«Μην ξεχνάτε τα παιδιά της Συρίας»

Μην ξεχνάτε τα παιδιά της Συρίας...

Εδώ και 10 μήνες  η Συρία πλήττεται από σκληρές συγκρούσεις μεταξύ των δυνάμεων του καθεστώτος Ασάντ και πολιτών ή λιποτακτών, που ζητούν την αποχώρησή του από την εξουσία, με την βία να έχει γενικευθεί σε τέτοιο βαθμό, που κάνει πολλούς να μιλούν για έναν σφοδρό εμφύλιο. Την ώρα που η διεθνής κοινότητα κάνει απέλπιδες προσπάθειες για την ειρήνη, ήδη πάνω από 5.000 άνθρωποι έχουν πέσει νεκροί. 

Μεταξύ των θυμάτων και πολλά παιδιά, που, σύμφωνα με παρατηρητές, έχουν γίνει εκούσια στόχος των ένοπλων στρατιωτικών, ως ένα μέσο εκφοβισμού των Σύρων. 

Το bbc κάνει λόγο για την τραγωδία των θυμάτων αυτών και των οικογενειών τους. Χαρακτηριστική είναι η ιστορία του 15χρονου Ταμέρ. Η μητέρα του θυμάται ότι τον είχε βοηθήσει να χτενίσει τα μαλλιά του, μια μέρα, και όταν εκείνος την ρώτησε αν είναι όμορφα, του απάντησε: “Είσαι πολύ ωραίος” και τον άφησε φύγει από το σπίτι για να παίξει. Ήταν η τελευταία φορά που τον έβλεπε ζωντανό. 

Την επόμενη μέρα, η μητέρα του Ταμέρ βρήκε το πτώμα του μικρού γιου της παραμορφωμένο από το ξύλο και τη βία των στρατιωτών, με σπασμένα κόκαλα και δόντια, και μια σφαίρα στο στήθος, στο περιβόητο κέντρο κράτησης της αεροπορικής βάσης της Δαμασκού. Τώρα ζητά Δικαιοσύνη. 

Η βία κατά παιδιών έχει γίνει μέρος της προπαγάνδας της Δαμασκού, κατά των αντιφρονούντων αλλά και αδιακρίτως όλων των  πολιτών, αναφέρουν παρατηρητές. Ο ΟΗΕ κάνει λόγο για πολυάριθμες απαράδεκτες χρήσεις βασανιστηρίων εναντίον μικρών και μεγάλων, καλώντας τις αρχές της Συρίας να σεβαστούν τα ανθρώπινα δικαιώματα. Μάλλον εις μάτην. 

Πάντως, ο επίτροπος του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα έχει καλέσει το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο να μελετήσει τις ευθύνες του καθεστώτος Ασάντ, από τα πυρά του οποίου πάνω από 400 παιδιά έχουν χάσει τη ζωή τους. Όμως, με την βία στη χώρα να “βαθαίνει”, δεν υπάρχει άμεση ελπίδα για τα παιδιά της Συρίας, αλλά και τους γονείς να βρουν το δίκιο τους, όπως η μητέρα του Ταμέρ. 

24h NewsRoom, inews.gr

Εεε, Κυβερνώντες κοιτάξτε κατάματα την αλήθεια!

Στην οικογένεια μου με έμαθαν να σέβομαι τους γέροντες, να τους τιμώ και να τους φροντίζω όπως και όποτε μπορώ. Φαντάζομαι ο σεβασμός στην Τρίτη ηλικία αποτελεί άγραφο νόμο στις παραδόσεις του λαού μας. 

Εεε, Κυβερνώντες κοιτάξτε κατάματα την αλήθεια!

Μια ερώτηση μόνο στους ιθύνοντες του τόπου.  Σε ποιο λαό ανήκουν που κατάντησαν μια γερόντισσα να σέρνεται στα σκαλιά της εκκλησίας αναζητώντας λίγο φαγητό και μια κουβέρτα. Δυστυχώς ο φακός αποτυπώνει πλήρως την εποχή που διανύουμε. Ως πότε θα κοιμόμαστε… και θα ανεχόμαστε σιωπηρά

τη κατάντια μας ...

Αναρτήθηκε από lefteris 

«Γιατί δεν θέλουν τους Έλληνες;»

Γιατί οι Ευρωπαίοι και γενικότερα οι ξένοι, συμπεριφέρονται με … ελεεινό τρόπο κατά των Ελλήνων.

---

«Δεν τολμούσα να πιάσω στα χέρια μου λεξικό
για να βρω μια δύσκολη, σπάνια, μια χρήσιμη,
μια έξυπνη, μια όμορφη, μια μεστωμένη λέξη.
Όλες ελληνικές!»

Η ενδιαφέρουσα αφήγηση μίας Ελβετίδας, η οποία δίνει τη δική της εξήγηση στο γιατί οι Ευρωπαίοι και γενικότερα οι ξένοι, συμπεριφέρονται με … ελεεινό τρόπο κατά των Ελλήνων.
Διάβασε το!

Αξίζει … και ας μην έχει γραφτεί από Έλληνα
 

Η κοπέλα αναφέρεται σε κάποιον πλούσιο θείο της ονόματι Αλμπέρ που ζούσε κοντά στη Λοζάννη υπεραγαπώντας τα ζώα και προστατεύοντας στη βίλα του πολλά από αυτά. Ένας… φίλος του γιατρός απ’ τη Γενεύη του δώρισε ένα κουτάβι ράτσας «μποξέρ», που άκουγε στο όνομα «Τέλος», ενημερώνοντας τον ότι άμα μεγαλώσει το καθαρόαιμο σκυλί χρειάζεται προσοχή διότι είναι επικίνδυνο!…
“Πράγματι, σ’ ένα χρόνο είχε δυναμώσει… τόσο πολύ που ήταν απλησίαστο. Ο πρώτος που την πλήρωσε ήταν ο κηπουρός που δέχτηκε επίθεση από το σκυλί με αποτέλεσμα να μείνει ένα μήνα ακίνητος στην κλινική έχοντας χάσει την γάμπα που την είχε φάει ο σκύλος και θα έμενε κουτσός σε όλη του τη ζωή με καρφιά στο πόδι του! Ο Αλμπέρ απεφάνθη ότι ο σκύλος έπρεπε να εκπαιδευθεί για να αποκτήσει σωστή συμπεριφορά. Έφερε Γερμανό σκυλοδαμαστή και πράγματι σε 6 μήνες ο «Τέλος» ήταν «αρνάκι». Περιέργως όμως σε μία δεξίωση ο σκύλος ξαναεπιτέθηκε αιμοβόρικα σ’ έναν υπηρέτη και ευτυχώς γι’ αυτόν ο οδηγός της βίλας πυροβόλησε τον «Τέλος» και έβαλε τέλος στην άτακτη ζωή του! Η στεναχώρια του Αλμπέρ ήταν απερίγραπτη ώσπου τον επισκέφτηκε ο δωρητής του σκύλου, ο γιατρός, ο οποίος εξήγησε στον περίλυπο φίλο του ότι ο σκύλος όσο καλά και να δαμαστεί κρατάει μέσα του κακία, ζήλια, μίσος, και εκδικείται: «Τα ζώα δεν συγχωράνε ποτέ στον άνθρωπο την βελτίωση της συμπεριφοράς τους, γιατί νιώθουνε ότι αυτή η βελτίωση τ’ απομακρύνει από τη φύση τους… και όποτε δίνετε η ευκαιρία το μίσος εκρήγνυται». Για να κατανοήσει ο Αλμπέρ καλύτερα την συμπεριφορά του σκύλου, ο γιατρός κάνει τον εξής εκπληκτικό παραλληλισμό: «Είναι ακριβώς αυτό που συμβαίνει μ’ εμάς τους Ευρωπαίους και τους Έλληνες! Αν υπάρχει μια φυλή στον κόσμο που κυριολεκτικά τη μισώ αφόρητα, αυτή η φυλή είναι οι Έλληνες»!
Και τεκμηριώνει την άποψή του λέγοντας ότι στα γυμνασιακά του χρόνια ένιωθε «ψυχικά καταπιεσμένος. Διότι δεν μας διδάξανε τίποτα οι σοφοί μας διδάσκαλοι που να μην το είχανε εξηγήσει, να μην το είχανε ανακαλύψει, να μην το είχανε πετύχει, να μην το είχανε τελειοποιήσει οι Έλληνες! Κι αν κάποτε αναφέρανε κανένα άλλονε φτωχό συγγενή της γνώσεως και της σοφίας, όχι Έλληνα, στο τέλος προσθέτανε ότι αυτός ο κάποιος, ο φουκαράς βασίστηκε για την ανακάλυψή του πάνω σ’ ένα θεώρημα προγενέστερο κάποιου Έλληνα, πάνω σε μια παλιά σκέψη κάποιου άλλου Έλληνα, πάνω σ’ ένα έργο αιώνες πριν δοσμένο από κάποιον άλλο Έλληνα!… Σιγά σιγά ένιωθα πως οι γνώσεις μου, οι σκέψεις μου, τα αισθήματά μου, η προσωπικότητά μου, ο κόσμος μου, η ύπαρξή μου ως το έσχατο μόριο διαβρώνονταν και χρωματίζονταν απ’ αυτό που χαρακτηρίζουμε με την κλασική πια έκφραση ελληνικό παρελθόν ». Αυτά όλα καταστάλαζαν στα βάθη της ψυχής του γιατρού «ένα φλογερό μίσος για καθετί το ελληνικό»! Και η συνέχεια: «Αργότερα στο πανεπιστήμιο, η κατάσταση έγινε δραματική.

Ο Ασκληπιός από τη μια, ο Ιπποκράτης απ’ την άλλη! Ο Γαληνός τη μια μέρα, ο Ορειβάσιος την επομένη! Αέτιος το πρωί, Αλέξανδρος Τραλλιανός τ’ απόγευμα! Παύλος ο Αιγινίτης από ’δω, Στέφανος ο Αθηναίος...

Tα παιδιά βάζουν το χρώμα - «The Obliteration Room 2011»

Άσπρα, κόκκινα, κίτρινα, μπλε, 

αυτοκόλλητα στον τοίχο, 

δεν τα βλέπετε, καλέ. 

Ελαφρώς διασκευασμένο το γνωστό άσμα του Δήμου Μούτση, σε στίχους του Γιάννη Λογοθέτη, θα αποτελούσε την τέλεια μουσική υπόκρουση σ’ αυτήν την πολύχρωμη διαδραστική έκθεση με πρωταγωνιστές τα παιδιά.

The obliteration room 2011 by Yayoi Kusama

Σε κατάλευκα δωμάτια αφέθηκαν ελεύθερα
να χρωματίσουν και την τελευταία γωνίτσα.

Η σύλληψη της ετών 82 γιαπωνέζας καλλιτέχνιδας Γιαγιόι Κουσάμα ήταν απλούστατη μεν, ευφάνταστη δε. Σε κατάλευκα δωμάτια – τοίχοι, ταβάνια, πατώματα – με κατάλευκη επίπλωση – τραπέζια, καρέκλες, καναπέδες, ραφιέρες, πιάνο – κορίτσια και αγόρια αφέθηκαν ελεύθερα να κάνουν αυτό που απολαμβάνουν περισσότερο: να χρωματίσουν και την τελευταία γωνίτσα. 

Με στρογγυλές αυτοκόλλητες βούλες
παντός χρώματος και μεγέθους.

Οχι με μαρκαδόρους. Με στρογγυλές αυτοκόλλητες βούλες παντός χρώματος και μεγέθους. Δύο εβδομάδες χρειάστηκαν γι’ αυτό το αισιόδοξο πουά αποτέλεσμα, που παρουσιάζεται στην Γκαλερί Σύγχρονης Τέχνης στο Μπρίσμπεϊν της Αυστραλίας και ονομάζεται «The Obliteration Room 2011» (Το Δωμάτιο της Εξάλειψης). Προφανώς τα παιδιά το ευχαριστήθηκαν με την ψυχή τους και βεβαίως οι γονείς το λάτρεψαν.

τα παιδιά το ευχαριστήθηκαν με την ψυχή τους

Τα Νέα

«Μαύρα μεσάνυχτα» έχουν οι γονείς για τις διαδικτυακές βόλτες των παιδιών

ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ 

Μόλις 6% των γονέων γνωρίζει εάν το παιδί τους είχε μία «επιβλαβή» διαδικτυακή εμπειρία, ενώ ένας στους τέσσερις παραδέχεται πλήρη άγνοια για το αν το παιδί έχει πρόσβαση σε υλικό για ενηλίκους.

Children's Internet Safety

70% των γονέων νοιώθει ότι δεν κάνει
αρκετά πράγματα σε σχέση με το παιδί του
και το διαδίκτυο

Η απόσταση που πρέπει να διανύσει η χώρα μας για την ασφαλή και ηθικά σωστή χρήση του Διαδικτύου είναι ακόμη μεγάλη, σύμφωνα με στοιχεία του Πανευρωπαϊκού Δικτύου EU Kids Online. 

Η χρήση του διαδικτύου που κάνουν τα περισσότερα παιδιά ευνοεί τον ψηφιακό αναλφαβητισμό αφού από τις 8 ψηφιακές δεξιότητες που συνδέονται με την κατανόηση, την πλοήγηση, την αξιολόγηση και ασφάλεια, τα παιδιά από 11 έως 16 ετών αγγίζουν μόλις το 3,4 στην κλίμακα από 1 έως 10 με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο να βρίσκεται στο 4,2.

Τα Ελληνόπουλα έχουν αναπτύξει κατά μέσο όρο τις μισές από τις δεξιότητες για τις οποίες ερωτήθηκαν. Ειδικότερα, έδειξαν να έχουν περισσότερη εξοικείωση στο μπλοκάρισμα μηνυμάτων από κάποιον άγνωστο, στην αποθήκευση μιας ιστοσελίδας, στην αναζήτηση πληροφοριών που αφορούν την ασφάλεια στο διαδίκτυο και στην αλλαγή των ρυθμίσεων ασφαλείας στην ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης Facebook.

Λιγότερο ανεπτυγμένες ήταν οι δεξιότητες που σχετίζονται με το μπλοκάρισμα ανεπιθύμητης αλληλογραφίας και μηνυμάτων spam, την αλλαγή ρυθμίσεων σε φίλτρα ασφαλείας, τη διαγραφή ιστορικού αναζήτησης και τη σύγκριση ιστοχώρων για να ελέγξουν την εγκυρότητα των πληροφοριών.

Από την έρευνα προέκυψε, επίσης, ότι μόλις το 6% των Ελλήνων γονέων δείχνουν να γνωρίζουν ότι τα παιδιά τους έχουν δει επιβλαβές γι' αυτά περιεχόμενο, ενώ το ποσοστό των παιδιών που παραδέχεται πως έχει ενοχληθεί ή έχει νοιώσει άσχημα για κάτι που είδε στο διαδίκτυο αγγίζει το 10%.

Όπως επισημαίνεται από το Ελληνικό Κέντρο Ασφαλούς Διαδικτύου, η έλλειψη επικοινωνίας μεταξύ παιδιών και γονιών στη χώρα μας γίνεται εμφανής από το κατά πόσον οι γονείς έχουν επίγνωση αν το παιδί τους έχει δει εικόνες σεξουαλικού περιεχομένου στο διαδίκτυο. Το 42% πιστεύουν πώς όχι, το 35% δηλώνουν «ναι» ενώ ένα 24% αναγνωρίζει πως έχει πλήρη άγνοια.

Σε σχέση με τον εκφοβισμό και την εξύβριση (bullying), συγκρίνοντας τα ποσοστά των γονιών ως προς το κατά πόσο πιστεύουν ότι τα παιδιά τους έχουν υποστεί διαδικτυακό bullying, η Ελλάδα έχει από τα υψηλότερα ποσοστά άγνοιας (79%) μαζί με την Κύπρο, την Ιταλία, την Ουγγαρία και τη Ρουμανία.

Γονείς και παιδιά, πάντως, φαίνεται να γνωρίζουν τους κινδύνους αφού σε ποσοστά 92% και 87% αντίστοιχα, δηλώνουν ότι πρέπει να τίθενται όρια στη χρήση του διαδικτύου.  

Παράλληλα, το 17% των παιδιών στην Ελλάδα θα ήθελαν οι γονείς τους να ασχολούνται περισσότερο με τις διαδικτυακές τους δραστηριότητες ενώ ένα 70% των γονέων νοιώθει ότι δεν κάνει αρκετά πράγματα σε σχέση με το παιδί του και το διαδίκτυο.

Πηγή