Bertrand Russell: «Η αγάπη είναι σοφή, το μίσος είναι ανόητο» - Love Is Wise, Hatred Is Foolish

Ο βρετανός μαθηματικός και φιλόσοφος δίνει μια άχρονη και αιώνια απάντηση σε ένα δύσκολο ερώτημα

Love Is Wise, Hatred Is Foolish

Το απόσπασμα της συνέντευξης είναι από την εκπομπή Face to Face του BBC από το 1959. Όμως θα μπορούσε να είναι οποιασδήποτε εποχής, παρελθοντικής και μελλοντικής.
Η ιστορία του ανθρώπου είναι μια πάλη ενάντια στους περιορισμούς του, κι όμως οι ίδιοι περιορισμοί τον εμποδίζουν να εξελιχθεί: το μίσος, η ζήλια, η στενομυαλιά. Μεταξύ τους, ευτυχώς, εμφανίζονται και κάποιοι ψύχραιμοι, που «βρίσκονται επίσης στον υπόνομο, αλλά κοιτάζουν τα αστέρια», όπως ο Bertrand Russell.

Σε μια ερώτηση που θα άδειαζε το μυαλό οποιουδήποτε από εμάς, ή θα μας έπαιρνε όλη μας τη ζωή να απαντήσουμε, ο κύριος Russell απαντά χωρίς να σκεφτεί ούτε ένα δευτερόλεπτο, γιατί τα μαθηματικά, η φυσική και η φιλοσοφία του έχουν δώσει απαντήσεις. Ζήτω στην τυπογραφία, στο βίντεο και τώρα, στο ίντερνετ, που μας δίνουν την ευκαιρία να δούμε μια χαραμάδα της αύρας των ανθρώπων που πάνε τη ζωή μπροστά.

Bertrand Russell: προς τους απογόνους μας

Δημοσιογράφος: Μια τελευταία ερώτηση: φανταστείτε, κύριε Russell, ότι το φιλμ που γυρίζουμε αυτή τη στιγμή θα είναι διαθέσιμο στους απόγονούς μας, σαν ένα απολίθωμα της Νεκρής Θάλασσας, χίλια χρόνια μετά. Τι πιστεύετε ότι αξίζει να μάθει αυτή η μελλοντική γενιά, για τη ζωή σας και όσα έχετε μάθει ως τώρα;

Θα ήθελα να πω δύο πράγματα, ένα πνευματικής φύσης και ένα ηθικής.

Το πνευματικό μέρος είναι το εξής: όταν ερευνάς οτιδήποτε, ή όταν ασχολείσαι με κάποιο φιλοσοφικό ερώτημα, αναρωτήσου μόνο ποια είναι τα δεδομένα και ποια είναι η αλήθεια στην οποία οδηγούν τα δεδομένα. Μην αφήνεις τον εαυτό σου να εκτραπεί από ό,τι θέλεις να πιστέψεις, ή απ' ό,τι θα είχε ευεργετικά κοινωνικά αποτελέσματα αν γινόταν πιστευτό. Δες μόνο, και αποκλειστικά, τα γεγονότα. Αυτό είναι το πνευματικό μέρος που θα ήθελα να πω.

Το θέμα ηθικής φύση που θα ήθελα να τους πω είναι πολύ απλό: θα έλεγα, η αγάπη είναι σοφή, το μίσος είναι ανόητο. Σ’ αυτό τον κόσμο, ο οποίος είναι όλο και περισσότερο διασυνδεδεμένος, πρέπει να μάθουμε να αποδεχόμαστε ο ένας τον άλλον, πρέπει να μάθουμε να ανεχόμαστε το γεγονός ότι μερικοί άνθρωποι λένε πράγματα που δε μας αρέσουν. Μόνο με αυτό τον τρόπο μπορούμε να ζήσουμε – κι αν σκοπεύουμε να ζήσουμε μαζί και να μην πεθάνουμε μαζί, πρέπει να διδαχθούμε ένα είδος συμπόνιας κι ένα είδος ανεκτικότητας, κάτι που είναι εντελώς απαραίτητο για τη συνέχεια της ανθρώπινης ζωής σ’ αυτόν τον πλανήτη.

lifo gr

Πανελλάδικές 2012 - Θέματα Αρχαίων Αριστοτέλης: Η σχέση ηθικής αρετής και ηδονής-λύπης

Όταν κάνουμε ενάρετες πράξεις και εξαιτίας αυτών
αισθανόμαστε ευχαρίστηση, αυτό σημαίνει ότι
η αρετή αποτελεί μόνιμο στοιχείο του χαρακτήρα  μας

Από την άλλη, η λύπη που αισθανόμαστε,
όταν πράττουμε ενάρετα, αποδεικνύει ότι δεν έχουμε
κάνει κτήμα μας την αρετή, δεν είμαστε ενάρετοι,
αλλά ακόλαστοι.

Κείμενο:

Σημεῖον δὲ δεῖ ποιεῖσθαι τῶν ἕξεων τὴν ἐπιγινομένην ἡδονὴν ἢ λύπην τοῖς ἔργοις· ὁ μὲν γὰρ ἀπεχόμενος τῶν σωματικῶν ἡδονῶν καὶ αὐτῷ τούτῳ χαίρων σώφρων, ὁ δ’ ἀχθόμενος ἀκόλαστος, καί ὁ μὲν ὑπομένων τὰ δεινὰ καὶ χαίρων ἢ μὴ λυπούμενός γε ἀνδρεῖος, ὁ δὲ λυπούμενος δειλός. Περὶ ἡδονὰς γὰρ καὶ λύπας ἐστὶν ἡ ἠθικὴ ἀρετή· διὰ μὲν γὰρ τὴν ἡδονὴν τὰ φαῦλα πράττομεν, διὰ δὲ τὴν λύπην τῶν καλῶν ἀπεχόμεθα. Διὸ δεῖ ἦχθαί πως εὐθὺς ἐκ νέων, ὡς ὁ Πλάτων φησίν, ὥστε χαίρειν τε καὶ λυπεῖσθαι οἷς δεῖ· ἡ γὰρ ὀρθὴ παιδεία αὕτη ἐστίν.
Δεῖ δὲ μὴ μόνον οὕτως εἰπεῖν, ὅτι ἕξις, ἀλλὰ καὶ ποία τις. Ῥητέον οὖν ὅτι πᾶσα ἀρετή, οὗ ἂν ᾖ ἀρετή, αὐτό τε εὖ ἔχον ἀποτελεῖ καὶ τὸ ἔργον αὐτοῦ εὖ ἀποδίδωσιν, οἷον ἡ τοῦ ὀφθαλμοῦ ἀρετὴ τόν τε ὀφθαλμὸν σπουδαῖον ποιεῖ καὶ τὸ ἔργον αὐτοῦ· τῇ γὰρ τοῦ ὀφθαλμοῦ ἀρετῇ εὖ ὁρῶμεν. Ὁμοίως ἡ τοῦ ἵππου ἀρετὴ ἵππον τε σπουδαῖον ποιεῖ καὶ ἀγαθὸν δραμεῖν καὶ ἐνεγκεῖν τὸν ἐπιβάτην καὶ μεῖναι τοὺς πολεμίους. Εἰ δὴ τοῦτ’ ἐπὶ πάντων οὕτως ἔχει, καὶ ἡ τοῦ ἀνθρώπου ἀρετὴ εἴη ἂν ἡ ἕξις ἀφ’ ἧς ἀγαθὸς ἄνθρωπος γίνεται καὶ ἀφ’ ἧς εὖ τὸ ἑαυτοῦ ἔργον ἀποδώσει. Πῶς δὲ τοῦτ’ ἔσται,... ὧδ’ ἔσται φανερόν, ἐὰν θεωρήσωμεν ποία τίς ἐστιν ἡ φύσις αὐτῆς.

Μετάφραση: (του εδαφίου που ζητήθηκε)

Και αυτά, επειδή η ηθική αρετή συνδέεται με τα ευχάριστα και τα δυσάρεστα συναισθήματα. δηλαδή η ευχαρίστηση είναι εκείνη για την οποία κάνουμε τις τιποτένιες πράξεις, ενώ το δυσάρεστο συναίσθημα είναι εκείνο εξαιτίας του οποίου μένουμε μακριά από τα αισθητικώς ωραία πράγματα. Γι' αυτό πρέπει να έχουμε διαπαιδαγωγηθεί από την πιο μικρή ηλικία, όπως λέει ο Πλάτωνας, με τέτοιον τρόπο, ώστε να δοκιμάζουμε ευχάριστα και δυσάρεστα συναισθήματα με αυτά που πρέπει. Πραγματικά αυτή είναι η σωστή παιδεία. Πρέπει όμως όχι μόνο να μιλήσουμε έτσι, ότι είναι έξη, αλλά τι λογής έξη. Πρέπει λοιπόν να ειπωθεί ότι κάθε αρετή, όποιου πράγματος είναι αρετή, και το ίδιο το πράγμα το κάνει να φτάσει στην πιο καλή κατάστασή του και το βοηθά να εκτελέσει με τον σωστό τρόπο το έργο του, αυτό που είναι προορισμένο γι’ αυτό, όπως για παράδειγμα η αρετή του ματιού κάνει και το μάτι αξιόλογο και το έργο αυτού, γιατί με την αρετή του ματιού βλέπουμε καλά. Όμοια η αρετή του αλόγου κάνει το άλογο αξιόλογο και ικανό να καλπάζει και να μεταφέρει τον αναβάτη και να αντιμετωπίζει τους εχθρούς. Αν αυτό έτσι είναι σε όλα τα πράγματα, και η αρετή του ανθρώπου μπορεί να είναι η συνήθεια από την οποία ο άνθρωπος γίνεται ενάρετος και από την οποία θα εκτελέσει με σωστό τρόπο το έργο του.

Νοηματική:

Ποια είναι η σχέση ηθικής αρετής και ηδονής-λύπης και πώς την εξηγεί ο Αριστοτέλης στο κείμενο που σας δίνεται;

Ο Αριστοτέλης διατυπώνει τη θέση ότι τα ευχάριστα ή δυσάρεστα συναισθήματα που συνοδεύουν τις πράξεις μας αποτελούν το κριτήριο ότι έχουν διαμορφωθεί μέσα μας τα μόνιμα στοιχεία του χαρακτήρα μας. 

Όταν λοιπόν κάνουμε ενάρετες πράξεις και εξαιτίας αυτών αισθανόμαστε ευχαρίστηση, αυτό σημαίνει ότι η αρετή αποτελεί μόνιμο χαρακτηριστικό μας. 

Γι αυτό η τέτοιου είδους ηδονή αποτελεί αγαθό για το οποίο δεν πρέπει να αδιαφορούμε. Άλλωστε αυτή είναι και η επιβράβευση για τις ηθικές πράξεις μας. 

Από την άλλη, η λύπη που αισθανόμαστε, όταν πράττουμε ενάρετα, αποδεικνύει ότι δεν έχουμε κάνει κτήμα μας την αρετή, δεν είμαστε ενάρετοι, αλλά ακόλαστοι. 

Για να αποδείξει τη θέση αυτή ο φιλόσοφος χρησιμοποιεί τα ακόλουθα παραδείγματα: 

1ο παράδειγμα («ὁ μ ὲν γὰρ ἀπεχόμενος … ἀκόλαστος»): αν κάποιος κρατιέται μακριά από τις σωματικές ηδονές και αυτό του προκαλεί ευχάριστα συναισθήματα, τότε έχει αποκτήσει ένα μόνιμο στοιχείο του χαρακτήρα του και είναι σώφρων, ενώ αν σε κάποιον η αποχή αυτή προκαλεί δυσάρεστα συναισθήματα, τότε έχει διαμορφώσει ένα άλλο μόνιμο στοιχείο του χαρακτήρα του και είναι ακόλαστος. Επομένως, δεν αρκεί να απέχει κανείς από τις σωματικές ηδονές για να χαρακτηρίζεται σώφρων. Τον χαρακτηρισμό αυτόν τον δικαιούται μόνο εάν η αποχή αυτή του προκαλεί ευχάριστα συναισθήματα.

περισσότερα εδώ

Lagarde: Την πήρε ο πόνος για τα παιδάκια του Νίγηρα!!

Προκαλεί όσο ποτέ η Lagarde: 
Τα παιδάκια του Νίγηρα βρίσκονται σε χειρότερη θέση. 
Οι Έλληνες γονείς φταίνε άλλωστε που τα παιδιά τους δεν έχουν να φάνε...
Να πληρώσουν φόρους!
Η ίδια όμως δεν πληρώνει, καθώς οι αποδοχές της δεν φορολογούνται! 

περισσότερα εδώ

Δεν φορολογούνται κι ας εισπράττει 555.000€ τον χρόνο, τα φανερά μιλάμε.

Το ΔΝΤ μας μιλάει για οικονομία, όταν τα στελεχάκια του ήρθαν και κατασκήνωσαν στην Διονυσίου Αρεοπαγίτου με 10.000€ τον μήνα ενοίκιο. 
 Ήθελε η μούρη τους να περπατήσει στα μονοπάτια των θεών, των ηρώων και Φιλοσόφων.

Μιλάει αυτή για διεφθαρμένους Έλληνες, όταν ο προκάτοχός της αποδείχτηκε ο πλέον διεφθαρμένος του κόσμου με την αυθεντική σημασία του όρου.

Μιλάει αυτή για τα παιδάκια του Νίγηρα, όταν οι μόνοι που τα στηρίζουν είναι οι Ορθόδοξες Ιεραποστολές εκεί, ενώ αυτοί του ΔΝΤ έπρεπε να έχουν λύσει ήδη το πρόβλημα, αφού η βασική αποστολή του ΔΝΤ είναι να παρέχει τεχνική και οικονομική βοήθεια σε χώρες που βρίσκονται σε πολύ δύσκολη οικονομική κατάσταση.

Αλλά γνωρίζουμε καλά πλέον, όταν χάσανε την πελατεία τους, βρήκαν μια χώρα παράδεισο και είπαν, ας παίξουμε χοντρά τώρα:

• Εδώ έχει Πολιτισμό να τον βγάλουμε στο σφυρί!
• Εδώ έχει φυσικό πλούτο, ας πάρουμε όλη την ενέργεια και της χώρας και του λαού.
• Εδώ έχει Χαρά, ας τους την κλέψουμε.
• Εδώ έχει φράγκα, ας γεμίσουμε τις τσέπες μας.

Κι αν πετύχουμε μ' αυτούς, ποιος θα μας αντισταθεί μετά;

Εμείς θα είμαστε, ο δούρειος ίππος της Ελλάδας είπαν. Την χώρα που επιβουλεύτηκαν οι πάντες και κανείς δεν κατάφερε να υποτάξει, εδώ και 3.000 χρόνια, εμείς θα την υποδουλώσουμε από την πίσω πόρτα.

Κι έσπειραν την διαφθορά παντού και περίμεναν 30 χρόνια τώρα να πέσει το μαγαζάκι σαν ώριμο φρούτο. 

 

Αλλά είναι μακράν νυχτωμένοι οι ΑΝΑΙΣΧΥΝΤΟΙ, επειδή,

«Ει ο Θεός μεθ' ημών, ουδείς καθ' ημών». 
Και αυτό δεν είναι είναι σχήμα λόγου, και αυτό δεν αφορά μόνο τους πιστούς, αφορά τους πάντες. Η πλειονότητα των Ελλήνων, δεν είναι διεφθαρμένοι, κι όλοι αυτοί, οι μη διεφθαρμένοι, αυτοί που έχουν τον Θεό και τον Λόγο Του μαζί τους, δεν έχουν να φοβηθούν τίποτε. Επειδή, ακόμη μια φορά, κάποιοι επίδοξοι κατακτητές τελικά θα πάνε από εκεί που ήρθαν, κι εμείς θα βγούμε πιο σοφοί από αυτή την περιπέτεια και η Ιστορία δεν θα είναι μετά η ίδια.

Απλά, να έχουμε δύναμη!

Μπόρα είναι κι αυτή, και θα περάσει.

 

Τ' ακούς Χριστινάκι; Κι άμα μιλάς για τους Έλληνες, να έχεις σεβασμό, αυτό θα σου έλεγαν και οι γονείς σου που είχαν κλασσικές σπουδές, δηλαδή σπούδασαν και δίδασκαν για την Ελλάδα και τους Έλληνες, επειδή τίποτε άλλο κλασσικό δεν υπάρχει.

Άντε πάψε και κολύμπα ...
.
χωρίς καμιά εκτίμηση,
το hamomilaki

Η σκλαβιά και η αθλιότητα στον Νίγηρα
στηρίζεται σήμερα από την αδιαφορία
των «πολιτισμένων κρατών»

Niger: L'esclavage, un drame entouré de silenceNiger slavery: Background

Lagarde, FMI-Pas de compassion pour les grecs mais pour les enfants du Niger!

Ο Εξάντας παρουσιάζει το πρώτο ντοκιμαντέρ που δημιουργήθηκε ποτέ για τη σκλαβιά στον Νίγηρα.  

https://www.dailymotion.com/video/x18puot

Και αποκαλύπτει στα μάτια της Διεθνούς Κοινότητας το κρυφό μυστικό της Αφρικανικής αυτής χώρας, στην οποία χιλιάδες άνθρωποι, ζουν σκλαβωμένοι.
Στην αυγή του 21ου αιώνα, στη χώρα αυτή που συνορεύει με τη Νιγηρία, το Μαλί, τη Μπουργκίνα Φάσο, τη Μαυριτανία, την Αλγερία, τη Λιβύη και το Τσαντ, η σκλαβιά παραμένει καθημερινότητα.

 
Έχει τις ρίζες της στα έθιμα των δεκάδων φυλών του τόπου. Στις συνήθειες και τις παραδόσεις των Τουαρέγκ, των Φουλάνι, των Μάνγκα και των Χάουσα, που μετά από κάθε πόλεμο για την κατάκτηση μιας περιοχής, υποδούλωναν τους ηττημένους.
Γαλουχήθηκε με την πρακτική των Ευρωπαίων, που τον 16ο αιώνα μέσω του διατλαντικού εμπορίου σκλάβων μετέφεραν στις φυτείες και τα ορυχεία τους στην Αμερική πάνω από 11 εκατομμύρια Αφρικανούς σκλάβους.

Και στηρίζεται σήμερα από την αδιαφορία των «πολιτισμένων κρατών»...
Η ένδεια του Νίγηρα, μιας χώρας που δεν παράγει απολύτως τίποτα και της οποίας το 63% του πληθυσμού ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, εντείνει και διαιωνίζει το φαινόμενο.