και καιρό. Η μητέρα καλείται να μεγαλώσει μόνη της, με έναν πενιχρό μισθό, τα τέσσερα παιδιά και να καλύψει τα έξοδα του σπιτιού. Και φυσικά, κάτι τέτοιο είναι αδύνατο. Είναι χαρακτηριστικό ότι η μητέρα ακόμη και στη δουλειά της, 

περισσότερα... 

.........................................

Η ομοσπονδία γονέων

«Μετά τα κρούσματα της Αθήνας, του Μεσολογγίου (ποιος ξέρει και πού αλλού), η λιποθυμία μαθητή λόγω ασιτίας εμφανίστηκε και στο Ηράκλειο.

Τα προβλήματα φουντώνουν. Ένας απέραντος Γολγοθάς για οικογένειες με άνεργους, πολύτεκνους, ΑμΕΑ και διαζευγμένους γονείς, που απεγνωσμένα προσπαθούν να εξασφαλίσουν στα παιδιά τους τα απαραίτητα για την επιβίωσή τους.

Γι’ αυτούς τους γονείς η μόρφωση των παιδιών τους, ακόμη και το ρεύμα ή το νερό, είναι πλέον πολυτέλεια μπροστά στην ανάγκη για την εξασφάλιση τροφής.

Την ίδια στιγμή που οι καταθέσεις “των εκλεκτών πολιτών” γεμίζουν τις ξένες τράπεζες και “τυγχάνουν προστασίας” από την εξουσία, οι άνεργοι, οι χαμηλόμισθοι και χαμηλοσυνταξιούχοι, οι μικρομεσαίοι επαγγελματίες, καλούνται στη μεγάλη «εθνική προσπάθεια» για να μη χρεωκοπήσει η χώρα.

Ο υποσιτισμός παιδιών είναι συνώνυμο της βαρβαρότητας, όπου η ανθρώπινη αξιοπρέπεια καταπατείται μπροστά στη δίψα για κέρδος.

Εμπρός να κάνουμε πράξη το σύνθημα: «Ένας για όλους και όλοι για έναν!». Καλούμε τους συλλόγους γονέων να γίνουν το αποκούμπι κάθε οικογένειας που δοκιμάζεται σκληρά. Να σταθούμε αλληλέγγυοι και να παρεμβαίνουμε έγκαιρα και οργανωμένα σε κάθε μικρό ή μεγαλύτερο πρόβλημά της. Όχι απαθείς και αδιάφοροι.

Απαιτούμε ΤΩΡΑ:

1. Να χορηγηθούν κονδύλια από το κράτος στους δήμους, για την παροχή μικρών γευμάτων (σάντουιτς, γάλα, χυμός, κ.λπ.) σε όλα τα παιδιά, αξιοποιώντας τις υποδομές και το προσωπικό των Δήμων. Η όποια εμπλοκή ΜΚΟ-χορηγών είναι εκ του πονηρού και με προοπτική το αντάλλαγμα.

2. Άμεση διασύνδεση των σχολείων με ιατρικούς και υγειονομικούς συλλόγους και σωματεία, δημόσιες μονάδες υγείας (νοσοκομεία, Κ.Υ.) προκειμένου να εμβολιαστούν όλοι οι μαθητές με τα βασικά εμβόλια και να εκδοθούν τα απαιτούμενα πιστοποιητικά υγείας.

3. Ούτε ένα ευρώ από την τσέπη των γονέων για έξοδα του σχολείου, εκπαιδευτικών εκδρομών, βιβλίων, τραπεζοκόμων, καθαριότητας κ.λπ.

4. Δωρεάν θέρμανση, ρεύμα, νερό, τηλέφωνο σε όλα τα σχολεία.

5. Όλα τα βιβλία εδώ και τώρα σε όλα τα σχολεία. ΤΩΡΑ επίλυση του προβλήματος μεταφοράς των μαθητών με αξιοποίηση όλων των μέσων και του προσωπικού κρατικής και τοπικής διοίκησης. Δωρεάν συγκοινωνίες για τους μαθητές.

Παροτρύνουμε τους συλλόγους γονέων να συμμετάσχουν και μάλιστα ενεργά στις επιτροπές ανέργων με τα σωματεία κάθε γειτονιάς και υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα συμμετοχής των παιδιών άνεργων γονιών στους παιδικούς σταθμούς και τα ολοήμερα σχολεία.

Κανένα παιδί χωρίς φαγητό, μόρφωση και ιατρική-φαρμακευτική φροντίδα»!

Στα πρόθυρα νευρικής κρίσης και οι έφηβοι!

Στα βαθιά από την εφηβεία τους βουτάνε τα Ελληνόπουλα, που φαίνεται να έχουν αποβάλει από το λεξιλόγιό τους τις έννοιες «ανεμελιά», «ελεύθερος χρόνος» και «διασκέδαση». 

Why Are Teens Unhappy?

Αντιθέτως, για ολοένα και περισσότερους μαθητές του λυκείου το άγχος και η πίεση αποτελούν κομμάτι της καθημερινότητάς τους, ενώ όσες ώρες βρίσκονται στο σχολείο περιμένουν πώς και πώς πότε θα χτυπήσει το κουδούνι για να φύγουν.

Κι αν πιστεύει κανείς ότι η επιστροφή τους στο σπίτι συνεπάγεται ξεκούραση και χαλάρωση, μάλλον κάνει λάθος. Σειρά μετά παίρνουν το διάβασμα, τα ιδιαίτερα και τα φροντιστηριακά μαθήματα, αφού η οικονομική κρίση έχει οδηγήσει τους νέους να μη σκέφτονται τίποτε άλλο από τις σπουδές και την επαγγελματική τους αποκατάσταση.

Αυτή είναι η δυσάρεστη πραγματικότητα που ζουν οι σύγχρονοι έφηβοι, όπως αποτυπώθηκε σε έρευνα που πραγματοποίησε σε μαθητές ηλικίας μεταξύ 15 και 18 ετών το Ερευνητικό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο Ψυχικής Υγιεινής.

Υψηλά επίπεδα άγχους ταλαιπωρούν τους μαθητές του λυκείου, σε σημείο που αρκετά παιδιά απογοητεύονται από το σχολείο αλλά και τη ζωή τους γενικότερα, και σε πολλές περιπτώσεις εμφανίζουν ψυχοσωματικά συμπτώματα.  

Ποιες είναι οι αιτίες;  

Από τη μια, η πίεση που δέχονται από την οικογένειά τους προκειμένου να τελειώσουν -και μάλιστα με καλούς βαθμούς- το λύκειο για να εισαχθούν σε κάποιο πανεπιστήμιο και να βρουν δουλειά.

Από την άλλη, οι υψηλές σχολικές απαιτήσεις, όπως η υπερβολικά μεγάλη διδακτέα και εξεταστέα ύλη και η νοοτροπία της «παπαγαλίας», που τους έχει γίνει βίωμα λόγω του «μπαμπούλα» των πανελλαδικών εξετάσεων.

Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι οι μαθητές έχουν πλέον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο, αφού μετά το σχολείο ξεκινά ο γολγοθάς των ιδιαίτερων και των φροντιστηρίων: Εννέα ώρες εβδομαδιαίως είναι ο μέσος όρος των συμπληρωματικών απογευματινών μαθημάτων που κάνουν οι έφηβοι.Αλλά το άγχος τους δεν τελειώνει εκεί. Η μεγαλύτερή τους έννοια, όπως απαντούν οι ίδιοι, είναι να τελειώσουν το σχολείο, να σπουδάσουν και να βρουν δουλειά. Ειδικά τα αγόρια είναι διατεθειμένα να παραλείψουν το στάδιο των σπουδών για να αποκατασταθούν επαγγελματικά το γρηγορότερο δυνατό.

Με το ζόρι στο σχολείο

Στην καθημερινότητά τους, οι μαθητές πηγαίνουν σχεδόν «με το ζόρι» στο σχολείο, αφού οι περισσότεροι δεν αισθάνονται καλά όταν βρίσκονται εκεί και, μάλιστα, κάποιοι νιώθουν ανασφάλεια για το τι μπορεί να τους συμβεί. Οι μεταξύ τους σχέσεις δεν μπορούν να χαρακτηριστούν και οι καλύτερες, με τα παιδιά να έχουν αποξενωθεί και τη σχολική βία να έχει μπει για τα καλά στη ζωή τους.  

Μοναδική αχτίδα φωτός είναι οι ικανοποιητικές σχέσεις που η πλειονότητα των εφήβων δηλώνει ότι έχει με τους καθηγητές της.

Εύη Πανταζοπούλου

Παλιά Αγορίστικα Παιχνίδια

Παιχνίδια που παίζανε τα αγόρια στα μέσα του 20ου αιώνα
(Τα περισσότερα τα κατασκευάζανε τα παιδιά μόνα τους)

Toys that played the children in Greece in the means of 20th 

(Most are manufactured from the children)

από το ιστολόγιο Παιδείας Απάνθισμα

Ο καθένας σηκώνει το δικό του σταυρό

The cross lift

View more presentations from hamomilaki.gr

Ευχαριστούμε Pavlos M., που μας το έστειλες