Ένα συγκλονιστικό άρθρο για την Ελλάδα δημοσιεύει
η γαλλική εφημερίδα Liberation.
Grèce, berceau d’un autre monde
Greece, birthplace of another world
Grecia: la cuna de otro mundo
(δεν το βρήκαμε μεταφρασμένο στα γερμανικά)
 |
Il danse en levant les bras comme pour s’envoler vers les étoiles.
she dances and raises her arms as if to fly toward the stars.
Baila levantando los brazos con el fin de volar hacia las estrellas. |
Ο Βέλγος συντάκτης, Raoul Vaneigem αναφέρει μεταξύ άλλων ότι «ο
Έλληνας δεν χορεύει και δε θα χορέψει ποτέ στο ένα πόδι, ούτε θα σκύψει
δουλικά, ανεξάρτητα από τα καθεστώτα που θέλουν να του επιβάλλουν.
Χορεύει με τα χέρια του, σαν να θέλει να πετάξει προς τα αστέρια» και ότι «οι Έλληνες, είναι καιρός να πούνε όχι, και, για όλους εμάς, ήρθε ο καιρός να τους υποστηρίξουμε.
Επειδή ο ελληνικός λαός σήμερα ηγείται της μάχης κατά του οικονομικού
ολοκληρωτισμού, που καταστρέφει παντού τη δημόσια περιουσία, απειλεί την
καθημερινή επιβίωση, διαδίδει την απόγνωση, το φόβο και την αποχαύνωση
μέσα από έναν πόλεμο όλων εναντίον όλων».
Ακολουθεί ολόκληρο το άρθρο της Γαλλικής εφημερίδας, το οποίο αξίζει να διαβάσετε:
 |
«Η Ευρώπη χωρίς τη Ελλάδα
είναι σαν ένα παιδί χωρίς πιστοποιητικό γέννησης»
"L'Europe sans la Grèce est comme un enfant
sans Certificat de naissance"
Valéry Giscard d'Estaing
|
«Ελλάδα, γενέτειρα ενός άλλου κόσμου»
“Όχι, αυτό που
συμβαίνει στην Ελλάδα, αν και δραματικό, δεν είναι μια καταστροφή. Είναι
επίσης μια ευκαιρία. Γιατί η δύναμη του χρήματος έχει, για πρώτη φορά,
υπερβεί με ένταση το ρυθμό της μέχρι τότε σταδιακής, σχολαστικής και
προσεκτικά οργανωμένης καταστροφής του δημόσιου συμφέροντος και της
ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Και σε μια χώρα τόσο διάσημη για τη φιλοσοφία
της ζωής, στον αντίποδα του αγγλοσαξονικού μοντέλου, και διάσημη για την
ακούραστη αντίσταση που έχει φέρει στις πολλαπλές μορφές καταπίεσης που
προσπάθησαν να τη χαλιναγωγήσουν.
Ο Έλληνας δεν χορεύει
και δε θα χορέψει ποτέ στο ένα πόδι, ούτε θα σκύψει δουλικά, ανεξάρτητα
από τα καθεστώτα που θέλουν να του επιβάλλουν. Χορεύει με τα χέρια του,
σαν να θέλει να πετάξει προς τα αστέρια. Γράφει στους τοίχους αυτό που
θα του άρεσε να διαβάσει κάπου αλλού. Καίει μια τράπεζα όταν δεν του
αφήνουν πλέον την πολυτέλεια να ψήσει στην παραδοσιακή του ψησταριά. Ο
Έλληνας είναι τόσο ζωντανός, όσο η ιδεολογία της απειλής θανάσιμη. Και ο
Έλληνας αν και χτυπημένος μέχρι θανάτου, στο τέλος πάντα σηκώνεται.
Ναι, η Ευρώπη της
οικονομίας ήθελε να δημιουργήσει ένα παράδειγμα. Αλλά μες τον εκνευρισμό
της να χτυπήσει τη χώρα που φαινόταν η πιο αδύναμη στη ευρωζώνη, μέσα
στην υπερβολική της βία, η μάσκα της έπεσε. Είναι τώρα περισσότερο από
ποτέ, η ώρα να καταδείξουμε το αληθινό της πρόσωπο: αυτό του
ολοκληρωτισμού. Γιατί πρόκειται πραγματικά περί αυτού.
Και υπάρχει μόνο
μία απάντηση στον ολοκληρωτισμό: ο αγώνας, επίμονος και ανυποχώρητος,
μέχρι τη μάχη, αν χρειαστεί, καθώς διακυβεύεται η ίδια η ύπαρξη.
Έχουμε έναν κόσμο, μια
ζωή, και αξίες να υπερασπιστούμε. Παντού στους δρόμους, είναι τα
αδέλφια μας, οι αδελφές μας, τα παιδιά μας, οι γονείς μας, οι οποίοι
έχουν πληγεί μπροστά στα μάτια μας, ακόμα και αν είναι μακριά. Πεινάμε,
κρυώνουμε και πονάμε μαζί τους. Όλα τα χτυπήματα που δέχονται μας
τραυματίζουν εξίσου. Κάθε παιδί στην Ελλάδα που λιποθυμά στο σχολείο
του, μας καλεί στην αγανάκτηση και στην εξέγερση.
Για τους Έλληνες,
είναι καιρός να πούνε όχι, και, για όλους εμάς, ήρθε ο καιρός να τους
υποστηρίξουμε. Επειδή ο ελληνικός λαός σήμερα ηγείται της μάχης κατά του
οικονομικού ολοκληρωτισμού, που καταστρέφει παντού τη δημόσια
περιουσία, απειλεί την καθημερινή επιβίωση, διαδίδει την απόγνωση, το
φόβο και την αποχαύνωση μέσα από έναν πόλεμο όλων εναντίον όλων.
Πέρα από έναν
συναισθηματικό θυμό που εκτονώνεται με την καταστροφή των συμβόλων της
καταπίεσης, αναπτύσσει έναν διαυγή θυμό, των αγωνιστών που αρνούνται να
στερηθούν την ίδια τους τη ζωή προς όφελος της τραπεζικής μαφίας και της
λογικής της, αυτής του “τρελού χρήματος”.
Με τις συνελεύσεις της
άμεσης δημοκρατίας, το κίνημα της πολιτικής ανυπακοής, το κίνημα “Δεν
πληρώνω” και τις πρώτες εμπειρίες της αυτοδιαχείρισης, μια νέα Ελλάδα
αναδύεται αυτή τη στιγμή, που απορρίπτει την τυραννία της αγοράς για
λογαριασμό των ανθρώπων.
Δεν γνωρίζουμε πόσο
καιρό θα πάρει για τους ανθρώπους να ελευθερωθούν από την εθελοντική
δουλεία τους, αλλά είναι βέβαιο ότι, αντιμετωπίζοντας τη γελοιότητα της
πελατειακής πολιτικής, των διεφθαρμένων δημοκρατιών, τον τραγελαφικό
κυνισμό του κράτους των banksters (τραπεζική μαφία), θα έχουμε μόνο την
επιλογή -ενάντια σε κάθε εκβιασμό- να διαχειριστούμε τις υποθέσεις μας
εμείς οι ίδιοι.
Η Ελλάδα είναι το παρελθόν μας.
Είναι επίσης το μέλλον μας.
Ανακαλύψτε την ξανά μαζί της!
Το 2012 ας γίνουμε όλοι Έλληνες!”
Συμπλήρωσα 20 χρόνια στην Ελλάδα και
μπήκα αισίως στον εικοστό πρώτο. Από τότε που ήρθα, εργάστηκα σε
διάφορες δουλειές. Μετά από πολύ κόπο και κυρίως πολύ διάβασμα, έμαθα
την ελληνική γλώσσα κι έκανα το όνειρό μου πραγματικότητα, που ήταν η
δημοσιογραφία. Σήμερα είμαι δημοσιογράφος στα ελληνικά ΜΜΕ. Σε πιο βαθμό
καταφέρνω να κάνω καλή δημοσιογραφία, το κρίνουν αυτοί που διαβάζουν
αυτά που γράφει η ταπεινότητά μου. Μεγαλώνω δυο κόρες που σήμερα είναι
18,5 και 17,5 ετών. Η μεγάλη μου κόρη ήρθε στην Ελλάδα 5 μηνών, η μικρή
γεννήθηκε στην Ελλάδα και δεν γνώρισε άλλη χώρα για πατρίδα της.
Προσέφερα λίγα ή πολλά δεν το ξέρω, το
μόνο σίγουρο είναι ότι δούλεψα και δουλεύω τίμια. Ποτέ και για κανένα
λόγο, δεν απασχόλησα τις Αρχές της χώρας. Αφοσιώθηκα στο επάγγελμά μου
αλλά και στην προσφορά υπέρ των δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Είμαι μέλος
του ΔΣ της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Αυτά με
εκφράζουν, αυτά κάνω. Στις απειλές που δέχομαι για τη ζωή μου, ήρθε να προστεθεί ένα
άλλο γεγονός, εξίσου άσχημο. Αν για το πρώτο
κομμάτι ανησυχούμε, το σίγουρο είναι ότι το δεύτερο με πονά
εξίσου προσωπικά.